กำหนดเส้นทางหัวใจนายไอดอล

       บทนำ

       โรงเรียนสถานที่ที่ใช้ในการเรียนรู้หลายๆรูปแบบ และเราก็คุ้นเคยไปกับสิ่งต่างๆในโรงเรียนนี้ทั้งผู้คนที่ใส่ชุดยูนิฟอร์มที่ได้ชื่อเรียกจากบุคคลต่างๆว่า 'นักเรียน' การได้เข้ามาเรียนในโรงเรียนนี้ทำให้ฉันได้รู้ถึงความแตกต่างของคนแต่ละชนชั้น ทั้งด้านดีและด้านที่ไม่ดี ฉันคนหนึ่งที่ย้ายมาเรียนในโรงเรียนแห่งนี้ ซึ่งโรงเรียนแห่งนี้มีแต่ไอดอลที่มีชื่อเสียงและว่าที่ไอดอลคนอื่นๆ นักเรียนแต่ละคนที่มาเรียนที่นี่ต้องพยายามดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองเป็นที่หนึ่งในห้องเรียนและในคลาสเรียนที่ครูแต่ละคนมันจะย้ำอยู่เสมอคือเรื่องจิตใจของพวกเรา ถ้าเราไม่กล้าที่จะเผชิญกับปัญหา เราก็เป็นได้แค่คนที่หลบหลังผู้อื่นไปวันๆเท่านั้นแหละ โรงเรียนนี้แตกต่างจากที่อื่นจริงๆนั้นแหละ เพราะโรงเรียนเน้นเรียนทางดนตรีเป็นส่วนมาก

