(BTS KookMin) เล่นเซ็กส์กับแม่เลี้ยง
ตอนที่ 10 : Chapter 10 (100%)
ที่ริมทะเล บนโต๊ะมีอาหารทะเลหลากหลายรูปแบบวางอยู่และตอนนี้จีมินก็เดินมาหาแทฮยองและจองกุกเรียบร้อยแล้ว ชุดที่ใส่ก็ออกจะน่ารักคล้ายกับผู้หญิงเลยล่ะ
‘วีครับ จีมินมาแล้ว^^’ ร่างเล็กวิ่งมาก่อนที่แทฮยองจะเอ็ดสักนิดเพราะเขาไม่อยากให้คนตัวเล็กของเขามีบาดแผล
‘ระวังสิครับ เดี๋ยวล้มเอานะ’ อ่า...แมวตัวนี้ดื้อจริงๆเลย
‘ขอโทษครับ>3<‘
‘อะแฮ่ม!’ จองกุกที่นั่งเงียบอยู่นานก็กระแอมขึ้นมาขัดจังหวะการหวานของสองคนนี้พร้อมกับเอ่ยทักแม่เลี้ยงตามประสาเด็กและผู้ใหญ่
‘แม่เลี้ยง..นอนพักผ่อนสบายดีมั้ยครับ....?’ จองกุกถามแต่แฝงด้วยลับลมคมใน แผนของจองกุหมันเยอะซะจนจีมินกลัวไปซะหมด กลัวว่าวันนึงแทฮยองจะรู้ และรู้จากปากของลูกตัวเองแน่นอน...
‘ก็ดี...’ บนโต๊ะบรรยากาศเงียบสงบมีเพียงเสียงคลื่นลมทะเลเท่านั้นที่ได้ยิน ไร้เสียงการพูดจาจนแทฮยองเริ่มเกร็งจึงเปิดบทพูดขึ้นก่อน
‘เอ่อ..จะเงียบไปทำไม มาคุยกันบ้างเนอะ มาเปิดใจปรึกษากันเรื่องครอบครัวดีกว่า^^’
‘เอ่อ...ครับ^^’ จีมินก็ตอบไปด้วยความเกร็งเช่นกันเพราะเขาไม่เคยที่จะมานั่งพร้อมกันแบบนี้
‘พ่อครับ แล้วเมื่อไหร่พ่อจะหาเมียคนใหม่และแม่คนใหม่ให้ผมครับ?’
‘...!’ จีมินตาโตทันที คำถามของจองกุกทำให้เขาจุกไปทันทีเพราะเขาไม่ใช่หรอที่เป็นแม่เลี้ยงของจองกุกเอง...ทำไมมันเจ็บๆจัง...ที่อกซ้าย....ไม่ยอมรับเราหรอเนี่ย.....
‘เอ้าไอกุก! ก็นี่ไง จีมินเขาไงเป็นเเม่เลี้ยงมึง! งงอะไรไอลูกชาย?’
‘ก็...เปล่า ผมแค่ไม่ค่อยเห็นพ่อสวีทกับคุณจีมินสักเท่าไหร่ไง...ก็เลยถามเนี่ย!’
‘งั้นพ่อจะบอกตรงนี้เลยละกันนะ ว่าเดือนหน้าพ่อกับจีมินจะไปฮันนีมูนด้วยกันที่ฝรั่งเศส’
ทั้งสองคนต่างตกใจไปพร้อมๆกันโดยเฉพาะจีมิน แทฮยองไม่เคยบอกเขาเรื่องนี้เลยว่าจะไปกัน หรือว่ามันคือแผนของเขากันแน่?
‘จะไปเลย เดือนหน้า?’ จองกุกย้ำคำถามของพ่อเขาอีกครั้ง
‘อ่าหะ? ทำไมอ่ะ?’
‘เปล่าครับ ไปเลยก็ได้ ผมขอตัว’ จากนั้นจองกุกก็ลุกออกจากโต๊ะไปทันที เหตุผลหน่ะหรอ...ไม่รู้สิ ขนาดจีมินกับแทฮยองยังงงเลย...
