คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่สาม
บทที่สาม
Nine
หลัาอิ่มแบบแทบะอ้วออมา เมื่อผมัผัผับุ้ไปสามาน ในที่สุอาารย์็มาส่ผมที่บ้าน และ่อนที่อาารย์ะลับ ็ทำให้ผมนอนแทบไม่หลับับำพูอเา
'ฝันีรับ แล้วเอันนะ'
เห้ยย นี่มันประโยบอฝันีอนเป็นแฟนันปะวะ…
หรือผู้ายสมัยนี้เ้าบอฝันีันแบบนี้เป็นเรื่อปิเหรอรับ …
ึั ึั
ใผมมันเ้นแรอีแล้ว สสัยผม้อไปหาหมอสัหน่อย เผื่อบาที ผมอาะเป็นโรอะไรไม่รู้ัว ว่าแล้วผม็เินลับเ้าบ้านีว่า ยุมันุมริๆ…
หลัาเ้าบ้านมาผม็อาบน้ำล้าวามเหนื่อย อนนี้พ่อับแม่็นอนันไปหมแล้ว เพราะอนที่ผมะลับบ้านไ้ไลน์บอแม่ไว้เรียบร้อยว่าไม่้อห่ว ึ่แม่ะไ้ไม่้อรอ อีอย่าผมไม่เหมือนไอ้ทีที่ไม่มีุแบ้าน เพราะโนยึ ผมแอบยิ้มให้ับวามิัวเอเบาๆ แล้วเสียโทรศัพท์ที่าร์ไว้้าเีย็แ้เือน
(เสียมือถือ)
"มึ" 1 นาทีที่แล้ว
ผมเิอนมาหยิบมือถือู็เห็นไอ้ที็ไลน์มา ผมึเปิแอพเพื่อที่ะอบมัน แ่ไม่ทันใมันเพราะมันโทรเ้ามาทันที่ที่เห็นผมอ่าน
“ว่า” ผมรอสายไป
"ูไ้รถืนละ ีใิบหายเลยรับ" ไอ้ทีระี๊ระ๊าบอผม้วยวามีใ
แหม ไ้ลูรัืน็น่าะีใแบบนี้ล่ะนะ ผมถอสายาร์แล้วทิ้ไว้แบบนั้น หยิบแ่ัวมือถือมาแนบหู พลาเินไปทีู่้เสื้อผ้า
"เรื่อให่มาเพื่อน" ผมแวมันพลาเลือาเใส่นอนไป้วย
"ฮ่าๆๆๆๆ เออ ็มันีในี่หว่า วาละรับเพื่อน" มันบอผม้วยวามีใ
"เออ สัส" ผมวาสายมัน ่อนะโยนโทรศัพท์ลบนเีย แล้วหันมาใส่บ็อเอร์ แล้วทิ้ัวลนอน ่อนะหลับาล้าๆ ไม่รู้ว่า้วยวามเหนื่อยหรือเพราะอะไร แ่ผมิว่า...
ืนนี้ฝันีริๆนั่นแหละ
Kin
ผมล็อรถ ่อนะแะาร์เพื่อึ้นไปั้นบนสุออนโ ึ่มีเพียห้อเียว โยส่วนให่ะเป็นห้ออเ้าออนโ ึ่็ือผม
ผมบบริหารรับ ไม่ไ้บสถาปัย์หรอ ผมไปสอนที่นั่นเพราะเพื่อนผมมาอให้ไป่วยสอนแทนเธอที่ลาลอ ผมเลยบปารับำไป เพราะอะไรน่ะเหรอ... ็วันที่เธอมาอให้่วย มันรับวันที่ผมไปสัมมนาวิสัยทัศน์ผู้บริหารระับสูอบริษัทพอี เรานัเอันที่ห้าหลับสัมมนา เธออให้ผม่วยสอนแทนเธอ โยมีเนื้อหาและ้อมูลให้ ึ่ผมพอสอนไ้ แล้ววันนั้น็บัเอิเหลือเิน ที่ไ้ไปเอนายที่นั่น ึู่าุแล้ว เ็มัเป็นอมหาลัยK และนายไม่รู้ว่านั่นน่ะ มหาวิทยาลัยอพ่อผมเอ ทาสะวนานี้ อแล้หน่อยละัน ผมรับปาเพื่อนว่าะสอนแทน และเ้ามาสอนในวัน่อมา
