ถนนเปลี่ยวแถวนั้นที่จีมินเดินไปตามทางเท้าข้างนั้นก็คือป้าช้า มีหลุมฝังศพเกลื่อนกลาดเต็มไปหมด จีมินมองซ้ายขวาก็เริ่มรู้สึกหวั่นกลัวก่อนจะวิ่งไปเรื่อยไปตามสายถนน
เขาวิ่งหนีออกมาตามเส้นทางที่เปลี่ยวไร้ผู้คน เขาไร้เรี่ยวแรงที่จะเดินไปต่อ ก่อนที่จะล้มนอนลงไปริมถนน เสียงลมหายใจนั้นถี่ลงทุกทีราวกับจะตายในไม่ช้า..ร้องเรียกแต่ขอความช่วยเหลือ...กลัว..กลัวอย่างเดียวว่าจะเสีย...เสียคนที่รักที่สุด...สายใยแห่งรัก...มันอยู่ในท้อง...โปรดเถิด....
อย่าหนีแม่ไปเลยนะลูก....ฮึก...
แต่ทันใดนั้น...ก็โชคดีที่มีบุคคลปริศนาได้ช่วยเอาไว้ได้ซะก่อน....
“เฮ้ยคุณเป็นอะไร?!!! ทำไมมานอนตรงนี้?!!!’
“ฮึก...คุณช่วยผม...ดะ..ด้วย.....ชะ...ช่วย....” เสียงของจีมินขาดหายไป เปลือกตาบางสวยนั่นกำลังจะหลับไหล ราางกายอ่อนแอทรุดโทรมเอามากๆ..แต่ก็ทำไม่ได้....เพียงเพราะมีสิ่งมีชีวิตในท้องจึงเลือกที่จะไม่ทำสิ่งบ้าๆที่ตนคิด....
“เฮ้ยจีมินนี่นา!!!!ไอเหี้ยเลือดออก!!!!ชิบหายแล้วไอห่าเอ้ย!!!!” คนตรงหน้าเพียงตกใจก่อนจะรุกรี้รุกรนพาขึ้นไปรถไปที่โรงพยาบาลทันที
‘ตอนนี้คนไข้อาการเริ่มหายห่วงแล้วนะครับ’
‘เฮ้อ..โชคดีไปนะครับเนี่ย^^’
‘แต่หมอลืมบอกไปว่า...ลูกของเขาเกือบจะไม่รอดแล้วนะครับ...เพราะคนไข้เดินทางบ่อยเกินไปจึงมีผลกระทบต่อลูกในท้องเยอะพอสมควร......ฝากคุณพ่อช่วยดูแลและบอกคุณแม่หน่อยก็ดีครับ’
‘เอ่อ..ผมไม่ใช่พ่อหรอกครับ!...พอดีผมเผอิญไปเจอว่าเขานอนสลบอยู่อ่ะครับ^^’ ชายคนนั้นได้ยินตอนแรกก็ตกใจจึงรีบปฏิเสธคำพูดของคุณหมอไปทันที ทำเอาซะเขินเชียวนะคุณหมอ5555
‘ผมขอเข้าไปได้มั้ยครับคุณหมอ??’
‘เชิญเลยครับ หมอขอตัวไปดูคนไข้คนอื่นก่อน’ จากนั้นเขากับหมอก็ได้สิ้นสุดบทสนทนาก่อนที่ขายคนนี้จะเดินเข้าไปในห้อง เดินตรงไปที่เตียงที่มีคุณแม่นอนอยู่บนเตียง
‘เกือบแล้วนะจีมิน...ถ้าเราไม่เจอนายก็คงไม่รอดสินะ....’
แทฮยองที่ตามหาจีมินไปทุกที่ทุกทางแต่ก็ไม่เจอแม้แต่วี่แววใจดวงน้อยๆก็เริ่มสั่นกลัวว่าคนรักของเขาจะหายตัวไปหรือจะยังไงก็ตาม....เขาผิดเอง ผิดที่ทำให้จีมินต้องมาเห็นสิ่งที่ผิดพลาดแบบนั้น....ม้นๆม่ควรจะเกิดขึ้นเลยสักนิดแต่ทำไงได้เมื่อโชคชะตามักจะต้องกลั่นแกล้งเราอยู่เสมอ...
‘เจมส์ หาเจอบ้างรึเปล่า??’
‘ไม่เจอเลยครับนาย....ผมคิดว่า....’ ลูกน้องคนสนิทกะจะพูดบางสิ่งบางอย่างออกมาแต่ในใจแล้วก็ไม่อยากจะพุดทำร้ายจิตใจนายของตนเองหรอก แต่อยากจะพูดแค่เตือนสติไปก็แค่นั้นเอง
‘คิดอะไร....เจมส์??’
