รุ่นน้องที่ถูกลืม

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เราชื่อ เจน เด็กต่างจังหวัด ผมหยิก ผิดสองสี ค่อนไปทางสีคลำ้ สอบเข้ามหาวิทยาลัยนี้ได้ เลยได้มาพักอยู่ ที่หอในนี้ เช้าวันนี้ เราตื่นขึ้นมาในห้องนอนของ หอใน เอื้อมมือไปคว้านาฬิกามาดู พิมพำกับตัวเอง “แปดโมงแล้ว ตายๆ ไปไม่บอกเลยนะ อีเมย์” เรารีบอาบน้ำ แปรงฟัน แบบรีบๆ แล้วรีบคว้ากระเป๋าย่ามสีขาว ไปลานกิจกรรม

วันนี้ที่ลานกิจกรรม มีงานรับน้องปีหนึ่ง ตามกิจกรรมทั่วไป เพื่อนนักศึกษาทุกคนมาเข้าแถว ตามการเรียก ชื่อ  และรับป้ายชื่อ จากรุ่นพี่ 

"อีเจน มึงไปไหนมาตื่นซะสายเลย" เสียงดังมาจากในแถว เมย์เพื่อนคนสนิทในแถวแสดงท่าทางกวักมือเรียก

"กูเรียกมึง ตั้งหลายรอมึงก็ไม่ลุก" เจนกำลังจะบ่นเพื่อนออกไป พอดี พี่อิฐเดินตามมา บอกว่า “พอๆสายแล้วก็ไปเข้าแถวไป”

ที่ลานกิจกรรม มีลักษณะเป็นลานหินขนาดใหญ่ ครึ่งวงกลม มีบึงน้ำอยู่ข้างหน้า มีต้นไม้ใหญ่ล้อมรอบ

โดยเริ่มกิจกรรมวันนี้ รุ่นพี่ประกาศว่า ในแต่ ภาควิชามาเข้าแถวรับป้ายชื่อ แล้วไปเข้าสถานีต่างๆ

เราก็ไปต่อแถวเข้ารับป้ายชื่อ เพื่อไปทำกิจกรรม แต่เราสังเกตว่า มีป้ายชื่อ วางอยู่บนโต๊ะอยู่ 1 อัน แต่เราก็ คิดว่า เพื่อน คงมาไม่ทัน หรือมาสาย เราก็ทำกิจกรรมต่อไปเรื่อยๆ จนค่อนเย็น เราก็เห็นป้ายยังวางอยู่ที่เดิม ก็เลยเดินไปหยิบมาดู ป้ายอันนี้ ลักษณะค่อนข้างเก่า เขียนว่า ตูน แล้วเราก็วูบไป รู้ตัวอีกที มีรุ่นพี่กับเพื่อนมาล้อมเรากันทุกคน สีหน้าทุกคน ดูเป็นห่วง และกลัวเรามาก โดยเฉพาะอีเมย์ มันมือสั่นไปหมด ถามเรา ซ้ำๆอยู่นั่นแหละว่า “มึงโอเคไหม ๆ”

พอเราฟื้นขึ้นมา เมย์เล่าให้ฟังว่า อยู่ดีๆเราก็โวยวาย ด่าว่า เพื่อนว่า พวกมึงทิ้งกู ๆ พวกมึงลืมกูได้ยังไง แล้วก็ร้องไห้ๆ  แล้วก็สลบไปรุ่นพี่ก็รีบพาเราไปห้องปฐมพยาบาล พร้อมขอเลื่อนการจัดกิจกรรมออกไปก่อน

 วันต่อมา เราและเมย์ก็ไปสอบถามจาก พี่อิฐ รุ่นพี่ที่ดูแลกิจกรรม ตอนแรก พี่อิฐไม่ยอมเล่าอะไร บอกลืมไปเถอะ เราแล้วเล่าเรื่อง ป้ายที่เราเจอให้ฟัง พี่อิฐ บอกว่าห้ามไปบอกรุ่นน้องคนอื่นนะ เคยมีรุ่นพี่เล่าให้ฟังว่า หลายปีก่อน ตอนมหาวิทยาลัยสร้างใหม่ๆ เคยมี นักศึกษาชื่อ ตูน นั้น หายสาปสูญ ไปตอนมารับน้อง เค้าเดินจากหอในมาลานกิจกรรม ปัจจุบันยังไม่มีการพบตัว ตำรวจตามสืบอยู่หลายเดือน แต่ไม่พบเบาะแสอะไรเลย

เช้าวันหยุดนี้ เราและเมย์ มาถวายสังฆทาน คิดว่า บุญกุศลนี้จะช่วยเค้าไปสูภพภูมิที่ดีได้