พ่อบ้านใจกล้า กับภรรยาที่หายไป#วั่งเซี่ยน

'รักกันและกันตลอดไป'

'นี่ๆหลานจ้านเราจะได้เห็นลูกในไม่กี่เดือนละนะ'

'ลูกจะเหมือนพ่อรึแม่น้าา555'

'ลูกเราต้องปลอดภัยแน่'

เสียงที่โหยหวนมานาน...เมื่อไหร่เจ้าจะกลับมา"อิงอิงที่รัก"รู้หรือไม่ลูกเราถูกติฉินนินทาสารพัดแล้ว

*ตัวหายนะมาแล้วว!!

*แม่คลอดแล้วทิ้งสินะ555

*ตัวแยกครอบครัว!!?

ชีวิตแต่งงานของหลานจ้านและเว่ยอิงราบรื่นและสุขสันต์ด้วยดีจนกระทั่งเว่ยอิงได้ตั้งท้องให้หลานจ้านทั้งคู่มีความสุขดีจนตลอด9เดือน เว่ยอิงได้ทำการเบ่งเด็กแต่เนื่องด้วยไม่มีลมปราณจึงทำให้คลอดเด็กปลอดภัยแต่ตัวเขานั้นได้จากไป... หลานจ้านที่ไม่รุ้เรื่องนี้เอาแต่วิ่งเข้ามาหาภรรยาและลูกในห้องด้วยความดีใจ เขาอุ้มลูกและมองภรรยาที่นอนนิ่งจึงคิดว่าแค่สลบจึงหันมาถามคุณหมอ

'หมอครับอีกนานไหมกว่าภรรยาผมจะฟื้น'

หมอหน้าสลดจนทำให้หลานจ้านเลิกคิ้วมอง

'คงจะไม่มีวันนั้นแล้วละครับ..เสียใจด้วย..'

หลานจ้านได้ยินแบบนั้นจึงวางลูกไว้ข้างเตียงที่ร่างเว่ยอิงนอนอยู่พร้อมกับกระชากคอเสื้อหมอ

'หมายความว่ายังไงครับ!! หมอ!! มันหมายความว่ายังไง!!'หลานจ้านถลึงตา

หลานซีเฉินเห็นท่าไม่ดีจึงเข้ามาห้ามน้องชาย

'ปล่อยข้า!!!'หลานจ้านตะคอกพร้อมน้ำตาอาบ

'เขาทำเว่ยอิงตาย!!มันต้องชดใช้!!'

'เจ้าพี่เขยบ้า!!รู้ก็รู้ว่าเว่ยอิงไม่มีลมปราณแล้ว!!'เจียงเฉิงตะคอกกลับมาพร้อมน้ำตาก่อนจะอุ้มเด็กข้างๆตรงเตียงพร้อมกับมองแล้วยิ้มพร้อมน้ำตา

'เงียบดีแฮะ'คำพูดของเจียงเฉิงทำให้หลานจ้านชะงักแล้วมาดูพร้อมเกิดคำถาม

'นี่ข้า..เสียลูกด้วยหรือ?'หลานจ้านเริ่มสงบ

'ปากเสีย!! ข้าหมายถึงเด็กคนนี้น่ะ เงียบไม่ร้อง น่าจะซึนเหมือนพ่อ'

'จะเหมือนพ่อรึเหมือนแม่น้าา555'คำพูดนี้หวนกลับมาอีกครั้ง

หลานจ้านอุ้มลูกพร้อมมองด้วยน้ำตา'หน้าตาเหมือนแม่ นิสัยเหมือนพ่อจริงๆ'หลานจ้านยิ้มแบบเศร้าๆ'เจ้าจะชื่อว่า หลานอู๋จ้าน นามรอง เว่ยกวงเซี่ยน'พูดจบหลานจ้านก็ถอนหายใจ'ต่อไปนี้แม่เจ้าไม่อยู่ด้วยแล้วนะ พ่อจะดูแลหนูเองเหมือนกับที่พ่อดูแลแม่...อาจ้าน'

..................................................................