‘ผมคิดว่าสิ่งที่นายทำไปมันคิดมากๆเลยนะครับ....ผิดกับนายคนเก่าที่ผมเคยรู้จัก....ที่ผมเคยภักดีด้วย...แต่กลับทำให้ใจดวงน้อยๆของนายหญิงต้องแตกสลาย....’
‘นาย....นายรู้.....นายรู้ได้ไงเจมส์?!’ แทฮยองตกใจไม่คิดว่าลูกน้องของเขาจะไปเห็นสภาพของจีมินที่วิ่งร้องไห้ออกไปหลังจากที่เห็นสภาพของเขาแล้ว
‘ผมคิดว่านายจะรักและภักดีกับเขาแต่คนเดียว...แต่ตอนนี้ผมคิดว่ามัน...ไม่ใช่...ไม่ใช่อีกแล้ว....’ เจมส์พูดออกมาทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเห็นและเก็บมันไว้ เขาสงสารจีมิน...สงสารที่ต้องมาทนเห็นอะไรที่มันไม่ดีของนายน้อยของเขา จะมองว่าเป็นคนไม่ดี...เลยอยากจะห้ามแต่คงไม่ทันแล้ว เพราะเรื่องมันบานปลายไปไหนต่อไหนแล้ว....
‘ชั้น..ชั้น.....ฮึก......’ น้ำตาที่ไหลออกจากเบ้าตาของแทฮยองทำเอาเจมส์ตกใจไม่น้อย เพราะที่ผ่านมามีหรอที่แทฮยองจะยอมเสียน้ำตาให้ใครง่ายๆ...แม้กระทั่งลูกตนเองยังไม่เคยมีเลย....
‘พากู..ฮึก...กลับ...เดี๋ยวนี้....’
‘คะ..ครับนาย....’ เจมส์ว่าตามอย่างง่ายคือขับรถกลับไปที่บ้านของแทฮยองแต่ในใจยังคงวุ่นวายหาจีมินอยู่แต่อยากให้แทฮยองสงบสติอารมณ์มากกว่านี้ก่อนแล้วค่อยว่ากันใหม่....
(BTS) Step-Mother
จองกุกตอนนี้อยู่ที่ฝรั่งเศสเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาติดต่อกับเพื่อนรักเมื่อตอนมาเรียนที่นี่ซึ่งเพื่อนรักของเขาคือแดน
จองกุกมาอยู่ที่บ้านเพื่อนของเขาได้สักพักแล้วแต่ตอนนี้ไม่รู้ทำไมถึงยังไม่กลับมาจากที่ทำงานสักที
‘ไอแดน มึงอยู่ไหนเนี่ย?!!! กูหิวข้าว จะแดกหมามึงแล้วนะไอสัดดดด!!!!!’
‘โว้ยไอจกุก!!มึงอย่าแดกหมากูนะเว้ย! กูอยู่โรงพยาบาลเนี่ย!’
‘ไปทำไม? แม่มึงตาย? พ่อมึงตาย? เพื่อนมึงตาย?’
‘อือหือ....ไอเฬววว!!! บังอาญเเช่งครอบครัวกู ไอเหรี้ยยย!!!!’
‘เอ้า!ใครจะไปรู้อ่ะ แล้วมึงไปทำไม?!’ จองกุกถามเพื่อนของเขาแต่แดนก็หยุดชะงักไปสักพักเพราะแดนก็รู้จักจีมิน เพราะตอนที่จองกุกมาเรียนที่นี่มันชอบให้ดูรูปจีมินบ่อยๆ จนเขาได้มาเจอตัวจริง เสียงจริง ขอบอกเลยว่า...สวยกว่าในรูปอีก....
‘กะ..กู...กูขับรถชนคนเขา!....’
‘เอ้า!บักห่านี่! แล้วไปขับรถชนตอนไหน?! ให้กูไปที่โรงพยาบาลมั้ย?!’ แดนหยุดคิดสักพักก่อนที่มองไปบอตียงที่มีจีมินนอนอยู่ก่อนจะปฏิเสธเพื่อนของเขาไป
‘ไม่ต้องๆ เดี๋ยวกูจ่ายค่ารักษาเขาก็กลับแล้ว แค่นี้นะ!’