‘วีครับ จีมินมาแล้ว^^’ ร่างเล็กวิ่งมาก่อนที่แทฮยองจะเอ็ดสักนิดเพราะเขาไม่อยากให้คนตัวเล็กของเขามีบาดแผล
‘ระวังสิครับ เดี๋ยวล้มเอานะ’ อ่า...แมวตัวนี้ดื้อจริงๆเลย
‘ขอโทษครับ>3<‘
‘อะแฮ่ม!’ จองกุกที่นั่งเงียบอยู่นานก็กระแอมขึ้นมาขัดจังหวะการหวานของสองคนนี้พร้อมกับเอ่ยทักแม่เลี้ยงตามประสาเด็กและผู้ใหญ่
‘แม่เลี้ยง..นอนพักผ่อนสบายดีมั้ยครับ....?’ จองกุกถามแต่แฝงด้วยลับลมคมใน แผนของจองกุหมันเยอะซะจนจีมินกลัวไปซะหมด กลัวว่าวันนึงแทฮยองจะรู้ และรู้จากปากของลูกตัวเองแน่นอน...
‘ก็ดี...’ บนโต๊ะบรรยากาศเงียบสงบมีเพียงเสียงคลื่นลมทะเลเท่านั้นที่ได้ยิน ไร้เสียงการพูดจาจนแทฮยองเริ่มเกร็งจึงเปิดบทพูดขึ้นก่อน
‘เอ่อ..จะเงียบไปทำไม มาคุยกันบ้างเนอะ มาเปิดใจปรึกษากันเรื่องครอบครัวดีกว่า^^’
‘เอ่อ...ครับ^^’ จีมินก็ตอบไปด้วยความเกร็งเช่นกันเพราะเขาไม่เคยที่จะมานั่งพร้อมกันแบบนี้
‘พ่อครับ แล้วเมื่อไหร่พ่อจะหาเมียคนใหม่และแม่คนใหม่ให้ผมครับ?’
‘...!’ จีมินตาโตทันที คำถามของจองกุกทำให้เขาจุกไปทันทีเพราะเขาไม่ใช่หรอที่เป็นแม่เลี้ยงของจองกุกเอง...ทำไมมันเจ็บๆจัง...ที่อกซ้าย....ไม่ยอมรับเราหรอเนี่ย.....
‘เอ้าไอกุก! ก็นี่ไง จีมินเขาไงเป็นเเม่เลี้ยงมึง! งงอะไรไอลูกชาย?’
‘ก็...เปล่า ผมแค่ไม่ค่อยเห็นพ่อสวีทกับคุณจีมินสักเท่าไหร่ไง...ก็เลยถามเนี่ย!’
‘งั้นพ่อจะบอกตรงนี้เลยละกันนะ ว่าเดือนหน้าพ่อกับจีมินจะไปฮันนีมูนด้วยกันที่ฝรั่งเศส’
ทั้งสองคนต่างตกใจไปพร้อมๆกันโดยเฉพาะจีมิน แทฮยองไม่เคยบอกเขาเรื่องนี้เลยว่าจะไปกัน หรือว่ามันคือแผนของเขากันแน่?
‘จะไปเลย เดือนหน้า?’ จองกุกย้ำคำถามของพ่อเขาอีกครั้ง
‘อ่าหะ? ทำไมอ่ะ?’
‘เปล่าครับ ไปเลยก็ได้ ผมขอตัว’ จากนั้นจองกุกก็ลุกออกจากโต๊ะไปทันที เหตุผลหน่ะหรอ...ไม่รู้สิ ขนาดจีมินกับแทฮยองยังงงเลย...
‘งั้นเรากินต่อกันเถอะ^^’
‘อ่า..ครับๆ’ จีมินก็ตอบรับคำของจองกุกไปแต่ภายในใจก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ที่อยู่ดีๆจองกุกก็ลุกขึ้นออกไปโดยไม่บอกไม่กล่าวอะไรเลย
‘คุณวีครับ เดี๋ยวจีมินมานะครับ’
‘โอเคๆ’ เมื่อแทฮยองอนุญาตจีมินเสร็จเขาก็วิ่งไปโดยเร็วเพื่อไปหาใครสักคนที่ดูเหมือนจะไม่พอใจเมื่อกี้ล่ะมั้ง?
