(BTS KookMin) เล่นเซ็กส์กับแม่เลี้ยง

ตอนที่ 4 : Chapter 4 (100%)

ยูคยอมได้ลงไปซื้อยามาทำแผลให้จีมินตามที่เขาบอกไว้และได้ทำอยู่บนรถ แผลของจีมินนั้นถือว่าไม่เป็นอะไรมากแค่ชนดับอะไรสักอย่างแค่นั้นเอง มันเจ็บนิดเดียวสำหรับจีมินแต่ถ้าเป็นยูคยอมหน่ะหรอ.......

‘เดี๋ยวยูคทำแผลให้นะ’

‘อือ.....’ ยูคยอมทำแผลไปเรื่อยๆก็เสร็จเรียบร้อย

‘ยูคมือเบามากเลย.....’

‘กลับกันเถอะ เดี๋ยวพ่อจองกุกเป็นห่วงนายเอา’

‘เค้าคงไม่เป็นห่วงเราหรอก คงจะห่วงลูกรักมากกว่า’

‘ทำไมล่ะ?’

‘อย่ารู้เลยยูค รู้ไปรกหูซะเปล่าๆ’

‘ด่าเราทางอ้อมปะเนี่ย?!’

‘เปล่านะ!’

‘5555 ยูคล้อเล่น’

‘ยูคยอม!’

‘คร้าบบ กลับครับกลับๆ’











บ้านตระกูลคิม

‘เมื่อไหร่จีมินจะกลับมาวะ?!’

‘ใจเย็นๆครับนาย เดี๋ยวนายหญิงคงกลับมาแล้วครับ’

‘คุณวี!!!!’ ร่างเล็กอย่างจีมินได้รีบจ้ำเข้ามาในบ้านก่อนจะวิ่งไปหาร่างหนาทันที

‘จีมิน! ไปไหนมา ทำไมไม่บอกวีเลย!’

‘ไป.....’ จีมินที่กำลังพูดแต่ถูกยูตยอมพูดแทนซะก่อน

‘ไปหาจองกุกที่ผับมาครับคุณลุง’ ยูคยอมพูดแทรกแทนจีมินขึ้นมา

‘อ้าวไอยูค แล้วทำไม.....’

‘ครับ อย่างที่ผมบอก จีมินเขาไปที่ผับผมมา’

‘ไปทำไม?’

‘ตามจองกุกกลับบ้านเฉยๆ คุณวีอย่าสนเลย’

‘แล้วไหนล่ะ จองกุกอยู่ไหน?’

‘เอ่อ.....’

‘ไอจองกุกมันไม่ยอมกลับครับ แถมมันยังผลักจีมินอีกด้วย!’

‘อะไรนะ?!’

‘......’ จีมินได้แต่เพียงยืนก้มหน้า ไมอยากพูดอะไรมากเพราะเขากลัวว่าพูดไปแล้วจองกุกอาจจะมาว่าเขาว่าไปเป่าหูพ่อเขาอีก

‘มันผลักนายหรอจีมิน?! เจ็บมั้ย ไหนดูหน่อย!’

‘คุณวี....อย่าไปว่าจองกุกนะ....จีมินไม่อยากให้จองกุกดูแคลนคุณวีว่าเป็นพ่อที่ไม่ดีอีก’

‘ผมกลับก่อนนะครับคุณลุง’ ยูคยอมขอตัวกลับก่อนจะขับรถกลับไปทันที

‘ทำไมจะด่าไม่ได้?!! มันผลักนาย ชั้นต้องทำโทษมัน!’

‘แต่....’

‘ขึ้นไปอาบน้ำแล้วนอนซะ’

‘คุณวี....’

‘ทำตามที่วีบอกเดี๋ยววีเคลียร์กับไอจองกุกเอง!’

‘อย่าใช้อารมณ์มากนะขอร้อง.....’

