ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic One piece] All Luffy Yaoi!

    ลำดับตอนที่ #11 : Where are you my sunshine?(2) ASL

    • อัปเดตล่าสุด 30 ต.ค. 60


    Fic Where are you my sunshine?
    Paring : ASL  
    Rate : 15 ไม่น่าจะถึง18...หรืออาจจะถึงถ้าคิดออก...

    ดราม่า คอมเมดี้Xp

    " ทำไมฉันต้องมาทำเอกสารบ้าๆนี่ด้วยเนี่ย!! " เสียงทุ้มตะโกนออกมาอย่างเหลืออดพยายามที่กดอารมณ์ที่อยากจะโยนงานเอกสารข้างหน้าทิ้งไปให้หมดเพราะถ้าทำจริงๆคนที่เก็บก็คงไม่พ้นตัวเขาเอง


    " อย่าบ่นมากน่ะเอส แล้วก็อย่าคิดว่าจะทำชุ่ยๆนะ ยังไงงานที่นายทำก็ต้องผ่านมือฉันอยู่ดี " ซาโบพูดดักขณะที่กำลังเซ็นเอกสารโดยที่ไม่ได้มองมาทางร่างสูงอีกคน


    " อึก " ถึงกับสะอึก


    เจ้านี่มันเป็นพยาธิในท้องเขาหรือไงกัน!


    " ฉันไม่ใช่พยาธิในท้องนาย "


    มันรู้ได้ไง!!!
    "หน้านายมันบอกอยู่ " ซาโบยังคิ้วอย่างกวนๆให้ก่อนที่จะไล่อีกคนให้ไปเปลี่ยนบรรยากาศเพราะถ้าอยู่อย่างนี้ต่อไปเขาก็คงต้องฟังเสียงบ่นอีกหลายรอบแน่ๆ


    " นายไปเปลี่ยนบรรยากาศก่อนก็ได้นะเอส " 


    " นายนี่มันรู้ใจฉันจริงๆ! งั้นฝากที่เหลือด้วยนะ " รีบวิ่งจากไปทันทีด้วยความไวแสงไม่แม้จะมองมาด้านหลังว่าได้ทิ้งเพื่อนที่มีบรรดาศักดิ์เหมือนเป็นพี่น้องของตนไว้กับกองงานเอกสารที่แทบจะล้มทับเจ้าตัวอยู่แล้ว







    "ฮ้าา อากาศข้างนอกนี่มันดีจริงๆไม่ต้องมาคุดคู้อยู่ในห้องแคบกับเอกสาร " เอสบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะเดินไปตามเส้นทางที่ทอดยาว
    ผมเป็นมาเฟียมาเดินทอดน่องอย่างนี้จะดีหรอ? แถวนี้เป็นเขตการปกครองพวกเราใครกล้ามาหาเรื่องสิพ่อจะยิงไส้แตก


    " จริงสิไปสั่งดอกไม้ให้เจ้านกสีชมพูนั้นเลยดีกว่า เดี๋ยวมันหาว่ามางานตัวเปล่า "
    " หึหึ เอาเป็นดอกอะไรดีน้า~ "
    จะเอาเป็นดอกที่ด่าแบบตรงๆ(?)หรือแบบอ้อมๆดี 


    คิดไปคิดมาก็เดินมาถึงร้านขายดอกไม้เจ้าประจำที่พวกตนเรียกใช้อยู่บ่อยๆ



    กริ๊ง



    เสียงกระดิ่งสั่นเบาๆจากประตูหน้าร้านทำให้รู้ว่ามีลูกค้ามา เจ้าของร้านคนสวยเงยหน้าขึ้นมาจากเคาน์เตอร์ก่อนจะพบกับใบหน้าของร่างสูงผมดำ


    " อ้าวคุณเอสไม่เห็นหน้านานเลย ลมอะไรหอบมาล่ะคะเนี่ย "


