คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : CHAPTER 6 กระสุนปริศนา
CHAPTER 6 กระสุนปริศนา
ทันทีที่วิ่งลงมาถึงชั้นล่างของตึกแดนเหนือ สถานการณ์ข้างล่างกลับสงบกว่าที่คิด ทุกคนต่างก็หมอบตัวลงกับพื้นอย่างพร้อมเพรียงกัน ฉันกวาดสายตามองหาคอปเตอร์กับไซไฟก่อนเป็นอันดับแรก พวกเขาอยู่ด้านนอกสุดเกือบจะตรงทางออกของตึก ฉันรีบวิ่งฝ่าพวกนักเรียนที่หมอบอยู่ไปหาเขา โดยลืมนึกถึงเรื่องเสียงปืนที่ได้ยินไปซะสนิท
“คอปเตอร์ นายเป็นอะไรหรือเปล่า!”
ฉันถลาเข้าไปหาเขา คอปเตอร์กับไซไฟต่างก็ตกใจที่ฉันโผล่มา
”มายฟา! นายลงมาทำซากอะไรเนี่ย ฉันบอกให้รออยู่ข้างบนไง!”
“กะ…ก็เสียงปืน ฉันเป็น…อ๊ะ! นายถูกยิงเหรอ!”
ฉันจับแขนคอปเตอร์ที่มีเลือดไหลอาบและตรงบริเวณแขนเสื้อก็ขาดวิ่นจากแรงของกระสุนปืน ไอ้ที่ภาวนาไว้ก่อนหน้านี้ไม่ได้เป็นผลเลยสินะ T^T
“โธ่เว้ย! ไซไฟ พามายฟาไปหลบก่อน”
“ครับ”
“ไม่! นี่ถึงขนาดเล่นปืนกันเลยเหรอ แบบนี้มันกะฆ่ากันชัดๆเลยนะพวกแดนตะวันตกเนี่ย!”
ฉันตะโกนออกมาเสียงดัง พวกนักเรียนที่ตอนแรกพากันหมอบต่างก็ลุกฮือกันขึ้นมาอีกครั้งเพราะเสียงของฉัน
“ท่านคอปเตอร์ถูกยิง!”
“ว่าไงนะ! ไอ้พวกแดนตะวันตก พวกแกเล่นสกปรกเกินไปแล้วนะเว้ย!”
แล้วพวกนักเรียนของแดนเหนือก็พากันโวยวายด่าทอฝั่งแดนตะวันตก ทั้งสองฝั่งทำท่าจะห้ำหั่นใส่กันอีกครั้ง ถ้าไม่มีเสียงหนึ่งดังขึ้นเสียก่อน
“แดนตะวันตกทุกคนหยุดเดี๋ยวนี้!!!”
ดราก้อนนั่นเอง เขาแหวกฝูงนักเรียนเดินตรงมาทางฉันกับคอปเตอร์ ข้างๆมีโซลที่หน้าตาเละพอกันเดินขนาบข้างมา
“นายใช่มั้ยที่เป็นคนยิง!”
ฉันเปิดปากถามก่อนทันที นอกจากหมอนี่แล้วจะเป็นใครไปได้อีกล่ะ!!!
“ฉันเปล่า”
“โกหก! ก็มีนายคนเดียวในนี้ที่พกปืน!!!”
ฉันชี้หน้าเขาอย่างเอาเรื่อง ดราก้อนที่ถูกกล่าวหาเบิกตากว้าง พุ่งเข้ามากระชากคอเสื้อฉันขึ้นจนแทบจะรัดคอฉันตาย
“อย่ามากล่าวหาฉันนะไอ้ฟา! ฉันไม่เคยนพกปืน!”
“ปล่อยมายฟาเดี๋ยวนี้!”
