คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นของความชิบหาย!
คำเตือน!! เนื้อหาต่อไปนี้มีคำพูดที่รุนเเรง เเละมีคำพูดหรือการกระทำที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านอ่านกันน่ะ.... อายุต่ำกว่า 20 ปีควรได้รับคำเเนะนำ
______________________________
สวัสดีทุกคนครับ... ผมมีชื่อว่า ฮิคาริ ยามาโมโตะ หรือจะเรียกผมว่าฮิคาริเฉยๆก็ได้... เเต่ว่าตอนนี้ผมกำลังเกิดปัญหาขนาดมหึมา เพราะอยู่ๆผมก็ถูกพา(ถีบ)มาที่โลกของอนิเมะ โดยที่ผมไม่ได้ชอบอนิเมะเลย เเละตรงหน้าของผมก็กำลังมีไอเด็กผมเเดง ที่กำลังจ้องมองมาที่ผมอย่าง อยากจะกินเลือด กินเนื้อผมอย่างไงอย่างงั้นเเหละ..
ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้
"ฟู่ว.. พวกเเกนี้มันน่าเบื่อจังเลยน่ะ...?"ผมพูดพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมา ก่อนจะนั่งลงกองซากศพของพวกยากูซ่า ที่ถูกผมฆ่าตาย
"เเกคงเป็นหัวหน้าเเก๊งค์คนปัจจุบันสิน่ะ..?"อยู่ๆก็มีผูัหญิงสวมชุดซามูไร ที่สวมหน้ากากคาบูกิเดินมาหาผม พร้อมกับถือดาบคาตานะอยู่ในมือ
"ก็คงงั้น... ว่าเเต่เธอเป็นใครว่ะ?"ผมโยนบุหรี่ในมือทิ้งไป ก่อนจะลุกขึ้นยืนเเล้วมองไปที่สาวซามูไรตรงหน้าผม
"เรื่องนั้นเดี๋ยวก็รู้เองเเหล่ะ!"นางผู้ข้างหน้าผมพูดจบ ก็ง้างดาบฟันใส่หน้าอกผมทันที
"ซวกกก!"
"อึ่ก..... ดูเหมือนว่าดาบจะทื้อไปหน่อยน่ะ..?"ผมก็ยืนรับดาบเเบบไม่เกรงกลัวเลยเเม้เเต่นิดเดียว เเถมผมก็ยังจับดาบที่เเทงผมอยู่ อย่างเเน่น จนเลือดไหลออกมาตามมือของผม
"นี้เเหล่ะสิ่งที่คิดเอาไว้.."เธอพูดจบก็ง้างเท้าจะถีบผมในทันที
"ผลั่ววว!!"เท้าของเเม่นางนั้นก็ถีบที่ท้องของผมอย่างจัง
'อุ้คค!! ตีนหนักเป็นบ้า'ผมพูดในใจ
"วืบบบบ.!"อยู่ๆก็มีหลุดดำไอไร้ก้นบึ้งโผล่ที่ข้างหลังของผม พร้อมกับตัวของผมที่ถูกเเรงถีบกระเด็นไปที่หลุมดำนั้น
"เฮ้ย!! เหี้ยไรว่ะ!!"ผมก็ร้องอุทานด้วยความตกใจทันที เเล้วผมก็ร่วงหล่นไปในหลุมดำนั้นอีกด้วย
"ขอให้โชคดีในโลกเเห่งจินตนาการ... ตัวของฉันในอีกเพศนึง..?"???
