[Fic One piece] All Luffy Yaoi!

ลำดับตอนที่ #10 : Where are you my sunshine?(1) (ASL)

Fic Where are you my sunshine?

Paring : ASL  or sabo xluffy (?)

Rate : 15 ไม่น่าจะถึง18...หรืออาจจะถึงถ้าคิดออก...

ดราม่า คอมเมดี้Xp

Part 1

" นี่------ทำไมถึงทิ้งฉันไว้คนเดียวล่ะ..."

...ฉันไม่เคยคิดที่จะทิ้งนาย...

"เราเป็นพี่น้องกันไม่ใช่หรอ"

...ใช่พวกเราเป็นพี่น้องกัน!เพราะงั้น...ได้โปรด...อย่าพูดออกมานะ!

"ฉันมันไร้ค่าใช่ไหม?"

...ไม่ใช่!!..นายมีค่าที่สุดสำหรับฉัน...

" ขอโทษที่ทำให้พวกนานเดือดร้อน ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา "

อยากจะเอื้อมมือไปไขว่ขว้าร่างที่อยู่ข้างหน้าไว้เเต่ร่างกายกลับไม่ยอมขยับ สองขายังคงยืนมั่นอยู่ที่เดิมได้แต่มองร่างเล็กที่กำลังเดินออกไปจากชีวิตพวกเขาด้วยความรู้สึกอึดอัดในใจ

ได้โปรด..ขอแค่ได้พูดอะไรสักอย่าง..ร่างกายเอ๋ยได้โปรดทำตามหัวใจดวงนี้ด้วยเถิด ทำตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ

"....."

ริมฝีปากหนาที่พยามยามเอื้อนเอ่ยชื่อของคนข้างหน้านั้นกลับไม่ได้ยินแม้แต่เสียงของตนเอง

คนคนนั้นชื่ออะไรกัน ทำไมเขาถึงนึกชื่อไม่ออก!!

ทั้งๆที่......อยากจะเอ่ยเรียกชื่อใจจะขาดแต่ทำได้แค่กลืนคำพูดลงไปในลำคอ

สองขาที่ตอนแรกขยับไม่ได้ดั่งใจตอนนี้เขากลับรู้สึกว่าตัวเองกำลังวิ่งอยู่ ไล่ตามแผ่นหลังของร่างเล็กที่กำลังห่างไปเรื่อยๆจนเริ่มที่จะตามทัน

...ใกล้เข้ามา.....

...ใกล้เพียงแค่สองช่วงแขน....

.....ใกล้เพียงหนึ่งเอื้อมมือ.............

......ใกล้เพียงแค่ลมหายใจ......................

สองมือเตรียมเข้าที่จะโอบกอดร่างตรงหน้าแต่กลับคว้าได้เพียงสายลม ก่อนที่โลกทั้งใบจะกลายเป็นสีดำ

..

..

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

กริ๊งงงงงงงงงงงงงง

เฮือกกกก

ร่างโปร่งบนเตียงนอนขนาดใหญ่ลุกขึ้นมาพลางหอบหายใจอย่าแรงจากฝันร้ายที่ได้พบเจอ

" ความฝันบ้าๆนี่มันมาอีกแล้ว! " 

ขยุ้มหัวที่ชุ่มไปด้วยเหงื่ออย่างอารมณ์เสียก่อนที่จะเหลือบไปมองโทรศัพท์ที่กำลังทำหน้าที่ของมันอยู่

" ฮัลโหล  "

" พึ่งตื่นหรอไงนายนะ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วรู้ไหม "

" อืม....ไม่รู้เหมือนกัน กี่โมงแล้วล่ะโคอาล่า "

" ให้ตายเถอะ! นี่มัน8โมงแล้วนะนายควรจะตื่นไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว 10โมงนายมีนัดประชุมที่แก็งค์นะเป็นหัวหน้าประสาอะไรถึงตื่นสายห่ะ! ซาโบ้!!! "

" นี่เธอเป็นแม่ฉันหรอไงกัน แล้วนี่มันก็เหลือเวลาตั้ง2ชั่วโมง เอาเวลาโทรปลุกฉันไปปลุกเอสดีกว่านะ "

" นายนี่มัน!! อย่าพึ่งตัดสายสิย่----"

ปี๊บบบบบ

ซาโบ้กดตัดสายโทรศัพท์จากเลขาของเขาทิ้งไปก่อนจะทิ้งตัวนอนแผ่ลงบนเตียงอีกรอบ

ความฝันนี่มันอะไรกัน เขาฝันมาแบบนี้แทบจะหลายสิบครั้งแล้วเด็กคนนั้นเป็นใคร?ทำไมฉันถึงฝันถึงเจ้าเด็กนั้นบ่อยนัก ทั้งๆที่เราไม่เคยเจอหน้ากันเลย....ไม่สิอาจจะเคยเจอเเต่เขาไม่ได้สนใจ? มีเเต่คนบอกตนว่าตนเป็นคนที่ความจำดีเลิศ แล้วทำไมถึงจำชื่อกับหน้าของเด็กคนนั้นไม่ได้กัน....

