คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พิเศษ
***นิยายเรื่อนี้เิาินนาารอนเเ่เอ เวลาลนิยายให้อ่านไม่สามารถระบุไ้เนื่อานัเเ่นอนเยอะ ินิยาย เเ่อย่าห่วเลยนีอไรท์ เ้าะััเอมาเเ่่อให้ไ้ ฝาิามเเละเป็นำลัใ อมเม้น์ให้ำลัใิเือนไ้นะ ห้้ามเเรนะัว หารออ่านไม่ไหวัไรท์ไ้ที่ทวินะนี**
พิเศษ
"านรับบบบ~~"พายุ
"ไปเที่ยวันไหม ไหมๆ ~~ "เรน
"ะไป็รีบไป ไปๆ ไปลับพี่เเล้วสบาย เี๋ยวพี่พาไปินับๆๆๆ ~~~~" โน
."อะไรรับเนี่ย ลูลิทั้สามอารม์ีัเลยนะรับ"
ทั้สามวิ่มาอผม ฮ่าๆ ถึผมะไม่หล่อเเ่มีนหล่ออ็โอเอยู่นะ :)
"ไปเที่ยวันรับ!! " ทั้สามพูพร้อมัน อย่าอารม์ี
"ะไปเที่ยวไหนรับ ิันมารึยั " พูไปหยิเเ้มเรนไป้วย
"ิเเล้วรับ!! " ฮ่าๆ นัันมารึเปล่าอบพร้อมันเลย
"ที่ไหนรับ.." ผมถามยิ้มๆ
"ทะเล"
"ภูเา"
"สวนอไม้"
ปัหาะเิเมื่อวามิไม่รันเินศึเเย่ิที่ไปเที่ยวรับ
"ทะเลีว่า!! "
"อไม้สวยว่า!! "
"ภูเาวิวสวยว่า!! "
"าน!! " ทั้สามเรียื่อผมพร้อมัน ผมสะุ้เลยทีเียว
"ว่าไรับผม เรียไ้เเล้วหรอ"
"ไม่ พวเราะให้านเรีย"
" เห้อ เอาอย่านี้นะรับไปมันทั้หมีไหม"
"ทำไมเราไม่เอาอย่านี้ั้เเ่เเร"พี่โนออมา
"พี่มันโ่..."
"พอๆ ะไปไหมเที่ยวอ่ะ" ผมพูเเทรเรน่อนที่ะมีเรื่อันอี
"ไปรับ" านั้นลูลิทั้สาม็ไปอาบน้ำเเ่ัว
"พวเราพร้อมเเล้ว" +3
านที่เินลมา้าล่าเห็นลูลิสุหล่อทั้สาม ็ไ้เเ่มอ้วยสายาเอ็นู
ทั้สามเเ่ัวโทนสีฟ้า เเ่ห่วยาเป็เหลือนละอันนี้ยัไ ใ่แล้วห่วยาเป็เหลือเพราะ พวเราวาเเผนว่าะไปทะเล สวนอไม้เเละ็ภูเา หึอายุเท่าไรันเเล้ว เห้อ น้อลูอลูลิะยัเารพอยู่ไหมเนี่ย
"ว่ายน้ำไม่เป็นันหรอรับ? "
ผมถาม
"ว่ายเป็นรับเเ่อยาทำัวน่ารัๆ ให้านเอ็นูเยอะๆ "พายุทำหน้าริั
"มันไม่น่ารัหรอรับ" เรนพูเสียหอย
"ฮ่าๆ เปล่ารับ น่ารัันมาๆๆๆ เลย"
รถที่เราะี่ไปเป็นรถบ้านสีฟ้ารับ
"านรับ"
"รับว่าไ"
"พวเราีบานิรึยั "
พี่โนถามอย่าริั ลูลิทั้สามมอหน้าผมอย่ารอำอบ