ด้านจองกุก
เขากำลังเดินไปตรงที่ไม่ค่อยมีคนก่อนจะไปยืนค้ำต้นมะพร้าวแล้วค่อยๆปล่อยน้ำตาที่เขาเก็บอั้นไว้เป็นเวลานานให้มันลงมาให้มันออกมาให้พอ แล้วคิดว่าทำไมร้องไห้มันถึงเจ็บขนาดนี้เขาเข้าใจแลเวแหละว่าการที่จีมินต้องทนเจ็บจนเลิกกับเขา ร้องไห้มาตลอด เขารู้แล้ว..รู้แล้วว่ามันเจ็บ...เจ็บจนใจจะขาดเมื่อเห็นจีมินอยู่กับพ่อของเขา ทำเหมือนกับเขาไม่มีตัวตน ทำเหมือนสิ่งที่เขาทำไว้เลย....
‘ฮึก...’ เขายืนร้องไห้อยู่ที่ใต้ต้นไม้ก่อนจะเผลอไปเห็นคู่รักคู่หนึ่งกำลังสวีทกันกลางทะเลเหมือนที่จีมินและแทฮยองทำกัน...
ด้านจีมินที่ออกมาแล้วก็กลับไปหาจองกุกที่ฟ้องแต่กลับไม่เจอเลยเดินมาเรื่อยๆเห็นใครสักคนกำลังนินกอดอกแล้วพิงต้นไม้อยู่ เขาจึงเดินเข้าไปช้าๆเพื่อจะเห็นแน่ใจว่าคือจองกุกจริงๆ
‘จองกุก...ใช่จองกุกรึเปล่า....’ เมื่อจองกุกได้ยินเขาก็ตกใจแล้วรีบเช็ดน้ำตาก่อนจะหันไปก็พบว่าจีมินมาหาเขา
'นายร้องไห้หรอจองกุก?...’
‘ฮึก...เปล่า! ชั้นแค่...แค่....’
‘ไม่พอใจสินะ เรื่องชั้นกับพ่อของนาย....’
‘หึ..คิดเองเออเอง! มโนมากๆระวังประสาทเสื่อมล่ะ!’
‘ถ้าชั้นโง่นายก็คงเป็นไอควายแล้วล่ะจองกุก โง่ต่ำตม! โง่ซ้ำโง่ซ้อน!!’ จีมินตะโกนออกมาสุดขีดเพราะไม่คิดว่าจองกุกจะโง่ได้ซะขนาดนี้
‘มึงว่ากูหรอจีมิน?!’
‘เออสิ! คนอะไรโง่ดักดานชิบหาย แม่ง!ที่กูมาเนี่ย กูมาขอโทษมึง!ไม่ใช่มาให้มึงด่ากู!’
‘แล้วทำไม! อยู่กับพ่อกูไปสิ มาขอโทษกูทำไม?!’
‘กูแค่จะบอกมึงว่า....’ จีมินเขยิบไปใกล้ๆจองกุกก่อนจะมอบริมฝีปากสีเบอร์รี่นั่นแก่จองกุกทันที สิ่งที่มอบให้นั่นกลับทำให้คนตรงหน้ายืนอึ้งนิ่งไปแต่ร่างกายก็ตอบรับมันเป็นอย่างดี มีโอกาสก็ต้องตอบรับกลับไปสิ ถูกมั้ยล่ะ....
‘นายทำแบบนี้พ่อชั้นไม่ว่าหรอจีมิน หื้ม?’
‘ถ้าชั้นทำให้นายหายโกรธนายชั้นก็ยอม....’
‘แล้วถ้า...เธอยอมเป็นเมียชั้นล่ะ เอามั้ย?’
‘.......’
‘เงียบทำไมล่ะ ทีแบบนี้ล่ะทำได้แค่นอกกายเองหน่าปาร์คจีมิน...ไม่ได้นอกใจสักหน่อย....’
‘แต่ว่า....’
