(BTS KookMin) เล่นเซ็กส์กับแม่เลี้ยง

ตอนที่ 14 : Chapter 14 (100%)

เมื่อเวลาผ่านไปไม่นานจองกุกที่ต้องนอนทนฟังคำหวานที่พูดอยู่ข้างหลังของดขาแต่คงได้ยินไม่มากเพราะเผลอหลับไปก่อน พอตื่นมาอีกทีก็ไร้วี่แววของแทฮยองแล้วเหลือนอกจากจีมินและพยาบาลที่กำลังเตรียมอาหารเย็นไว้สำหรับคนไข้บนเตียงพิเศษ...

‘กินข้าวนะคะแล้วจะได้กินยา^^’ พยาบาลเอายอย่างสุภาพนบนอบไม่เหมือนกับคนที่ผ่านมาหลายๆคนที่จ้องจะอ่อยแต่เขาอยู่เพียงผู้เดียว

เมื่อพยาบาลออกไปจองกุกก็ทานข้าวไปเรื่อยๆไร้เสียงโต้ตอบภายในห้อง จีมินได้เพียงนั่งมองอยู่เฉยๆเผื่อเวลาฉุกเฉินที่จองกุกจะต้องการอะไร ด้วยความอัดอั้นนี้จองกุกจึงเป็นคนเปิดบทสนทนาขึ้นเอง

‘พ่อชั้นล่ะ?หายไปไหน?’

‘ไปทำธุระ เดี๋ยวคงมา...กินข้าวไปเถอะ จะได้กินยา’ จีมินบอกปัดๆไป ไม่ใช่เพราะรำคาญแต่แค่..รู้สึกไม่ชอบอยู่กับจองกุกเพียงสองต่อสองเพราะความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมแล้ว หากแต่ทำอะไรยาลำบากไปหมด ขนาดป้อนยายังต้องกินเองเลย...

‘กินยาซะ..’ จีมินยื่นยาไปให้ก่อนจองกุกจะมองแล้วส่ายหัวไปมาเชิงปฏิเสธ เขาไม่อยากจะทานมันแต่ใครจะไปรู่ล่ะว่าเขาคนนี้ต้องการอะไรจากคนตัวเล็กตรงหน้า

‘ทำไมไม่กิน?นี่มันจะช่วยนายให้หายไวๆนะ!’ คนตัวเล็กเริ่มโมโหกับคนตัวใหญ่ตรงหน้าเพราะไม่ยอมเชื่อฟังคำพูดของเขาสักที

‘ไม่อยากกินเอง..อยากให้มีคนป้อน...’ เมื่อกล่าวเช่นนั้นคนตรงหน้าก็คิดภายในใจ...’คงเป็นแผนสินะคิมจองกุก..’

‘ถ้าไม่กินก็ไม่ต้องกิน นอนแบบนี้ไปก็ได้ชั้นกลับละ!’ กำลังจะเดินไปแต่ถูกชุดกระขากอย่างแรงจนขึ้นไปบนเตียงก่อนจะถูกแรงกอดที่สวมมาจากด้านหลังรัดเอาไว้แน่น




ที่นี้ก็รู้แล้วว่ามันคือเเผนจริงรึเปล่า...




‘ปล่อยนะจองกุก!’ คนภายในอ้อมกอดพยายามดิ้นสุดแรงแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะแรงอันน้อยนิดหรือจะสู้แรงมหาศาลได้???

‘ไม่เอา! อยู่แบบนี้ก่อนไม่ได้รึไง? กอดกันเฮยๆเปล่าทำอย่างอื่น!’ ปากก็พูดไปแต่การกระทำนี่สิ..คงรู้สินะว่าทำอะไร..

‘แต่...’

‘ชู่ววว...อย่าเสียงดัง ผมจะนอน...’ ก่อนจะหลับตาลงพร้อมกระชับกอดนี้เอาไว้แน่นๆคนตัวเล็กกว่าพยายามสะบัดหนีแต่ก็ไม่ได้อีกครั้งจึงต้องจำใจนอนไปด้วยสักพัก









ผ่านไปไม่นานร่างเล็กรู้สึกกระวนกระวายจึงพลิกตัวไปมาจนเข้าหาร่างสูงก่อนที่เขาจะตื่นมาแล้ววเป็นระยะที่ทั้งสองจะหน้าชนหน้ากันพอดีๆ

ต่างตกใจซึ่งกันและกัน ไม่มีท่าทีจะละออกก่อนที่ร่างสูงจะพยายามเขยิบใบหน้าอันแหลมคมเข้าสู่ร่างเล็ก

รอยจูบแสนหวานที่มอบให้ช่างอ่อนโยนไม่เหมือนคราที่แล้วสักนิดก่อนจะเคลิ้มไปตามรอยจูบนั้นดั่งเจ้าชายที่ชื่นชมความงามของดอกไม้ที่เปรียบดังสตรีชั้นสูงจนทำให้หลงใหลเจ้าไปสู่ความสุขนิดนิรันดร์

เมื่อจูบนั้นแสนนานร่างเล็กรู้สึกหายใจไม่ออกจึงเริ่มผละออกสักนิดก่อนที่จะมองหน้าของคนตรงหน้าอย่างคาดคำตอบที่ออกมาว่าทำไปทำไม มีเหตุผลอะไรถึงทำแบบนี้?