ผมได้ยินเธอพูดพึมพำอะไรสักอย่าง เเต่ถึงอย่างนั้นผมก็ร่วงหล่นไปในหลุมดำนั้นด้วยความเร็วมากๆ เเละนี้ก็คือ "จุดเริ่มต้นของความชิบหายของผมเอง"
ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน
"นายเป็นใครไม่ทราบ! ที่มาขวางการต่อสู้ของฉัน!"ไอเด็กหัวเเดงตรงหน้าผม ก็ชี้มาที่ผม
"หืม..? การต่อสู้?"ผมที่ได้ยินก็ลุกขึ้นจากพื้นเเล้วมองไปรอบๆ ก็พบเข้ากับชายวัยกลางคน ที่ใส่ชุดสีดำ มีผมสีเเดง เเละมีหน้าตาที่คล้ายคลึงกับไอเด็กที่ชี้หน้าผมอย่างมากเลย เเละหน้าของชายหนุ่มก็รู้สึกคุ้นหน้าผมเป็นอย่างมาก
'นี้ฉันหลุดมาในเรื่องบากิสิน่ะ!! นี้มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี้ย!!'ผมที่นึกได้เเล้วว่าไอคนรอบๆข้างผมเนี้ยมันคือใคร ก็รู้สึกตกใจในทันที เพราะชายวัยกลางคนที่ผมว่ามันคือ"ชายที่เเข็งเเกร่งที่สุดในปัฐพี หรือยูจิโร่ ฮันมะนั้นเอง"นั้นเอง!!
ส่วนสาเหตุที่ผมรู้ได้ยังไงทั้งที่ไม่ชอบอนิเมะเลย นั้ก็เพราะว่าลูกน้องของผมมักที่จะพูดชื่อของตัวละครชายที่เเข็งเเกร่งที่สุดในโลกให้ผมฟังอยู่บ่อยๆ เเละตอนนี้ชายที่พูดถึงก็ได้มายืนที่ตรงหน้าของผมเเล้ว...
เเต่ว่าทว่า.... ผมนั้นไม่ได้กลัวเค้าเเต่อย่างใดเเลย...
"ไอหนู? เเกมาที่นี้ได้ยังไง?"ชายที่เเข็งเเกร่งที่สุดในโลก หรือว่า ฮันมะ ยูจิโร่เอ่ยปากถามผม ด้วยสีหน้าที่มึนงงเล็กน้อย?
"เห้ย! ไม่ได้ฟังที่ฉันพูดรึไง!!"อยู่ๆไอบากิก็โมโหใส่ผม พร้อมกับพุ่งเข้ามาหมายจะต่อยเข้าที่หน้าของผม
"พรึ่บ.. ปักกก!!"เเต่ผมก็หลบหมัดนั้นได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะต่อยสวนกลับไปด้วยหมัดธรรมดาของผมเท่านั้น
"อั่คค!! ตุบบ!"เจ้าบากิที่ถูกต่อยเข้าที่หน้าอย่างจัง ก็กระเด็นลอยไปหลายเมตร ก่อนจะลงไปนอนเเน่นิ่งอยู่บนพื้น
"โหว... มีฝีมือเหมือนกันนิว่าไอหนู"ยูจิโร่ก็เอ่ยปากชมผม ก่อนจะเดินเข้ามาหาผมอย่างช้าๆ
"หึ... เข้ามาเลยไอเเก่ อย่าพูดมากนักเลย..?"ผมก็หัวเราะในลำคอ ก่อนจะเดินเอามือล้วงกระเป๋า พร้อมกับเดินเข้าหายูจิโร่อย่างไม่เกรงกลัว
"ขอให้มีดีเหมือนปากล่ะไอหนู!!"ยูจิโร่กล่าวจบ ก็พุ่งหมัดด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่เค้าจะทำได้ เเละเล็งเข้าไปที่หน้าของฮิคาริ
"ก็มาดิว่ะไอเเก่!!"ฮิคาริก็ตะโกนออกมาลั่น ก่อนจะสวนหมัดกลับไปเช่นกัน ซึ่งหมัดที่ว่าก็คือฮิคาริได้ปล่อยหมัดเอาจริงไปเเล้วเหมือนกัน
