คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : The Wolfs and The Rabbit (2) (Ace+Sabo x Luffy )
The Wolfs and The Rabbit(2) (Ace+Sabo x Luffy )
เนื้อเรื่องค่อยเป็นค่อยไป อาจจะมียืดเยื้อไปบ้างเพราะเราไม่ค่อยอยากจะเร่งรัด เร่งรัดมากเดี๋ยวจะจบเร็ว(เอ๊ะ..)
" ว่าไงนะ!ลูฟี่กำลังสู้อยู่กับหมาป่า! " การ์ปตะโกนเสียงดังทำให้กระต่ายรอบบ้านโผล่หน้าออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น
" ใช่ค่ะ ลูฟี่สู้เพื่อเปิดทางหนีให้เราค่ะฮืออ " นามิน้ำตานองหน้าอุซปที่เห็นเพื่อนร้องไห้หนักขนาดนี้จึงเดินเข้าไปปลอบ
" ให้ตายเถอะ!เจ้าเด็กโง่นั้นทำอะไรไม้รู้จักคิด " การ์ปทึ้งหัวตัวอย่างขัดใจก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในป่า
" พวกเธอมานำทางไปสิ ! " การ์ปตะโกนสั่งนามิเเละอุซป
" ค่ะ/ครับ ! "
" เเล้วนายจะทำยังไงกับเจ้าตัวนี้เอส " ซาโบถามเพื่อนสีดำตรงหน้าที่นอนนิ่งๆให้เจ้าตัวเล็กสีดำพิง
ภาพนี้มันหาดูได้ยากนะเนี่ยที่เอสจะยอมให้ใครมานอนด้วยนะกับเค้าเเค่นอนใกล้ยังจะถีบออกมาเลย
" ไม่รู้สิ..เเต่ฉันรู้สึกผูกพันกับเจ้านี้ประหลาดๆนะ" ใช่เเล้วเค้ารู้สึกเหมือนกับว่าพวกเค้ารู้จักกันมาก่อนเมื่อนานเเสนนนาน
ว่าเเล้วก็เอาลิ้นเลียบนตัวของร่างเล็กเพื่อทำความสะอาดเเผลให้
"นายก็คิดเหมือนกันหรอ"ซาโบล้มตัวนอนใกล้ๆเจ้าตัวเล็กที่นอนหลับอย่างสบายใจโดยไม่สนอันตรายเลยสักนิด
ซาโบมองสำรวจร่างเล็กสีดำว่ามีบาดแผลตรงไหนอีกไหมเเต่เขาดันไปสะดุดตากับตุ้มสีเเดงที่อยู่บนใบหูเล็ก
" ไม่จริงน่า..นั้นมัน " ซาโบพูดอย่างไม่อยากเชื่อก่อนที่เอสจะได้ถามว่ามีอะไรร่างเล็กที่เค้าเฝ้ากอดมาตั้งนานก็เริ่มส่งเสียง
อืมมมมมมม
"อ่ะตื่นเเล้ว"
เจ้าตัวเล็กลืมตาอย่างสะลึมละลือพลางหาวอ้าปากหวอเหมือนพึ่งจะตื่นจากฝันที่ เเสนดีพลางบิดกายเพื่อไล่ความเมื่อยล้าเล็กน้อยก่อนที่จะหันกลับไปซุกกับ สิ่งที่ให้ความอุ่นข้างตัวเพื่อนอนต่อ
ฟรี้~
เเละเเล้วเจ้าตัวก็หลับไปอีกครั้ง
สองหมาป่าหันมามองกันอย่างไม่ตั้งใจก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาพร้อมกัน
" ขี้เซาดีจังเลยน้า "
" นั้นสิ ถ้าเป็นตัวอื่นละก็โดนจับกินไปนานเเล้ว "
" เเล้วเมื้อกี้ที่นายพูดหมายความว่าไงซาโบ " เอสถามเพื่อนสีน้ำตาล
" หืม?อ๋อคืออย่างนี้นะ " ก่อนที่ซาโบจะได้อธิบายก็มีสัตว์บางตัวคอยขัดจังหวะเค้าอยู่เรื่อย
" ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย ! ! " เจ้าตัวเล็กที่หลับเป็นตายเมื่อครู่ลุกขึ้นพรวดพราดก่อนที่จะหันไปมองรอบตัว อย่างระเเวงก่อนที่จะพบสายตาสองคู่ที่มองมา
" พวกแก! เเล้วเพื่อนฉันล่ะ ! " ลูฟี่ตะโกนถามพลางสอดส่องสายตาไปทั่วหวังจะเห็นเพื่อนของเค้า
ถ้าคิดในเเง่ดีพวกนั้นอาจจะหนีรอดเเต่ถ้าเเง่ร้าย..เขาไม่อยากจะคิดเลย
เอสที่นึกสนุกจึงได้พูดเเหย่ร่างเล็กเล่น
" เพื่อนนายสองตัวนะอร่อยชะมัดเนื้อก็นุ่มอยากรู้จริงว่าเนื้อเเกจะนุ่มเหมือน พวกนั้นไหมหึหึ " เอสที่นอนเป็นที่พิงนั้นเอี้ยวตัวหันมามองร่างเล็กของลูฟี่
" แก!!! " ลูฟี่มองเอสอย่างอาฆาตก่อนที่จะเตรียมเข้าสู้ก็โดนหมาป่าอีกตนงับที่หลังคอเบาๆอย่างปรามๆ
" นายละก็ไปแกล้งเขาทำไมล่ะ "ซาโบพูดอย่างติเพื่อนสีดำที่นั่งหัวเราะอยู่อีกทาง
" ก็เจ้านี่มันน่าแกล้งนี่น่า55 " เอสหัวเราะพลางกลิ้งไปมา
" ก็จริง "
ลูฟี่มองตาปริบๆใส่เจ้าหมาป่าสองตัวที่หัวเราะเขาอย่างสนุกสนาน
" มันไม่ตลกเลยนะ! เเล้วเพื่อนฉันอยู่ไหน " ลูฟี่ถลึงตาใส่เจ้าหมาป่าสองตัวหวังจะใช้ขู่ได้เเต่ในสายตาของอีก
สองตัวกับ มองมันเหมือนลูกเเมวหยอกซะงั้น
" ใจเย็นๆเเล้วฟังนะ " ซาโบเดินเข้ามาหาเจ้าตัวเล็กที่ถอยหลังไปติดกับผนังถ้ำตอนไหนก็ไม่รู้
" อะ..อะไร " ลูฟี่มองอย่างตื่นๆ
" เพื่อนนายนะหนีไปได้มีสัตว์ที่ไหนก็ไม่รู้ช่วยไว้นะ " ซาโบอธิบายกับลูฟี่ที่เมื่อรู้เเล้วว่าเพื่อนของตนปลอดภัยก็ถึงกับถอนหายใจ อย่างโล่งอกก่อนที่จะล้มตัวลงเเผ่กับพื้น
" เฮ้ยเป็นอะไรไป! " หมาป่าสีดำรีบลุกขึ้นมาดูอาการของเจ้าตัวน้อยที่อยู่ดีๆก็ล้มลงไปซะเฉยๆ
โครกกกกกกกกกกกก
เสียงท้องร้องที่ดังสะท้อนก้องทั่วถ้ำทำให้ทั้งสองหมาป่ามองหน้ากันอย่า วเอือมๆก่อนที่เจ้าตัวเล็กที่เป็นต้นกำเนิดของเสียงจะหัวเราะออกมาอย่างสบาย ใจ
" ชิชิ พอหมดห่วงก็หิวซะเเล้วสิ พวกนายมีอะไรกินบ้างไหม " ลูฟี่ลุกขึ้นนั่งก่อนจะถามสองกมาป่าที่นั่งมองเขาอย่างเอือมๆ
" เฮ้!ได้ยินที่ฉันพูดไหม " ลูฟี่เดินเข้าไปหาหมาป่าสีน้ำตาลที่ดูว่าง่ายหน่อยก่อนจะใช้หัวสะกิดเรียก
" หะ..อ่อ มีอยู่สิเดี๋ยวไปเอามาให้นะ " ซาโบเดินออกไปอย่างสติยังมาไม่ครบ
" ว่าเเต่นายนะ " ลูฟี่หันมามองหมาป่าอีกตัวที่เหลืออยู่
" หืม? "
" เจ็บรึเปล่าที่โดนฉันกัดนะ ขอโทษจริงๆนะ " เจ้าตัวเล็กเดินมาก้มหัวขอโทษเมื่อดันไปเห็นเลือดที่ออกมาตรงจมูกของหมาป่าสีดำ
" มะ.ไม่เป็นไร ฉันก็ต้องขอโทษด้วยที่ทำร้ายนายเหมือนกัน " เอสที่ยังอึ้งๆก็ได้เเต่ตอบไปอย่างอึนๆก่อนที่จะตกใจเมื่อเจ้าตัวเล็กสีดำ ดันมาเลียจมูกของเขา!