คอปเตอร์ผลักอกดราก้อนจนกระเด็นแล้วดันฉันให้ไปหลบด้านหลัง โถ…พ่อคุณพ่อทูนหัว บาดเจ็บอยู่แท้ๆยังอุตส่าห์มาช่วยฉันอีก ว่าที่พี่เขยนี่ช่างเป็นคนมีน้ำใจจริงๆ TT^TT
“ก็คนของแกมากล่าวหาฉัน ฉันไม่งัดฟันมันออกมาหมดปากก็บุญแค่ไหนแล้ว!”
“ฉันไม่ได้กล่าวหา ฉันเคยเห็นปืนของนาย!”
เกิดความเงียบทันทีที่ฉันพูดความจริงออกไป ดราก้อนขมวดคิ้ว ทำหน้าราวกับไม่รู้ว่าฉันกำลังพูดเรื่องอะไร
“คนของแกสติไม่ดีหรือเปล่าไอ้คอปเตอร์ -*-“
“นั่นสิมายฟา อย่างไอ้ดราก้อนเนี่ยนะจะพกปืน?”
“จริงๆนะ! ก็เมื่อวานที่สู้กัน ที่นายบอกให้ฉันกัดหูหมอนี่ไง หลังจากนั้นล่ะที่ฉันเห็นปืนของมัน…”
ฉันมองไปที่เป้ากางเกงของดราก้อน ต้องใช่แน่ๆ… หมอนี่จะต้องซ่อนปืนเอาไว้ตรงนั้น เพราะวันนั้นเขาก็ซ่อนมันเอาไว้!!!
“ไอ้บ้า!!! นี่ไม่ใช่ปืนโว้ยยย!!!”
ดราก้อนใช้สองมือกุมเป้าตัวเองเอาไว้แล้วมองหน้าฉันราวกับอยากจะฆ่าให้ตาย
“จะไม่ใช่ได้ยังไง ก็เมื่อวานนี้มันยังตุงออกมาเหมือนปืนอยู่เลย!!”
“บอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิวะ! คนอย่างฉันไม่เคยใช้ปืนเวลาต่อสู้!”
“จริงอ่ะ =O=”
“เออสิวะ!!!”
แสดงว่าเป็นนักเลงที่เชื่อถือได้อยู่เหมือนกันสินะหมอนี่ ไม่ใช้ปืนเวลาต่อสู้ เส้นทางของนักเลงผู้แสนบริสุทธิ์ที่มักจะต่อสู้ด้วยมือเปล่า…
“ใช้แต่มีดกับระเบิดน้อยหน่า”
ไอ้ข้อหลังนี่หนักกว่าปืนเห็นๆเลยนะเฟ้ย =[]=!
“เอางี้ละกัน เพื่อความบริสุทธิ์ใจว่าไม่ใช่ฝีมือของแดนตะวันตกแน่ๆ ฉันจะทำการค้นตัวคนของฉันให้พวกแกดูทุกคน! เพราะฉันเคยออกคำสั่งไปไว้แล้วว่าห้ามใช้ปืนเวลาต่อสู้เด็ดขาด ฉันเชื่อว่าไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งของฉัน”
แล้วดราก้อนกับโซลก็หันไปเรียกนักเรียนของแดนตัวเองให้มารวมตัวกันก่อนจะทำการค้นตัวดูทีละคน ทางคอปเตอร์กับไซไฟเองก็ทำเหมือนกัน นักเรียนของแดนเหนือต่างก็ถอดเสื้อและกางเกงตัวนอกออกจนหมดเพื่อให้ง่ายแก่การค้น ฉันต้องยืนเงยหน้ามองเพดานแทนเพราะไม่อยากเห็นอะไรอุจาดตามากไปกว่านี้
ผู้ชายนับร้อยคนมายืนโชว์รูปร่างอยู่ตรงหน้าฉัน…
ต่อมหื่นไม่ทำงานให้มันรู้ไป =.,=
เวลาในการค้นตัวผ่านไปร่วมชั่วโมง ไซไฟจัดการเอาผ้าสีขาวมาพันจุดที่คอปเตอร์โดนยิงเอาไว้เพื่อห้ามเลือด โชคดีที่มันแค่ถากๆต้นแขนไปและไม่โดนจุดสำคัญ ไม่อย่างงั้นคงต้องหามส่งโรงพยาบาลกันจ้าละหวั่นทำเอาวุ่นไปทั้งโรงเรียนแน่ๆ
“ไม่มีใครพกปืนมาเลยสักคนเดียว”
ไซไฟพูดขึ้นหลังจากคนตัวคนสุดท้ายเสร็จ พวกเขาสองคนเองก็ถูกค้นตัวเช่นกัน
“ทางฉันก็ไม่มี”
ดราก้อนกับโซลที่ค้นตัวนักเรียนของแดนตัวเองเสร็จแล้วเดินเข้ามาสมทบ สรุปว่าทุกคนในที่นี้ไม่มีใครมีปืนเลยงั้นเหรอ!
