What If.......... ถ้าหากเอสไม่ตายซาโบมาช่วยทัน 3D2Y จะเป็นเช่นไร
ยังคงคอนเซป ASL----
คำเตือน : ฟิคนี้มีความบราค่อน+เมากาวสูงมาก กรุณาทำใจก่อนอ่าน555
" แกนะตายซะเถอะ "
" ลูฟี่!!! " เอสรีบเอาตัวเองมาบังร่างของน้องชายที่กำลังโดนหมัดที่เป็นลาวามุ่งทำร้าย
" อ้ากกกกกก "
" เอส!!! "
ความรู้สึกแรกที่ได้รู้น่าจะคือความเจ็บ แต่เขากลับไม่เจ็บเลยสักนิด? แถมเสียงร้องนั้นก็ไม่ใช่ของเขาและลูฟี่ด้วยแต่เป็นของอาคาอินุเจ้าของหมัดนั่น!
เอสมองการกระทำที่ตอนนี้กำลังเบิกตากว้างจจ้องมองสิ่งที่อยู่ด้านหลังเขาอย่างไม่วางตา จึงลองหันกลับไปมองดูแล้วก็ได้พบกับภาพที่ทำให้น้ำตาของร่างสูงทะลักเอ่อล้นออกมา
" ซาโบ!!!! "
" ฉันมาช่วยพวกนายแล้ว "
ชายหนุ่มใส่หมวกคนนึงหันมาแย้มยิ้มให้กับพวหเขาทั้งสอง รอยยิ้มที่ไม่มีวันลืม คนที่พวกเขาคิดว่าตายไปแล้ว
" เอสรีบพาลูฟี่หนีไปเร็ว!! " ซาโบตะโกนบอกก่อนที่จะหันไปรับมือกับอาคาอินุที่เริ่มตั้งตัวได้
เอสรีบอุ้มลูฟี่ขึ้นมาก่อนจะวิ่งแต่ไม่วายที่จะตะโกนมาเรียกคนข้างหลัง
" นายก็ต้องรีบตามมา พวกฉันมีเรื่องที่ต้องเคลียร์กับพวกนายอีกเยอะ!!! "
" 555 รับทราบครับคุณพี่ชาย! "
หลังจากที่พวกเขาหนีออกมาได้ก็ต้องพักรักษาตัวสักหน่อยเพราะน้องชายคนเล็กของเขาบาดเจ็บหนักกว่าที่เขาคาดไว้มากแต่ก็ได้ศัลยแพทย์แห่งความตายที่บอกว่ารู้จักกับลูฟี่มาช่วยรักษาให้
โดยตอนนี้พวกเขากำลังรับการรักษาที่เกาะแห่งนึงในอาณาเขตปกครองของ7เทพโจรสลัด โบอา แฮนค็อก
" เจ็บๆๆ " ลูฟี่ร้องลั่นเมื่อชายหนุ่มสวมหมวกขนสัตว์เอาสำลีชุบแอลกอฮอล์มาแตะบนแผล
" แค่นี้ไกลหัวใจจะตายลูฟี่ "
" อย่ามาทำเป็นอ่อนแอเลยน่า "
เอสกับซาโบมามุงดูน้องชายที่กำลังเปลี่ยนผ้าพันแผลด้วยความเป็นห่วงถึงปากจะจิกกัดไปบ้างแต่ความเป็นห่วงมันมีอยู่มากกว่า
ได้ข่าวว่าเจ้าตัวโดนพิษของแมคเจเลนเข้าไปเต็มๆจนเกือบจะเอาชีวิตไม่รอดดีที่ได้ราชินีกระเทยที่รู้จักกับพ่อของลูฟี่ช่วยเอาไว้ แต่บาดแผลกลับมาเพิ่มอีกในตอนที่มาช่วยเขา
หลังจากที่ลอว์เปลี่นผ้าพันแผลเสร็จเขาก็ปลีกตัวออกมาจากตรงนั้นเพราะรู้ว่าทั้งสามคนมีเรื่องจะพูดกัน
" นายนี่มันชอบฝืนเกินตัวอยู่เรื่อย " เอสบ่นเบาๆพลางนั่งข้างน้องชายคนเล็ก
" แผลแค่นี้ไม่เท่าไรหรอก แค่ช่วยเอสมาได้ฉันก็ดีใจแล้วชิชิชิ "
เอสที่ได้ยินประโยคที่ลูฟี่พูดถึงกับน้ำตารื้นออกมา ทั้งๆที่เขาเตรียมใจจะตายอยู่แล้วเพื่อที่คนอื่นจะได้ไม่เดือดร้อนแต่นาย...แสงสว่างในใจฉันเพียงหนึ่งเดียวกลับปรากฎตัวขึ้นมา ทั้งๆที่ฉันบอกให้นายไม่ต้องมายุ่งเเต่นายกลับมาช่วยฉัน ฉัน....