    " พอดีออกมาเปลี่ยนบรรยากาศนิดหน่อยนะแล้วก็ไม่ต้องสุภาพกับผมขนาดนี้ก็ได้พี่มากิโนะ "


    " หุหุ จะได้ยังไงล่ะค่ะคุณเป็นถึงหัวหน้าแก็งค์นี่น่า "


    " พี่มากิโนะล่ะก็! " เอสทำหน้าบูดบึ้งใส่ ยังไงก็แก้ไม่หายจริงๆกับการที่คนอื่นที่อายุมากกว่า(+รู้จัก)เขามาสุภาพกับตน


    "ยังเป็นคนง่ายๆเหมือนเดิมเลยนะค่ะคุณเอส ว่าแต่มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ " มากิโนะยิ้มนิดๆให้ ไม่ว่ายังไงคนๆนี้ก็เคยช่วยเหลือพวกตนไว้นี่น่า


    "พอดีวันนี้จะไปงานเปิดตัวอะไรก็ไม่รู้ของเจ้านกบ้านั้นน่ะสิเลยกะว่าจะซื้อดอกไม้ไปสักหน่อย "

    "เอาเป็นดอกอะไรดีคะ กุหลาบสีเหลืองดีไหม?"

    "อืมมมม เอาเป็นช่อดอกแดฟโฟดิลแล้วกันครับพี่มากิโนะ ให้กุหลาบเดี๋ยวมันจะหาว่าผมหาได้แค่นี้ "

    " โอเคค่ะ งั้นเดี๋ยวนั่งรอตรงนู้นสักครู่นะค่ะ " มากิโนะผายมือไปยังโต๊ะกลมข้างๆกระจกหน้าร้าน ร่างสูงพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนที่จะเดินไปนั่งรอพลางหยิบหนังสือพิมพ์ของวันนี้ขึ้นมานั่งอ่าน 
    กลิ่นดอกไม้ภายในร้านทำให้หนังตาเขาแทบจะปิดอยู่รอมร่อ ความที่ตอนเช้าตื่นเช้าไปบวกกับกลิ่นที่ผ่อนคลายแบบนี้ทำให้ร่างสูงสะลึมสะลือได้ไม่ยาก
    .

    ..ถ้างีบนิดหน่อยคงไม่เป็นอะไร...


    กริ๊งง


    ก่อนที่ร่างสูงจะได้พักสายตาเสียงกริ๊งประตูก็ดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงของคนที่ดังเข้ามาก่อนตัว

    " พี่มากิโนะะ ผมมารับของ เอ๋ ไม่อยู่หรอเนี่ย "
    เสียงเล็กๆเอ่ยอย่างสงสัยก็นี่มันได้เวลาที่นัดเอาของที่สั่งไว้แล้วนี่น่า

    ร่างสูงมองไปยังประตูที่เชื่อมไปยังห้องอีกส่วนนึงที่ตอนนี้เจ้าของร้านคงกำลังจัดดอกไม้ให้เขาอยู่ด้วยความสงสัย ทำไมพี่มากิโนะยังไม่ออกมากันนะ หรือว่าไม่ได้ยิน เขาว่าเสียงของคนที่เข้ามาก็ดังอยู่ ดังจนทำให้เขาเกือบตาสว่างเชียวล่ะ

    " นายรอตรงนี้แปปนึงแล้วกัน เดี๋ยวฉันไปเรียกพี่มากิโนะให้ " เอสเดินหาวไปอย่างไม่แคร์สายตาใครโดยที่ไม่ได้มองไปยังเจ้าของเสียงที่เข้ามาในร้านสึกนิด


    " โอ้ นายนี่ใจดีจังฝากด้วยนะ "


    "พี่มากิโนะมีคนมารับของนะครับ " เอสเดินเข้ามาเรียกเจ้าของร้านที่ตอนนี้กำลังง่วนกับการเลือกดอกไม้ให้เขาอยู่


    " ว้าย จริงด้วยถึงเวลานัดแล้วนี่น่า แต่ของคุณเอสก็ยังไม่เสร็จ...เอาไงดี "
    เอสมองร่างเล็กของหญิงสาวที่กำลังทำท่าขบคิดอย่างขำขัน จริงๆเขาก็ไม่รีบนักหรอกนานๆสิดี แต่ถ้าช้าไปเจ้าซาโบได้บ่นเขาแน่ๆ...