"ตู้มมมม!!!!"หมัดของทั้งสองคนได้เข้าเเลกกัน ก่อนที่ยูจิโร่ กับฮิคาริจะกระเด็นลอยออกไปหลายร้อยเมตร จากการดวลหมัดในครั้งนี้
"ถุ้ย!! ได้เเค่นี้เหรอว่ะไอเเก่!"ผมพูด พร้อมกับลุกขึ้นยืนในสภาพที่ปากผมเเตกเพียงนิดเดียวเท่านั้น เเล้วถุ้ยเลือดออกจากปากไปด้วย
"ได้เลยไอหนู... ของจริงมันต่อจากนี้ต่างหากล่ะ!"ยูจิโร่ก็ลุกขึ้นมาในสภาพที่ไม่ต่างจากฮิคาริเลย ก่อนจะกางเเขนออก พร้อมกับเบ่งกล้ามหลังเเล้วฉีกเสื้อออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อของเเผ่นหลังที่เรียงตัวกันอย่างสวยงาม จนเกิดเป็นรูปใบหน้าของอสูร
"หึ... มาต่อยกที่สองกันเถอะตาเเก่"ผมพูดพร้อมกับถอดเสื้อของผมออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดๆของผม ก่อนจะหักนิ้วดังกร๊อบ เเกร๊บ เเล้วเดินเข้าหาตาเเก่อย่างช้าๆ
"....."ยูจิโร่ไม่พูดอะไรต่อ นอกจากฉีกยิ้มกว้างอย่างน่ากลัว ก่อนจะเดินเข้ามาหาผมอย่างช้าๆเหมือนกัน
เเละการต่อสู้อันดุเดือดที่สุดในชีวิตของผมก็ได้เริ่มต้นขึ้น...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผ่านไป 5 ปี
วันเวลาผ่านไปหลังจากที่ฮิคาริได้สู้กับชายที่เเข็งเเกร่งที่สุดในโลก เค้าก็ได้กลายเป็นชายที่เเข็งเกร่งที่เทียบเท่ากับยูจิโร่ เพราะผลของการต่อสู้ในครั้งนั้นเสมอกันนั้นเอง การต่อสู้ในครั้งนั้นกินเป็นเวลาเกือบสองวันเต็มๆ เเละหลังจากที่การต่อสู้ได้จบลง โดยที่ทั้งสองคนก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสกันทั้งคู่ ก่อนที่ภายหลังต่อมาทั้งสองคนอาการก็หายดี จนกลับมาเป็นปกติภายในไม่กี่วันต่อมา....
ตัดมาที่ฮิคาริที่กำลังเดินทางไปที่พักของตนเอง โดยมีบากิเดินตามหลังของเค้ามาด้วย เพราะทางไปโรงเรียนของบากิไปทางเดียวกันกับบ้านพักของฮิคาริ
"ยินดีกับนายด้วยน่ะบากิที่ได้เป็นเเชมป์เปี้ยนของตาเเก่นั้นเเล้ว..?"ฮิคาริกล่าวชื่นชมโดยไม่หันหน้าไปมองบากิเลยเเม้เเต่น้อย
"ฮิฮิฮิ ขอบคุณที่ชมครับคุณฮิคาริ"บากิที่ได้รับคำชมจากฮิคาริก็เกาหัวเเก้เขินในทันใด
"วันที่ไม่มีคู่ซ้อมละก็ ฉันจะเป็นคู่มือให้เอง.?"ฮิคาริพูดจบก็หายวับไปในพริบตาทันที
"ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณน่ะครับ คุณฮิคาริซัง"บากิก็ฉีกยิ้มกว้างออกมา ก่อนจะออกเดินไปที่โรงเรียน
ตัดกลับมาที่ฮิคาริที่มาถึงที่บ้านของเค้าเเล้ว
ได้มีชายวัยกลางคนรูปร่างกำยำ มีผมสีเเดงยืนที่ข้างหน้าบ้านของฮิคาริ ซึ่งชายคนนั้นก็คือยูจิโร่นั้นเอง..