" โฮฮฮฮ ลูฟี่ ฉันขอโทษษ "
เอสดึงร่างของน้องชายเข้ามสกอดด้วยความเสียใจ เขาจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้เป็นอันขาด ที่ต้องให้น้องชายมาเสี่ยงอันตรายเพื่อเขาเนี่ยเขายอมไม่ได้จริงๆ
" ฉันขอโทษ ทั้งๆที่สัญญาว่าจะเป็นคนปกป้องนายแท้ๆ ฮึก "
" ไม่เอาน่าเอส พี่ขี้แยแบบนี้ฉันไม่เคยมีหรอกนะ แอ๊ฟ "
เอสมอบมะเหงกให้คนที่ขัดเขาตอนกำลังซึ้งอยู่
" นายก็รู้นี่เอสว่าลูฟี่ก็เป็นแบบยี้อยู่แล้ว ใครห้ามก็ไม่ฟังหรอก " ซาโบเอ่ยสมทบพร้อมกับลูบหัวลูฟี่ไปพลางๆ เจ้าเด็กดื้อนั้นได้ทีก็ไปอ้อนเจ้าพี่อีกคนที่นึกว่าตายไปแล้ว
" ซาโบบบ เอสใจร้ายกับฉันอีกแล้วว ช่วยด้วยย "
ลูฟี่ถูหัวตัวเองกับอกแกร่งด้วยท่าทีน่ารักจนพี่ชายอดที่จะลงไปกอดไม่ได้
น้องชายใครเนี่ยน่ารักน่าฟัดจริงๆ!
" เดี๋ยวพี่จัดการให้น้า~ "
" ไม่ต้องมาแถเปลี่ยนเรื่องเลย เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะว่านายหายไปไหนมาซาโบ! " เอสส่งเสียงเหี้ยมก่อนที่จะดึงลูฟี่มานั่งตักตัวเอง
" อ่ะ ใช่ๆซาโบเล่ามาเลยนะะะ "
หลังจากที่เจอสายตาคาดคั้นของทั้งสองที่ส่งมาซาโบได้แต่ถอนหายใจก่อนที่จะเริ่มเล่าตั้งเเต่ต้นจนจบ
"แล้วเราจะเอายังไงกันต่อดี "
เอสเอ่ยออกมาพร้อมหันหน้าไปมองน้องชายทั้งสองคนของเขาที่กำลังกินเนื้อย่างอยู่ อาหารเหล่านี้โบอา แฮนค๊อกที่หลงรักลูฟี่เข้าเต็มเปาขนมาให้จากที่เกาะ โดยรอบๆมีทั้งเหล่าลูกเรือของหนวดขาว จินเบ และกลุ่มโจรสลัดฮาร์ท
" ฉันต้องกลับไปเจอเพื่อนที่เกาะชาบอนดี้นะ สัญญากันเอาไว้ " ลูฟี่พูดพร้อมเคี้ยวเนื้อหงุบงับทั้งที่คนเป็นหมอบอกให้กินของอ่อนๆแท้ๆแต่เจ้าตัวก็ไม่สนมาร่วมวงกินเนื้อด้วยเฉย
" ฉันยังไม่มีอะไรต้องทำแต่คุณดราก้อนคงวุ่นวายน่าดู " ซาโบตอบพร้อมหยิบเนื้อที่ปิ้งสุกพอดีใส่จานลูฟี่และเอส
" ฉันก็ด้วย...พ่อหนวดขาวคงต้องรอฟื้นตัวอีกนาน " เอสเหลือบไปมองหัสหน้าโจรสลัดหนวดขาวที่ตอนนี้มีสายระโยงระยางเต็มไปหมดแต่เจ้าตัวก็นั่งกินเหล้าเฮฮาไม่สนใจใคร
นี่ก็อีกคน...เจ็บแล้วไม่เจียมสังขาร คนเป็นหมออยากจะเอามีดชำแหละจริงๆ
" แต่ฉันอยากอยู่กับพวกนายนานๆนะ .... " ลูฟี่เอ่ยออกมาเบาๆเเต่ก็เข้าหูของพี่ชายทั้งสองอยู่ดี