    "งั้นเดี๋ยวผมเอาออกไปให้ก็ได้ ช่อไหนหรอ "


    " ต้องขอรบกวนจริงๆนะค่ะคุณเอส "

    มากิโนะเดินไปหยิบช่อดอกเบญจมาศสีขาวที่ถูกจัดแต่งเป็นช่ออย่างสวยงามขึ้นมาให้ร่างสูง

    " เรื่องเงินไม่ต้องนะค่ะเพราะทางเราได้รับเรียบร้อยแล้ว ส่วนนี่การ์ดเพื่อเด็กคนนั้นอยากจะเขียนอะไร "


    " โอเคครับ "


    เอสอุ้มช่อดอกไม้ออกมาจากห้องจัดเตรียมก่อนที่จะเดินไปหาร่างที่ยืนหันหลังให้เขาอยู่


    " พอดีพี่มากิโนะไม่ว่างเอามาให้นะฉันเลยเอามาให้แทนคงไม่ว่ากันนะ "


    " ไม่เป็นไรๆ พี่มากิโนะคงงานยุ่งอยู่สินะ "
    ร่างเล็กสวมหมวกแก๊ปพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนที่จะเอื้อมมือไปรับช่อดอกไม้จากร่างสูง
    เพราะรีบหรืออะไรไม่รู้ทำให้หมวกเเก๊ปที่ร่างเล็กใส่อยู่หล่นไปอยู่ตรงเท้าของเอส ร่างเล็กที่ถือช่อดอกไม้ใหญ่เกินตัวพยายามทีจะก้มไปหยิบแต่ร่างสูบของคนที่หยิบดอกไม้กลับหยิบแล้วยื่นมาใส่ให้เขาเสียก่อน


    " ซุ่มซ่ามจริงๆเลยนะนาย "


    " ใครๆก็บอกฉันอย่างนั้น ขอบใจนายมากนะ "

    ร่างเล็กยิ้มให้กับร่างสูงที่มีน้ำใจกับตนด้วยร้อยยิ้มกว้าง เอสถึงกับใจกระตุกเมื่อเจอรอยยิ้มนี้ไป 
    ทำไมมันเหมือนรอยยิ้มของเด็กคนนั้นที่เขาเคยเห็นในฝันเลยล่ะ!!


    " นะ....นาย "



    " โฮ้ยเจ้าหนูเสร็จรึยังง "
    ก่อนที่เอสจะได้คุยกับร่างตรงหน้าก็มีอีกเสียงหนึ่งดังจากข้างนอกทำให้เจ้าเด็กนั้นรีบวิ่งไปทางหน้าร้านอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเอ่ยตอบเสียงนั้นไป โดยไม่ลืมที่จะกล่าวขอบคุณร่างสูงที่ช่วยหยิบดอกไม้ให้ตน


    " โอ้ เสร็จแล้วๆ ขอบคุณนายมากเลยนะ! " 

    ไม่อาจมองเห็นใบหน้าได้ชัดเพราะใบหมวกได้ปิดอยู่ อยากที่จะเอื้อมมือไปถอดหมวกนั้นอีกสักรอบ แต่ก็ทำไม่ได้


    ร่างเล็กสวมหมวกแก๊ปหายไปจากสายตาของเขาแล้ว เอสรีบวิ่งไปยังหน้าร้านแต่ก็ไม่เห็นแม้เเต่เงาของร่างเล็ก 


    เด็กเดี๋ยวนี้ทำไมเดินเร็วกันจังเลยฟ่ะ!


