รัก... ดั่งฝัน

ลำดับตอนที่ #1 : รัก... ดั่งฝัน บทนำ

ในค่ำคืนที่หนาวเย็นของวันธรรมดาๆ วันหนึ่งในฤดูเหมันต์  ท้องฟ้าที่แสนจะมืดมิดกลับเต็มไปด้วยกลุ่มของดวงดาวสุกสว่างเป็นทางยาว


ดวงจันทร์ที่ฉายแสงเพียงครึ่งเสี้ยวก็ไม่อาจบดบังรัศมีดาราได้


ขณะที่หัวใจผมเต็มล้นด้วยความรู้สึกที่พิเศษมากมายจนบอกไม่ถูก


สมองของผมถูกสั่งให้จดจำรายละเอียดในค่ำคืนนี้ไว้ให้มากที่สุด





แสงสีขาวนวลจากดวงดาวในค่ำคืนมืดมิดสาดส่องทะลุหน้าต่างเข้ามา


แสงนั่นต้องผิวกายของผู้ที่อยู่ภายในห้องพอให้เห็นลางๆ ถึงอากัปกิริยาในห้องที่ไร้แสงไฟนีออน


ร่างสองร่างนอนเหยียดยาวอยู่บนที่นอนขาวสะอาดตะแคงตัวกอดกันอย่างหลวมๆ


ใบหน้าที่อยู่ตรงข้ามกับผมเงยหน้าขึ้นมาสบตา ผมจ้องมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้น  พลางกระชับแขนแข็งแรงโอบกอดให้แน่นขึ้น


หน้าอกของผมสะท้อนขึ้นลงด้วยแรงของลมหายใจ  ผสานไปกับจังหวะการเต้นของหัวใจที่ระรัวเร็วอย่างควบคุมไม่อยู่


ใบหน้าร้อนผ่าวเมื่ออยู่ใกล้ชิดกับผู้เป็นที่รักขนาดนี้


คืนเดือนมืดช่วยปิดบังสีสันแดงระเรื่อที่แต้มบนใบหน้าเอาไว้  แต่ไม่อาจปกปิดประกายสะท้อนของหยดน้ำที่เกลือกกลิ้งอยู่ในดวงตาที่แสนเศร้าของผมไปได้

เด็กหนุ่มที่ผมสวมกอดกระชับแน่นลูบที่ศีรษะของผมเบาๆ อย่างปลอบโยน


"มีเรื่องอะไรจะระบายกับเราก็พูดมาสิ" กลิ่นกรุ่นหลังการอาบน้ำของธเนศพัดผ่านมากระทบใบหน้า


ผมแอบสูดกลิ่นอายนั้นเก็บไว้โดยไม่ให้เขารู้ตัว


ถ้อยคำหลากหลายเรื่องราวที่ผมเก็บเอาไว้ในหัวใจไหลทะลักพรั่งพรูออกมาอย่างหยุดไม่อยู่


ธเนศนอนกอดผมนิ่งคอยยิ้มให้กำลังใจตลอดเวลาที่พูดออกไป


ความในใจของผม เรื่องราวของผม จะมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่รับรู้เอาไว้


ได้แต่หวังว่า  มันจะถูกเก็บไว้อย่างปลอดภัยตราบจนสิ้นลมหายใจของเขา





แต่ความลับอีกครึ่งหนึ่งของหัวใจ


เขาจะไม่มีวันรู้ได้... ไม่มีวัน


ความลับนี้ผมจะขอเก็บเอาไว้คนเดียว


ความลับที่มีแต่ภาพของเขา... ภาพของธเนศ





ทุกสัมผัสที่ได้รับรู้ ภาพที่ได้เห็น ได้จินตนาการ ได้ฝันถึง เสียงที่ได้ยิน


มันจะสลายไปพร้อมกับร่างกาย และหัวใจของผม





ลมเย็นๆ ยามดึกที่พัดผ่านมาอย่างแผ่วเบาพากลิ่นดอกแก้วที่ปลูกไว้ด้านนอกกำแพงโชยหอมฟุ้งขึ้นมาถึงห้องนอน


กิ่งก้านสาขาของต้นมะม่วงต้นใหญ่โบกพัดกระพือเบาๆ ราวกับตอบรับกลิ่นหอมนั้นอย่างพึงพอใจ


ค่ำคืนนี้ผมรู้สึกอบอุ่นในอ้อมกอดของธเนศ แต่รู้สึกหนาวเหน็บอยู่ในหัวใจ


ความคิดผมเลื่อนลอยไปไกล เรื่องราวที่จะดำเนินต่อจากค่ำคืนนี้จะเป็นไปในทางใด


ผมได้แต่แอบหวาดหวั่นอยู่ลึกๆ คนเดียว


ธเนศหลับไปแล้ว ดวงตาของเขาปิดสนิท รอยยิ้มพริ้มเพราฉายบางๆ อยู่บนดวงหน้านั่น


เขาคงกำลังฝันดี นอนหลับอย่างเป็นสุข ปราศจากเรื่องกังวลใดๆ


ช่างต่างกับผมเหลือเกิน


ผมจ้องมองพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวที่รายล้อมไปด้วยดวงดาราบนท้องฟ้า ดวงจันทร์ยังดูโดดเด่นเหมือนทุกค่ำคืน


คำอธิษฐานถึงพระจันทร์จะช่วยอะไรผมได้บ้างไหมนะ


ผมขอแค่ไม่ให้หัวใจของผม บอบช้ำเพราะความรักไปมากกว่านี้


พระจันทร์จะช่วยผมได้ไหม......
























-------------------------------------------------------------------
เรื่องแรกในเวบเด็กดี  ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ

ขอบคุณ  OgaRyu  เป็นอย่างยิ่งที่ช่วยกลั่นกรองนิยายเรื่องนี้ครับ Thanks หลายๆ ไอ้น้องชาย