" ฉันก็อยากอยู่กับนายนะลูฟี่! ไม่ได้เจอกันนานคิดถึงนายชะมัด " ซาโบว่าพลางดึงน้องคนเล็กมานั่งฟัดเล่น
" แล้วแกไม่คิดถึงฉันหรอไง " เอสเอ่ยกัด
" ก็คิดถึงแต่ไม่เท่าลูฟี่~ "
" หนอยแหนะแก!! "
ก่อนที่จะเกิดการฟัดกันของสองบราค่อนขึ้นก็มีเสียงหนึ่งเอ่ยขัดซะก่อน
" งั้นพวกนายก็มาฝึกกับลูฟี่สิ "
" เรย์ลี่! " ลูฟี่เอ่ยทักคนที่มาร่วมวงสนทนาด้วย
" ราชานรกเรย์ลี่งั้นหรือ? " เสียงเซ็งแซ่ดังไปทั่วงานก่อนที่จะเข้าสภาวะดังเดิมเมื่อสาวๆเผ่าคุจายกอาหารมาเสิร์ฟ
" ลูฟี่เธอจะไปโลกใหม่กับพรรคพวกใช่ไหม "
" อืม! "
"แล้วคิดว่าพลังของเธอจะต่อกรกับโลกใหม่ได้หรอที่นั้นมีคนเก่งๆเหมือนพวกพลเอกเยอะเลยนะ "
" อึก....นั่นมันก็ใช่ "
ลูฟี่คิดตามเขาที่มีพละกำลังเท่านี้ต่อให้เข้าโลกใหม่ไปก็คงไม่สามารถปกป้องพวกพ้องได้ ขนาดเอสเขายังเกือบช่วยไม่ได้ถ้าไม่ได้พวกลุงหนวดขาวและซาโบมาช่วย
" ถ้างั้น...ฉันต้องทำยังไงดีล่ะ "
เมื่อเห็นน้องชายที่เริ่มเป็นกังวลพี่บราค่อนทั้งสองรีบส่งสายตาหาเรื่องไปให้ตัวต้นเหตุทันที
" อย่ามาฉันอย่างนั้นน่าหนุ่มๆ ฉันมีแผนดีๆ "
ว่าจบก็ลากหนุ่มๆทั้งสามมาล้อมวงก่อนที่จะอธิบายแผนการณ์ให้ฟัง
" ให้ลูฟี่กลับไปที่นั่นอีกหรอฉันไม่เห็นด้วย! "
"ผมก็ด้วย!!"
สองเสียงรีบคัดค้านทันทีกับแผนการของอดีตลูกเรือเจ้าแห่งโจรสลัด
" มีฉันกับจินเบย์อยู่ด้วย ฉันไม่ให้ใครมาทำอันตรายลูฟี่หหรอกน่า " เอื้อมมือไปโยกหัวเจ้าตัวเล็กเบาๆ
" แต่ว่า....." เอสทำท่าจะขัดอีกรอบเเต่ก็เจอสายตาอ้อนๆที่ส่งมาจากลูฟี่ ทำให้ใจที่เเข็งอ่อนยวบก่อนที่จะพยักหน้าอย่างจำใจ
เขาจะไปด้วยก็กระไรอยู่เดี๋ยวโดนจับได้อีกจะพลอยทำให้คนอื่นซวยเอา
" เเต่ต้องพามัลโก้ไปด้วย "
พรูดดดดดด
" แค่กๆ แกมายุ่งไรกับฉันเนี่ยเอส " มัลโก้ที่กำลังดื่มเหล้าถึงกับพ่นพรวดออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ทำไมมันต้องเอาเขาไปเกี่ยวด้วยว่ะ!
" เอาน่า นายเก่งอยู่เเล้วนิฝากไปดูแลน้องชายฉันหน่อย"
" นี่ฉันก็บาดเจ็บอยู่นะโยอิ! "
" แล้วคนอื่นไม่บาดเจ็บ ? "
" กุระระระ ไปเถอะมัลโก้ไปดูน้องให้เอสมันหน่อย เผื่อวันหลังจะได้มาเป็นลูกสะใภ้ฉัน "
" เดี๋ยวพ่ออออ นั้นน้องผมมม " เอสรีบเอ่ยขัดทันที ให้ลูฟี่เป็นสะใภ้ให้เขาจะไม่ว่าเเต่ให้มาเป็นของมัลโก้เนี่ยนะฝันไปเถอะ!