‘เอ้า..เออๆ’
‘เฮ้อ~เกือบไปแล้ว...นี่ถ้าไอกุกมาเห็นมันไม่ด่าพ่อมันตายเลยหรอวะ.....’ แดนรู้เรื่องทุกอย่างที่จองกุกเล่า ไม่เว้นแม้แต่เรื่องที่พ่อบอกให้มันเฝ้าบ้านที่ไทยไปส่วนพ่อมันจะมาเที่ยวที่ฝรั่งเศสกับจีมิน แต่ตอนแรกที่ฟังก็ตกใจนะที่จีมินไปเป็นแฟนกับพ่อไอกุกมัน แต่น้าแทก็หล่อล้ำอยู่ไม่แก่นี่หว่า...กินอะไรเข้าไปวะ ถึงไม่แก่เลย....(แดนชอบมากๆเลยที่หล่อแบบไม่มีวันตาย อิอิ>~<)
‘อื้อ....อื้อ....!....เจ็บจังเลย.....’ เสียงจีมินที่นอนอยู่บนเตียงดังขึ้นมาก่อนที่แดนจะรีบลุกไปดูว่าอาการเป็นยังไง
แต่พอจีมินลุกขึ้นเขาก็ตกใจและอึ้งไปสักพักเพราะเขาไม่คิดว่าคนที่ช่วยเขา...คือเพื่อนของจองกุก.....
‘แดน....แดนหรอ....แดนจริงๆหรอเนี่ย?!!!’ จีมินดีใจมากที่ได้เจอแดนเพราะจองกุกชอบเล่าเรื่องแดนให้จีมินฟัง เคยคอลคุยกันนะแต่ก็ไม่ได้เจอตัวจริง ไม่คิดว่าแดนจะโคตรหล่อ....
‘จีมิน..แดนเอง...แดนเพื่อนไอกุกนะ...จำได้ใช่มั้ย??’
‘อือจำได้สิ!......ที่เคยคอลกันไงตอนเราอยู่ไทย......นาย...เอ่อ.....ช่วยเราหรอ?’
‘ใช่...เราเห็นจีมินไปนอนอยู่ตรงนั้น...ตอนแรกเราตกใจนะทำไมไปนอนตรงนั้น แถมมีเลือดออกด้วย....’
‘ใช่...แล้ว.....ลูกยังอยู่กับจีมใช่มั้ยแดน??’ จีมินยิ้มให้แดนเบาๆ แต่แดนกลับอึ้งไม่ตอบอะไรเลย เพียงแต่ปล่อยให้เหงื่อยไหลท่วมหน้าของเขา
แต่มันคือการแสดง....มันไม่ใช่เรื่องจริงหรอก.....
ขอโทษนะจีมินแต่แดนบอกไม่ได้จริงๆ.....มันเป็นแผนที่แดนจะแย่งจีมินมากจากจองกุกมัน.....
‘เขา....เขา...เขาไปแล้วจีมิน....เขาไปแล้วไม่กลับมาแล้ว....ขอโทษด้วยนะ.....’
เมื่อจีมินฟังหัวอกหัวใจของเขาแทบแตกสลาย ลูกของเขาจากไป....จากไปตลอดกาล....ไปกลับมาหาเขาอีกแล้ว....ทำไม....ทำไมกัน....ทำไมกันนะ!!!!!!
ทำไมเขาไม่ตาย...ทำไมต้องให้ลูกตาย....ทำไม!!!!!!!
‘ฮึก...ลูกแม่....ฮืออออ!!!!!’ จีมินร้องไห้อย่างหนัก คนเป็นแม่ที่แท้จริงรับไม่ได้ที่ลูกของตนต้องเสียไป...ฮึก...ไม่น่าเลย....!!!!!!
‘ใจเย็นๆนะจีมิน...ใจเย็นๆ.....แดนขอโทษนะ....ขอโทษจริงๆ.....:(‘
‘ฮึก.....นี่มันบ้าที่สุด!!!!! ทำไมชั้นไม่ตายไปซะที!!!!ฮือออ...!!!!..ลูกแม่....แม่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีลูก...!!!’ จีมินร้องไห้อย่างหนักมากๆน้ำตาแทบจะไหลเป็นสายเลือด สายเยื่อใยระหว่างเขากับลูกได้ตัดขาดกันแล้ว ไม่มีวันจะกลับมาเชื่อมโยงอีกแล้ว...
พระเจ้า...ทำไมท่านถึงใจร้ายกับจีมินได้เช่นนี้...ฮึก.....
(BTS) Step-Mother
พูดๆๆๆกันหน่อย babe ที่ร้ากกกก
ไรท์สองเสร็จแล้วแหละ55555มีความสุขที่สุดในสามโลกเลยยย กว่าจะผ่านพ้นวิกฤตมาได้แทบตายเลยกรู....ตอนนี้อาจไม่เรียกน้ำตาแต่หากออเจ้าเปิดเพลงเศร้า...ออเจ้าอาจเสียน้ำตาได้หนา ข้าจักบอกให้55555
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย