คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : The Wolfs and The Rabbit (1) (Ace+Sabo x Luffy )
Fic One piece : The Wolfs and The Rabbit (Ace+sabo x Luffy)
ณ ภูเขาโคลโบ มีสิ่งลึกลับมากมายซ่อนอยู่เมื่อยิ่งเข้าไปในป่าลึกมากเท่าไรก็จะเจอสิ่งมหัศจรรย์มากยิ่งขึ้น
ที่นี้คือหมู่บ้านเเกรนไลน์เป็นหมู่บ้านของเหล่ากระต่ายน้อยน่ารัก หมู่บ้านนี้อยู่กันอย่างสงบสุขมาตลอดเพราะทุกคนต่างช่วยเหลือกันเเละกันรวมถึงไม่มีสัตว์อื่นกล้าเข้ามาในอณาเขตของพวกเขา
ที่นี้ผู้ที่ปกครองคือกระต่ายขนปุยสีเทาตัวใหญ่ชื่อของมันคือการ์ป วีรบุรุษของเหล่ากระต่ายถึงเจ้าตัวจะเเก่เเล้วเเต่ก็ยังคงเเข็งเเรงเช่นเดิม
..วันนี้ก็สงบเหมือนเช่นทุกวัน..การ์ปคิดพลางจิบน้ำเเครอทในเเก้ว
" ปู่ๆฉันออกไปเล่นข้างนอกก่อนนะ " เสียงเล็กๆของเจ้ากระต่ายตัวน้อยสีดำเเขวน หมวกฟางใบเล็กไว้ที่หลังหูที่ใต้ตานั้นมีลายสีขาวขีดยาวทำให้ดูเหมือนบาดเเผลเเต่ก็ไม่ได้ทำให้ความน่ารักน้อยลง ที่ใบหูข้างซ้ายมีตุ้มหูสีเเดงขัดกับสีขนติดไว้อยู่ เรียกให้กระต่ายผู้มีฐานะเป็นปู่หันกลับมามอง
" วันนี้อย่าพึ่งออกไปเลยดีกว่า ช่วงนี้หมาป่ามันออกมาเพ่นพ่านเเถว....ฟังคนพูดให้จบก่อนสิ! เจ้าหลานบ้า ! " ผู้เป็นปู่บอกหลานชายตัวดีที่คว้าเเครอทไว้เเล้ววิ่งออกไปทันทีก่อนที่เค้าจะอนุญาติ
" เฮ้อ!ให้ตายเถอะกลับมาให้ทันอาหารเย็นล่ะเข้าใจไหมลูฟี่!"
" โอ้! " เจ้าตัวดีตอบกลับเสียงใสก่อนจะรีบวิ่งไปที่นัดหมาย
" นายมาช้านะลูฟี่ " เสียงเล็กของกระต่ายสาวขนสีน้ำตาลอมส้มทักคนที่มาใหม่
" โทษทีๆพอดีตื่นสายไปหน่อยนะนามิ " เจ้าตัวเล็กขอโทษเพื่อนสาวที่ทำหน้าหงุดหงิด
" ช่างมันเถอะนายก็อย่างนี้ประจำเเหละน้า " นามิพูดพลางกินส้มที่เธอเอามาด้วย
" เเล้ววันนี้เราจะไปไหนกันดีล่ะอุซป " ลูฟี่ถามเพื่อนกระต่ายอีกตัวที่นั่งอยู่ข้างๆนามิ
" ไปแถวน้ำตกกันไหมต้นเชอร์รี่ที่ปลูกไว้น่าจะออกลูกเเล้ว " อุซปเพื่อนกระต่ายขนสีน้ำตาลเข้มบอกกับลูฟี่
"เอาสิๆช่วงนี้ปู่บ่นอยากกินอยู่พอดี" เจ้าตัวเล็กพยักหน้าเห็นด้วย
"อย่าลืมเอากระเป๋าไปด้วยล่ะจะได้เอากลับสะดวก" กระต่ายสาวขนสีเทาอมฟ้าเดินออกมาพลางหยิบกระเป๋ามาให้เด็กๆทั้งสามคน
"ค่ะ/ครับคุณเบเมล"
"ดีมากจ๊ะเเต่ก็ระวังไว้หน่อยนะ เห็นคุณการ์ปบอกช่วงนี้มีหมาป่าเข้ามาในอาณาเขตของพวกเรานะ" กระต่ายสาวเตือนด้วยความเป็นห่วง
"หมาป่า!!" อุซปกับนามิตะโกนออกมาด้วยความตกใจก่อนจะพากันหน้าซีด
ใครได้ยินคำว่าหมาป่าต้องพากันกลัวไปทุกรายไม่สิ..อาจจะยกเว้นไว้ตัวนึง
"ถ้าฉันเจอนะจะซัดให้ปลิวเลยชิชิ" ลูฟี่ยิ้มร่าพลางทำท่าปล่อยหมัดด้วยการยืนสองขา
"เปลี่ยนใจไม่ไปเเล้วดีไหมนามิ"
"ฉันก็ว่างั้นเเหละอุซป"
"เเต่ว่าลูฟี่คงไม่ยอมเเน่"
"ฉันก็ว่างั้นก็เจ้านั้นนะ.."