" โอ๊ะ ความคิดพ่อดีมากเลย แปลว่าคนนี้ได้ใช่ไหม "
จริงๆเขาก็สนใจเจ้าตัวเล็กนี่อยู่เหมือนกัน
" หยุดความคิดบ้าๆของแกเดี๋ยวนี้เลยนะมัลโก้ นี่น้องฉัน ฉันไม่ให้!! "
เอสแยกเขี้ยวขู่คู่กัดเขาทันทีก่อนที่จะเริ่มมีการปะทะของแมวกับนกเกิดขึ้นเรย์ลี่ก็เอ่ยขัดเสียก่อน
" งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะไปมารีนฟอร์ดกัน จินเบย์ กับ อืมมนายมัลโก้ใช่ไหม เตรียมตัวให้พร้อมล่ะ"
" โอเค / รับทราบโยอิ "
หลังจากที่ได้ไปทำการป่วน(?)กองทัพเรือมาอีกรอบทั้ง4คนก็กลับมาได้อย่างปลอดภัย ก่อนที่จินเบย์จะขอตัวกลับไปที่เกาะเงือกก่อนโดยให้สัญญากับลูฟี่ว่าตนจะพาเที่ยวเกาะเงือกหากได้พบกันที่เกาะอีกครั้ง
ฝ่ายลอว์ที่ทำการรักษาบาดแผลของทุกคนจนเรียบร้อยแล้วก็เอ่ยขอตัวแยกตัวกลับไปยังเรือของตนก่อนไปก้ไม่วายกำชับกับพวกคนเจ็บอีกรอบก่อนว่าให้พักรักษาตัวอีกสักสองอาทิตย์ถึงจะออกกำลังได้ แต่เขาเชื่อว่าคงไม่มีใครทำตามที่เขาพูดหรอก...ดูจากที่ผ่านมาก็รู้
" ขอบคุณพวกนายมากเลยนะ ไว้เจอกันอีกนะ" ลูฟี่โบกมือหยอยๆให้กับทั้งสองก่อนที่จะเดินไปหาพี่ชายและเรย์ลี่ที่ยืนรออยู่
" พวกเธอจะเอายังไงต่อ ตอนนี้ลูฟี่ก็ส่งข้อความไปหาพวกพ้องแล้วว่าอีก 2 ปีให้หลังถึงจะเจอกัน "
" ผมจะอยู่กับลูฟี่ต่อ เมื่อกี้ก็โทรไปหาคุณดราก้อนแล้วด้วย ทางนั้นก็อนุญาต" ซาโบเอ่ย ถึงเขาจะไม่อยู่แต่ยังมีโคอาล่านี่น่าไม่เป็นไรหรอก
"ฮัดชิ้ว!!!ใครนินทาฉันเนี่ย" โคอาล่ายีจมูกตัวเองนิดๆ
" แล้วเธอล่ะเอสคุง "
"ผม...... "
" นายอยู่กับพวกน้องชายไปก่อนก็ได้นะโยอิ พ่อฝากบอกมา " มัลโก้ชี้ไปทางคุณพ่อที่ตอนนี้กำลังเดินขึ้นเรือโมบิดิกที่มาจิดเทียบท่าข้างๆเกาะ
" แต่ว่า.... "
" หรือนายอยากจะให้ฉันอยู่เป็นเพื่อน ฉันจะได้สนิทกับลูฟี่เพิ่มอีกด้---- "
" พอเลยยย ฉันจะอยู่เอง นายอย่ามาเกี่ยวและอย่าได้คิดมายุ่งกับน้องฉัน!! " เอสเอ่ยขัดทันทีเมื่ออีกคนจะอยู่กับตนเพราะน้องชาย น้องชายน่ารักอย่างนี้พี่ชายจะไปยกให้ใครได้!
" บราค่อนจริงๆนะนายเนี่ย " ร่างสูงเอ่ยพร้อมกับหตนไปร่ำลาคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆ
"ไว้เจอกันใหม่นะเจ้าหนู ฉันเชื่อว่าเราต้องได้เจอกันอีก " มัลโก้โยกหัวลูฟี่เบาๆ ร่างเล็กส่งยิ้มที่สดใสดังดวงอาทิตย์ไปให้ทำให้เขาแทบเคลิ้มถ้าไม่ติดประโยคที่พูดตามมาอ่ะนะ
" ไว้เจอกันนะลุงสัปปะรด! "
" กร๊ากกกกกกก ฮ่าาาาาาาฮ่าาาาสัปปะรดแหละะ " เอสถึงกับลงไปนอนกลิ้งหัวเราะที่พื้น สัปปะรด555555 หัวหน้าหน่วยของหนวดขาวดันโดนเด็กมาเรียกสัปปะรด ใครได้ยินมีหวังหัวเราะแบบเขาเเน่
พูดถูกใจพี่มากเลยน้องรัก!