‘อ่ะชู่ววว! อย่าเสียงดังไปเลยคนดี....เรามาพนันเกมกันมั้ยล่ะ หื้ม?’ จองกุกพูดไปก่อนที่จีมินจะยืนอึ้งไม่คิดว่าจองกุกจะทำมันเรื่องนี้
‘นายว่าไงนะ...พนันอะไรกัน??’
‘ก็...ถ้าใครตกหลุมรักใครก่อนคนนั่นต้องยอมทุกสิ่งทุกอย่างจากที่อีกฝ่ายสั่ง...เอามั้ยล่ะ น่าสนุกดีนะจีมิน...’
‘.....’
‘อย่ากังวลไปเลยนะ พ่อของชั้นไม่รู้หรอกว่าแม่เลี้ยงกับลูกทำอะไรน่าสมเพชกัน.....’
‘.....’
‘ตกลงมั้ย?’
‘.....ก็ได้....ชั้นตกลง!’ จีมินรับคำไปห่อนที่จะจับมือประสานกับจองกุกไว้แล้วถูกดึงไปจูบอย่างดูดดื่ม....อ่า...ใจเย็นๆสินี่มันทะเลนะไม่ใช่ห้องนอนที่จะทำอะไรบัดสีบัดถะเหลิงแถวนี้!
‘จีมิน...ขอเลยได้มั้ย? ตรงนี้แหละ’
‘ไม่...อื้อ!!!’ ไม่ทันที่จะพูดก็ถูกประกบปากไปอีกที
‘อย่าปฏิเสธเลย ร่างกายตอบรับดีอย่างนี้เนี่ย....นะ....’
‘อื้อ...อ้ะ!จองกุก....อื้อ.....’ จองกุกไซร้คอจีมินไปเรื่อยๆพรัอมทำรอยคิสมาร์คไว้ตรงบริเวณที่ไม่ค่อบมีใครสังเกตุเห็นสักเท่าไหร่ กลัวว่าแทฮยองจะรู้หน้าสิไหนๆก็ขี้เสือกอยู่แล้ว!
‘จะเอาเลยมั้ยปาร์คจีมินคนสวย.....’ สายตาเจ้าเล่ห์ที่มองมาต่อร่างเล็กนั้นต้องรีบหลบสายตาทันที สายตาออกจะหื่นกามและเจ้าเล่ห์ในเวลาเดียวกัน มันทำให้จีมินคนนี้หน้าแดงไปหมดแล้ว....ไม่ไหวแล้วนะคิมจองกุก!
‘ไม่เอา...ค่อยได้มั้ย...ขอร้องล่ะ อื้ออออ.....’
‘ก็ได้...แต่วันหลังนายไม่รอดแน่จีมิน!’ ร่างสูงตอบปึดปัดก่อนจะรีบฉุดร่างเล็กให้กลับไปที่โต๊ะรับประทานอาหารแต่เมื่อไปถึงก็ไปพบกับอะไรที่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นต่อหน้าต่อหน้า ใครมองแลเวก็รู้สึกว่ามันน่าเกลียด ไม่น่าจะเกิดเลยซะด้วยซ้ำ!
‘พ่อ!!! เมาอีกแล้วหรอ?!! รักษาภาพลักษณ์หน่อยก็ได้ม้างงง!!!’
‘เฮ้ย..ใครเรียกกูว๊า~ เอิ้กๆ ฮ่าๆ...มึงเรียกกูอ่อ....เอิ้กๆ’ ตอนนี้แทฮยองกลายเป็นคนเสียสติไปเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวนั่งหัวเราะเดี๋ยวก็อย่างนู่นเดี๋ยวก็อย่างนี้บ้าง พูดง่ายๆว่าไม่ดวกตามภาษาใต้บ้านเรานี่เอง.....
‘คุณวีครับ...คุณวี......’ จีมินที่เรียกแล้วเรียกอีกแต่สิ่งที่ได้กลับมาก็แย่เอาชิบหาย....
‘จีมินอ้อ..ไหนมาให้ป๋าหอมหน่อยสิ้!! มาๆๆๆ’ แทฮยองที่กำลังยื่นปากเข้าไปจองกุกก็เอามือมาดันไว้กาอนที่จะผลักไปแรงๆทำให้เซล้มตกเก้าอี้ไป ไอกระต่ายโว้ยยย นั่นพ่อมึงนะ!!!