ทั้งสองตัวซุบซิบกันโดยที่ไม่สนใจรอบข้างจนลืมอะไรไปอย่าง
"เอาล่ะ!ไปกันเลยยยย!!" ลูฟี่ดันทั้งสองคนให้ไปพร้อมกันด้วยเเรงมหาศาลเกินตัว
กรี๊ดดดดดดดดด
เอาเเต่ใจระดับหนึ่งขอหมู่บ้านเลยนะสิ!
อีกฟากนึงของภูเขาโคลโบ
ที่เเห่งนี้คือหมู่บ้านเรดไลน์เป็นหมู่บ้านของเหล่าหมาป่าที่เเสนจะดุร้าย พวกมันชอบเข้าไปล่าสัตว์ในเขตอื่นทำให้เหล่าสัตว์ทั้งหลายต่างหวาดกลัวพวกมัน
" ซาโบ วันนี้เราไปเขตของพวกกระต่ายอีกรอบไหม รสชาติของเจ้าพวกนั้นยังติดปากฉันอยู่เลย " หมาป่าขนสีดำมันวาวมีรอยกระบนใบหน้าเล็กน้อยเลียริมฝีปากพลางถามกับหมาป่าอีกตัวนึงที่ตนเรียกว่าซาโบที่เดินอยู่ข้างๆกัน
" เเต่ฉันว่าวันนี้คงไม่ค่อยจะมีกระต่ายออกมาหรอกเอส " ซาโบหมาป่าขนสีน้ำตาลทองพูดกับหมาป่าสีดำ
" ทำไมล่ะ? " ถามกลับด้วยความสงสัย
" ก็เมื่อวานก่อนที่เราเข้าไปในเขตของพวกกระต่าย เจ้าการ์ปคงเตือนพวกกระต่ายในหมู่บ้านเเล้วล่ะ " ซาโบออกความเห็น
" เฮอะ!เจ้ากระต่ายไม่เจียมสังขารนั่น! " เอสถอนหายใจอย่างหงุดหงิด
" เอาน่าๆเเต่ไปลองดูก็ไม่เสียหายเพื่อจะมีกระต่ายเดินหลงออกมาก็ได้นะ " ซาโบปลอบเพื่อนขนดำ
" จริงด้วย!ไปกันเถอะซาโบก่อนที่เจ้าพวกนั้นจะหนีไป! "
" อื้ม! "
" นี่อุซปนายไม่ได้มาผิดทางใช่ไหม " นามิถามเพื่อนสีน้ำตาลด้วยเสียงสั่นๆก็ที่นี้มันให้ความรู้สึกไม่ปลอดภัยมากๆเลยนี่น่า
" ทางนี้เป็นทางลับที่ฉันพึ่งเจอนะ มันเร็วกว่าเส้นทางปกติที่พวกเราใช้เยอะเลย " อุซปตอบนามิพลางทำจมูกฟุดฟิด
" โอ๊ะได้ยินเสียงน้ำตกเเล้ว ! " ลูฟี่ตะโกนออกมาก่อนจะรีบวิ่งไปในทิศทางที่ได้ยินเสียง
" อย่าวิ่งไปคนเดียวสิลูฟี่เดี๋ยวก็หลงหรอก " ทั้งสองรีบวิ่งตามเจ้าตัวเล็กไป หลังจากที่หลุดออกมาจากป่าภาพเบื้องหน้าที่ทั้งสามพบคือน้ำตกขนาดใหญ่ที่ไหลลงมาจากหน้าผาสูงชัน น้ำใสสีฟ้านวลตาเหล่านกน้อยส่งเสียงกันเจื้อยเเจ้วเป็นบทเพลงใครได้มาเห็นคงต้องตะลึงกับธรรมชาติอันสวยงามนี้เเน่นอน
เเต่ธรรมชาติก็ไม่สามารถดึงดูดพวกเค้าสามตัวได้นานเพราะมีสิ่งอื่นที่น่าสนใจกว่า
" ต้นเชอร์รี่ออกลูกเยอะเลยล่ะอุซป!! " เจ้าตัวเล็กสีดำยิ้มร่าก่อนจะรีบวิ่งไปทีต้นเชอร์รี่ขนาดย่อม
" บอกแล้วว่าการคาดเดาของอุซปคนนี้ไม่เคยพลาดฮ่าฮ่า " เจ้าตัวหัวเราะอย่างผู้ชนะก่อนจะรีบเดินไปเก็บลูกเชอร์รี่ก่อนที่ลูฟี่จะกินหมดซะก่อน
" เเต่เสียดายจังน้าที่ต้นส้มฉันยังไม่ออกผล " นามิถอนหายใจอย่างเซ็งๆก่อนจะลงมือเก็บเชอร์รี่ใส่กระเป๋า