" ช่างมันแล้วกัน ไปอาบน้ำดีกว่า "

" ตื่นเช้าดีเหมือนกันนี่เอส "

ซาโบทักคนที่นั่งกินอาหารเช้าอยู่ที่โต๊ะอาหารนิดหน่อยก่อนที่จะเดินไปนั่งที่ประจำของตัวเองก่อนสาวใช้จะนำอาหารเช้ามาเสิร์ฟให้กับคุณชายใหญ่ของบ้าน

" ยัยโคอาล่านะสิเล่นเอานาฬิกาปลุกมาไว้ในห้องฉันเพียบเลย! กว่าจะลุกขึ้นปิดหมดแทบตาย "

ชายหนุ่มผมดำที่ซาโบทักตอนแรกเงยหน้าขึ้นมาตอบผู้มาใหม่ ใบหน้าที่มีกระนิดหน่อยนั้นไม่ได้ทำให้ร่างสูงดูดร๊อปลงเลยสักนิด ถึงใบหน้าในตอนนี้จะดูเหวี่ยงๆแต่โดยรวมแล้วถือว่าเป็นหนุ่มหล่อเลยทีเดียว

โปโตกัส ดี เอส คือชื่อของชายคนนี้ผู้ควบคุมตำแหน่งหัวหน้าของแก็งค์มังกรเพลิงร่วมกับซาโบ้ 

" แต่มันก็ทำให้นายตื่นนิ 5555 "

ซาโบ้ ชายหนุ่มผมสีบรอนทองหยักศก ใบหน้าคมคายได้รูปรวมทั้งรอยยิ้มที่มีประดับบนใบหน้านิดๆนั้นทำให้มีคนถึงกับตั้งสมญานามให้ว่า

 'ซาตานในคราบเทพบุตร' 

พวกคุณคงสัยสัยสินะทำไมหัวหน้าแก็งค์ถึงมีสองคน นี่น่ะเป็นเพราะว่าหัวหน้ารุ่นเก่าไม่รู้จะเลือกใครดีระหว่างผมกับเอส ท่านเลยให้พวกผมเป็นทั้งสองคนเลย เอากับเขาสิคุณการ์ปนะ

" ไว้ฉันจะเล่นงานยัยนั่นให้ดู ว่าเเต่วันนี้มีนัดตอนกี่โมงนะ" เอสถามพร้อมเคี้ยวข้าวตุ้ยๆดูแล้วคงไม่มีใครคิดว่านี่เป็นหัวหน้าแก็งค์แน่นอน...

ก่อนที่ร่างสูงจะได้ตอบคำถามนั้นไป กลับมีเสียงหวานเอ่ยแทนเขาเสียก่อน

" 10โมงมีนัดประชุมกับคนในแก็งค์ เที่ยงมีนัดทานข้าวกับแก็งค์สุเมรากิ และตอนเย็นเราต้องไปร่วมงานเลี้ยงของดองกีโฮเต้แฟมมิลี่ หัดจำบ้างสิเอส " 

" อรุณสวัสดิ์โคอาล่า " ซาโบ้ทักทายหญิงสาวที่ทำหน้าที่เลขาของพวกเขาก่อนที่จะลงมือกินข้าวต่อ

" อันสุดท้ายนี่ไม่ไปได้ไหม..."เอสเกาหัวอย่างเบื่อหน่าย นี่จะให้เขาไปเหยียบรังนกของเจ้านั้นเนี่ยนะ ไม่เกิดระเบิดก็บ้าแล้วว

" ไม่ได้นะเอสคุง อย่าทำตัวเป็นเด็กสิ ทางนั้นส่งบัตรเชิญมาให้พวกนายแล้วด้วยนะ "โคอาล่าชูการ์ดในมือสองใบที่จ่าหน้าถึงหัวหน้าแก็งค์ทั้งสองของแก็งค์มังกรเพลิง

"อย่ามาเติมคุงในชื่อคนอื่นนะ!ฉันแก่กว่าเธออีกยัยเตี้ย " ว่าจบคนพูดรีบเผ่นออกไปจากห้องอาหารทันทีเพราะโดนรังสีอาฆาตที่ถูกส่งมาจากร่างของหญิงสาว

" เอสสสสมสสส " โคอาล่าวิ่งตามเป้าหมายไปหวังจะหลงโทษซะให้เข็ด แต่ไม่วายหันมาเตือนอีกคนที่ยังกินข้าวนิ่งๆในห้องอาหาร

" นายก็ด้วยรีบๆกินแล้วตามมา"

"คร้าบๆคุณแม่ "

" ใครแม่นายกันนนน " ร่างเล็กเดินปึงปังออกไปเพราะโดนปั่นหัวจากเจ้าสองแสบแต่เช้า

นี่ถ้าคุณโรบินอยู่นะฉันไม่มาเจอพวกนายหรอกเชอะะ!!!

ซาโบ้มองดูร่างของเพื่อนสนิมที่พ่วงตำแหน่งเลขาคนที่สอง คนแรกนิโค โรบิน รายนั้นเดินทางไปทำธุระแทนเขาที่ต่างประเทศเมื่ออาทิตย์ก่อนน่าจะได้เวลากลับมาแล้วล่ะมั้ง

อาหารคำสุดท้ายถูกตักเข้าปากก่อนเอ่ยคำขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้ ลุกจากโต๊ะพร้อมเดินไปหยิบหมวกทรงสูงที่แขวนไว้ตรงทางเข้าบ้านพร้อมกระชับใบหมวกแน่น

ถึงความฝันนั้นจะติดค้างในใจเขามาตลอดก็เถอะ แต่ยังไงมันก็เป็นแค่ฝันนี่น่า

" หวังว่าวันนี้จะเป็นวันที่ดีอีกวันนะ "

-------------------------------------

-สวัสดีค่าาาา หมี่เองงงงง กลับมาวังวนวันพีชอีกแล้วค่ะ แฮร่ รู้สึกดองไว้นานเลย รีดเดอร์หายไปกันหมดรึยังคะ5555 เปิดมาก็เป็นเรื่องยาวเลย...อืมมม...หมี่จะไม่ดอง!!! สัญญาเลย !!

เจอกันพาทหน้าค่ะ!!