Teach Me, Teacher #ปราบเด็กนรก [Singto x Krist]

ลำดับตอนที่ #14 : สมุดการบ้าน.01 - 5/4

วันนี้เป็นวันที่อากาศสดใส แสงแดดยามเช้าสาดส่องไม่ร้อนไม่หนาวจนเกินไป 

.. ผมวิ่งไปตามทางเดินอาคารเรียนอย่างเร่งร้อน

เสียงรองเท้าผ้าใบกระแทกพื้นตามจังหวะวิ่ง

ตึง ตึง ตึง

“ไอ้สัสสส อย่าหนีนะ”

“มึง เดี๋ยวก่อน .. ฝ่ายปกครองมาว่ะ เฮ้ยยย วิ่งดิ วิ่ง”

เสียงโหวกเหวกดังลั่นราวกับที่นี่ไม่ใช่สถานที่สุดขลังอันมีชื่อว่าโรงเรียน

เอาเป็นว่า ก็ขลัง ในแบบของพวกผมแล้วกัน

“นายพีรวัส!!!”

เสียงหนึ่งที่ดังแทรกเข้ามา ..

ไม่ว่าจะอยู่ใกล้ไกลแค่ไหน บอกได้เพียงว่าสัญญาณเรดาห์ไวต่อเสียงครูฝ่ายปกครองของพวกผมมันทำงานได้เกินร้อยเปอร์เซ็น

แต่ครั้งนี้ผมคงจะช้าไปหลายก้าว ส่วนหนึ่งเพราะมัวแต่ตะโกนเถียงกับพวกเพื่อนมัน รู้ตัวอีกทีหัวมุมทางเลี้ยวผมก็เกือบจะพุ่งชนครูแกเข้าให้อย่างจัง

... ดีนะที่เบรคได้ถูกจังหวะพอดี .. ไม่งั้นครูคงจะอารมณ์เสียมากขึ้น และโดนคาดโทษอีกหลายกระทง

“ชิบ ฝากไว้ก่อนเถอะมึง ..แหะๆหวัดดีตอนเช้าครับครู”

เจ้าของชื่อหันมายกมือไหว้คุณครูฝ่ายปกครองลวกๆ

ไม่วายชี้หน้าด่าเพื่อนที่หนีเอาตัวรอดไปแล้ว

ไอ้เพื่อนเวร.. แบบนี้ทุกที

หน้าที่นี้ต้องปล่อยให้เขารับภาระทุกที

... ไม่ครับ ... ไม่ใช่ปล่อยให้รับผิดหรอก ตลกน่า

นี่ผม คริส พีรวัส เด็กห้องสี่ ..

คิดว่าผมจะลงเอยแบบนี้จริงๆน่ะเหรอ

เฮ้อออ

เสียงของคุณครูตรงหน้าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง

เสียงเหมือนผึ้งดังหึ่งๆโมโนโทน

ผมไม่ได้สนใจมากนัก ..

ใช่ว่าพวกผมจะเป็นเด็กเกเร แม้จะยังทำตัวตามประสาเด็กวัยรุ่นแก่นเซี้ยว

มีช่วงวัยนี้แค่ครั้งเดียว ก่อนจะแก่ก็ต้องใช้ให้สุดสิจริงไหมครับ

แต่ตอนนี้น่ะ..

น่าเบื่อเหมือนเคย

ใครบัญญัติว่าเด็กเรียนเก่งต้องนั่งนิ่งเป็นปูนปั้นใส่แว่นหนาเตอะ

มันไม่ใช่ทางของห้องพวกผมเลย เด็กห้องสี่เจ้าเก่าเจ้าประจำ

อ๊ะ แต่ตอนนี้เป็นมัธยมศึกษาปีที่ 5/4 แล้วครับ

ด้วยความแบ่งสายการเรียนเพราะแบบนั้น เวลาเลื่อนเราก็เลื่อนชั้นทั้งห้องแบบนี้แหละ

และเพราะแบบนี้... เหล่าครูผู้สอนก็จะไม่ค่อยชอบใจที่จะสอนห้องพวกผมนัก

ไม่รู้ว่าทำไม..

ต่างก็มองอาฆาต ขยาดจะสอนพวกผมกันหมด

ใครต่อใครก็ขนานนามว่า

'พวกเด็กนรก'

แต่ก็ช่างสิครับ ..

มันไม่ได้น่าขัดใจอะไรนะ พวกผมคิดว่านั่นมัน.. น่าจะถือเป็นคำชมมากกว่า

.

.

“ฟังอยู่รึเปล่า!! มองหาอะไร นายพีรวัส นี่ฉันพูดอยู่นะ”

“เปล่าครับ ครู.. ”

ผมหันไปยิ้มหล่อๆให้ จากที่กำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่ .. รีบเปลี่ยนมาโฟกัสเหตุการณ์ตรงหน้าและสมองเริ่มสั่งการทำงานให้กับเดวิลพันล้านตัว ..

รีบเร่งทำงานในหนึ่งนาที

เร็วเข้า!