" เอาน่าๆอีกสักเดือนนึงก็มาเก็บได้เเล้ว " อุซปคาดการณ์
" จริงหรอ!เยี่ยมไปเลย "นามิยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดีทั้งสามเก็บเชอร์รี่กันอย่างสนุกมีทั้งเเอบกินไปบ้างตามประสาเด็กๆเพราะมัวเเต่สนุกสนานกันนั้นเองทำให้ไม่รับรู้ถึงภัยร้ายที่จ้องเล่นงานพวกเค้าอยู่
" เก็บเเค่นี้คงพอเเล้วล่ะมั้ง " อุซปบอกเพื่อนๆที่เเบกกระเป๋าที่ใหญ่ขึ้นกว่าตอนเเรก
" เเต่ฉันยังกินไม่อิ่มเลยนะ~ " ลูฟี่บ่นพลางเล็มกินลูกเชอร์รี่ที่ยังเหลืออยู่บนต้น
" พอได้เเล้วนะลูฟี่เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาเก็บก็ได้ " นามิบอกเจ้าตัวเล็กพลางเดินตามอุซปไป
ลูฟี่ทำหน้าจ๋อยมองต้นเชอร์รี่อย่างหมดอาลัยก่อนจะถอนหายใจสั้นๆเเล้ววิ่งตามเพื่อนไป
" พวกเเกคงไม่มีวันพรุ่งนี้หรอก " เสียงทุ้มที่เอ่ยออกมาเหนือพวกตนทำให้ทั้งสามหันไปมองก็พบกับภาพที่น่ากลัว
หมาป่าสองตัวยืนอยู่บนต้นไม้เหนือหัวของพวกตนสายตาของนักล่าทำให้ทั้งสามสั่นกลัว
" มีตั้งสามตัวเเหนะซาโบ คงจะอิ่มไปสัก2วัน " หมาป่าสีดำพูดกับเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างๆ
" นั้นสิเอสเป็นโชคของเราจริงๆหึหึ " หมาป่าสีน้ำตาลทองตอบรับอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับกระโดดลงมาตรงหน้าของกระต่ายน้อยทั้งสาม
" เเข่งกันไหมล่ะใครจับได้เยอะกว่า " เอสโดดลงมาจากต้นไม้ตามซาโบมาติดๆก่อนจะเดินวนเวียนรอบเหยื่อทั้งสาม
" ก็เอาสิ " ทั้งสองคุยกันอย่างสนุกสนานโดยปล่อยให้เหยื่อทั้งสามของเค้าตัวสั่นอยู่ตรงนั้น
" เอาไงดีฮือออ " นามิน้ำตาไหลอย่างหวาดกลัวกับเหตุการณ์ด้านหน้า
" ฉันจะซัดพวกมันเอง ! " ลูฟี่ว่าพลางเดินไปข้างหน้าเเต่ก็โดนอุซปดึงไว้ก่อน
" นายสู้พวกมันไม่ได้หรอกลูฟี่พวกมันมีตั้งสองตัวนะ! " อุซปรั้งเพื่อนตัวน้อยไว้ด้วยเเรงที่เค้ามี
" ชิ " ลูฟี่จิ๊ปากอย่างขัดใจเเต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ที่จริงถ้ามีเค้าคนเดียวอาจจะสู้กับพวกมันได้เเต่ตอนนี้มีเพื่อนทั้งสองอยู่ ด้วยเดี๋ยวทั้งสองจะบาดเจ็บไปด้วย
เมื่อคิดได้ลูฟี่จึงหันไปกระซิบกับเพื่อนทั้งสองคน
" ถ้าฉันบอกให้วิ่งเมื่อไรให้รีบวิ่งทันทีนะ!รีบกลับไปที่หมู่บ้านเข้าใจไหม! " ทั้งสองตัวพยักหน้ารับก่อนที่จะเตรียมตัววิ่ง
" พวกแกซุบซิบอะไรกัน! " เอสตะโกนออกมาเมื่อเห็นทั้งสามตัวสุมหัวกัน
..ดูท่าเหยื่อคราวนี้จะไม่ง่ายเเหะ..