"โอ้ มาเเล้วงั้นรึเพื่อนยาก....?"ยูจิโร่ได้มายืนอยู่ที่หน้าบ้านของฮิคาริในท่าทีสบายๆอย่างเป็นมิตร
"เฮ้อ... วันนี้นายไม่อยู่ที่กองทัพรึไง?"ฮิคาริก็ถอนหายใจ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูของบ้าน
"เห... ฉันเเค่อยากจะมาปรึกษาเรื่องเล็กๆกับนายก็เท่านั้นเอง...?"ยูจิโร่ก็กล่าวกับฮิคาริอย่างเป็นกังวลกับอะไรสักอย่าง
"ถ้าอย่างงั้นก็เข้ามาก่อนสิ"ฮิคาริก็เปิดประตูบ้านออก ก่อนจะเดินถอดรองเท้าเเล้วเข้าไปนั่งที่โซฟา ภายในห้องรับเเขก
"ขอรบกวนหน่อยน่ะ..?"ยูจิโร่ก็เดินถอดรองเท้าทิ้งไว้หน้าห้อง ก่อนจะเดินเข้าไปในตัวบ้านตามหลังฮิคาริไป เเละนั่งลงที่โซฟาฝั่งตรงข้ามกับฮิคาริ
"ว่ามา นายอยากจะคุยอะไรกับฉันงั้นเหรอ?"ฮิคาริก็คีบบุหรี่ออกมาจากซอง ก่อนจะจุดบุหรี่มวลนั้น เเล้วมองไปที่ยูจิโร่
"มันไม่ได้มีอะไรเยอะหรอก... ฉันเเค่อยากจะฝากลูกดูเเลลูกสาวคนเล็กของฉีนก็เท่านั่นเอง..?"ยูจิโร่ก็เอ่ยปากไหว้วานให้เพื่อนสนิทของเขาดูเเลลูกสาวเเทนตนเอง (ตรงลูกสาวอันนี้ ไม่มีในเนื้อเรื่องหลักของบากิน่ะ เเค่เพิ่มมันมาเองก็เท่านั้นเเหล่ะ/ไรท์)
ถ้าถามว่ายูจิโร่กับฮิคาริไปสนิทกันตอนไหน นั้นก็เพราะว่าพวกเค้าทั้งสองคน หลังจากหารต่อสู้กันในครั้งนั้น ก็เริ่มสนิทสนมกัน จนมาเป็นเพื่อนรัก เพื่อนเเท้กันในที่สุด ถึงเเม้อายุจะห่างกันมาก เเต่ความเเข็งเเกร่งของเค้าทั้งสองมันช่างสูสีกันยิ่งนัก นั้นก็เป็นเหตุผลที่ว่าทั้งสองคนสนิทกัน เพราะพวกเค้าก็คือ "สองชายที่เเข็งเเกร่งที่สุดในปัฐพี!"