‘วีไม่รับปากนะ’

จีมินเดินขึ้นไปข้างบนก่อนจะมองหันกลับมา เขากลังว่าวีจะทำอะไรจองกุกเอามากๆ


เขาห่วง เขากลัวว่าจองกุกจะเจ็บหรือมันเป็นแค่การสร้างภาพขึ้นมาเฉยๆกันแน่?!


ในความคิดของจองกุกอ่ะคงเกลียดจีมินเอามากเลยแหละมั้งเพราะตั้งแต่ที่จีมินทิ้งเขาไปหรือขเานั่นแหละที่ไปทำผิดใส่จีมิน ยังไงเขาก็ไม่รู้สึกรู้สาอะไรหรอกเพราะคนอย่างจองกุก.....

อยากได้อะไรก็ต้องได้ ถูกมั้ยล่ะ

                          Step-Mother (BTS)

                                   

จองกุกที่เมาเอาอย่างมากๆเที่ยวไปมั้วผู้หญิงอย่างสุมสี่สุ่มห้าจนใครๆก็หาว่าเขาคือเสือผู้หญิงตัวพ่อเลยล่ะ ฉายานี้เพื่อนๆคนอื่นก็เรียกกัน ไม่เว้นแม้แต่จีมินก็ยังเรียกเลยในตอนที่คบกันอยู่

เขาได้พยายามขับรถกลับบ้าน ด้วยอาการที่เมาก็ขับเซไปเซมาแต่ดีที่ยังมีสติอยู่10%ได้ล่ะมั้ง จึงกลับบ้านอย่างสวัสดิภาพ(?)

กำลังจะก้าวเข้าบ้านก็.....

‘ไอจองกุก มึงมานั่งตรงนี้กับพ่อหน่อย’ เสียงเรียบเย็นชาแสดงถึงความเป็นใหญ่ในบ้านดังขึ้น จองกุกที่กำลังก้าวขาขึ้นบนห้องก็สะดุ้งหันมาพร้อมกับแววตาที่คาดเดาไม่ออกของแทฮยอง

‘มีอะไรอ่ะพ่อ?’

‘มึงมานั่งนี่หน่อยสิ มึงจะยืนให้เมื่อยไปทำไม’ จองกุกเดินมานั่งที่โซฟาตามที่แทฮยองบอก เขานั่งเดินทันใดก็เซไปทันที

‘เมาได้ทั้งวันจริงๆ ลูกกูเป็นแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่’

‘สักวันคงชิบหายล่ะมั้ง’ แทฮยองกล่าวกับจองกุก เพราะเริ่มที่จะรับไม่ได้กับสันดานต่ำๆของลูกตนเอง

‘ชิบหายเหมือนพ่อมันล่ะมั้ง?’

‘ไอลูกคนนี้มันชักจะลามปามแล้วว่ะ....กูล่ะอยากรู้จริงๆว่ามึงเป็นลูกกูรึเปล่า?!’

‘หึ! คงไม่เป็นหรอก ผมมันแค่ไอลูกจอมปลอมของพ่อ! จะไปสู้อะไรอย่างปาร์คจีมินคนโปรดของพ่อกันล่ะ?!’

‘มึงจะไปกล่าวหาถึงเขาทำไม เขาไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ที่กูจะถามคือ....มึงไม่ผลักเขาที่ผับทำไม?!’

‘หึ....ในที่สุด ความสอดรู้สอดเห็นของพ่อมันก็ออกมาแล้วสินะ อีนั่นมันเป่าหูอะไรพ่ออีกล่ะ’

‘มันไม่ได้เป่าหูกูหรอก แต่กูเห็นเมื่อตอนที่เขากลับมาที่บ้าน เขามาด้วยรอยแผลที่ดูเจ็บปวด!’

‘กูไม่นึกว่ามึงจะทำแบบนี้นะจองกุก’ แทฺยองด่าจองกุกแต่ดูจองกุกคงไม่สำนึกอะไร

‘ก็มันเสือกเรื่องผมเอง เสือกมายุ่งจุ่นจ้านกับชีวิต มันก็ต้องโดนแบบนั่นถูกแล้ว!’

เพี๊ยะ!

