คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 + Cut
"แบมแบม ทำไมสีหน้าไม่ค่อยดีเลย ที่โรงเรียนใหม่ไม่สนุกหรอลูก” หญิงสาวเอ่ยถามลูกชายแท้ๆของเธอที่ปกติจะเป็นเด็กช่างพูดแต่หมู่นี้กลับเงียบผิดปกติ
ดวงหน้าหวานติดจะเศร้าสร้อย
“เปล่าฮะ แบมแค่เหนื่อยๆ”
“หืม มีอะไรหรือเปล่าลูก” ถามด้วยความเป็นห่วงแต่แบมแบมกลับสั่นหัวเร็วๆดวงตากลมหลบซ่อนแววตาอะไรบางอย่างเอาไว้ก่อนจะฉีกยิ้มหวานให้ผู้เป็นแม่รู้สึกสบายใจ
“ไม่มีอะไรหรอกฮะ แบมแค่เหนื่อยจริงๆ ขอตัวขึ้นไปนอนก่อนนะฮะ” ร่างเล็กรีบเอ่ยตัดบทแล้วเดินหลบขึ้นตัวบ้านไป
ขาเพรียงบางรีบก้าวยาวๆเมื่อเห็นบานประตูห้องนอนข้างๆถูกเปิดออกโดยร่างหนาของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชาย
“จะรีบไปไหน” ยังไม่ทันที่ร่างเล็กจะเดินพ้นปลายประตูห้องนอนของตัวเอง
ข้อมือบางก็ถูกกระชากอย่างแรงจากด้านหลัง
แจ็คสันออกแรงดึงข้อมือเล็กจนแดงเป็นปื้นไปที่ห้องเขาก่อนจะกดล็อคบานประตู
ใบหน้าคมกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความชอบใจเมื่อเห็นแบมแบมทำหน้าตกใจเลิ่กลั่ก
“อึก อย่า พี่แจ็คสันจะทำอะไร” แบมแบมลอบกลืนน้ำลายลงคอ
สายตาจ้องมองอีกฝ่ายอย่างหวาดหวั่นใจความกลัวแล่นริ้วขึ้นมาเมื่อเห็นท่าทีสบายๆของชายหนุ่มข้างหน้าใบหน้าหล่อร้ายนั้นไม่ทำให้แบมแบมรู้สึกอุ่นใจเลยสักนิด
“กูถามว่ามึงจะรีบไปไหน”
“แบม...แบมแค่ง่วงเฉยๆ” ร่างเล็กตอบเสียงสั่น
แจ็คสันเลิกคิ้วหนาข้างหนึ่งทำหน้าตาเหมือนไม่เชื่อซะเต็มประดา
“หึ ไปทำอะไรมาล่ะ อ้อ..หรือว่าไปอ่อยผู้ชายมาจนเหนื่อย” เอ่ยวาจาประชดประชันจนร่างเล็กได้แต่กำมือแน่น ดวงตาหวานน้ำตาคลอ
เขาไม่เข้าใจเลยว่าแจ็คสันเกลียดอะไรเขานักหนา
“มะ..ไม่ใช่สักหน่อยฮะ”
“โกหก! มึงมันก็ร่านเหมือนแม่มึงนั่นแหละ” แจ็คสันตวาดเสียงดัง
มือเอื้อมไปบีบใบหน้าหวานแน่นด้วยอารมณ์โทสะ
“โอ้ย ฮึก พี่แจ็คสัน ป..ปล่อย ฮึก แบมเจ็บ”
“คนอย่างมึงเจ็บเป็นด้วยหรือไง เห็นดีแต่ร่านไปวันๆ!” คำพูดเสียดแทงใจยังคงพ่นออกมาไม่หยุดแบมแบมสะอื้นไห้แรงบีบที่แก้มทำให้เขาปวดกรามราวกับจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
“แบมไปทำอะไรให้พี่นักหนา ฮือ ขอร้องเถอะฮะ”
“มึงกับแม่มึงแย่งทุกอย่างไปจากกู มึงยังไม่รู้ตัวอีกหรอ หึ!