"ฟู่วว~ หืม.. นึกสนุกอะไรที่มาฝากฝังลูกสาวของนายมาไว้ที่ฉันเนี้ยห้ะ?"ฮิคาริก็พ่นควันบุหรี่ออกมา ก่อนที่จะมึนงงกับยูจิโร่ ที่อยู่ๆก็มาฝากฝังลูกสาวไว้ที่เค้าสะงั้นเเหล่ะ
"นายก็รู้ว่าฉันไม่ได้มีเวลาว่างที่จะมาเลี้ยงลูกหรอกน่ะ... ส่วนอีกอย่างพวกนักโทษทหารประหารกันทั้งห้าคนก็กำลังมาที่ญี่ปุ่น พวกนั้นที่เห็นว่าฉันมีลูกสาวตัวน้อย ที่เป็นจุดอ่อนของฉันก็ต้องเพ่งเล็งมาที่เธอเเน่ๆ ส่วนนายที่เเข็งเเกร่งพอๆกับฉัน เเต่กับไม่มีใครรู้จักนายเลย เพราะฉะนั้นในฐานะเพื่อนฉันจึงอยากจะให้เเกดูเเลเเทนฉันหน่อยจะได้รึเปล่า..?"ยูจิโร่พูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง พร้อมกับมีออร่าจิตสังหารออกมาหน่อยๆ
"ฟู่ววว... ก็เอาสิ เเค่ครั้งนี้ครั้งเดียวน่ะ!?"ฮิคาริก็พ่นบุหรี่ออกมา พร้อมกับตอบยูจิโร่อย่างสบายๆ
"หมดเรื่องที่ฉันจะต้องทำเเล้วเเหล่ะ..."ยูจิโร่พูดจบก็ลุกขึ้นจากโซฟา ก่อนจะเดินไปถึงที่ข้างหน้าประตูบ้าน
"ยูจิโร่!!"ฮิคาริก็ตะโกนตามหลังของยูโร่
"หืม...??"ยูจิโร่ก็หยุดชะงัก ก่อนจะหันหลังมามองหน้าของฮิคาริ
"เจอกันครั้งหน้า เรามาดื่มย้อนความหลังกันสักหน่อยมั้ย..?"ฮิคาริก็ถามยูจิโร่ พร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย
"หึหึหึ... ได้สิ..?"ยูจิโร่ก็หัวเราะในลำคอทันที หลังจากมองรอยยิ้มอย่างมีเลศนัยของฮิคาริ ก่อนจะเดินเปิดประตูเดินออกจาบ้านไป
"เห้อ... นี้ฉันจะต้องมาเลี้ยงเด็กสิน่ะ."ฮิคาริก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
"ไปเยี่ยมชิโนะสักหน่อยดีกว่า...?"ฮิคาริพูดจบก็เขี่ยบุหรี่ทิ้งเอาไว้ ก่อนจะสวมเสื้อเเล้วออกไปที่ร้านบาร์เเห่งหนึ่ง
ณ ร้านบาร์เเห่งหนึ่งในโตเกียว
ที่ร้านบาร์เเห่งนี้ตั้งอยู่ใจกลางตึกในโตเกียว เเละมันก็ตั้งอยู่ในซอกซอยเล็กๆเเห่งหนึ่ง เเละเป็นสถานที่ที่ฮิคาริมักมาดื่มเหล้าอยู่เป็นประจำ? โดยมีหญิงสาวสุดสวยเป็นเจ้าของร้านเเห่งนี้ เเละเธอเองก็เป็นบาร์เทนเดอร์ส่วนตัวให้ฮิคาริอยู่เป็นประจำอีกด้วย
"ชิโนะฉันขอเเบบเดิมน่ะ?"ฮิคาริก็นั่งลงที่นั่งข้างหน้าบาร์ ก่อนจะสั่งเหล้าที่เค้าเป็นประจำกับหญิงสาวเจ้าของร้าน
"ฉันเตรียมไว้รอเเล้ว..."ชิโนะ หรือเจ้าของร้านกล่าวจบ ก็วางเเก้วเหล้าไว้ข้างหน้าฮคาริอย่างเเผ่วเบา
ฮิคาริก็ไม่กล่าวอะไรต่อ ก็ยกเเก้วเหล้าดื่มเข้าท้องทันที
"วันนี้นายดูไม่สบอารมณ์เลยน่ะ?"ชิโนะว่ากล่าวในขณะที่เธอกำลังยืนเช็ดเเก้วที่ข้างหลังเคาท์เตอร์
"ก็..นิดหน่อย"ฮิคาริก็กล่าวตอบไปสั้นๆ ก่อนจะยกเเก้วเหล้ากระดกลงคออีกครั้ง
[ติ้ง!]