และก่อนที่คุณครูฝ่ายปกครองจะได้อ้าปากด่าอะไรซักอย่าง ผมก็รีบต่อประโยคตัวเองทันทีด้วยน้ำเสียงร้อนรนเล็กๆ

.. ที่แสร้งทำ

“คือ..ข้างล่างนั่น! ... ”

ผมพยักเพยิดให้ครูมองตามลงไปที่ระเบียงชั้นล่าง

จากจุดนี้มองลงไป เห็นได้ชัด ภาพของนักเรียนสองคนดูราวกับกำลังมีเรื่องวิวาท ..

เด็กคนหนึ่งกำลังกระชากคอเสื้ออีกฝ่าย เหมือนจะชกกันอยู่รอมร่อ

อาาา..ช็อตเด็ด

.. แน่นอนว่ามันเรื่องใหญ่กว่าไอ้เด็กวิ่งส่งเสียงดังบนอาคารเรียนแบบผมอยู่แล้ว..

พริบตาเดียวครูฝ่ายปกครองที่กำลังจะเทศนาผม

เปลี่ยนเป้าหมายกลายเป็นตะโกนลั่นส่งตรงไปถึงเด็กสองคนชั้นล่างนั่นทันที

อายุอานามเท่าไหร่กันแล้ว ไม่ทราบว่าคุณครูแกกินอะไรมา ..

มีพลังโดยเฉพาะเวลาด่าพวกผมแล้วไม่เหนื่อยเลยซักนิดแบบนี้

.. น่าสงสัยจริงๆ

“นี่พวกเธอ! หยุดเดี๋ยวนี้นะ”

ผมเอานิ้วอุดหู ถอนใจ..

แน่นอนว่าครูแกมองไม่เห็นอยู่แล้ว

ในเมื่อสายตาเหยี่ยวตอนนี้ กวาดมองและกราดด่าไอ้สองคนข้างล่างนั่นอยู่

.

.

เอาล่ะ

1

2

3

..ส่วนผมเหรอ อยู่ให้โง่สิ

เผ่นล่ะ!

“พวกเธอหยุดทะเลาะวิวาทเดี๋ยวนี้อย่าให้ฉันเดินลงไป ฉันจะแจ้งผู้ปกครอ.. แล้วนั่น นายพีรวัส!!จะไปไหน”

“อาจารย์ ผมมีเรียน ผมมีพรีเซ้นต์ด้วย ไปก่อนนะคร้าบบ เดี๋ยวโดนล็อคห้อง”

“พีรวัส!!!หยุดอยู่ตรงนั้นเลย ... นี่พวกเธอข้างล่างหยุด!! อย่าหนีนะ”

เสียงที่ดังไล่หลังมา ไม่ต้องเดาผมก็รู้ ... นอกจากผมจะหนีแล้ว ไอ้สองคนข้างล่างนั่นก็

.. ไม่เหลือหรอกครับ ..

โทษผมไม่ได้น๊าาาา ...

เวลาเข้าเรียนคาบเรียนภาษาไทย สุภาษิตก็บอกไว้ ..

โลภมากลาภมักหาย .. อ้าว ไม่เกี่ยวเหรอครับ คิกๆ

.

.

หลังจากโกยแน่บเลี้ยวหัวมุมตึกแล้ว .. จากจังหวะวิ่งของผมค่อยๆชะลอลดลง .. เปลี่ยนเป็นเดิน

พอเริ่มมั่นใจว่าด้วยวัยอาจารย์ไม่มีทางวิ่งตามเด็กวัยรุ่นอย่างผมทันแน่นอนแล้ว

ผมก็หยุดยืนพิงเสา

หอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด ..

หยิบมือถือขึ้นมารัวนิ้วลงไป ชำนาญราวกับว่าเกิดมา มือก็ติดอยู่กับสิ่งที่เรียกสมาร์ทโฟน

กดไลน์หาเพื่อน

'ไอ้สัส เกือบซวยละ ขอบใจว่ะ กูว่าครูกำลังลงไปชั้นล่าง ไงก็แยกเหอะ แล้วเจอกันห้องเรียนเลยละกัน'

..ไอ้สองคนข้างล่างนั่นน่ะ..

ก็พวกเดียวกันที่เผ่นแน้บไปก่อนตอนแรกนั่นแหละครับ

เพื่อนกันไม่ทิ้งกัน.. ถ้าทิ้งมันกูก็โดนหางเลขไปด้วย

.. นั่นแหละคติพวกผม

จะให้ครูรู้ไม่ได้ เราจะไม่ซวยคนเดียว ถ้าเราโดนเพื่อนต้องโดน ถ้าเรารอดเพื่อนต้องรอด

หมดปัญหา..

ผมเตรียมตัวเดินไปเรียนตามปกติราวกับไม่มีเรื่องน่าอัศจรรย์ใจใดๆเกิดขึ้นตอนก่อนหน้า ล้วงมือจะเก็บมือถือลงกระเป๋ากางเกง..

