(BTS KookMin) เล่นเซ็กส์กับแม่เลี้ยง

ตอนที่ 11 : Chapter 11 (100%)

ตอนนี้ก็เป็นวันที่ซึ่งต้องกลับบ้านและตอนนี้พวกเขาได้นั่งอยู่บนรถเป็นที่เรียบร้อยโดยมีบอดี้การ์ดเป็นคนขับรถให้อีกตามเคย ต่างคนต่างไร้ซึ่งคำพูดใดๆออกจากปาก ก่อนแทฮยองคนเป็นใหญ่ภายในบ้านพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบงันนี้ไป

‘ไม่เบื่อกันบ้างรึไง ไม่พูดไม่จากันเลย?’ ลูกอย่างคิมจองกุกก็ต้องมีบ้างที่จะมีโมเม้นต์พูดตามประสาพ่อกับลูกแต่แปลกที่เขานั้นไม่พูดอะไรเลย

ย้อนกลับไป 2 ชั่วโมงที่ผ่านมา

‘ไอตุ่ยลูก พ่อเช็คเอ้าท์แล้ว ไปเก็บของซะนะ เราจะกลับบ้านกัน’ อ่า..พ่อคนนี้นี่เร็วๆจริงๆเรื่องการเช็คเอ้าท์เนี่ย จะรีบไปไหนกันอีกล่ะ?!

‘จีมินค้าบบบ เก็บของรึยังเอ่ย?’

‘เก็บเสร็จแล้วครับ’ ร่างเล็กถือกระเป๋าเป้และกระเป๋าที่ใส่ผ้าไว้เรียบร้อยก่อนที่ร่างหนาจะวิ่งเข้ามายกให้พร้อมทำท่าทีจะเสียสละที่จะเอาของไปเก็บให้

‘เอาไปไหนคุณวี?!!! เอากระเป๋าผมคืนมานะ!!’

‘ไม่ต้องหรอกเดี๋ยววีเก็บเอง ไปช่วยจองกุกก่อนนะ’

‘เอ่อ....’ ยังไงก็พ่ายแพ้สายลูกอ้อนของแทฮยองอยู่ดี แก่ขนาดนี้ลูกอ้อนก็น่ารักเหลือเกิ๊นนน

ตอนนี้ในห้องพักก็มีแค่จีมินกับจองกุกแค่นั้นแหละ จีมินก้าวข้าเพื่อจะไปช่วยเก็บของให้จองกุก แต่ก็มีมือยื่นมาฉุดจับไว้แล้วนั่งลงบนเตียงก่อนที่อีกคนจะนั่งลงตามกันไป

‘มีอะไร’ ร่างเล็กอยู่ๆก็ถามขึ้น เขาสังเกตุเห็นใบหน้าของร่างสูงแล้วไม่มีนอยยิ้มใดๆปรากฏเอาเสียเลย เขารู้สึกไม่ดีขึ้นมาภายในใจเช่นกันเขารับรู้ได้ว่าร่างสูงคงจะเจ็บปวดกับอะไรบางอย่าง

‘นาย...นายจะไป...ฮันนีมูนกับพ่อชั้นจริงๆหรอ.....จีมิน..’ 

‘.....’ ไร้ซึ่งคำพูดตอบกลับ มีแต่ความเงียบงันที่ส่งกลับไปแทน

‘ขอร้อง บอกทีได้มั้ย....เผื่อยังมีหวัง....’

‘หวัง....หวังอะไรกัน.....?’

‘เปล่า...’ จองกุกจีบมือจีมินมากุมเอาไว้ก่อนจะก้มหน้าลงไปจูบมันอย่างแผ่วเบาเหมือนคนไร้เรี่ยวไร้แรง จีมินได้แต่อึ้งไม่เปิดปากใดๆเพราะในชีวิตนี้ที่คบกับจองกุกมา เขาไม่เคยทำแบบนี้เลยสักครั้ง.....

‘ไม่ไปได้มั้ย....’

‘.....ไม่.....’ ในที่สุดน้ำตาแห่งความเสียใจ ผิดหวังมันได้ล้นออกมาแล้วในที่สุด....ขอโทษที่ต้องมีน้ำตา....

‘นายเป็นบอกเองไม่ใช่หรอว่านี่คือการพนัน....พนันในสิ่งที่มันไม่ถูกต้อง...สิ่งที่ผิดๆ...’