..........
....................
บทที่ 1

"สวัสดีนักเรียนใหม่ทุกคน ยินดีต้อนรับเข้าสู่โรงเรียนแห่งนี้ เราอยากให้นักเรียนรู้ว่าการพยายามจะสามารถทำให้นักเรียนไปถึงจุดหมายที่นักเรียนฝันไว้ และขอให้นักเรียนทุกคนตั้งใจในการเรียน ขอบคุณและสวัสดีอีกครั้ง"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ห้อง 1-A
"สวัสดีนักเรียนครูชื่อ คิม โบมี จะมาเป็นครูประจำชั้นพวกเรานะจ๊ะ"
"นักเรียน......!! ทำความเคารพ"
"สวัสดีครับ/ค่ะคุณครู"
"จอง อึนยอง ขอบใจจ้ะ งั้นครูขอบอกทุกๆคนในที่ห้องแห่งนี้ว่า หนูอึนยองเป็นหัวหน้าห้องของเรานะจ้ะ และต่อจากนี้ขอให้นักเรียนนั่งตามเลขที่และแนะนำตัวจ้า"
การแนะนำตัวก็ดำเนินไปเรื่อยๆห้องแห่งนี้มีนักเรียนประมาณ30กว่าคนก็ว่าได้ รีบซะทีจะได้มั้ยเนี่ยอยากกลับบ้านในใจก็ได้แต่พูดแบบนี้แหละนะเฮ้อออออ
ในที่สุดมันก็ถึงฉันสักที!!!!
"สวัสดีฉันชื่อ คิม มินจี"
"ขอบใจจ้ะ นักเรียนจ้ะห้องเรามีไอดอลเข้ามาเรียนอยุ่ด้วยกัน7คนนะจ้ะ"
"ครู!! ผูหญิงหรือผู้ชายครับบบบ" นักเรียนชายต่างส่งเสียงโหวกเหวก
"ต้องดูที่จำนวนนักเรียนหญิงและนักเรียนชายห้องเราก่อนนะจ้ะ" ครูพูด
"แล้วมีกี่คนครับ"
"นักเรียนชายมี12คนจ้ะ นักเรียนหญิงก็มี19คน ดังนั้นห้องเราจะมีไอดอลชายมาอยู่ด้วยอีก7คนนะจ้ะรอดูก็แล้วกัน"
"วงอะไรคะครู พวกหนูขอเป็น BTS GOT7 BEAST เอามาเถอะค่าาาา"
"วันแรกก็แพ้ผู้หญิงแล้ว เซ็งโว้ยยยย"
"ย่ะ คราวนี้ก็จะได้เจอสุดหล่อสักที อร๊ายย"
พักกลางวัน
"ยัยมินจีเอ้ยยย เมื่อไหร่จะหาเพื่อนได้เนี่ย"
คิดไปก็เซ็งไป เรานะเราเมื่อไหร่จะได้เพื่อน ได้แฟน ได้รุ่นพี่มาแนะนำ ได้รุ่นน้องมาคอยถาม(เยอะเนาะนางเอกของเรา) ขอวันนี้ได้เพื่อนสักคนก็ดีนะ เพื่อนนี่ก็ต้องดีๆด้วย เช่น เรียนเก่ง ขยัน พูดเก่ง น่ารัก และต้องไม่ด่าเราลับหลัง แต่จะมีหรอ
"นี่ๆ เธออะนั่งด้วยสิ" ทันใดนั้นที่ฉันหันไปก็พบกับอึนยองหัวหน้าห้อง ซึ่งบอกทำความเคารพโดยที่ไม่อายใครในห้อง จะเป็นเพื่อนเราได้จริงหรอ
"อ่าๆ ได้สิไม่มีใครว่า ฉันชื่อ มินจีนะ"
"ฉันก็ด้วยนะ ฉันอึนยอง"อึนยองสวยมากๆเลยตอนที่ยิ้มก็น่ารัก เธอสวยกว่าฉันอีกนะเนี่ย
"อึนยอง เธอติ่งวงไรอะๆ"
"ฉันหรอ..... BTSสิถามได้เธออะ"
"ฉันก็... BTS เหมือนกัน" เยสสส ฉันมีเพื่อนร่วมขบวนการบ้าแล้ว 55
"เรามาเป็นเพื่อนกันนะ"
"ได้สิ ไม่มีปัญหา"
"เรารีบๆทานข้าวแล้วขึ้นไปบนห้องเถอะนะ"อึนยองพูด
"ฉันไม่ค่อยชอบกลุ่มรุ่นพี่ผู้ชายพวกนั้นเลย เธอก็เห็นใช่มั้ย"
"เราคิดเหมือนกันเลยเเหละ"
.
.
.
.
.
.
.
ณ ห้องเรียน
ในตอนนี้เราสองคนเดินมาที่ห้องแล้ว และเราสองคนก็พบว่าบนกระดานได้เขียนเลขที่ของนักเรียนแต่ละคนแต่ละที่นั่งว่าเราได้นั่งตรงไหน ฉันล่ะดีใจที่ได้นั่งข้างหน้าอึนยองฉันอยู่แถวที่4นับจากหลังห้อง และที่ดีใจกว่านั้นคือ ฉันได้นั่งข้างหน้าต่างฉันรอวันนี้มานานแล้ว แต่วันพรุ่งนี้ฉันจะได้นั่งกับใครกันนะ
ช่วงบ่ายได้เริ่มการเรียนไปได้ดี
เราเริ่มเรียนกันอย่างรวดเร็วเนื่องจากโรงเรียนต้องฝึกนักเรียนในด้านศิลปะไม่ว่าจะ การร้อง การเต้น การวาดรูป การเล่นดนตรี
ในขณะนั้นอึนยองได้ถามคำถามที่ฉันไม่อยากจะตอบมันเลย
"นี่มินจี ทำไมถึงมาเข้าที่นี่"
"อ๋อ มีคนแนะนำมาน่ะ อึนยองล่ะ"
"ฉันก็เหมือนกัน แล้วใครแนะนำเธอล่ะ"อึนยองเธอทำฉันหนักใจ
"คนที่บริหารค่ายเพลงอ่ะ แต่ฉันไม่รู้ว่าค่ายไหน"เอ่อนั้นแหละ ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย
"ของฉันก็คุณลุงน่ะ เป็นครูที่นี่"โหหหห อึนยองเธอนี่ขนาดนี้เลยหรอ
"ดีจัง วันหลังแนะนำให้รู้จักหน่อยสิ"
"ได้อยู่แล้ว"
ทันใดนั้นสัญญาณที่บอกว่าเราเลิกเรียนแล้วก็ดังขึ้น นักเรียนก็ต่างดีใจและรับกลับบ้านกัน โดยที่ไม่ลืมว่าการบ้านวันนี้มีหลายอย่างมากมาย แต่มันเป็นชะตากรรมของเรานินะ
"บายอึนยอง"
"บายจ้า"
"เจอกันพรุ่งนี้นะ"
"จ้า"
ฉันก็ไม่รอช้ารีบลงมาจากอาคารและรีบวิ่งออกไปยังประตูหน้าโรงเรียนและไม่ลืมที่จะเดินไปรอป้ายรถเมลแถวๆนั้น โชคดีที่รถเมลมาพอดีนะเนี่ย และฉันไม่ลืมเอาโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาคนคนนั้น.....
[ว่าไงสนุกมั้ยโรงเรียนใหม่]
"ก็ดีนี้"
[อื้อ...ไว้เจอกันนะ รักน้องสาว]
"แล้วเจอกันนะคะ"
[วันนี้มีการบ้านมั้ย]
"ก็มี...แล้วจะรีบทะละกันนะคะ"
[รู้งาน....... เดี๋ยวพี่เลิกเรียนแล้วจะไปรับออกมาทานข้าว]
"ค่ะ"
โชคดีจังที่มีพี่แบบนี้ พรุ่งนี้เราจะได้นั่งกับใครนะ......
ช่างมันเถอะ ถึงบ้านละไว้ค่อยดูหน้าพรุ่งนี้ละกัน