    เดินกลับมาในร้านด้วยอารมณ์ที่ติดจะหงุดหงิดอยู่นิดหน่อยก่อนที่จะเดินไปนั่งยังโต๊ะเดิมก่อนที่ร่างนั้นจะมา


    ช่วงนี้ผมฝันเห็นอะไรแปลกๆบ่อย เรียกว่าฝันแบบเดิมมาหลายรอบเลยก็ยังได้ ฝันว่ามีผม ซาโบ และเด็กอีกคนนึง ซึ่งผมไม่สามารถเห็นหน้าได้เหมือนกับมีเมฆหมอกอะไรมาบังไว้ พวกเราสาบานกันว่าจะเป็นพี่น้องกันแต่อยู่ๆเด็กคนนั้นก็บอกว่าพวกเราทิ้งเจ้าตัวไปก่อนที่จะได้ถามอะไรร่างนั้นก็มักจะหายไปในตอนเช้าเสมอพร้อมกับความฝันที่จบลง
    แล้วเจ้าเด็กสวมหมวกแก๊ปเมื่อกี้ทำไมถึงได้มีรอยยิ้มเหมือนเด็กคนนั้รในฝันของเขากันนะแถมเมื่อกี้ก็ยังไม่เห็นหน้าเสียด้วย


    " ค....ณ เอ..ส "


    "อืมมมม "



    " คุณเอสค่ะ! " มากิโนะตะโกนเรียกร่างสูงที่ทำท่าเหมือนจะคิดอะไรอยู่ก็ไม่อยากจะขัดจังหวะหรอกนะเเต่เผอิญว่าทำของเสร็จแล้วนี่สิ


    " อ่ะ เสร็จแล้วหรอ เท่าไรครับ " เอสลุกขึ้นมาพลางควานหากระเป๋าที่อยู่ในกางเกงก่อนที่จะพบว่าเขาลืมเอามา!


    มากิโนะมองร่างสูงที่ล้วงกระเป๋ากางเกงของตนแล้วนิ่งค้างอยู่นาน แบบนี้แปลว่าลืมกระเป๋าตังค์มาสินะ....


    " งั้นเดี๋ยวส่งบิลไปให้ที่สำนักงานเหมือนเดิมแล้วกันนะค่ะ " 


    "ต้องขอโทษจริงๆนะครับ! "


    " ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณซาโบก็บอกไว้แบบนี้ ว่าให้ส่งบิลไปให้ที่สำนักงานได้เลย 


    ซาโบนายมันพยาธิในท้องฉันจริงๆ!!!


    เอสเคี้ยวฟันอย่างหงุดหงิดก่อนที่จะยื่นมือไปรับช่อดอกไม้จากหญิงสาวก่อนที่จะนึกอะไรขึ้นได้
    ถ้าเป็นคุณมากิโนะอาจจะรู้จักเด็กคนเมื่อกี้ก็ได้!


    " พี่มากิโนะเด็กคนที่มาเอาของเมื่อกี้เป็นใครหรอครับ " 


    " อ่ออ เด็กที่ชอบสวมหมวกแก๊ปนะหรอค่ะ อืมม เอาจริงๆดิฉันก็ไม่รู้หรอกค่ะแต่เจ้าตัวมักจะมาซื้อดอกไม้ทุกๆวันศุกร์นะค่ะ เรียกว่าเป็นขาประจำของที่ร้านช่วงนี้ก็ว่าได้ "


    "แล้วชื่อของเด็กคนนั้นล่ะครับ "


    " น่าจะชื่อ L มั้งค่ะเพราะเห็นตอนที่สั่งดอกไม้มักจะเขียนการ์ดแล้วลงท้ายด้วยตัวLตลอด ถึงจะมาบ่อยทุกศุกร์แต่ว่าก็มาแปปๆนะค่ะแล้วก็ไปเลยไม่ได้ถามชื่อ " 


    " งั้นหรอครับ... "


    L นิรนามสินะ สงสัยเขาคงต้องไปสืบหาประวัติของเด็กคนนี้สักหน่อยแล้ว แต่ก็ไม่เห็นหน้าด้วยสิ....