" ทำอะไรของเเกนะ! " เอสถอยหลังกรูดทันที
" ก็จะทำความสะอาดแผลไง มากิโนะบอกถ้าเป็นเเผลต้องใช้น้ำลายรักษาชิชิ " เจ้าตัวเล็กตอบอย่างซื่อๆก่อนที่จะเดินเข้าไปหาร่างใหญ่สีดำอีกครั้ง
" เอาล่ะก้มลงมาสิจะได้ทำความสะอาดให้ " เจ้าตัวเล็กที่ไม่รู้ฐานะของตัวเองสั่งผู้ล่าที่คิดเกือบฆ่าตนเพื่อเป็น อาหารว่างอย่างไม่เกรงกลัว เอสที่ถูกสั่งก้มลงไปหาอย่างง่ายดายก่อนที่จะให้เจ้าตัวเล็กนั้นทำรักษาแผล ตามที่พูด
" ฉันเอาอาหารมาให้เเล้วนะไม่รู้ว่านายจะกิน...เอ่อฉันเข้ามาขัดจังหวะอะไรรึ เปล่า " ซาโบที่คาบกิ่งของต้นเบอร์รี่เข้ามามองมาที่ทั้งสองตัวอย่างสงสัยก็ดูสิ บรรยากาศมันสีชมพูขนาดนั้น!
" เปล่า!ไม่ได้ขัดอะไรเลย " เอสตอบอย่างรนๆก่อนที่จะดันเจ้าตัวเล็กให้ไปออกไป
" โอ๊ะ!เบอร์รี่นี่น่าา! " เจ้าตัวเล็กทำตาเป็นประกายก่อนจะวิ่งเข้าไปกินอย่างมูมมามมันทีโดยไม่สนใจสายตาที่มองมา
" เมื้อกี้นายทำอะไรนะเอส " ซาโบเดินเข้ามาถามเพื่อนที่นั่งมองกระต่ายสีดำอยู่เงียบๆ
" เปล่านี่ " เอสตอบอย่างตัดปัญหาก่อนจะหันไปมองเจ้าตัวเล็กต่อ
ซาโบที่เห็นเพื่อนจ้องเจ้าตัวเล็กเขม็งก็อดสงสัยไม่ได้นี่เขาพลาดอะไรไปสินะตอนที่ไปเอาอาหาร
ผ่านไปสักพักใหญ่เจ้าตัวเล็กก็จัดการลูกเบอร์รี่กิ่งใหญ่ซะหมดเกลี้ยงก่อนจะ นอนลูบพุงอย่างสบายใจเฉิบก่อนที่จะโพล่งประโยคนึงออกมา ทำให้หมาป่าสองตัวรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที
" พวกนายเป็นหมาป่านี่นาาเเล้วจะกินฉันไหม "
..อะไรมันจะรู้สึกตัวช้าขนาดนั้น..