                       (BTS) Step-Mother

'จีมิน.....' ทันทีที่พูดจบคนตรงหน้ากล่าวชื่อของตนพร้อมกับเว้นว่างคำไว้ก่อนจะจ้องหน้าของคนตัวเล็กตรงหน้าเช่นกัน

'เรามาเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้งได้มั้ย?' 

'ขอเหตุผลที่ฟังแล้วขึ้นหน่อย ว่าทำไมถึงต้องกลับไปรีแบบนั้น?' คนตัวเล็กกว่าตั้งข้อคำถามต่อคนตรงหน้าอย่างคาดหมายแต่คำตอบคือความว่างเปล่า ไร้คำพูด

'ที่ไม่ตอบนี่คือคงไม่มีคำพูดสินะจองกุก....'

'เปล่า...ผมแค่กลัวว่าจีมินจะไม่เชื่อต่างหาก...'

'ก็นี่ไง เปิดโอกาสให้พูดแล้วก็พูดสิก่อนที่จะไม่มีโอกาสแล้ว'

'ที่ผมทำแบบนั้นไปเพราะความโลภ ความไม่พอของผมเอง....ในคืนวันนั้นไม่รู้ผมเป็นอะไร รู้สึกมีความต้องการที่จะปลดปล่อยมันแต่จีมินไม่พร้อมเลยไปหาที่ระบายคนอื่นมา แต่ไม่คิดว่าจีมินจะมาพอดี....' ร่างสูงระบายความจริงออกมาให้คนตรงหน้าฟัง เมื่อฟังก็ไร้สีหน้าแปลกใจหรือเสียใจมีแค่สีหน้าเรียบนิ่งก่อนจะพูดโต้ตอบกลับไป

'แล้วทำไมไม่บอกกัน...ไหนเคยสัญญากันไว้ ไหนล่ะคำพูดของคนสัตย์จริงอย่างคิมจองกุก ลูกชายของคิมแทฮยอง?! แสดงว่าคนอย่างนายคงไม่รู้จักพอสินะ...หึ....ถึงว่าพี่นัมจุนปกป้องเอาจริงเอาจัง!' ร่างเล็กตวาดใส่อย่างดังก่อนจะลุกขึ้นมาแล้วลุกออกจากเตียงแต่กำลังเดินไปกลับถูกกระชากอีกครั้งแต่ว่าครั้งนี้มันรุนแรงมากกว่าครั้งก่อนหน้านี้เสียอีก น้ำตาไหลออกมาเพียงนิดก่อนคนตรงหน้าจะจับไหล่อย่างรุนแรง

'นายมันไม่ฟังเลยจีมิน! ก็ชั้นขอโทษไปแล้ว นายจะเรื่องมากไปทำไม?! หรือชอบคนซาดิสถ์หรอ? ชอบมากใช่มั้ยปาร์คจีมิน!!!' จองกุกตะโกนใส่จีมินอย่างดังก่อนจะยื่นไปจับมือคนตรงหน้าล็อกเอาไว้

'ฮึก..ปล่อยนะจองกุก!' ร่างเล็กพยายามเอามือของตนไปดึงมือของจองกุกที่กำลังจับไหล่อยู่ออกแต่ด้วยแรงที่น้อยก็ไม่สามารถทำได้

'ถ้ามึงไม่ฟังกูงั้นคืนนี้กูกับมึงต้องเคลียร์เรื่องกันยาวแน่นอนจีมิน!!!!' เมื่อจองกุกเอ่ยเสร็จเขาก็ลุกออกจากเตียงก่อนจะอุ้มจีมินขึ้นบนเตียงแทนเขาก่อนจะคร่อมเอาไว้แล้วดันมือทั้งสองข้างขอคนตัวเล็กไว้เหนือหัว 

คนใต้ร่างดิ้นไปดิ้นมาอย่างแรงจนเขาทนไม่ไหวจึงไปหาเชือกเส้นหนึ่งมามัดมือของจีมินไว้กับหัวเตียงก่อนที่ตัวเงจะวิ่งไปล็อกประตูเอาไว้เนื่องจากตอนนี้มันเป็นเวลาที่คนไข้ต้องพักผ่อน 

แต่ไม่ใช่กับเขา....เพราะราตรีนี้ยังอีกยาวไกล....

 (NC ในwattapad : XTAR_2003)

(NC ในธัญวลัย : Step-Mother)

 

                          (BTS)Step-Mother

สารจากไรท์

ตอนนี้มาพร้อมกับNC นะคะ ก็จบไปพร้อมๆกันเลยเนอะ เพราะไม่ไหวแล้ว คิดไม่ค่อยจะออกขอพักสมองก่อนละกันพร้อมเมื่อไหร่จะมานะคะ