ติ๊ง

เสียงไลน์ดังขึ้น ทำให้ผมต้องจำใจหยิบออกมาอีกครั้ง เผื่อเพื่อนมันจะบอกว่า ครูดักรออยู่ตรงไหนซักที่หรือไม่พวกมันก็โดนลากไปห้องพักครูแล้ว

..ซึ่งไม่ใช่ทั้งสองอย่าง..

แจ้งเตือนหน้าจอ พร้อมชื่อที่ปรากฏตามการตั้งค่าของผม มันทำให้คิ้วที่ขมวดมุ่นคลายลง

เผลอหลุดยิ้มไม่รู้ตัว

..ถึงจะตั้งชื่อออกนอกหน้ามากไม่ได้.. ด้วยเหตุผลบางประการ

เอาเป็นว่าถ้าคนรู้จะโดนแซวแย่

โดยเฉพาะกับอาจารย์ฝึกสอนที่เพื่อนๆและคนที่โรงเรียนก็รู้จักกันหมดแบบนี้

จารย์สิงโต S2

ทำอะไรอยู่

ผมยิ้มมุมปากนิดๆ อาจารย์ก็ถามแปลก ทำอะไรล่ะ ถ้าดูเวลาก็คงจะรู้ นี่มันยังไม่เที่ยงเลย

เวลาช่วงนี้เป็นเวลาพักระหว่างคาบ คนเคยสอนก็คงจำได้

อ่านชื่อไลน์ก็คงจะรู้แล้ว ก็อาจารย์ที่เคยมาสอนนั่นแหละครับ กับ.. สัญลักษณ์ที่ต่อท้ายอีกนิดหน่อย ..

ไม่มีใครเข้าใจหรอกนอกจากคนตั้งอย่างผม

และ..ไม่ต้องเข้าใจเพราะผมไม่อธิบายแน่นอน !

ผมกดพิมพ์ข้อความลงไปทันทีหลังจากอ่านจบ

KristttttP.

เรียนสิจารย์ จะทำอะไรล่ะ

ไม่ต้องสงสัยว่าอาจารย์มีไลน์ผมได้ยังไงนะ

เคยได้ยินไหมครับ

คนเราอย่ามัวแต่รอพรหมลิขิต ต้องสร้างโอกาส

นี่มันยุค 2019 แล้ว..

ผมเนี่ยแหละลิขิตเอง .. ด้วยการแอบเขียนไลน์ไอดีใส่ลงไปในกระดาษเอสี่บทลงโทษที่ส่งอาจารย์วันนั้น

อืม.. ไม่ได้ตั้งใจ คงเผลอจดอะไรลงไปเล่นๆ

ไม่ได้ตั้งใจเลยจริงจริ๊ง

จะว่าผมคนเดียวก็ไม่ได้

.. แหม่ ตบมือข้างเดียวไม่ดังนะครับ

ผมไม่ได้บังคับให้อาจารย์แอดมาซักหน่อย

หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ..

แค่คุยกันเฉยเฉยตามประสาอาจารย์กับลูกศิษย์ ..ที่คุยกันทุกวัน

ทั้งเช้า

กลางวัน

เลิกเรียน

ก่อนนอน

ตื่นนอน..

..ระหว่างคาบเรียน

..ก่อนออกไปเที่ยว

..ตอนกลับบ้าน

อ่า... ช่างมันเถอะ

ติ๊ง

จารย์สิงโต S2

เชื่อได้มั้ยเนี่ย ไม่ใช่ว่าทำตัวเกเรอยู่หรอกเหรอ

หืม?!

ผมเลิกคิ้วเล็กน้อย หัวเราะก่อนพิมพ์ตอบ

KristttttP.

โถ่จารย์ย์ย์ย์ เห็นผมเป็นคนยังไงเนี่ย

“นายพีรวัส!!เธอมานี่เลยนะ”

!!

แล้วผมก็ต้องสะดุ้งโหยง

อ้าวเฮ้ยยย เจ๊แม่ฝ่ายปกครอง ถามจริงงงงงง?!

ตามมาไหวได้ยังไงกันวะเนี่ย ยังไม่เลิกวอแวอีก ถึกชิบหาย

ผมรีบเก็บมือถือลวกๆ ติดเกียร์หมาวิ่งหนีอีกครั้ง มุ่งตรงไปทางห้องเรียน

ขอแค่เข้าห้องได้ก็เส้นชัย ถึงจะวิ่งโครมครามจนโดนครูประจำวิชาด่า ..

แต่คาดว่าฝ่ายปกครองก็คงรามือ เกรงใจคนสอนอยู่บ้างล่ะมั้ง

ฮึ่ยยย

เพราะอาจารย์สิงโตเลยเนี่ย

ถ้าซวยโดนจับได้นะพ่อจะโวยให้ -----

---- TBC

#ปราบเด็กนรก

ม่ะ!! พบกันอีกครั้งกับทีชมีทีชเชอร์  ตอนแรก .. ในมุมของเด็กนรกค้าบบ 55555555 

B
E
R
L
I
N
❀