" วิ่ง!!! " ลูฟี่ตะโกนบอกสัญญาณก่อนที่ร่างของทั้งสามจะกระโจนเข้าไปในป่าเเล้ววิ่งสุดกำลัง
" เสร็จกัน!พวกมันหนีไปแล้ว " เอสว่าพลางวิ่งตามเหยื่อที่วิ่งหนีไป
" หึหึอย่างนี้สิถึงจะสนุกขึ้นหน่อย " ซาโบที่วิ่งตามมาพูดอย่างสนุกก่อนจะเผยรอยยิ้มชั่วร้ายขึ้นมา
" นั้นสินะเจ้าตัวก่อนหน้าเเค่เห็นพวกเราก็สลบเเล้วทำเอารสชาติจืดชืดไปเลย " เอสยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะรีบเร่งฝีเท้าเมื่อเห็นเหยื่ออยู่ไม่ไกล
ทั้งสองตัวหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนจะรีบวิ่งตามเหยื่อตัวน้อยทั้งสามไป
" เเย่เเล้ว!เจ้าพวกนั้นตามมาจะทันเเล้ว! " อุซปบอกอย่างตกใจก่อนจะรีบเร่งฝีเท้าขึ้นมากกว่าเดิม
" ฮือออตายเเน่ๆเลย " นามิร้องไห้ออกมาใจเสียเเต่ก็ยังวิ่งสุดกำลัง
" ไม่ตายหรอกน่า!ยังไงพวกเราก็ต้องรอด! " ลูฟี่ตะโกนให้กำลังใจเพื่อนๆก่อนจะเบรกกระทันหันเมื่อหมาป่าสีดำกระโดดมาขวางหน้าพวกเขา
" หนีไม่พ้นหรอกเจ้าตัวน้อย " เอสเลียริมฝีปากอย่างได้ใจ
" วิ่งเร็วเหมือนกันนะเจ้าพวกนี้ " ซาโบที่ตามมาข้างหลังอดชมไม่ได้
" พวกนายรีบเเยกกันไปเร็ว!เเยกกันมีโอกาสรอดสูงกว่า ! " ลูฟี่ตะโกนบอกเพื่อน ทั้งสองก่อนที่จะวิ่งชนหมาป่าสีดำด้วยเเรงเท่าที่มีเพื่อเปิดทางให้เพื่อนเค้า
" ลูฟี่!!! " ทั้งสองตกใจกับการกระทำของเพื่อนที่บุ่มบ่ามทำอะไรตามใจตัวเองอยู่เสมอ
" หนีไปสิ!!เร็ว!! "
" เจ้ากระต่ายนี้!! " เอสตะโกนอย่างหัวเสียก่อนจะใช้อุ้งเท้าตะปบลงไปที่ร่างเล็กสีดำเเต่ลูฟี่ก็หลบได้อย่างรวดเร็วก่อนที่จะใช้หัวพุ่งชนไปที่ช่วงท้อง
" อุ่ก.." เอสถึงกับจุก
..เจ้านี่ทำไมเเรงมันเยอะอย่างนี้..