แล้วกระสุนที่พุ่งใส่คอปเตอร์มันมาจากไหนกันล่ะ!!!
“หรือว่าจะเป็นคนนอก แต่มันเป็นใครกันล่ะ ทำไมต้องเล็งยิงมาที่ท่านคอปเตอร์ด้วย”
ไซไฟขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิด ถ้าคิดในแง่ร้ายหน่อยคือคอปเตอร์ต้องเคยไปมีเรื่องบาดหมางกับใครและถูกตามมาแก้แค้น แต่ถ้าคิดในแง่ดี…
เอ่อ…ไม่มีแง่ดีให้คิดเลยแฮะ =*=
“ยังเหลืออีกคนที่เรายังไม่ได้ค้นตัว”
โซลพูดขึ้น สายตาของเขาส่งตรงมาที่ฉันโดยเฉพาะ ยะ…อย่าบอกนะว่า…=____=;;
“มายฟาเป็นคนของฉัน และหมอนี่ก็อยู่ข้างบนตลอดไม่ได้มาร่วมต่อสู้ด้วย ไม่จำเป็นต้องค้น”
คอปเตอร์ออกตัวช่วย แต่ดูท่าดราก้อนกับโซลคงจะไม่ยอมง่ายๆแน่ ดูหน้าพวกมันสิ TT^TT
“ทำแบบนี้ก็ไม่ยุติธรรมสิวะไอ้คอปเตอร์ ฉันอุตส่าห์แสดงความบริสุทธิ์ใจ ค้นตัวคนของแดนฉันหมดทุกคน แกเองก็ต้องค้นตัวคนของแดนแกให้หมดเหมือนกันสิวะ!”
“คนโดนยิงคือฉันไม่ใช่แก ฉันเป็นคนตัดสินเองว่าจะเอายังไงกับเรื่องนี้”
“ได้ไงวะ! แล้วถ้าเกิดเรื่องมันพลิกผัน กลายเป็นว่าคนของแกต่างหากที่เป็นคนพกปืนมา หมายจะยิงคนของฉัน แต่ดันพลาดท่าไปโดนหัวหน้าของตัวเองเข้า ก็เลยโยนขี้ใส่ร้ายป้ายสีมาทางแดนฉันขึ้นมา แบบนี้พวกฉันก็เสียชื่อสิ!”
ทีอย่างนี้ล่ะฉลาดเป็นกรด มีเหตุมีผลมีหลักการขึ้นมาเลยนะ = =+
“มายฟาของฉันไม่ทำแบบนั้นหรอก”
“ไม่เชื่อเว้ย!”