"ภูเา ะอบอนที่อยู่ภูเา"
ผมอบพวเาไปเเบบนั้นเพราะในอนที่พวเาีบผมนั้นผมไม่ไ้ที่ว่าอนนี้ผมรัพวเารึยั
พวเราถึทะเลันเเล้วรับ ทะเลที่นี่สวยมา น้ำทะเลสีฟ้าใส ยิ่พระอาทิย์ส่เเสลมายิ่ทำให้น้ำทะเลูเหมือนเพรที่สวยาน
ผมที่ำลัมอทะเลอยู่นั้น็มีลิสามสามมาเาะ นหนึ่วาาไว้ที่ไหล่อีสอนับมือ พวเรามอวิวอทะเลันเียบๆ
"มีวามสุไหมรับ"
ผมถามพวเา พวเาีบผมไ้หลายเือนเเล้วทุอย่ามันีไปหมเเ่ผมไม่เยถามพวเาเลยว่าโอเไหมที่อยู่ันเเบบนี้ที่ีบับเเบบนี้ ผมปิบัิับพวเาเท่าๆ ัน
"มีวามสุมาๆๆๆๆๆๆ "เรนพูพร้อมันหมเเ้ม้ายอผม
"มีวามสุที่สุในโล"พายุพูพร้อมับหอมเเ้มวา
"ผู้ายในโลนี้้ออิาพวเรามาเเน่ๆ พวเราทั้สามที่เ้ามาีบานทุน่ารัานมาๆ ทุสิ่ที่พวเราทำพวเรามีวามสุ สุที่มันะเป็นเเบบนี้ ผู้ายที่ไม่ใ่พวเราไม่มีวันไ้รู้ถึวามอบอุ่นเเละวามเอาใใส่อานถ้าพวเารู้พวเาะอิาพวเรามาๆๆๆ " พี่โนูบที่้นออผมอย่ารัใร่
"ลูลิทั้สามรัานมาๆๆๆ "
พวเาทั้สามะโนสุเสียอย่าไม่อายใร พวเาหน่ะรัาน มาๆ เลยนะ
พวเราถ่ายรูปเเล้ว็เล่นน้ำิน้าวเสร็ พวเรา็ะออเินทาไปเที่ยว่อ
"านรับเราไปสวนอไม้ันเถอะ สวนอไม้สวนนี้าน้ออบมาๆๆๆๆ " เรนพูอย่าีใ
"ผมะรอูรับ ว่าสวยริรึเปล่า" ผมส่ยิ้มอ่อนโยนไปให้ทั้สาม
เราถึสวนอไม้เเล้วรับเเ่ผมยัไม่เห็นอไม้สัอเลย
"ไหนอไม้ละรับเรน" ผมถามเรนเเล้วมอหาอไม้ไป้วย
" เินามผมมารับ"
เรนพูเเล้วับมือผมให้เินามเราเินเ้ามาในป่าสัพัเรา็เห็นทุ่อไม้สีฟ้าว้าสุลูหูลูา มันสวยมา สีเสื้อนับพันัวบินอมอไม้ที่สวยานนั้น
"อบไหมรับ"เรนระิบถาม
"อบๆ อบมา" อบที่สุ สวยมานอยาเอามาเป็นอัวเอ
พวเินมาอผมเอาไว้เเล้ว ็พูออมาพร้อมันว่า" พวเรารัาน"
"พวุะ่าเราหรอ านเินนะายเเล้วรับ"
านั้นพวเรา็หัวเราะออมาอย่ามีวามสุ
เรามาถึเราสถานที่สุท้านอเราใน่วห้าโมเย็น อนนี้ทุนอย่ายุ้ับอาหารทำอาหารเย็น
"พี่โนรับล้าผัเบาๆ หน่อยรับผัเละหมเเล้วรับ"
"เรนรับผมให้หันหมูเป็นิ้นบาๆ ไม่ใ่ให้หันิ้นเท่าฝาบ้านนะรับ"