" หนีไปสิ!!มีชีวิตรอดต่อไปซะ!!" ลูฟี่ตะโกนเสียงดังก่อนเพื่อนทั้งสองจะรีบวิ่งออกไปทั้งน้ำตา
" ลูฟี่เราจะไปตามปู่นายมาช่วย!อย่าพึ่งตายนะเข้าใจไหม! " นามิบอกเพื่อนสีดำของตนก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปพร้อมอุซป
" ชิพวกนั้นจะหนีไปเเล้วซาโบตามไปที " เอสบอกกับซาโบที่รีบวิ่งตามเหยื่อไป
" รับทราบ "
" ส่วนเเก... " เอสหันมามองลูฟี่ด้วยสายตาของนักล่าเต็มตัวพลางส่งรังสีฆ่าฟันออกมาอย่างเต็มที่
" ฉันจะจัดการเเกเอง!! "
" ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดู!! "
เเฮ่กๆๆ
ทั้งสองที่วิ่งมานานถึงกับหอบหายใจอย่างเหนื่อยล้าถึงพวกเค้าจะเป็นกระต่ายที่ถือว่าวิ่งเร็วที่สุดในหมู่บ้านเเต่การวิ่งเป็นเวลานานขนาดนี้ก็ฝืนร่าง กายของตัวเองอยู่เหมือนกัน
" ลูฟี่จะเป็นอะไรไหมนะ " นามิวิ่งไปพลางลอบหันไปมองด้านหลังบ่อยเพื่อว่าเพื่อนตัวเล็กของพวกเค้าจะตามมา
" ไม่หรอกเจ้านั้นเก่งกว่าพวกเราเยอะเลยนะ " อุซปปลอบใจนามิด้วยคำพูดเเง่ดีทั้งที่ในใจก็เป็นห่วงร่างเล็กไม่ได้นั้นมันหมาป่าเชียวนะเเถวสองตัวด้วย เจ้านั้นจะสู้ไหวได้ไง
" หยุดเดี๋ยวนี้! " ซาโบที่ไล่หลังมาตะโกนบอกเหยื่อทั้งสอง
" ใครจะไปหยุดล่ะฟร่ะ " ทั้งสอบตอบกลับก่อนจะรีบเร่งฝีเท้ามากขึ้น
" ชิ หนีเก่งกันจริง " ซาโบรีบเร่งฝีเท้าก่อนที่จะกระโดดไปดักข้างหน้าเหยื่อทั้งสอง
" เหวอออ " อุซปถึงกับหน้าทิ่มเมื่อมีบางอย่างมาขวางทางเข้า
ทั้งสองถอยหลังอย่างกลัวๆเมื่อหมาป่าสีน้ำตาลทองเริ่มเยื้องกายเข้ามาใกล้พวกตน ก่อนที่จะหมดทางหนีเมื่อหลังไปชนกับต้นไม้ต้นนึง
" หมดทางหนีเเล้วสินะ "ซาโบเลียริมฝีปากก่อนจะกระโจนใส่เหยื่อทั้งสองที่ตัวสั่นอยู่ใต้ต้นไม้
ทั้งสองตัวหลับตาพลางกอดกันเเน่นเพื่อหวังจะได้ไม่เห็นภาพเบื้องหน้า
ก่อนที่คมเขี้ยวจะได้ฝังเข้ามาในตัวก็เกิดควันรอบๆต้นไม้นั้นทำให้หมาป่ามองไม่เห็นไปชั่วขณะ
" ควันนี่มันอะไรกัน " ซาโบมองไปรอบๆหวังจะได้เห็นต้นตอของควัน
เมื่อควันหายไปเขามองไปยังทิศทางที่เหยื่อทั้งสองอยู่เเต่กลับไม่พบเเม้เเต่วี่เเวว
" ชิหนีไปจนได้ "
" ขอบคุณมากนะชอปเปอร์ถ้าไม่ได้นายพวกเราเเย่เเน่ " อุซปขอบคุณเพื่อนกระรอกตัวน้อยที่มาช่วยพวกเค้าได้ทันเวลา
" ไม่เป็นไรหรอกว่าเเต่ลูฟี่ล่ะ! " กระรอกน้อยสีน้ำตาลสวมหมวกสีชมพูไว้บนหัวถามหาเพื่อนสนิทอีกคนที่เค้าไม่เห็น
" จริงด้วยลูฟี่!เราค้องรีบไปตามคุณการ์ปนะ! " นามิตะโกนอย่างตกใจก่อนจะรีบวิ่งกลับเข้าไปในหมู่บ้าน
" มันเกิดอะไรขึ้นกันเเน่อุซป " ชอปเปอร์ถามด้วยเสียงตระหนกเเต่ก็วิ่งตามเพื่อนทั้งสองไป
" ลูฟี่สู้กับหมาป่าอยู่นะสิ!!! "
" ว่าไงนะ!! "
" อึดดีเหมือนกันนี่น่าแกนะ " เอสชมร่างเล็กที่สู้กับเค้าได้อย่างสูสีมันเป็นคนที่สองที่ทำให้ร่างกายเขามีบาดแผลได้
" เเกก็เก่งไม่ใช่เล่น " ลูฟี่ตอบกลับอย่างอารมณ์ดีก่อนที่จะกระโจนเข้าหาอีกฝ่ายหวังโจมตี
เอสที่ตั้งตัวไม่ทันทำให้โดนลูฟี่กัดจมูกไปเต็มๆเจ้าตัวร้องเสียงดังก่อนที่จะเหวี่ยงเจ้าตัวเล็กไปชนกับต้นไม้ด้านข้าง
" แกยั่วโมโหฉันเองนะ! "เอสพูดอย่างอารมณ์เสียก่อนจะงับร่างเล็กที่นอนอยู่บนพื้นเเล้วฟาดลงไปกับต้นไม้เต็มเเรง
อั่ก!