"ไม่เอาน่าเอส เราไม่ควร อุ๊ฟ ไปหัวเราะเขานะ " ซาโบเอ่ยขัดนิดๆแต่ก็กลั้นขำไม่ได้อยู่ดีไหล่ที่สั่นนั้นบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเจ้าตัวกำลังกลั้นอย่างสุดความสามารถ
" อย่าไปถือสาเด็กเลยนะ สัปปะรดคุงเอ้ยมัลโก้คุง หึหึ " ตานี่ก็ยิ่งแล้วใหญ่เป็นคนแก่ซะ้ปบ่ายังมาล้อเขาอีก!
" พวกนายนะพวกนายยยยย " ก่อนที่มัลโก้จะระเบิดลงเสียงอันทรงพลังของคุณพ่อก็เรียกซะก่อน
" ขึ้นมาได้แล้วลูก เราต้องไปที่อื่นกันต่อนะ กุระระระ "
" ถ้าไม่ได้พ่อขัดไว้นะ.... "
ก่อนจะไปขอเอาคืนสักหน่อยเถอะ!
ฟอดดดด
" อ๊ะ "
" เป็นการลงโทษที่เรียกฉันว่าสัปปะรด แล้วเจอกันเด็กน้อย "
ว่าจบก็รีบวิ่งแจ้นไปยังเรือเพราะเจ้าพี่ชายบราค่อนสองตัวนั้นทำท่าอยากจะฆ่าเขาซะเต็มทนแล้ว
" กล้าดียังไงมาหอมแก้มน้องฉันนนน " ฉันคนเดียวที่จะมีสิทธิ์โว้ยยยยย
" ร้ายเหมือนกันนะครับคุณเนี่ย " ซาโบกำท่อแป๊ปเในมือแน่นอยากจะปาไปโดนหัวทรงสัปปะรดนั่นสักที
และแล้วเรือโมบิดิกลำใหม่และกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวก็ได้จากไปเหลือแค่คนสี่คนที่อยู่บนเกาะที่ดูอันตรายอย่างมากเพราะได้ยินเสียงสัตว์ป่าแว่วมาไกลๆ
" เอาล่ะ ฉันจะฝึกพวกเธอให้แข็งแกร่งขึ้นและใช้ฮาคิให้ได้ตามใจอยาก มีใครจะคัดค้านไหม "
"ไม่/ไม่ครับ "
" ดีล่ะ งั้นก็มาเริ่มการฝึกกันเลยเจ้าหนูทั้งหลาย "
" โอ้!!//รบกวนด้วยครับ/ต้องขอรบกวนด้วย "
การฝึกของทั้งสามจึงเริ่มขึ้น
---วันหนึ่งในการฝึก ตอน เวลานอน---
" ฉันจะนอนข้างลูฟี่! "
" ฉันก็ด้วย นายไปทางนู้นสิเอส! "
ทั้งสองถกเถียงกันเพราะจะนอนข้างน้องชายสุดที่รักแต่ขอนไม้ตรงนี้ดันนอนได้แค่สองคนเองนี่สิ
ซึ่งก็คือต้องมีคนใดคนนึงลุกออกไป
" นายก็ไปนอนกับลุงเรย์ลี่สิ " เอสเถียง
" ไม่เอาฉันจะนอนข้างลูฟี่! "ซาโบแย้ง
" พอได้แล้ว! " ลูฟี่ตะโกนขึ้นมาอย่างเหลืออดกับท่าทีเป็นเด็กของทั้งสอง
"ลูฟี่...." พี่ชายทั้งสองถึงกับเสียงอ่อย คอตกเมื่อเห็นน้องชายหยิบผ้าคลุมเดินไปอีกฝั่ง
" มานอนตรงนี้ดีกว่าใช่ไหมล่ะกว้างกว่าตั้งเยอะเเถมยังนอนได้ทั้งสามคนเลยด้วย! "
ลูฟี่ถูจมูกตัวเองเบาๆพร้อมโปรยรอยยิ้มสดใสให้พวกพี่ชายทั้งสอง
ร่างสูงทั้งสองมองหน้ากันก่อนที่จะโดดเข้าไปกอดเจ้าตัวเล็กอย่างเต็มรัก
" ทำไมนายน่ารักอย่างนี้เนี่ยลูฟี่!! "
"พี่จะไม่ให้ใครมาแตะต้องนายเลย !! "
" พวกนายนี่ตลกจัง5555 "
เรย์ลี่ที่มองอยู่ข้างๆถึงกับอดยิ้มไม่ได้กับความน่ารักของทั้งสามคน
---วันหนึ่งกับการฝึก ตอน หาอาหาร---
" นี่ลูฟี่วันนี้อยากกินเนื้ออะไรดีเดี๋ยวพี่หามาให้นะ~ " ซาโบเอ่ยถามน้องชายที่อยู่ข้างตัว