ผมถอเน็ไท์และนาฬิา้อมือไปเ็บ ่อนที่ะถอเิ๊ออไปใส่ะร้าผ้า ามมา้วยาเสแล็สีำทิ้ลพื้น ่อนะใส่เพียบ็อเอร์ัวเียว เินไปเปิู้เย็น หยิบเบียร์มาพร้อมับูทีวี
ผมเป็นนไม่่อยพูแ่ไหนแ่ไร แ่ผมรู้สึว่า่วนี้ผมพูเยอะึ้นโยเพาะเวลาที่พูับนาย ึ่ผมไม่รู้ว่าทำไมเหมือนัน แ่ผม็พยายามหาำอบให้ับัวเอเี่ยวับเรื่อนี้
และผมหวัว่าสัวันผมะพบำอบอำถามว่าทำไม้อเป็นนาย
Nine
"สำหรับวันนี้แ่นี้รับ"
สิ้นเสียอาารย์ทุน็โห่ร้ออย่าีใให้ับสัปาห์สุท้ายอมิเทอมที่บลไปอย่าไม่ทารุรรมพวเรามานั สัปาห์หน้าเริ่มสอบมิเทอมแล้ว พวผมาเิมที่ไม่่อยไ้เอันนอเวลาเรียน ็ูเหมือนะห่าหายันไปแน่นอน ยิ่เฟยไม่้อพูถึเลยรับ ล่าสุมันบอมี่ายอาสาเี่ยวับบูระวัวาอาราม รวมถึ่วยาน้านิรรรม ประิมารรมอโรเรียน่าๆ ทำให้ผมิว่ามันหายไปยาว ีที่ยุนี้สมัยนี้มีสื่อโเี่ยลเพิ่มมาึ้น ไม่ั้นผมิว่าเพื่อนผมโนลัพาัว ผมทยอยเ็บีทบนโ๊ะ แล้วเหลือบมอไปทาไอ้ที
"โว้ยย โร่ว" ไอ้ทีะโนพร้อมบิี้เีย
"ูเพิ่เยเห็นมึ่วนะเนี่ย" ผมพูประมันไป แล้วปิิปเป้อผม มันหันวับมามอแร
"นอย่าทีไม่หลับในาบรับโผมม" มันยิ้มาหยีให้ผม ผมียิ้มให้มัน่อนอบลับมันไปว่า
"มึอย่ามาพู ูเห็นมึนอนพร้อมู" ผมบอ แหม… อยาะเบิ๊ะโหลสัที
"ฮ่าๆๆๆๆๆ" พวเราหัวเราะพร้อมัน มันเ็บีทยัลระเป๋า แล้วเินออผมไปิน้าวที่โรอาหาร
ทันทีที่ลมาาึะ แม้ว่าะเป็น่วสายๆอวัน็าม แ่ว่าประารแน่นนัเหลือเินทำเอาผมาเือบลาย
ผมับมัน่วยันมอหาที่ว่า แ่็ยัไม่เอ ไม่แปลที่ะไม่มีที่ เพราะทุสาาะเลิเรียนแล้วมาิน้าวที่นี่ ั้แ่ที่โรอาหารยายร้านเพิ่ม ทำให้หลายนเบื่ออาหาระัวเอและเพื่อมาูหนุ่มๆในะอื่นให้ใมันระุ่มระวย อนนี้ที่นี่เลยทั้ร้อนอบอ้าวและเบียันเป็นปลาระป๋อ
พอไอ้ทีเห็นนลุมัน็รีบวิ่ไปอ แล้วึผมไป้วย หลัเบียับนำนวนไม่น้อย พวผม็ไ้นั่สัที มันหยิบเป้าผมไปวาที่เ้าอี้ แล้วสั่ผมว่า…
"นาย เี๋ยวมึไปื้อ้าวนะ ูเฝ้าโ๊ะ" มันี้นิ้วไปที่ร้าน้าวราแที่มีน่อแถวอยู่่อน้ายาว
"ไม่ไ้ั้ใใู้เลย" ผมส่สายาประมาว่า ‘ูเอือม’ ไปให้มัน มันโบมือปัๆให้ับผมแล้วบอ
"น่าๆเพื่อนรั เอาแเียวหวานเพิ่ม้าว" มันสั่เสร็สรรพ
ผมึหมทาเลือ ไ้แ่หยิบธนบัรใส่ระเป๋าเสื้อ เพราะไม่อยาพระเป๋าเินไป
"รับท่านมหานที" ผมระแทเสียให้มัน ่อนวาระเป๋าเินที่หยิบแ่ธนบัร แล้วเินรไปที่ร้าน้าวราแ