ลูฟี่กระอักเลือดออกมาก่อนที่ภาพเบื้องหน้าจะพร่าเลือนเเต่ใจกลับสั่งว่าห้ามล้มเด็ดขาดไม่งั้นพวกนามิต้องเป็นอันตราย
" อึดจริงๆนะเเกเนี่ย " เอสมองเหยื่อตรงหน้าด้วยสีหน้าทึ่งๆ
" ฉันละเสียดายฝีมือแกจริงๆเเต่พอเเค่นี้เถอะ " เอสพูดอย่างเสียดายก่อนจะใช้เท้าหน้าตบลูฟี่ให้ลอยไปชนต้นไม้อีกรอบ
คราวนี้ร่างเล็กถึงกับสลบเพราะแรงกระเทือนที่รุนแรงและไม่รับรู้อะไรอีกเเล้ว
..อุซป..นามิ..ขอให้พวกนายปลอดภัยนะ..
เอสมองเหยื่อตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลายก่อนที่จะได้ทำอะไรหมาป่าสีน้ำตาลก็เดินออกมาจากพุ่มไม้ด้านหน้า
" ไหนเจ้าสองตัวนั้นล่ะซาโบ " เอสถามเพื่อนที่เดินกลับมาตัวเปล่า
" มีคนมาช่วยพวกมันไวันะ " ซาโบพูดอย่างเสียดายพลางก้มลงไปมองเหยื่อที่เหลืออยู่ตัวนึง
" เล่นซะเเรงเลยนายนะ " ว่าพลางเอาเท้าเขี่ยกระต่ายสีดำที่นอนอยู่
" ยังไม่ตายซะหน่อยเจ้าเซ่อ เเต่เเกทำพลาดไปหาของกินเองเลยนะ " เอสว่าพลางดันซา โบให้ออกไป ก่อนจะคาบเจ้าตัวน้อยที่สู้กับเขาอย่างสุดกำลังเพื่อกลับรัง
" ใจร้ายจังนะเอสส " ซาโบพูดอย่างตัดพ้อเเต่ก็เดินตามเพื่อนสีดำของตนไป..
--ตัดฉับ----
คุยกันท้ายตอนกับหมี่
-หมี่กลับมาเเว้วค่าาาา หลังจากพึ่งสอบเสร์จแฮ่
-นี่พึ่งได้สักประมาณ30%เองมั้งค่ะเนี้ย เรื่องนี้ยาววมั่กวางพร๊อตไว้เเล้วนี่ยังดำเนินไม่ถึงครึ่งเรื่องเลยอยากจิร้องไห้
-ไปเห็นภาพวาดหมาป่ากับกระต่ายนอนกอดกันเลยได้เป็นฟิคเรื่องนี้ขึ้นมาค่ะ55
-ยังคงคอนเซปพี่น้องอยู่ดี55(ไหนบอกจะลอว์ลู..)(ยังมั่นคงกับสองพี่น้องนี้ค่ะโฮะๆๆ//โดนรีดเดอร์ตบ
-partต่อไปไว้ลุ้นกันเอานะค่ะว่าฟี่น้อยจะรอดไหมอิ_อิหรือจะเสร็จ(?)
-เจอกันpartหน้าค่ะซียูววว
ความคิดเห็น