" พายุรับ่อไฟเสร็รึยัรับ "
"ะเสร็เเล้วรับ" พายุะโนบอ
"พายุหน้าะรอสุเเล้วอนนี้ เห้ออออ" านไ้เเ่ถอหายใอย่าเหนื่อยอ่อน
"เอาไปวาไว้บนโ๊ะเลยรับ" ทุนหน้าะรู้เเล้วว่าพวเราะทำอะไร ็ปิ้ย่าอ่ะเเหละรับ
พวเรา่วยันนอาหารออไปั้โ๊ะ เเ่ทำไมพายุเียบไปเลย
ผมเินไปูพายุที่เาเเ่สิ่ที่เห็นผม เปาบุ้นิ้น โอ๊ยพายุ๊หน้าำาาา
"ฮ่าๆๆ ..ทำไม่ไ้ทำไมไม่ให้ลูน้อทำละรับ" ผมเอาผ้าเ็หน้าึ้นมาเ็ให้เปาบุ้นิ....เเ่ๆ ..พายุ อยาำ็อยาำเเ่็สสารเหมือนัน
"็อยาให้านปลื้มผม"พายุพูออมาอย่าอายๆ
"เเ่นี้็ปลื้มมาเเล้วรับ"ผมพูอย่าเอ็นู
"ฮ่าๆๆๆ เเ่นี้็ทำไม่ไ้เเล้วะเลี้ยานไ้ยัไห๊ะ" พี่โนพูเเะพายุ
"ใ่ๆ ะูเเลใ้ฝุ่นไ้หรอ"เรนผสมโรเเะพายุ้วยเห็นเเล้วหมั่นใส้
"ใรน้าาาาล้าผันเละไม่มีิ้นี ใรน้าหันหมูิ้นเท่าฝาบ้าน ใรน้าาาาา" ฮ่าๆ พี่โนับเรนหน้าเหวอไปเลย
"โธ่~~ านรับบบ" เรนโอรว
"ฮ่าๆ พอๆ รับไปิน้าวันเถอะรับ" บรรยาาศีสุเลยิน้าวไป้วย ูพระอาทิย์ไป้วยสวยสุยอไปเลย
ระหว่าที่ิน็มีเสียพูุยันอย่าสนุสนาน วามสุโอบอวนไปทั้ว
อนนี้เรามาเินย่อยอาหาร พร้อมับมบรรยาาศที่สวยานในยามมืที่นี้็ะปิไฟ ยิ่ทำให้บรรยาาศโมเมน์ิมาๆ เลย
"านรับ" ทั้สามเรียผมพร้อมันเเล้วุเ่ารหน้าผม
"เเ่านันนะ" ผมอึ้ที่พวเาอผมเเ่ไม่ิว่าพวเาะอถึั้นนี้
"ไม่ลัวนอื่นนินทาหรอ านไม่ไ้มีีอะไรเลย " ผมลัวว่านอื่นะมอว่าเราไม่เหมาะสมัน
"นอื่นพวเราไม่สนหรอ. ผั...เเ่ๆ ว่าที่สามีอย่าพวเราไม่เยสนในพวนั้นเลย นพวนั้นมันเเ่อิาาน "
"ใ่พวเาเเ่อิาที่านะมีสามีหล่อรวยอย่าพวเรา" ผมหมั่นใส้นหลัเอริๆ
" านมีีทุอย่าเลยรู้ไหม อย่าิว่าัวเอไม่มีีสิ พวเรา่าหาที่้อิว่าีพอที่ะรอบรอานรึเปล่า"
"เเ่านันนะรับ"พวเาพูอย่าหนัเเน่นอีรั้
"รับ เเ่ เเ่านันนะรับ"หลัผมพูบทั้สาม็อผมอย่าีใ
"พวเรามีวามสุมารับภรรยาอพวเรา"
-------------------------SB&Bear------------------------
ความคิดเห็น