ดราก้อนตวาดลั่น เตรียมพร้อมจะฟาดงวงฟาดงาอาละวาดเต็มที่ ไอ้บ้านี่กะจะให้ฉันแก้ผ้าให้ดูให้ได้เลยใช่มั้ยเนี่ย ฉันเป็นผู้หญิงนะโว้ยยย ถึงหน้าอกหน้าใจจะคล้ายผู้ชายมากแค่ไหนก็เหอะ T^T
“แต่พวกผมว่าก็จริงแบบที่พวกมันพูดนะครับท่านคอปเตอร์ เราต้องโชว์สปิริตของเราให้พวกมันได้เห็นเหมือนกัน จะยอมให้มันมาดูถูกไม่ได้นะครับ!”
“ใช่ครับๆ”
“ผมก็เห็นด้วย!”
“ถอดเสื้อผ้าให้มันดูเลยฟา ว่านายไมได้พกปืนมาแบบที่มันกล่าวหา ถอดเลยๆ!”
“ถอดเลยๆๆ!”
และแล้วก็กลายเป็นมหกรรมการเชียร์ให้ฉันถอดเสื้อผ้า TOT ฉันเงยหน้ามองคอปเตอร์ที่หน้าเจื่อนไปเพราะไม่รู้จะช่วยยังไงดี นี่ฉันต้องแก้ผ้าจริงๆเรอะ แบบนั้นก็ความแตกพอดีน่ะสิ แถมยังความแตกต่อหน้าคนจำนวนมากด้วย อ๊ากกก ทำยังไงดี คิดให้ออกเซ่ไอ้ซอล TOT
“ถอดเร็วๆสิ ทำเป็นยึกยักอยู่ได้ หรือความจริงแล้วนายคือคนที่ยิงปืนฮะ ไอ้ฟา!”
มีแต่ปืนฉีดน้ำที่เอาไว้เล่นกับพี่ฟาตอนเด็กอ่ะจะเอามั้ยเล่า!
“ถอดเลยๆๆ!”
เพราะเสียงรบเร้าและสายตานับร้อยคู่ที่จ้องจับผิดว่าทำไมฉันถึงไม่ยอมถอดเสื้อผ้าสักที ทำให้ฉันต้องค่อยๆถอดเสื้อตัวนอกออกอย่างเลี่ยงไม่ได้
ฟิ้วว~
ไปแล้วหนึ่งชิ้น TT^TT~
ฉันเงยหน้ามองคอปเตอร์กับไซไฟอีกครั้ง สีหน้าพวกเขาดูว้าวุ่นมาก นี่ถ้าไม่ติดว่าสองคนนี้ไม่ได้รู้เรื่องที่ฉันเป็นผู้หญิงฉันจะคิดว่าพวกเขารู้แล้วนะเนี่ย เพราะดูจะลนลานและร้อนใจไม่แพ้ฉันเลยที่ฉันต้องมาเปลื้องผ้าออกกลางผู้ชายจำนวนมากแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะพี่ฟาเป็นศรีภรรยาสุดที่รักของคอปเตอร์ล่ะมั้ง สงสัยจะหวง T^T
กระดุมเม็ดแรกถูกปลดออกท่ามกลางเสียงเชียร์ที่ดังไม่ขาดสาย นี่มาเชียร์ให้คนแก้ผ้าหรือมาเชียร์มวยปล้ำกันฮะ ดูจะครึกครื้นสามัคคีกันเหลือเกิน ได้ข่าวว่าเมื่อกี้พวกแกแทบจะตีกันตายอยู่เลยนะ แล้วไหงตอนนี้มาร่วมมือร่วมใจกันซะได้ล่ะ
“TT^TT”
เม็ดที่สองถูกปลดไปเรียบร้อย ถ้าถึงเม็ดที่สามเมื่อไหร่ ไอ้ผ้าที่ฉันใช้พันหน้าอกไว้จะต้องปรากฎแก่สายตาชาวโลกอย่างแน่นอน และทุกคนก็จะต้องรู้ว่าฉันเป็นผู้หญิง!!!
เตรียมรับชะตากรรมของตัวเองได้แล้วไอ้ซอล T^T
“ฉันคิดว่านี่คงช่วยอะไรได้บ้าง”
หมับ!
เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับกระดุมเม็ดที่สามของฉันถูกปลดออกและร่างของฉันก็ถูกคอปเตอร์ดึงเข้าหาตัวไปกอดเอาไว้พอดิบพอดี ปกปิดอะไรต่อมิอะไรที่กำลังจะปรากฏให้ทุกคนได้เห็น หน้าฉันฝังอยู่กับแผงอกของเขา กลิ่นหอมอ่อนๆของโคโลนญจ์ผสมกับกลิ่นเหงื่อทำเอาฉันแทบเป็นลม
จะเซ็กซี่เกินไปแล้ว T^T//
“ไอ้สงคราม”
หือ O_o คนอะไรชื่อสงคราม ชื่อส่อแววความเลวร้ายสุดๆเลยแฮะ ด้วยความอยากรู้ ฉันเลยเอี้ยวคอหันไปมองผู้มาเยือน ผู้ชายผมสีดำสนิทหน้าตาหล่อเหลาเอาเรื่องยืนประชันหน้าอยู่กับดราก้อน ข้างๆเขามีผู้ชายผมสีน้ำตาลเข้มยาวประบ่ามัดรวบเป็นทรงสูงยืนอยู่ด้วย พอเพ่งมองที่เข็มกลัดเสื้อก็พบว่าเขาคือคนของแดนตะวันออก ท่าทางดูมีพลังอำนาจเหมือนกับคอปเตอร์และดราก้อนไม่มีผิด หรือว่าหมอนี่จะเป็น…
หัวหน้าของแดนตะวันออก!
“ก่อนหน้านี่ฉันเห็นมีคนไม่น่าไว้ใจยืนด้อมๆมองๆอยู่หน้าโรงเรียน พอจะลงไปดูก็ได้ยินเสียงปืนซะก่อน เลยไปเอาคลิปจากกล้องวงจรปิดมาดู คนร้ายที่ยิงแกน่ะ อยู่ในคลิปนี่”
สงครามชูแผ่นซีดีที่ถูกเก็บใส่กล่องอย่างดีให้ดู หมายความว่าคนที่ยิงปืนเข้ามาในโรงเรียนคือคนนอกโรงเรียนงั้นเหรอ!
“ฉันลองเอาคลิปจากกล้องวงจรปิดตามจุดอื่นๆมาดูหมดแล้ว พอมาเรียบเรียงดู…หมอนี่ตั้งใจเล็งยิงไปที่แก คอปเตอร์…”
“ตั้งใจยิงท่านคอปเตอร์! หมายความว่ายังไง”
ไซไฟถามอย่างกังวล ส่วนฉันก็เงยหน้าขึ้นมองคอปเตอร์ที่นิ่งไปเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
“จะหมายความว่ายังได้เล่าไอ้ไซไฟ ไอ้หมารับใช้! ก็หมายความว่าท่านคอปเตอร์ของแกมันคงไปสร้างศัตรูไว้ที่ไหน ศัตรูที่เขาเกลียดจนอยากจะให้มันตาย เขาถึงได้ตามมาฆ่ามันถึงที่นี่ไง ฮ่าๆๆ”
ดราก้อนหัวเราะร่าอย่างสะใจ ปากเสียไม่เหมือนหน้าตาเลยนะหมอนี่ =*=
“ท่านคอปเตอร์ไม่ใช่แก ไอ้ดราก้อน!”