" อยากกินเนื้อจระเข้!!! " ลูฟี่ทำตาวิ้งๆใส่
" เนื้อจระเข้อีกแล้วหรอ นายไม่เบื่อบ้างหรอ " ซาโบอดถามไม่ได้ นี่ก็หลายมื้อแล้วที่เจ้าตัวกินเนื้อจระเข้ สงสารจระเข้เกาะนี้จริงๆสงสัยได้สูญพันธุ์แน่ๆ
" ก็เวลากินเนื้อจระเข้มันทำให้นึกถึงช่วงเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกันในป่าไงซาโบ~! "
" โฮ ลูฟี่นายนี่มันน่ารักจริงๆ!! " ซาโบดึงเจ้าตัวเล็กเข้ามากอดอย่างรักใคร่ ไม่ได้เจอกันนานทำไมน้องเขาถึงน่ารักขึ้นขนาดนี้!แต่ก่อนยังเป็นเหมือนลูกลิงตัวน้อยๆอยู่เลย
กอดอย่างเดียวไม่พอยังเอาหน้าเข้าไปถูกับแก้มนุ่มของร่างเล็กอีก ลูฟี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเจ้าตัวเพียงแค่หัวเราะอย่างชอบใจเท่านั้น
" ปล่อยลูฟี่ได้แล้วซาโบ!!! "
อิจฉาเว้ยยยยยย
----หนึ่งวันกับการฝึก ตอน ฝึกใช้ฮาคิ--
" ลูฟี่คุงเธอต้องใช้จิตในการสัมผัสมากกว่านี้ อย่าใช้แค่หูอย่างเดียว " เรย์ลี่ตะโกนบอกร่างเล็กที่ตอนนี้มีผ้าคาดตาปิดอยู่และกำลังฝึกหลบก่อนหินที่เขาตีไป
" ขอใหม่อีกทีนะเรย์ลี่! "
ผ่านไปสักพัก
" ในที่สุดก็ทำได้! "
" อย่าพึ่งได้ใจไปเจ้าหนู ของจริงมันเริ่มต่อจากนี้ " ว่าแล้วก็เป่าปากทีนึงก่อนที่จะได้ยินเสียงตึงตังออกมาจากในป่า กอริล่าร่างยักษ์ตรงปรี่มาหาลูฟี่ทันที
" เหวออออ อะไรนะ จ๊ากกกก "
ร่างเล็กวิ่งหนีทันทีเมื่อสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่จะมาโดนตัว
" อยากเข้าไปช่วยลูฟี่จัง "
" นี่เป็นการฝึกนะซาโบ "
เสียงพึมพำในพุ่มไม้เอ่ยออกมาอย่างไม่สบายใจ ถึงจะบอกว่าเป็นการฝึกก็เถอะแต่เขาก็อดห่วงน้องชายไม่ได้
ถึงเอสจะพูดไปอย่างนั้นเเต่ก็ห่วงลูฟี่เช่นกัน เเต่ทำไงได้เพื่อให้น้องเก่งขึ้นนี่น่า พี่ชายต้องอดทน
" แต่นายคิดเหมือนฉันไหมซาโบ..."
"หืม?"
" ลูฟี่ตอนเอาผ้าปิดตานี่มันอิโรติกชะมัด! "
อยากจะบ้องหัวไปสักรอบแต่ก็ทำไม่ได้ก็เขาดันเห็นด้วยนี่น่า แล้วยิ่งถอดเสื้อฝึกแบบนั้น
โอ้พระเจ้า น่าเจี๊ยะจริงๆ
" หยุดความคิดบ้าๆกับลูกศิษย์ฉันแล้วไปฝึกได้แล้ว !! "
"เหวออออ ขอโทษคร้าบบบบบ "
--หนึ่งวันกับการฝึก ตอน เวลานอน(2)---
เอสหันไปมองร่างเล็กที่นอนน้ำลายยืดอยู่ข้างๆด้วยสายตากะลิ้มกะเลี่ย ได้โอกาสลักหลับเด็กน้อยแล้ว!
เมื่อสำรวจรอบๆก็พบว่าเรย์ลี่ไม่อยู่และเจ้าซาโบก็หลับสนิทด้วย ถึงหน้าจะอยู่ใกล้ลูฟี่ก็เถอะ!
" ขอชิมสักนิดคงไม่เสียหาย "
ว่าจบก็เคลื่อนตัวลงไปใกล้ใบหน้าจิ้มลิ้มนั้นเล็งไปที่ริมฝีปากไม่ใช่ที่อื่นแน่นอนปาดเอาน้ำลายที่ยืดออกมาให้หายไปหมดเสียก่อน
ลทหายใจเล็กๆที่เป่ารดใบหน้าเขานี่มันสยิวกิวจริงๆ! ขอหม่ำล่ะนะครับ!!!