‘นายคิดจะเอาชนะชั้นใช่มั้ย....งั้นเอาเลย....แต่จำไว้นะว่าชั้นไม่ได้กลับไปอยู่กับนายอีกแล้ว...ชั้นมีคุณแทฮยองผู้เป็นพ่อของนายแล้ว...ขอร้อง จบๆไปสักทีนะ....’

‘แต่เราไม่จบ....’ คำๆแรกที่จองกุกพูดคำว่าเรากับจีมิน เป็นคำที่จีมินหวังไว้ตั้งนานมาแล้วแต่กลับไม่ได้ยินมันเพียงนิดเดียว...

‘ไปที่รถกัน....’ ไม่ทันไรจองกุกลุกขึ้นมากอดจีมินไว้อย่างแน่นเพราะร่างเล็กกำลังลุกออกไปจึงกอดไว้

‘ฮึก...’ ใจของร่างสูงตอนนี้มันมีเเต่ความเจ็บปวดและสงสารแต่เขาทำอะไรไม่ได้....

‘จองกุก....ร้องทำไม....หื้ม?’ จีมินหันไปหาจองกุกก่อนจะจับใบหน้าที่เปื้อนน้ำตานั้นเช็ดออกมาทีละนิดและกอดเอาไว้

‘นายรู้มั้ย...ว่าเคยมีเด็กผู้ชายคนนึง...เขาสัญญากับชั้นไว้ตลอดว่า...อย่าร้องไห้เลยนะกับเรื่องเล็กๆ...ซึ่งมันดูสำออย....ฮึก...และตอนนั้นเด็กผู้ชายคนนั้นเขากำลังไปมีคนอื่น เขาบอกแฟนเก่าของเขาแบบนั้น..เมื่อได้ยินถึงกับร้องไห้จนเจ็บมาถึงปัจจุบันนี้....’

‘....ฮึก...จีมิน....กุก...กุก....ฮือ....’ จองกุกร้องไห้ออกมาไม่หยุดเพราะสิ่งที่ตัวเล็กของเขาพูดออกมานั้นมันคือคำพูดที่เขาเคยพูดไว้นั่นเอง...

‘จำได้ใช่มั้ยจองกุก.....จำได้รึยัง....’

‘จำได้...ฮึก....ขอ...’ จีมินคลายกอดของจองกุกออกก่อนจะยิ้มน้อยให้เขาก็เจ็บไม่ใช่ไม่เจ็บ...แต่ไม่อยากแสดงออกมาถึงความอ่อนแอที่มีในตัว...

‘ไม่ต้องขอโทษจองกุก....จีมินไม่ว่านะ....แต่ขออย่างนึงได้รึเปล่า....’

‘.....ฮึก....’ ร่างสูงสะอื้นออกมนิดๆบ่งบอกถึงความเสียอกเสียใจก่อนร่างเล็กจะพูดคำที่ร่างสูงนั้นไม่คิดว่ามันจะมีคำๆนี้ออกมาจากปากของร่างเล็ก

‘เลิกยุ่งกันสักทีนะ’

                 BTS (Step-Mother)

เมื่อจีมินพูดเสร็จก็เดินออกไปก่อนจะปล่อยให้จองกุกนั่งลงบนพื้นด้วยความอ่อนแรงเหมือนกับวันที่เขาทิ้งตีมินไปวันแรกๆ ปล่อยใฟ้ทิ้งไปอยู่อย่างงั้น ไม่ตามไปง้อกลับ ผมกรรมนี้มันเลยตามสนองกลับ....นี่แหละคือความจริงที่เกิดขึ้น.....

'ฮึก....แพ้แล้วสินะจองกุก เกมส์แม่งไม่เริ่ม....ฮึก....ก็เสือกแพ้แล้ว.....' จองกุกที่นั่งเขาอ่อนบนพื้นก็ต่อยลงไปด้วยความเสียอกเสียใจก่อนที่ตนนั้นจะล้มเป็นลมสลบไป

เมื่อจีมินออกมาจากจองกุกก็รีบเดินมาหาแทฮยองทันทีแต่ในสายตาของแทฮยองเค้าได้แต่มองหาคนที่เป็นลูกรักของตนแต่กลับไม่เห็นใครเลยถามจีมินขึ้น

'จีมิน จองกุกล่ะ.....อยู่ไหน?' เมื่อแทฮยองถามจีมินเขาก็เพิ่งนึกได้ว่าตนนั้นเพิ่งเดินออกมาแบบไร้เรี่ยวแรงกำลังที่จะหันกลับไปมองคนรักเก่าของเขาจึงตกใจพร้อมกับจับมือแทฮยองวิ่งกลับไปที่ห้องพัก