“อย่ามาลามปามหัวหน้าแดนฉัน -_-“
โซลออกหน้าแทนดราก้อน เห็นนิ่งๆแต่ก็จงรักภักดีกับหัวหน้าแดนตัวเองเหมือนกันนี่นา สุดยอดไปเลยแฮะ เอ๊ะ? นี่ไม่ใช่เวลามาชื่นชมหมอนี่สักหน่อย ที่ฉันต้องสนใจคือไอ้มือปืนที่ตั้งใจจะยิงคอปเตอร์ต่างหาก! ผิดประเด็นอยู่เรื่อยเลย =__=;;
“เอาเป็นว่าฉันทำหน้าที่ของผู้ปกป้องดินแดนทั้งสี่เรียบร้อยแล้ว ที่เหลือแกก็ไปไขปริศนาเอาเองละกัน”
สงครามโยนซีดีใส่ไซไฟ ซึ่งเขาก็รับมันเอาไว้ได้ทัน ก่อนจะเดินกลับออกไปพร้อมกับคนของตัวเอง ผู้ปกป้องดินแดนทั้งสี่? เขาพูดถึงอะไรกันนะ โรงเรียนนี้มันยังมีอะไรอีกมากมายที่ฉันไม่รู้เยอะแยะไปหมดเลย ปวดหัวจัง T^T
“พวกเราก็กลับได้แล้วล่ะดราก้อน -_-“
โซลพูดขึ้นแล้วเดินออกไปเป็นคนแรก นักเรียนของแดนตะวันตกจึงทยอยกันเดินตามออกไป เหลือแต่ดราก้อนที่ยังส่งรอยยิ้มเย้ยหยันมาให้คอปเตอร์ไม่เลิก ไอ้บ้านี่ไปเกลียดคอปเตอร์มาแต่ชาติปางไหนกันนะ ดูเขาจะจองเวรจองกรรมกันเหลือเกิน
“ฉันขอให้แกโชคดี…”
“…”
“ได้ตลอดรอดฝั่งแล้วกัน ไอ้คอปเตอร์!”
ไม่น่าไปนึกว่าหมอนี่ก็เป็นคนดีมาแว้บหนึ่งเลยจริงๆ เห็นบอกขอให้โชคดีเลยแอบมองในแง่ดีขึ้นมานิดหนึ่ง ที่ไหนได้…ยังพูดไม่จบประโยคนี่เอง =__=;;
“พวกนายทุกคนแยกย้ายกันกลับเข้าห้องเรียนได้แล้ว”
คอปเตอร์ออกคำสั่ง แต่พวกนักเรียนของแดนเหนือก็ยังไม่มีใครขยับไปไหน
“แล้วเรื่องคนที่ยิงท่านคอปเตอร์ล่ะครับ ให้พวกเราออกตามล่ามันมั้ย”
“ไม่ต้อง เรื่องนี้ฉันจะจัดการเอง แยกย้ายกันได้แล้ว”
“ครับ”
แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไปตามคำสั่งของคอปเตอร์ เขาดันตัวฉันออกก่อนจะก้มลงหยิบเสื้อสูทของฉันที่อยู่บนพื้นมาคลุมตัวไว้
“เกือบมีคนได้เห็นเรือนร่างของนายแล้วมั้ยล่ะ ฉันไม่ยอมให้ใครมาเห็นผิวเนียนๆของศรีภรรยาง่ายๆหรอกนะ ^^”
คอปเตอร์ยีหัวฉันเบาๆ สีหน้าเครียดเมื่อกี้หายไปหมดแล้ว ฉันรีบก้มลงติดกระดุมเสื้อจนหมดแล้วใส่สูทคลุมให้เรียบร้อยตามเดิม เกือบไปแล้ว…เกือบจะได้ยืนโป๊กลางแจ้งแล้ว T//////T
“แล้วจะเอายังไงกับคลิปนี่ดีครับ”
“ไปที่ห้องฉัน ยังไงก็ลองเปิดคลิปนี้ดูเพื่อหาเบาะแสก่อน ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นการยิงผิดตัวก็ได้”
“นายไม่มีศัตรูที่ไหนที่พอจะเดาได้เลยเหรอ”
ฉันออกความเห็นบ้าง รอยยิ้มที่ผุดขึ้นมาบนใบหน้าของเขาเหมือนเป็นการบอกว่าไม่มีทางเป็นไปได้ หรือความจริงแล้วหมอนี่จะเป็นคนดีกว่าที่คิด ไม่เคยหาเรื่องใครก่อนก็เลยไม่มีศัตรูที่น่าจะมาทำร้ายกันถึงชีวิตได้แบบนี้
บางทีฉันคงต้องมองเขาใหม่แล้วสินะ ^__^
“น้อยไปน่ะสิ ศัตรูของฉันมีอยู่ทั่วทุกสารทิศในประเทศนี้ ไปที่ไหนก็มีสิทธิ์โดนรอบฆ่าได้ทั้งนั้นแหละ ^^”
ขอถอนคำพูดที่คิดไปเมื่อกี้ทั้งหมด รอยยิ้มของหมอนี่มันเชื่ออะไรไม่ได้เลย =_=!!