ก่อนที่จะได้เข้าไปลิ้มรสริมฝีปากน่าจูบนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตซะก่อนจึงเงยหน้าขึ้นไปดู พวกสัตว์หรอ?ทำไมถึงจิตฆ่าฟันมากขนาด...นี้
สายตาที่คิดว่าจะได้เห็นพวกสัตว์กลับกลายเป็นว่าเจอสายตาอาฆาตจากน้องชายอีกคนที่นอนจ้องเขม็งมาทางนี้อย่างไม่วางตา ดวงตาที่เบิกโพลงข้างๆน้องชายคนเล็กไม่ปกปิดรังสีฆ่าฟันเลยสักนิด ราวกับจะบอกว่าเอ็งลองทำดูสิพรุ่งนี้ได้เป็นศพแน่!
เอสถึงกับถอยห่างจากร่างเล็กอย่างช้าๆเพราะดวงตาคู่นั้นกำลังจับตาดูอยู่หากเขาทำอะไรพลีพลามเจ้าตัวได้หยิบท่อแป๊ปมาทุบหัวเขาเละแน่
เลื่อนลงไปนอนที่เดิมโดยที่ไม่วายจะหันไปมองทิศทางเดิมเพื่อเจ้านั้นจะแค่ละเมอ....
แต่เมื่อมองไปดวงตาคู่นั้นก็ยังจ้องมองมาที่เขาเหมือนเดิมไม่มีวี่เเววที่จะลดความน่ากลัวเลยสักนิด
ร่างสูงเลยรีบหันไปอีกด้านพร้อมกับเอาผ้าคลุมโปงอย่างไว
น่ากลัววุ้ย!! ซาโบนายมันน่ากลัวจริงๆ!
---วันหนึ่งกับการฝึก ตอนพักผ่อน ---
" วันนี้ฉันให้พวกเธอพักได้หนึ่งวัน ไหนๆก็ฝึกมาหลายเดือนแล้วไปพักผ่อนซะบ้าง " เรย์ลี่บอกลูกศิษย์ทั้งสามคนที่กำลังแย่งเนื้อกันอยู่
"อิงอ่อ!!!เอ้!! " ลูฟี่พูดทั้งที่มีอาหารอยู่เต็มปากทำให้บางส่วนเปรอะใบหน้าเล็ก
" เคี้ยวให้หมดค่อยพูดก็ได้ลูฟี่ " ซาโบคว้าผ้ามาเช็ดหน้าให้น้องชาย ยังทำตัวเป็นเด็กเหมือนเคย
" ขอบคุณนะซาโบ! นายนี่เป็นพี่ชายที่ดีจริงๆ " ลูฟี่ขอบคุณพร้อมส่งยิ้มให้ หัวใจคนเป็นพี่ชายเต้นระรัวอย่างหยุดไม่ได้ อ่า นางฟ้าาาา
" อ่ะนี่ลูฟี่ฉันให้เนื้อ " เอส(อิจฉา)เลยหยิบเนื้อในจานตัวเองแบ่งให้เจ้าตัวเล็กบ้างเพื่อเรียกร้องความสนใจ
" เอสสส ฉันรักนายที่สุดเลยยยย " ลูฟี่กระโดดเข้ากอดร่างสูงเต็มแรงเพื่อขอบคุณที่แบ่งเนื้อให้
เอสลูบหัวเจ้าน้องชายตัวดีก่อนที่จะจัดท่าทางให้เจ้าตัวเล็กนั่งกินอย่างเรียบร้อยข้างๆตัว
แอบมองรอยยิ้มที่ส่งประกายเจิดจ้าอยู่ตลอดเวลา ก่อนที่จะเหม่อมองอย่าเคลิบเคลิ้ม
นางฟ้าตัวน้อยของฉัน~
" อะแฮ่ม ตกลงจะไปพักกันไหมหรือจะฝึกต่อ " เรย์ลี่กระแอ่มไอเบาๆขัดจังหวะบรรยากาศสีชมพูพวกนั้น
" ไป!/ไปครับ/ไปอยู่แล้ว "
" ถ้างั้นก็เตรียมตัวซะเดี๋ยวฉันจะให้โบอาจัดคนไปส่งพวกเธอที่เกาะใกล้ๆนี้ แถวนั้นเป็นเขตปลอดทหารเรือ พวกโจรสลัดตัวเอ้ๆมักจะพักอยู่แถวนั้นเพราะงั้นอย่าลืมปลอมตัวไปซะล่ะ ระวังตัวให้ดีอย่าเหลิงมากนักล่ะ " เรย์ลี่กล่าวขู่เตือน ถึงพวกเด็กๆจะฝึกมาได้จนเกือบจะชำนาญแล้วเเต่ก็ไม่น่าไว้ใจอยู่ดี...หรือเขาควรไม่ให้ไปดีนะ?
