ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : อุบัติเหตุ
1 เือนผ่านไป
' ไม่นะ แอมอย่าทิ้ผมไป อย่าทิ้ผมไป!!!!!! '
เธอ่อยๆเินไปาผม....เธอำลัะหายไป
' ผมอร้อนะ อย่าทิ้ผมไป '
ไม่.....
" ไม่!!!!!!!!!!! "
ผมสะุ้ื่นึ้นมาในห้อนอนอผม ห้อที่มีแ่วามว่าเปล่า......
ผม...ฝันไปเหรอ
วามฝันที่ามหลอหลอนผมมาลอ 1 เือนนี้ไม่เยหายออไปสัที มันยัวนเวียนอยู่ในหัวอผม ภาพที่เธอเินาผมไปแบบนี้ เธอไม่มีวันลับมาหาผมอีแล้วใ่ไหม ไม่มีอีแล้ว......
รุ่เ้า
10.00 น.
" ไอทีมิน!!!!! เมื่อไรมึะไปทำานว่ะ ููแลานแทนมึมา 1 เือนแล้วนะเว้ย พนัานเา็ถามหาประธานอย่ามึันให่เลย ู้อใ้วามแถทีู่ร่ำเรียนมา เพื่อบอพนัานอมึทุวันนูะไ้ราวัลนัแสายยอเยี่ยมแล้วเนี่ย "
" อโทษที่วนี้ให้นายูแลไป่อนแล้วัน ูไม่มีแร " ผมอบำถามไอีเนไป ทั้ที่แรพูอผม ยัไม่มีแรเลยแท้ๆ
" ะเศร้าอะไรนัหนาทีมิน ถึแอมแปร์เาะทิ้มึไปแ่็ไม่ไ้แปลว่ามึ้อมาอยู่ในสถาพแบบนี้นะเว้ย " ีเนว่าพลามอสภาพร่าายอผม
รู้ไหมว่ามันเป็นยัไน่ะเหรอ.......
เหมือนนใล้ายๆสุเลยในอนนี้ ร่าายที่ผอมมาผิปิ วาที่มีรอยล้ำาารอหลับอนอนอผม ถึผมะนอนบ้าแ่็หลับๆื่นๆทุทีเพราะฝันร้ายแบบนั้นทุืน ไม่ไ้หลับเลย็มี อาหาร็อในบามื้อ ปาผม็แเพราะื่มน้ำน้อยเินไป ร่าาย็ยับไม่ไหวเหมือนนไม่มีแรเลยสันิ ในสมอผมมัริแ่ว่า ทำไมแอมแปร์้อทิ้ผมไป้วย วามรั วามูแล วามเอาใใส่ที่ผมมีให้เธอลอที่เราบันมามันไม่พอหรือยัไ หรือผมเอาแ่ทำานมาเินไปนเธอิว่าผมไม่มีเวลาให้ แล้วทำไมถึ้อ.....บอเลิัน้วย บารั้ผม็ิว่าให้ผมายๆไป็ีเหมือนัน ผมะไ้ลืมเธอสัที
" ูาสภาพแบบนี้แล้วไม่ไ้ทาน้าวล่ะสิ นั้นเี๋ยวูลไปื้อ้าวให้็แล้วัน อย่าออาห้อไปไหนนะเว้น เี๋ยวูลับมา "
หลัาที่ีเนออไปแล้วผม็นั่อยู่ในสภาพเิม ผมไม่อยาออไปไหนหรอ ผมไม่มีอารม์ อีอย่าถึีเนมันะื้อ้าวให้ผมินแ่ผม็ินไม่ลอยู่ี ราบใที่ผมยัิถึเธออยู่แบบนี้ ั้แ่วันที่เราเลิันนั้น ีวิประำวันอผม็ไม่เหมือนเิม ไม่มี้อวามที่ผม้อส่อรุสวัสิ์ให้ในอนเ้า ไม่มีนที่ให้ำลัใผมในเวลาที่ผมเหนื่อยล้าใ ไม่มีเสียหัวเราะที่สร้าวามสุให้ผม
มัน...ไม่มีอีแล้ว
ผมลุึ้นแล้วเินไปหน้า่าเพื่อหยิบโทรศัพท์อผมที่วาไว้รนั้นะว่าะฟัเพลามอารม์อผมะหน่อย แ่พอผมมอไปที่หน้า่าับเห็นผู้หิยืนท่ามลาผู้นที่ำลั้ามทาม้าลายันอยู่ เธอมอมาที่ห้ออผมอยู่สัพัแล้วำลัะเินาไป ผมมอเธอ้วยวามใ เพราะลัษะอเธอที่ผมุ้นเยแบบนี้
" แอมแปร์!!!! "
ผมรีบวิ่ลมาาห้ออผมทันที ห้ออผมอยู่ั้น 17 ผมเลยไม่ิที่ะรอลิฟท์แล้วไปที่ทาบันไหนีไฟทันที
" แอม!!! แอมแปร์!!! รอผม่อน แอมแปร์!!! "
ผมลมา้าล่า...ผมเอเธอริๆ้วย
แ่เธอำลัะาผมไปอีแล้ว
แอม....
รอผม่อน....
อย่าาผมไป...
วิ๊ๆๆๆ ุ๊บ....
ู่ๆผม็รู้สึว่าร่าายอผมำลัลอยึ้นไปลาอาาศ แล้วระแทับพื้นอย่าแร อนนี้ร่าายอผมรู้สึามาๆเลย
ผมเห็นแอมแปร์อยู่้าถนน เธอยืนมอผม และผม็มอเธอเธอเป็นรั้สุท้าย ่อนที่ผมะ่อยหลบาลในทันที
ใ่.......ผมถูรถน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาแล้วร้า อโทษนะที่ไรท์หายหัวไปหายแรมเือนเลย ไรท์มีเรียนนิหน่อยเลย
ไม่มีเวลาว่าพลาหัวสมอึ้นเนื้อเรื่อไม่อออี่าหา -/////-
แล้วแบบนี้ทีมินะเป็นยัไ่อไป ิามไ้ใน่อน่อไปนะะ
บายๆๆๆๆๆ อันยอ
อย่าลืมโหวนาเอ้วยนร้าาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น