ทำตัวใสซื่อทั้งแม่ทั้งลูก ที่แท้ก็เป็นแค่พวกอีตัวหวังจะฮุบสมบัติพ่อกู
แต่กูบอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าแม่มึงไม่มีทางมาแทนที่แม่กูได้ ไม่มีวัน!!” แจ็คสันสะบัดใบหน้าเล็กที่บีบอยู่อย่างแรงจนแบมแบมตัวปลิว ล้มลงกับพื้น
คนตัวเล็กร้องไห้ออกมา
ความเจ็บจากร่างกายยังไม่เท่าความเจ็บจากคำพูดที่อีกฝ่ายว่าร้ายตนและแม่
ทั้งๆที่มันไม่เป็นความจริงเลยสักนิดเดียว
“ฮึก ฮือออ ไม่ใช่นะฮะ แบมกับแม่ไม่ใช่คนแบบนั้น อึก”
“มึงเถียงกูหรอแบมแบม” ร่างสูงคืบคลานเข้ามาที่คนตัวเล็กก่อนจะกระชากอีกคนขึ้นมาจากพื้นแล้วผลักลงบนเตียงมือหนากระชากเส้นผมนุ่มสีคาราเมลจนใบหน้าเล็กแหงนขึ้น
“ฮึก แบมเปล่า พี่แจ็คสัน แบมเจ็บ ปล่อยแบมไปเถอะนะฮะ” แบมแบมร้องขออย่างน่าสงสารแต่สำหรับแจ็คสันแล้วเขากลับคิดว่าคนตัวเล็กแค่ทำสำออยเท่านั้น
“อมให้กูสามน้ำสิกูจะปล่อยมึงไป”
CUT (แปะอีเมลไว้เลยค่ะ)
“อ๊ะ ! ... พี่แจ็คสัน”
แบมแบมผวากอดคอคนใจร้ายแน่นเมื่ออยู่ดีๆแจ็คสันก็ดันเขาลงกับเตียง
เรี่ยวแรงที่มีมันหายไปหมดสิ้นจนไม่อาจขัดขืนทุกแรงกระทำของร่างหนาตรงหน้าได้
แม้ปากจะพร่ำขอร้อง อ้อนวอนยังไงก็ไม่เคยเลยที่แจ็คสันจะนึกสงสาร
มีแต่จะคอยทำร้ายให้ต้องเจ็บปวด แบมแบมนอนหลับตานิ่งปล่อยให้น้ำตาไหลรินออกเปื้อนหมอนสีขาวอย่างไม่คิดจะเช็ดออก
เขาสั่นระริกไปหมดทั้งตัว
ใบหน้าคมก้มหน้าลงมา
แนบชิดติดแก้มนิ่ม ก่อนจะกระซิบเสียงแหบพร่า
“คืนนี้นอนที่นี่แหละ ถ้ามึงไม่ฟังกู คงรู้นะว่าแม่มึงจะเป็นยังไง”
....
ใช่
สิ่งเดียวที่ทำให้แบมแบมอดทนกับร่างสูงตรงหน้ามาโดยตลอดคือแม่...แจ็คสันมักขู่เข็ญเขาด้วยแม่เสมอ
ความจริงแล้วผู้ชายคนนี้เป็นคนที่นิสัยร้ายกาจมาก
การที่จะขับไล่แบมแบมและแม่เขาออกจากบ้านไปนั้นทำได้ไม่ยากเลย
เพียงแต่ชายหนุ่มอยากที่จะเก็บเขาไว้ทำร้ายร่างกาย ระบายอารมณ์มากกว่า
และเพราะเหตุผลนี้ทำให้แบมแบมต้องกล้ำกลืน
เขายอม...หากแลกกับความสุขของแม่
ต่อหน้าทุกคน
แจ็คสันช่างดูเป็นพี่ชายที่แสนดีเหลือเกิน
แต่ใครจะรู้ถึงเบื้องหลังอันโหดร้ายนี้บ้างนอกจากตัวเขาเอง
“....”
“กูพูดก็ตอบ ไม่ใช่มาเงียบ” มือหนาเลื่อนมาบีบคางเล็กแน่นจนแบมแบมใบหน้าเหยเก
“ฮึก...”
“แล้วก็...” พูดเว้นวรรคแนบชิดหูบาง
....
“ห้ามมึงไปอมของใครนอกจากกู
ไม่งั้น....
กูจะจับมึงเอาจนกว่ามึงจะขาดใจตาย”
-----------------
เหยแก...มาคุยกันหน่อย
คือนี่พิมพ์ในมือถืออัพในมือถือ เว้นวรรคกันมั่วกระจายเลยข่ะ TT ละแบบจะแนบลิ้ง
ในมือถือเจือกแนบไม่ได้ งงมาก ถ้าแปะเว็บไว้ฟิคจะปลิวมั้ยคะสังคม555555 เอาเป็นว่าอย่าแบนเขารุยยย...ตอนแรก แปะเว็บไว้ให้อ่านสบายๆแล้วกันเนอะ หลังๆอาจต้องใช้วิธีการแปะเมลแทน กลัวปลิวค่ะ55555 ฟิคสาระไม่มีอีกละเน้นวาบหวิว
อิคึอิไต เม้นเป็นกำลังใจในการแต่งต่อด้วยนะคะ แฮร่
เจอกันตอนหน้าจ้า^^
แก้ลิ้ง แก้ตัวอักษรในคอมแล้วนะคะ
--------------------------
Talk 2
กลับมาแล้วหลังจากหายไปนาน ไม่มีอะไรจะสารภาพทั้งนั้น TvT
ฉากคัทคงไม่ได้แปะเว็บแล้ว เอาเป็นว่าแปะเมลไว้แล้วกันนะคะ
จะพยายามส่งให้ไวที่สุด ขอบคุณคนที่ยังติดตามนะค้าบบ
ความคิดเห็น