" หรือฉันจะเปลี่ยนใจไม่ให้พวกเธอไปแล้วดี? "
" ไม่นะะะะ ฉันอยากไปอ่ะเรย์ลี่! เบื่อเกาะนี้เต็มที่แล้ว นะ~~~ " ลูฟี่รีบถลามาหาคนแก่ฟิตปั๋ง(?)ที่ทำท่าจะเปลี่ยนใจไม่ให้พวกเขาไปเที่ยวพักผ่อน
ใบหน้ามีน้ำตารื้นออกมานิดนึงเพราะคิดว่าจะไม่ได้ออกไป เบียดตัวเข้ากับแขนของร่างสูง โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าท่าทางเเบบนั้นเป็นการอ้อนที่น่ารักที่สุดไปเลย!
พี่ชายทั้งสองได้แต่มองตามด้วยความอิจฉาริษยา
เรย์ลี่ที่โดนดาเมจไปเต็มๆถึงกลับเสหน้าไปทางอื่น ลุงจะมาเสียเลือดแบบนี้ไม่ได้นะ!! ยุบหนอ พองหนอ กินเด็กหนอ เฺฮ่ย ยุบหนอออ
" ไปก็ไป ไหนๆฉันก็รับปากไปแล้วนี่น่า "
" เรย์ลี่ใจดีที่สุดเลย!! "
" หึหึ " เอามือโยกหัวเด็กน้อยนิดนึงก่อนที่จะปล่อยไปให้เตรียมตัว ไม่ใช่อะไรหรอกสายตาของคุณพี่จอมหวงน้องทั้งคู่มองเขายังกะเขาเอาน้องของเจ้าพวกนั้นไปทำมิดีมิร้ายอย่างนั้นแหละ
" ฮ่าฮ่า ไปเตรียมตัวได้เเล้วเด็กๆ "
" โอ้!!! "
"ลูฟี่เจ้ารอเรานานไหม เราคิดถึงเจ้าเหลือเกิน แต่งงานกับเราเถอะนะ~ "
" ชิชิ เเต่งงานนะไม่เอาหรอก "
" อร็าา เจ้าตอนที่ทำตัวใจร้ายแบบนี้ก็น่ารัก "
โบอา แฮนค็อกถึงกับระทวยยามเมื่อชายหนุ่มที่เธอเพ้อบอกปฎิเสธเธอเสียงเเข็ง ทั้งๆที่ไม่มีชายใดไม่ตกหลุมรักเธอสักคน เพียงเเค่เด็กหนุ่มผู้นี่เท่านั้นที่ไม่หลงสเน่ห์เธอ เป็นพรหมลิขิตสินะ!!!นี่ต้องเป็นความรักของฉันกับลูฟี่แน่ๆเลย อร๊ายยยย
" หยุดมโนได้แล้วเนียว! รีบพาพวกเจ้าหนูนี่ไปสักที " ยายเนียวบอกกับจักรพรรดินีโจรสลัดที่ตอนนี้กำลังเป็นไข้ความรักอยู่
" พูดมากอยู่ได้ยัยแก่ " หยิกแก้มยานๆนัเนไปสักนึงที
" ลูฟี่พวกเจ้าต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะพาไปเอง " มารี โกล์เอ่ยพร้อมลุนหลังทั้งสามคนขึ้นเข้าไปในเต้นที่กางไว้ โดยที่ไายในเต้นมีสาวๆเผ่าคุจาอยู่เพียบที่กำลังทำหน้าเหมือนเจอของเล่นสนุก
" เอาล่ะเด็กๆ แปลงโฉมให้จำไม่ได้เลยนะ!!! "
" รับทราบค่ะ!!! "
" อ๊ากกกปล่อยฉันนนนอย่าจับตรงนั้น!!! "
" ใครก็ได้ช่วยด้วยยยวว ! "
" เดี๋ยวๆชุดพวกนั้นมันอะไรรรรเหวออออ "
เสียงที่ลุดลอดออกมาทำให้คนที่ยืนรออยู่ถึงกับเหงื่อตก.....เจ้าพวกนั้นจะเจออะไรบ้างเนี่ย......
To be continued!
ยังไม่จบนะจ๊ะความบราค่อนเรายังไม่หมดแค่นี้!
ความคิดเห็น