‘ไอห่า...เจ็บชิบหาย...ใครถีบกู! เดี๋ยวจับปล้ำแม่ง!’ เอ้า! มึงจะปล้ำลูกรึไงกัน อีควายยยยยย!!
‘หยุดเลยนะพ่อ! ไปกลับห้อง! ไปๆๆ!!!’
‘ไม่ไป! กูจะแดกเหล้า! กูอยากเมา!’ แทฮยองสะบัดไปมาก่อนจะพยายามลุกขึ้นแต่ก็เซไปหาจีมินพร้อมกับกอด จูบ ลูบ คล้ำไปทุกที่ทำให้ร่างเล็กถึงกับอยู่ไม่สุขเลยทีเดียว
‘เอ่อ...คุณวี...คุณวี.........ปล่อยก่อนครับ...’
‘ไม่ปล่อยอ่ะ...อยากได้จีมินจังเลย ฮ่าๆ...น่าจับกดชิบหาย.....’ จองกุกที่ได้ยินก็รีบลากจีมินออกจากจองกุกทันที แล้วรีบพยุงพ่อตัวเองกลับไปที่ห้องโดยมีจีมินตามไปติดๆ
ห้องพัก
‘นายไปนั่งบนเตียงก่อนไปจีมิน เดี๋ยวชั่นจัดการพ่อเอง’
‘อ่าหะ....ระวังๆนะ’
‘อือ....’
เมื่อจัดการแทฮยองเสร็จก็พาไปนอนที่โซฟาเรียบร้อยส่วนเขาสองคนก็....
‘จีมินอ่า...มาเล่นกันดีกว่ามั้ย?’
‘ไม่เอาแล้ว! ชั้นง่วงนอน! รำคาญ!!! ไปนอนไป๊!!!!’
‘เอ้า....ไหงเป็นงี้วะ....’
‘หยุดเลยไอกาตุ่ย!!!’ แทฮยองบ่นงึมงำขึ้นมาเสียงดังแต่มันดีที่ตรงจุดพอดี...ที่ด่าไอจองกุก5555
‘จองกุกผิดอัลไลอ่ะ...ทำไมต้องด่ากัลลลด้วย...’
‘สมน้ำหน้า...ฮ่าๆ เอิ้กๆ.....อึก....’
‘โอยยยย....ไม่ไหวจริงๆเลย พ่อคนนี้นิ!!!’
เช้าต่อมา
‘จีมินค้าบบบ...เราไปหาอะไรกินกันดีกว่าเนอะ^^’
‘ก็ได้ครับ...’
‘ไอกุก มึงค่อยตามมานะ พ่อพาจีมินไปหาไรกินก่อน’
‘ครับโผมมมมมม’ น่ารำคาญจริง! คนอะไรสวีทกันอยู่ได้! ลำไย!!!
‘เออไอกุก! พรุ่งนี้เตียมเช็คเอ้าท์นะ เราจะกลับกัน จะได้รีบไปฮันนีมูน’
‘ทำไมอ่ะ รีบไปทำไม?’
‘ไม่บอกหรอก ความลับนะลูกรัก^^’
‘คนอย่างพ่อเนี่ยนะมีความลับ? ผมล่ะอยากจะอ้วก!’
‘เสือกนะมึง! ไปกันจีมิน^^’
‘อ่าครับๆ^^’ จากนั้นทั้งสองคนก็ออกไปเหลือแต่จองกุก แต่เต้าตัวนี่สิบ่นไม่หยุดเลย....บ่นบ้าไรของมัน?
(BTS) Step-Mother
สารจากไรท์
สวัสดีค่าาาทุกคน วันนี้นะคะไรท์ไม่ได้ต่อเรื่องนี้นะแต่จะไปต่ออีกเรื่องนึงแทนเนอะ อย่างอนกันนะ ฝากเฟบ เจ้ามาอ่านกันเนอะเลยนะ จะได้มีกำลังใจในการแต่งทุกๆเรื่องเลย เม้นติชมแสดงความคิดเห็นในแง่ดีได้เลยค่ะ^^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