แทฮยองตบไปที่หน้าของจองกุกอย่างแรงจนเป็นรอยมือแดงๆที่ปรากฏบนใบหน้าอันหล่อเหล่าที่ได้เค้าโครงถอดแบบมาจากคนเป็นพ่ออย่างเต็มรูปแบบ

ความแรงนี้ถือว่ายังแรงกว่าคราวที่แล้วเสียอีก  

‘ที่กูตบมึงคราวนี้ กูแค่อยากจะเตือนให้มึงไปขอโทษคุณจีมินซะ! ไม่ใช่มาหยิ่งจองหองเล่นลิ้นกับกู’

‘แล้วถ้ามึงยังเล่นลิ้นกับกูหรือจีมินอีก กูจะเป็นคนที่สั่งสอนมึงให้หลาบจำเอง!’

‘หึ!คนอย่างพ่อเนี่ยนะจะสอนผมให้หลาบให้จำ ผมว่าคงถูกอีนั่นเป่าหู ขอร้องโปรดปรานก่อนล่ะมั้ง’

‘ไอนี่!!!’ แทฮยองกำลังจะง้างมือตบอีกครั้งแต่ด้วยความที่เห็นแววตาสั่นเครือของจองกุกก็เริ่มลดมือต่ำลง

ไม่ใช่ว่าสงสารนะแต่แค่....เห็นแก่จีมินเท่านั้นเอง เค้าจำคำที่จีมินบอกได้ว่าอย่าทำอะไรจองกุก.....

‘เผินๆนะกูคงนึกว่ามึงเป็นพ่อกูซะอีกจองกุก เล่นหูเล่นลิ้นกับกู ปีนเกลียวปากกล้าหน้าด้านไปซะทุกๆเรื่อง’

‘ถ้ามึงตายไปนี่คงถูกยมฑูตพาไปแล้ว! เถียงคำไม่ตกฟาก ถ้าแม่มึงอยู่คงโดนตบไปนานแล้วกูจะบอกให้หรือถ้าโชคร่าวๆมึงอาจจะถูกถีบออกนอกบ้านแล้ว กูจะบอกให้!’

‘ครอบครัวเรานี่โหดจังนะครับ....ผมไม่อยากอยู่ซะแล้วสิ.....ตั้งแต่แม่ตายไปพ่อก็ดุขึ้นเรื่อยๆ’

‘มึงไม่อยู่ก็ออกไป แต่จำไว้ว่าเงินหรือของมึงทั้งหมดเอาไว้ที่นี่แล้มจะไปกระเสือกกระสนตายที่ไหนก็ไป!’

‘และไม่ต้องพูดถึงแม่ของมึงด้วย กูไม่อยากได้ยิน!’

‘หึ.....ขอตัว!’

‘ไม่ไปละหรอ? เห็นปากเก่งกับพ่อมันหนิ!’

‘......’ จองกุกไม่สนใจคำพูดคนเป็นพ่อรีบก้าวเท้าเดินขึ้นไปทันทีก่อนจะปะหน้าจีมินที่ตรงหัวมุมบันไดบ้านพอดี

‘เป็นอะไรบ้างมั้ย?’

‘หลีกทางไป!’

‘ไม่จองกุก! ไม่หลีก!’

‘ถ้ามึงไม่หลีกกูจะผลักมึงตกบันไดแต่คงไม่ได้แหละ พ่อกูดูอยู่นี่หว่า....อดสนุกเลยว่ะ หึ!’

‘.......’ 