    " ขอบคุณสำหรับดอกไม้นะครับ "


    " ขอบคุณที่ใช้บริการค่าา~ "


    " กลับเลยแล้วกันเดี๋ยวเจ้าซาโบจะบ่นซะก่อน "








    " เหนื่อยหน่อยนะซาโบ ฉันกลับมาแล้ว อ่ะฝากนี่ด้วยโคอาล่า" เอสทักเพื่อนของตนที่ตอนนี้กำลังทำหน้าตาจะกินหัวเขาอยู่เเล้ว พร้อมกับส่งช่อดอกไม้ให้รองเลขาที่หน้าห้อง

    " นายซื้อดอกไม้มาทำไมเนี่ยเอส "

    " เอาไปให้เจ้านกชมพูนั้นไง "

    " อ่อ ฉันก็ลืมนึกไปเลย ขอบใจมาก "

    " แล้วก็จะมีบิลเรียกเก็บมาจากร้านพี่มากิโนะนะ พอดีฉันลืมเอากระเป๋าตังค์ไป แหะๆ "

    " นายนี่มัน.....จริงๆเลยให้ตายเถอะ"

    ซาโบเงยหน้าออกมาจากกองเอกสารก่อนที่จะเลิกคิ้วด้วยความสงสัยเกี่ยวกับสีหน้าของร่างสูงอีกคนที่ดูแล้วเหมือนกำลังขบคิดอะไรอยู่..หรือมันจะขี้ไม่ออก?

    " ไปเจออะไรมาล่ะเอส "
    " ก็...นิดหน่อยนะ นายจำเด็กในฝันที่ฉันเคยเล่าได้รึเปล่า "

    กึก

    ปากกาที่เซ็นเอกสารอยู่ถึงกับชะงัก ทำไมเอสถึงมาพูดเรื่องนี้กัน

    " วันนี้ที่ร้านพี่มากิโนะฉันเจอเด็กที่มีรอยยิ้มเหมือนเจ้าเด็กในฝันของฉันด้วย เเต่ไม่เห็นหน้าหรอกนะเหมือนฟ้าแกล้งหรือว่าโชตชะตาไม่อยยากให้ฉันพบเจอเด็กคนนั้นกันแน่นะ"

    "  แล้วชื่อ....."

    '' เรื่องนั้นพี่มากิโนะก็ไม่รู้เหมือนกันเห็นใช้ชื่อ L นะ"

    " งั้นหรอ..." 

    " เอาน่า ฉันเชื่อว่าสักวันเราจะต้องได้พบเด็กคนนั้นเเน่นอน เเต่แค่อาจจะยังไม่ถึงเวลา"
    ถึงเอสจะบอกแบบนั้นเเต่ซาโบเองก็ยังอดคิดมากเกี่ยวกับเด็กในฝันนั้นไม่ได้อยู่ดี


    จะใช่คนที่พวกเราตามหารึเปล่านะ เมื่อไรจะได้พบเจอกับเธอกัน ต่อให้ต้องใช้เวลามากแค่ไหนพวกเราก็จะตามหาเจ้าของรอยยิ้มนั้นให้ได้




    ________________________________

    คุยท้ายตอนกับหมี่

    เด็กน้อยในฝันคือใครกันนน หนุ่มน้อยสวมหมวกแก๊ป L คุง ปริศนาาา
    พยายามจะอัพเรื่อยๆค่ะ! สัญญาว่าจะไม่ดองค่ะ!!!
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×