[คุณได้รับภารกิจ : จงทำการสร้างบุตรให้ตนเอง]
[หากเสร็จสิ้นภารกิจ :จะสุ่มของรางวัลในร้านค้าให้ 1 ชิ้น]
[ระยะเวลาภารกิจ : 2 ปี]
[หากทำไม่สำเร็จ : หัวใจจะหยุดเต้นในทันที]
เสียงของระบบสุดคุ้นหูของฮิคาริตลอดห้าปีที่ผ่าน ก็ดังขึ้นภายในหัวของฮิคาริ พร้อมกับบอกกล่าวภารกิจใหม่ให้ฮิคาริ
'บุตร..? นี้มึงจะให้กูทำลูกงั้นเหรอ... เเล้วมันยังเรียกว่าภารกิจอยู่อีกเหรอ..?'ฮิคาริได้เเต่สบถอยู่ในใจ
'ชั่งเถอะ... ยังมีเวลาอีกตั้งสองปี'ฮิคาริก็ยกเเก้วเหล้า เเล้วกระดกดื่มอีกครั้ง
"ชิโนะฉันกลับก่อนล่ะ..?"ฮิคาริพูดจบก็ลุกขึ้นจากโต๊ะทันที
"ไว้กลับมาใหม่น่ะยามาโตะคุง!"ชิโนะก็ตะโกนตามหลังของฮิคาริ หลังจากฮิคาริเดินไปถึงหน้าประตู
หลังจากที่ฮิคาริเดินออกจากร้านเหล้า เค้าก็เดินตามทางของใจกลางกรุงโตเกียวไปเรื่อยๆ โดยตลอดทางมักจะมีสาวน้อย สาวใหญ่จ้องมองไปที่ฮิคาริทั้งกันนั้น เพราะด้วยความหล่อที่เสมือนพระเจ้าประธานพรมาให้ นั้นก็จึงไม่เเปลกที่จะมีสาวจ้องมองไปที่ฮิคาริ เเต่อิคาริก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก
"เหล่าห้านักโทษอย่างงั้นเหรอ... จะเเข็งเเกร่งกว่ายูจิโร่มั้ยน่ะ..?"ฮิคาริก็ได้นึกถึงคำพูดที่ยูจิโร่พูดเอาไว้ว่า จะมีห้านักโทษมาที่โตเกียว
"เห้อ... ทำไมมันน่าเบื่อขนาดนี้น่ะ.."
ฮิคาริก็เดินบ่นตลอดทาง จนไม่สังเกตุเลยว่าเค้าได้เดินมาที่ข้างหลังโรงเรียนของบสกิเเล้ว เเถมข้างหน้าของฮิคาริก็คือ เหล่านักเลงถืออาวุธครบมือ ล้อมรอบบากิอยู่ (ฉากในมังงะเรื่องบากิ ภาค2 ตอนที่8/ไรท์)
"อ่ะ.. คุณฮิคาริซังครับ!"บากิที่สังเกตุเห็นฮิคาริ ก็ร้องตะโกนเรียกด้วยความดีใจ
"หืม...บากิเหรอ ท่าทางจะกำลังสนุกอยู่เลยน่ะ"ฮิคาริก็ได้ยินเสียงของบากิ ก็ว่าหล่าวอย่างติดตลกกับบากิ โดยไม่สนใจไอพวกนักเลงข้างๆเลย
"ครับ กำลังสนุกเลย"บากิก็ยิ้มตอบฮิคาริ เเล้วหันไปมองพวกนักเลงพวกนั้นด้วยเเววตาที่เเข็งกร้าว
"อึ่ก... เเกอย่าได้ใจนักเลยไอเด็กเหี้ย!!"ชายหนุ่มที่ถือมีดที่ได้เห็นเเววตาของบากิ ก็เกิดบันดาลโทสะรีบพุ่งเข้าไปหาบากิในทันที
"พลั่ววว!!!"เเต่ก่อนมีดจะพุ่งฟันเข้าที่หน้าของบากิ ฮิคาริก็พุ่งเข้าไปสวนหมัดเข้าที่ใบหน้าหมอนั้น จนหมัดของฮิคาริต่อยหัวของหมอนั้นเละ เเล้วตายไปในทันที