ความร้อนรนทำให้ในหัวใจของจีมินนั้นมันร้อนเอามากๆด้วยความเป็นห่วงยังมีในใจอยู่หลายๆครั้งแต่มันเจ็บแล้วจำไง เลยเลือกที่จะไม่กลับไปหาคนๆนั้นในทีแรก

เมื่อถึงหน้าห้องพักทั้งสองคนตกใจเป็นอย่างมากเพราะจองกุกนั้นได้ลงไปนอนกับพื้นแล้วแน่นิ่งใกล้คนตายเข้าไปเต็มที แทฮยองและจีมินรีบเข้าไปพยุงก่อนจะรีบเรียกจองกุกให้ฟื้นขึ้นแต่เจ้าตัวกลับไม่ตื่น หลับไหลไปในเวลาอันยาวนานจึงพากันแบกไปที่รถด้วยแรงพลังมหาศาลที่มีอยู่

'จองกุก!! จองกุกลูก!!!ตื่นดิวะ!!!' แทฮยองทั้งตบหน้าและเขย่าตัวเชิงเรียกจองกุกให้ตื่นมาแต่จีมินกลับห้ามก่อนจะให้แทฮยองขับรถไปส่วนตัวเองนั้นจะอาสาเป็นคนดูแลเอง

'จองกุก จองกุก!ตื่นสิจองกุก! พ่อนายกับชั้นเป็นห่วงนะ!!!' จีมินพยายามเรียกหรือตะโกนอย่างไรก็ไม่ตื่นสักที จนน้ำตาของจีมินมันไหลออกมาจนโดนไปหน้าที่ก่อนหน้านี้มีรอยน้ำตาจนบวมแดงบนใบหน้าของจองกุก แทฮยองเองก็เสียใจแต่ได้พยายามรีบขับรถเพื่อพาไปส่งที่โรงพยาบาล

'แท!!!รีบๆเข้า!! ฮึก....จองกุก!' จีมินพูดไปร้องไห้ไปเพราะเสียใจ เสียใจมากๆที่พูดด่าทอแรงๆใส่จองกุก ไม่ใช่ว่าไม่เจ็บ แต่มันโคตรจะเจ็บเกินที่ใครหลายๆคนแม้แต่แทฮยองเองยังไม่เข้าใจเลย.....

เมื่อถึงโรงพยาบาลหลวง

'หมอ!!!หมอ!!!ช่วยลูกผมที!!!' แทฮยองตะโกนเรียกหมอสุดดังก่อนที่เขาจะวิ่งกรูเข้ามาพยุงจองกุกขึ้นเตียงก่อนจะเข็นเข้าไปในห้องฉุกเฉิน

'ฮึก...แท....ฮึก.....ฮือออ' จีมินร้องไห้โหไม่หยุดหย่อนจนแทฮยองต้องดึงเข้าไปกอดปลอบ

'แท....จีมิน....ฮืออออ'

'อย่าร้องนะจีมิน วีเชื่อว่าจองกุกต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน....ฮึก....' ต่างคนต่างก็ร้องไห้ปลอบกันและกันไปเรื่อยๆจนพยาบาลต้องพาไปนั่งที่เก้าอี้แถวๆห้องตรวจ

ด้านในห้องตรวจ ขณะที่จองกุกนอนอยู่บนเตียงจู่ๆน้ำตาก็ไหลลงมาจนคุณหมอสงสัยเลยเช็ดน้ำตาออกให้ ในใจคงเจ็บมากสินะเลยปลดปล่อยในขณะที่คุณหมอกำลังช่วยอยู่.....คุณหมออีกคนที่เห็นก็อดสงสารไม่ได้เลยลูบไปที่หัวเบาๆเชิงปลอบใจและทำการตรวจร่างกายทันที

                   BTS (Step-Mother) 

(กรุณาเปิดเพลง The truth untold ของที่รักเราทั้ง7 นะคะ)

สารจากไรท์
อย่าพลาดล่ะ เรื่องกำลังมันส์ เข้มข้นได้อารมณ์แน่นอนจ้าาา เศร้าบ้างรึเปล่าไม่รู้5555 ถ้าเศร้ามาเม้นกับเพิ่มกำลังใจกันนะคะ ไรท์รู้นะว่าบางคนหน่ะร้องไห้บางคนก็ใจเเข็ง สู้ๆนะ ไรท์จะต่อให้เศร้าๆ5555