ทันทีที่มาถึร้านผม็ยืน่อิว ผมี้นิ้วนับิว่อนหน้าแล้วำนวู านั้นึหยิบมือถือมาเล่นรอ่าเวลา
"ินไรี๊ะ สั่ไ้เลย" ป้าร้าน้าวยิ้มให้ผม ผมเยหน้าึ้นาอมือถือแล้วเห็นว่าถึิวผมแล้ว ึยัมือถือลในระเป๋าาเ
"เอาเียวหวานรับป้า เพิ่ม้าว้วยนะรับ" ผมยิ้มอบป้าแ
"านเียวเหรอลู" ป้าถามผมหลััแเียวหวานเสร็ ผมยืนมอับ้าวอื่นๆที่มีแล้วบอป้า
"อีานเอาเหมือนันรับ"
ในอนนี้ ผมถือาน้าวยัษ์สอานไว้ใน สภาพผมเหมือนนเล่นายรรม หรือะว่าเหมือนหนอนำลัิ้นี เพราะนที่เบียเ้ามา ทำให้ผม้อระวัาน้าวในมือ ผมิในใว่า้าวโรอาหารมันอร่อยนานั้นเลยเหรอ ถึไ้พุ่ัวมาินที่นี่ัน
ผมพยายามระวัาน้าวเพราะลัวไปโนนอื่น แ่ผมระวัไม่มาพอ..
“เฮ้ย” ผมร้อลั่นหลัาถูใรสันาแถวที่่อิวร้านอื่นถอยมานเ้า ทำให้ผมทรัวไม่อยู่ นเินนับผู้ายนหนึ่ที่ำลัสวนมา
เพล้
้าวสอานในมือผมหล่นลที่พื้น านระเบื้อแเป็นเสี่ย ผมลนลานใทำให้ะรีบลานไปเ็บน ทำให้เ่าผมล้มลาารทรัวไม่อยู่ แล้วทับานที่ัวเอทำแเมื่อี้นี้
"โอ้ย เี่ย เ็บ" ผมสบถลั่นโรอาหาร ทำให้ผู้นรอบๆหันมามอผมและเหุาร์รหน้า แ่้วยวามเ็บทำให้ผมเลิสนในรอบ้า แ่ับที่เ่าัวเอไว้้วยวามปว
"เป็นอะไรมั้ย?” น้ำเสียฟัูเป็นห่วอายที่โนผมนถามึ้น เานั่ลอย่ารีบร้อนแล้วมอที่ผม
"เ็บเ่า" ผมบอ
ในอนนี้เราสอนำลัเป็นุสนใอทั้โรอาหารยิ่ว่าเิม นทำให้ผู้นเริ่มถอยเป็นวว้าล้อมเราสอนไว้ และเียวหวานที่เป็นแบ็ราว์ แหม ทีอนนี้เว้นวว้าเียวนะรับ เมื่อี้ผมโนเบียนับับปอรวมันแล้ว
"ึ้นมาสิ" ายนนั้นยื่นมือมาให้ผม ผมเ็มือับาเนัศึษาแล้วเอื้อมไปับมือเพื่อึัวเอึ้น านั้นพอยืนไ้แ่ไม่ถนัมานั็เลยไ้มามอนรหน้าแบบัๆ
หล่อแหะ ือนที่ผมนสูประมา180ไ้มั้ าว้วย ยิ่มอหน้าัๆยิ่หล่อ
"อืม อบใ" ผมบอับนรหน้าหลัาที่ยืนีๆไ้สัพั านั้นผม็ไ้ยินเสียะโนา้านนอวล้อม
"นายยย มึเป็นไรร" ไอ้ทีพยายามแหวฝูไทยมุเ้ามาหาผม มันหอบเล็น้อย ท่าะเพิ่รู้เรื่อ
"ูไม่เป็นไร" ผมอบมัน มันมอมาที่าผม
"เลือไหลมั้ยวะ" ทีมันหน้าี ผมมอลไปที่าัวเอ
"ูะรู้ไหม ใส่ายาวเนี่ย" ผมำท่าทีื่นระหนอเพื่อน
"ผมว่าไหลนะรับ ็าเุมันุ่มเลือแล้วนี่" หมอนั่นี้นิ้วมาที่หัวเ่าผม ที่มีาเสแล็เปียๆแนบอยู่ ผมมอามทันทีที่หมอนั่นพู ทำให้เพิ่ะรู้สึัวว่าเ่าผมมันเริ่มเหนอะแล้ว