“งั้นก็รีบไปกันเถอะครับ ผมอยากเห็นหน้าไอ้คนที่มันยิงท่านคอปเตอร์จะแย่อยู่แล้ว”
“ฉันไปด้วยนะ”
“ถึงไม่บอกก็จะสั่งให้ตามไปอยู่แล้วล่ะ”
คอปเตอร์ตวัดแขนกอดคอฉันแล้วพาเดินขึ้นบันไดไปพร้อมกัน ตลอดทางฉันเอาแต่คิดเรื่องของคนที่ชื่อสงคราม เขาหรือเปล่านะที่เป็นเจ้าของโค้ดเนมปาปา แต่ว่าดราก้อนเองก็น่าสงสัยไม่น้อย ถ้าโค้ดเนมปาปาคือคนที่ทำร้ายพี่ฟาจริงๆ มุทะลุ อาละวาดไปทั่วแบบดราก้อนนี่แหละน่าสงสัยที่สุด ไม่สิ ท่าทางเมื่อวานตอนที่ได้เจอกับฉันในสภาพที่เป็นพี่ฟา หมอนั่นก็ไม่ได้มีพิรุธอะไรเลยนี่นา ถ้าเขาคือคนที่ทำร้ายพี่ฟาจริงๆ เขาก็น่าจะรู้ว่าอาการของพี่ฟาสาหัสแค่ไหน และไม่มีทางที่จะหายกลับมาเรียนตามปกติภายในสองอาทิตย์ได้แน่ ถ้าจู่ๆพี่ฟาโผล่กลับมาเรียนในสภาพปกติดีทุกอย่างแบบนี้ เขาต้องแสดงพิรุธอะไรออกมาไม่มากก็น้อยนั่นแหละ
จะว่าไปก็ไม่ใช่แค่ดราก้อนนะ คนอื่นๆที่มีโค้ดเนมประจำตัวก็ไม่มีใครมีพิรุธเลยสักคน แต่ละคนก็แค่ถามว่าหายไปไหนมาสองอาทิตย์เท่านั้น ให้ตายสิ แสงสว่างที่เคยคิดว่ามีเริ่มหายไปหมดแล้ว ฉันจะสามารถหาตัวคนที่ทำร้ายพี่ฟาเจอหรือเปล่านะ?
ไม่ได้…ฉันต้องลำดับแผนการใหม่ทั้งหมด ที่ฉันต้องตามหาให้เจอตอนนี้คือเจ้าของโค้ดเนมปาปา เขาจะต้องเป็นกุญแจดอกสำคัญในการพาไปสู่ตัวคนร้าย หรือไม่ก็อาจจะเป็นคนที่จะสามารถช่วยฉันตามหาตัวคนร้ายก็ได้ ฉันต้องรีบหาเขาให้เจอ ก่อนที่คดีนี้จะถูกสรุปให้เป็นการยกพวกตีกันของกลุ่มวัยรุ่นที่นึกคึกคะนอง ฉันจะไม่ยอมให้พี่ฟาเจ็บตัวฟรี ฉันจะต้อง…แก้แค้นให้พี่ฟาให้ได้!!!
ความคิดเห็น