" ถ้าพวกฉันจะกินนายคงกินไปนานเเล้วล่ะ ไม่หาอาหารมาให้กินอย่างนี่หรอก " ซาโบตอบอย่างสบายๆก่อนที่จะนอนลงเพื่อให้มองหน้าเจ้าตัวเล็กชัดๆก็ความสูง เค้ากับเจ้ากระต่ายนี่มันต่างกันมากเลยนะก้มหัวนานๆหมาป่าก็เมื่อยเป็นนะ
" งั้นพวกนายก็เป็นหมาป่าดีละสินะชิชิ "
หมาป่าดีหรอพึ่งมีเจ้าตัวนั้นเเหละบอกกับพวกเขาเป็นตัวเเรก
" ว่าเเต่นายชื่ออะไรล่ะเจ้ากระต่ายน้อย " ซาโบถามเจ้าตัวน้อยที่มองมาทางเขาอย่างงงก่อนจะฉีกยิ้มร่า
รอยยิ้มที่ทำเอาสองหมาป่าหัวใจกระตุก
" ฉันชื่อลูฟี่!ยินดีทีาได้รู้จักนะเพื่อนใหม่! " ว่าพลางยื่นขาเล็กๆนั้นมาข้างหน้า
" เพื่อนหรอหึหึ~ฉันชื่อซาโบยินดีที่ได้รู้จัก " หมาป่าสีน้ำตาลทองตอบกลับพลางยื่นอุ้งเท้าของต้นไปสัมผัสกับเท้าเล็กๆนั่น
" เเล้วนายล่ะเจ้าขนฟูสีดำ! " ลูฟี่หันไปมองเอสที่สะดุ้งกับคำเรียกนั้น
" ..เ.. " เอสตอบกลับเสียงเบาหวิว
" พูดดังๆหน่อยสิฉันไม่ได้ยินเลย " เจ้าตัวเล็กเดินเข้าไปหาร่างใหญ่สีดำที่มองมาที่ตนด้วยสายตาแปลกๆ
ทำไมต้องหลบตาเขาด้วยนะ
" เอส นั้นคือชื่อของฉัน " หมาป่าสีดำตอบพลางหันหน้าหนีไปทางอื่น เเต่ถ้าดูดีๆใบหน้าที่ถูกปกคลุมไปด้วยขนสีดำนั้นมีรอยเเดงจางๆอยู่ซะด้วย
..นายเขินใช่มั้ยล่ะเอสหึหึ....ซาโบคิดเมื่อลอบมองหน้าของเพื่อนซี้
" เอสสินะ! ตั้งเเต่นี้พวกนายเป็นเพื่อนของฉันเเล้วนะฝากตัวด้วย! " เจ้าตัวเล็กบอกอย่างเอาเเต่ใจโดยไม่ถามความสมัครใจสักคำ
มีเพื่อนเพิ่มอย่างนี้ต้องไปเล่าให้นามิกับอุซปฟังซะเเล้วสิ
พอพูดถึงเพื่อนเจ้าตัวเล็กก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ
ดีจังที่พวกนั้นปลอดภัยคงกลับถึงหมู่บ้านเเล้วสินะ
แปปนะ..หมู่บ้าน...
" ปู่!!!!!! " ลูฟี่ตะโกนออกมาอย่างตื่นตระหนกก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปเเต่ดีที่เอสเห็นจึงเข้ามาขวางไว้ทัน
" จะไปไหนของนายนะลูฟี่ " เอสถามอย่างสงสัยอยู่ๆเจ้าตัวดีก็เงียบไปเฉยๆก่อนจะตะโกนออกมาเเล้ววิ่งไปทั้งอย่างนั้น
" ฉันต้องรีบกลับหมู่บ้านเเล้ว!พวกเพื่อนฉันคงเอาเรื่องนีไปบอกปู่เเล้วต้อง รีบกลับไปก่อนที่ปู่จะมาจัดการพวกนาย! " ลูฟี่พูดอย่างร้อนรนพลางใช้หัวดันให้เอสหลีกทาง
" ปู่นายเนี่ยนะจะมาจัดการเรา " ซาโบถามอย่างสงสัยกระต่ายตัวเล็กๆจะสู้อะไรพวกเขาได้
" ก็ใช่นะสิ!ปู่ฉันนะล้มเสือได้เลยนะ!เพราะงั้นฉันไม่อยากให้พวกนายบาดเจ็บก็ พวกนายเป็นเพื่อนฉันนี่! " เจ้าตัวเล็กฮึดฮัดตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังทำเอาเพื่อนใหม่ทั้งสองรู้สึกดีใจ กับคำพูดนั้น
" ล้มเสือ..แปปนะปู่นายชื่ออะไร " เอสถามอย่างเเคลงใจกระต่ายที่ล้มเสือได้นี่พวกเขาคุ้นๆอยู่นะ..