"น่าสนุกดีน่ะบากิ.."ฮิคาริก็สบัดเลือดที่ติดมือออก อย่างกับว่าเหตุการณ์เมื่อครู่เป็นเเค่เรื่องปกติ
"เอาถึงตายเลยเหรอครับเนี้ย...?"บากิก็จ้องมองไปที่ศพของหมอนั้นอย่างเยือกเย็น เหมือนกับว่าการฆ่าคนเป็นเรื่องปกติ
"หนอยเเน่เเก! ไหนดูสิถ้าฉันมีปืนอยู่ในมือพวกเเกยังจะห้าวอยู่มั้ย!!"นักเลงคนที่ถือผืนก็เล็งปืนมาที่บากิ โดยไม่ทันสังเกตุเห็นชายร่างใหญ่ที่ข้างหลังตนเอง
"หืม.. นักโทษประหารคนเเรกมาถึงที่ญี่ปุ่นเเล้วเหรอ..?"ฮิคาริก็จ้องมองไปที่ชายร่างใหญ่ที่ข้างหลัง ของชายยที่ถือปืนอยู่ พร้อมกับปล่อยออร่าจิตสังหารออกมาอ่อนๆ
"ฮือ.. เเกเป็นใครกัน?"ชายร่างใหญ่ที่รู้สึกถึงความอันตรายที่พวยพุ่งออกมาจากฮิคาริ ก็กล่าวถามออกมา
"เห้ยย!!"เจ้าคนที่ถือปืนอยู่ที่ได้ยินเสียงจากข้างหลังตน ก็สดุ้งตกใจก่อนจะหันปืนไปทางด้านหลังของตนเองอย่างกะทันหัน
"เห้อ.. ระดับนายยังไม่ถึงครึ่งบากิเลยน่ะเนี้ย?"ฮิคาริกล่าวออกมา ด้วยท่าทีสบายๆ กวนบาทาตามประสาตนเอง ก่อนจะเดินหันกลับหลังไปในทันที
"หนอยเเน่เเก!!"นักโทษประหาร หรือเสปคที่ได้ยินก็ฉุนขาด ก่อนจะพุ่งหมัดไปที่ด้านหลังของฮิคาริด้วยความโมโห
"พลั่วววว!!!"เเต่ก่อนหมัดนั้นจะอัดเข้าที่หลังหัวของฮิคาริ ก็มีหมัดของบากิพุ่งสวนเสปคไปก่อน ที่หมัดนั้นจะถึงฮิคาริ
"อั้คค!!"เสปคที่โดนต่อยเข้าอย่างจัง ก็กระเด็นถอยไปหลายเมตร ก่อนจะกระเลือดออกมา
"อย่ามาเมินกันน่ะโว้ยย!!"เด็กหนุ่มที่ถูกเมิน ก็หันปืนเข้าหาบากิ พร้อมกับง้างนิ้วเตรียมที่จะลั่นไก
"ปัง!!!!!"กระสุนก็ได้พุ่งตรงดิ่ง ไปหาบากิด้วยความรวดเร็ว ก่อนที่ฮิคาริจะพุ่งมารับกระสุนด้วยความว่องไว
"เห้ออ... ไม่ระวังตัวเองเลยน่ะบากิ?"ฮิคาริที่ถูกยิง ก็ไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดเเต่อย่างใด เเถมเค้ายังกล่าวตักเตือนบากิอีกตั้งหาก
"ปะ...ปืน ยะ...ยิงไม่เข้า สะ...สัตว์หระหลาด!!!"หนุ่มนักเลงที่เป็นคนลั่นไก ก็กล่าวออกมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ ก่อนจะวิ่งหนีหางจุกตูนหนีออกไปในที่สุด