คำพูดคำจาที่จองกุกพูดกับผม ผมเจ็บเอามากๆ ที่เขาพูดแบบนั่นใส่ผม เหมือนผมไม่มีหัวใจ เหมือนผมไร้ค่าเริ่มตั้งแต่วันที่ผมเข้าไปเห็นเขากับผู้หญิงคนนั้น 

 

ถ้าให้ทำได้ ผมคงเลือกที่จะไม่รู้จักเค้าตั้งแต่ตอนแรกแล้วจะดีกว่า

เวลาที่เขาเอาผู้หญิงมาทีไรใจผมก็ตกไปที่ตาตุ่มทันที มาจูบมาลูกคลำกันอยู่ ณ ตรงที่ผมนั่งผมนอน มันช่าง.......ผมอยากมีคนคอยรับปรึกษาปัญหาอย่างพี่จินแต่ก็คงไม่ได้เพราะผมไม่อยากรบกวนเขา ผมจึงเลือกที่จะอดทนฟังเสียงอันน่ารังเกียจนั่นทุกคืนไม่เว้นวัน พามาไม่ซ้ำหน้าเหมือนกับเขาเลือกได้ เลือกได้แม่กระทั่งชะตาชีวิตของคนเรา เขาเลือกแบเวว่าจะทำแบบนี้ ผมเลยถอยออกมาดีที่สุดแล้วแหละ

‘จีมิน ลงมาเมื่อไหร่ ทำไมไม่ไปนอน?’

‘ก็ได้ยินเสียงด่าดังมากอ่ะดิ เลยลงมาดู’

‘เป็นห่วงวีหรือมัน?’

‘ทั้งสอง....อย่าไปด่าลูกเลยนะ ขอร้อง’

‘เฮ้อ~มันปีนเกลียวนะจีมิน ชอบหรอเด็กปีนเกลียวกับผู้ใหญ่เนี่ย?’

‘ไม่ได้ชอบแต่แค่บอกว่าลดความรุนแรงกับลูกอะไรลงหน่อยก็ดีนะ เด็กมันจะจำฝังใจ’

‘เอางั้นก็ได้แต่ถ้าทำอีกไม่ออมมือให้แล้วนะ ตบได้ตบอีก’

‘ใจร้ายจังเลยคุณแทฮยองงงงง’

‘ใจดีกับคุณปาร์คนี้แหละครับดีสุด^^’

‘หยอดกันเข้าไป นอกจากทำธุรกิจมาเฟียแล้วทำธุรกิจขายขนมครกมั้ย หยอดจริงๆ!’

‘เอาปะล่ะ จะหยอดทุกวันเลย^^’

‘เกินไปๆ ไปนอนกัน’

‘แหน่ะๆคิดแบบนี้มีไรป่าว’

‘อะไร ไม่มี! โตแล้วนะเล่นเป็นเด็ก!’

‘นายก็บ่นซะเหมือนคนแก่’

‘อยากโดนคนแก่เอารองเท้าตบปากปะล่ะ?!’

‘ไม่เป็นไรดีกว่าครับ’

‘ไปอาบน้ำได้แล้ว!’

‘คร้าบบเมีย’

‘เมียบ้าไร?! เดี๋ยวตบ><!’

‘เขินอะเด้!!!’

‘เออสิ ไปๆ!!’

‘อิอิ^^’

สอบคนนี้ที่เล่นกันไปมาแต่หารู้ไม่ว่ามีคนแอบฟังอยู่ทุกๆคำที่พวกเขาได้พูดกัน แต่หากทำอไรไม่ได้เดี๋ยวจะถูกหาว่าดูกระเสือกกระสนไปซะทุกอย่าง 

‘ทีแบบนี้ละหวาน กูล่ะจะอ้วก!’

‘จีมิน ชีวิตมึงอยู่ไม่สุขแน่โดยเฉพาะพรุ่งนี้ พ่อกูไม่อยู่มึงตาย! หึ!’

                        Step-Mother (BTS)

                                 100%

ข่าวสารจากไรท์ 

ก็ขออำภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ที่แอดแต่งเรื่อเรื่องได้รวดเร็วเกินไปและเนื้อหาบรรยายมันน้อยเกินไป เราไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าไหร่ขออภัยอีกครั้งด้วยนะคะ

ตอนนี้ก็ตอนที่ 4แล้วหวังว่าจะชอบกันนะคะ ฝากด้วยนะกับเรื่องนี้คือตั้งใจเเต่งสุดฤทธิ์

มาเฟบ มาไลค์ มาเม้นต์กันได้นะคะ ขอบคุณค่ะ