" การ์ปไง!ปู่ฉันชื่อการ์ป! "
" การ์ป!!!!! "x2
" ไอเจ้ากระต่ายเเก่นั้นปู่นายงั้นหรอ ! " เอสถามอย่างตกใจ
" ก็ใช่นะสิ?พวกนายรู้จักปู่ด้วยหรอ? " เจ้าตัวเล็กทำหน้าสงสัยใส่
" ...ก็ว่าพลังกายนั้นได้รับมาจากใคร "
" ...ความเอาเเต่ใจนั่นด้วย.. "
" ...ไหนจะความกินจุอีก.. "
" ...ความขี้เซานั่นอีก.. "
" พวกนายซุบซิบอะไรกันนะ " ลูฟี่มองอย่างงงๆที่หมาป่าสองตัวดันซุบซิบเหมือนคุณนายกระต่ายข้างบ้านเขาเลย
" อ่อเปล่าหรอก " ซาโบตอบพลางพูดดึงให้เจ้าตัวเล็กเข้าหัวข้อเดิม
" ว่าเเต่นายกำลังรีบไม่ใช่หรอ "
" จริงด้วย! " ลูฟี่ร้องอย่างตกใจก่อนจะผลีผันออกไปอีกครั้ง
" อย่าพึ่งรีบสิ! ออกไปนายได้ตายเเน่!ที่นี้มันรังหมาป่านะ " ซาโบเตือน
" ฉันไม่ตายหรอก! " ลูฟี่ตอบอย่างอารมณ์ดีก่อนจะรีบวิ่งออกไป
" ให้ตายเถอะ " เอสสบถก่อนจะวิ่งตามเจ้าตัวเล็กไปเเล้วคาบเหวี่ยงขึ้นมาไว้บนหลัง
" เอ๊ะ " เจ้าตัวเล็กร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ดีๆก็โดนเหวี่ยงขึ้นมาบนหลังของหมาป่าสีดำซะเเล้ว
" จับให้ดีๆล่ะเดี๋ยวจะไปส่ง " เอสบอกก่อนที่จะเร่งฝีเท้าไปที่หมู่บ้านกระต่ายที่อยู่อีกฝั่งนึงของภูเขา
" รอฉันด้วยสิเอส! ทำไมนายชอบทิ้งฉันไว้อยู่เรื่อยเลยนะ " ซาโบพูดอย่างปลงๆก่อนจะเร่งฝีเท้าขึ้นมาให้เท่าเพื่อนสีดำ
" ว้าววข้างบนนี่เย็นสุดๆไปเลยย " เจ้าตัวเล็กที่อยู่บนหลังของร่างสูงเเสดงอาการตื่นเต้นนอกหน้าจนทำให้สองหมา ป่าถึงกับอารมณ์ดีตามไปด้วย
คุยท้ายตอนกับหมี่
ขออนุญาติตัดจบตรงนี้้ีนะค่ะเพราะเราลองเอาเนื้อเรื่องอีกครึ่งนึงมาต่อเเล้วมันรู้สึกไม่เข้า ขอตัดเป็นตอนถัดไปเลยนะค่ะ>.<ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เจอกันตอนหน้าค่ะซียูววววว
ความคิดเห็น