"เหมือนจะลืมอะไรไปบางอย่างน่ะไอหนู!!!"เสปคที่ฟื้นจากการต่อยของบากิ ก็ตะโกนออกมาก่อนจะพุ่งเข้าไปต่อยบากิ
"ผลั่ววว!!!!"เเต่หมัดนั้นยังไม่ถึงตัวของบากิ ก็ถูกบากิอัปเปอร์คัทเสยคางกลับไป จนทำให้ร่างใหญ่ของเสปคลอยออกไปหลายสิบเมตร
"อั่ค..!"ร่างของเสปคก็ล่วงหล่นถึงพื้น ก่อนจะกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง ก่อนจะสลบไป (เนิร์ฟเสปคลงหน่อยน่ะ มันอำมหิตเกินไปอ่ะ555/ไรท์)
"เราไปกันเถอะบากิ... หมอนั้นไม่ได้มีค่าให้เราสู้ด้วยหรอก..!?"ฮิคาริก็เดินนำหน้าของบากิไป ก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด เเล้วสูบควันบุหรี่เข้าปอด
"ครับ คุณยามาโมโตะซัง"บากิก็เดินตามหลังของฮิคาริไป
"ฟู่ว~ นายคงจะได้รู้การมาของพวกนักโทษจากตาเเก่นั้นเเล้วใช่มั้ย?"ฮิคาริก็พ่นควันบุหรี่ออกมา
"ครับ ผมได้ยินมาจากคุณปู่เเล้วล่ะครับ"
"นายจะต้องเตรียมรับมือกับพวกนั้นให้ดีล่ะ.. อย่าให้เสียชื่อเเชมป์เปี้ยนล่ะ"ฮิคาริก็โยนบุหรี่ทิ้ง ก่อนจะหันมาสนใจบทสนทนาของตนเอง
"ครับ ผมจะสู้อย่างสุดความสามารถ..."
"ฟึ่บบ...!!"ฮิคาริก็ได้วางมือๆว้บนหัวของบากิ อย่างเอ็นดู
"ไม่ต้องกดดันตัวเองหรอกน่ะบากิ ฉันรู้ว่านายอยากที่จะล้มพ่อของนาย เเต่ว่านายก็ยังมีทุกคนอยู่(ครอบครัวของบากิ มี พ่อ เเม่ น้องสาว พี่ชายต่างสายเลือด)เพราะฉะนั้นไม่ต้องรีบร้อนที่ชนะหรอกน่ะ...นายยังมีสิ่งที่ต้องปกป้องอยู่น่ะ"ฮิคาริก็ได้พร่ำสอนให้กับบากิ อย่างเป็นห่วงเป็นใย
"ครับ~ ขอบคุณที่พร่ำสอนผมน่ะครับคุณฮิคาริซัง"บากิก็ฉีกยิ้มกว้างออกมา เมื่อได้รับความห่วงใยจากฮิคาริ
"นี่เเค่เรื่องเล็กน้อย...?"ฮิคาริก็ปล่อยมือออกจากหัวของบากิ
"เเยกกันตรงนี้เเหล่ะ เเล้วเจอกันล่ะบากิ"ฮิคาริเมื่อเดินมาถึงทางกลับบ้านของตนเอง ก็ขอเเยกตัวออกไป
"ครับ เเล้วเจอกันน่ะครับคุณฮิคาริ"เเละบากิก็เดินเเยกกับฮิคาริไปอีกคน
_______________จบตอนนนน
มาเเล้วกับตอนเเรก บอกไว้ก่อนเลยน่ะว่า เราจะเเต่งตามใจตัวเองน่ะ ถ้าไม่ชอบก็ปิด ไปอ่านเรื่องอื่นเลยน่าา เเละนานๆทีก็จะลงตอนนึง เพราะฉะนั้นใครรอได้ก็รอ รอไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ...
ขอให้สนุกกับฟิคเรื่องใหม่น้าาาาา~????
ความคิดเห็น