"เหี้ยละ" ผมว่าอย่าใ ่อนะรู้สึเ็บึ้นมา ผมหันไปหาทีเพื่อบอให้มันรู้
“พาูไปห้อพยาบาลหน่อย เาน่าะทำแผลเบื้อ้นให้ไ้” ผมหันไปบอมัน มันึพยัหน้ารัวๆแล้วเ้ามาประอผมไว้ แม้หน้ามันะีเพราะเป็นโรลัวเลือ แ่สุท้ายไอ้ทีับไอ้หน้าหล่อนั่น ็่วยันพยุผมนละ้า่อนพาไปห้อพยาบาล
ระหว่าทาวามเสืออเพื่อนผม็ำเริบ มันหันมาถามแบบระิบ ไม่สิ แบบที่มันิว่าระิบบับลูผู้ายที่โนอาารย์ับไ้ไปแล้วรั้นึแ่ยัไม่เ็
"มึๆนนั้นใรอะ" ไอ้ทีสะิเอวผม ่อนทำหน้าพยัเพยิไปทาไอ้หมอนั่น ึ่เสียระิบที่ไม่ระิบอมัน ทำให้นอบไม่ใ่ผม แ่ลับเป็นนที่มีื่อล่าวถึในารสนทนาแทน
"ผมือนที่โนุนนี้น แ่เ้าล้มเอ แทนที่ผมะล้มรับ" อีฝ่ายบอยิ้มๆ ผมเลยหันไปบอที
“ามนั้นเลยมึ” ผมบอมัน
“มึนี่็มีมุมเอ๋อเหมือนันนี่หว่า ิว่าูเอ๋ออยู่นเียว” มันว่าผม
“ถ้าไม่ิทีู่ถูมึแบ ูะเาะหัวให้ที ไอ้เวรนี่” ผมว่ามัน มันทำหน้าวนๆใส่ผม แล้วหันไปถามอีฝ่าย
"แล้วนายื่อไรอะ" ่อมเสือเลเวลสออไอ้ทีทำาน
"พอร์รับ" อีฝ่ายอบ
พอถึห้อพยาบาลผม็ไ้อาารย์พยาบาลมาทำแผล ล้าแผลให้ อาารย์บอว่าอาะมีเศษานระเบื้อที่หลเหลืออยู่ในแผล ึแนะนำให้ผมไปโรพยาบาลเพื่อรว้ำและรอูอาาร ผมึอบุอาารย์พยาบาล
เมื่อเสร็เรียบร้อยแล้วผมึเินออไปหาไอ้ทีที่หน้าห้อพยาบาล ่อนะพบว่า พอร์ยันั่รออยู่ ้วยวามแปลใึถามไป
"อ้าว ไม่มีเรียนเหรอ" ผมถามพอร์ ึ่พอร์็รีบลุึ้นมาทาผม้วยวามเป็นห่ว ผมึ่อยๆะเพลไป
"ไม่รับ เป็นไบ้ารับ" พอร์ถาม้วยสีหน้าเป็นห่ว ไอ้ทีรีบวิ่มาพยุผม้วยวามเป็นห่ว
"ไม่เป็นไรละ อบใมา" ผมบอมัน “อบใ” ผมหันไปบอที
"มึเ็บเ่าับไหวเหรอวะ" ไอ้ทีถามผมะที่เป็นเสาให้ผมเาะแน เพราะพวผมไม่มีเรียนแล้ว ็ว่าะลับบ้านเลย
"ไหว" ผมบอที
"ใหู้ับให้มั้ยวะ" มันถามผม
"แล้วมึะออมายัไ เสียเวลาเทียวไปเทียวมา" ผมบอมันเพราะเห็นว่ามันเอารถมาไ้แล้ว เพราะเมื่อวานป๊าม๊ามันให้เอามาไ้แล้ว ผมไม่อยาให้มัน้อวนลับไปลับมา ถ้ามันไปส่ผม็้อลับมาเอารถที่นี่อี ผมรุ่นิอยู่พันึ
"ผมไปส่ไ้นะรับ" พอร์บอ ผมึหันวับไปทามัน
"เฮ้ย ไม่้อๆ" ผมรีบบอมัน พอร์ทำหน้าาริัแล้วบอผม
"มันเป็นวามผิผม ผมไปส่เอรับ" พอร์ับ้อมือผม แล้วพาผมเินออไป แ่้วยวามที่เ่าผมเ็บ ารเินเหินึไม่สะวเหมือนเย และพอร์็น่าะเพิ่รู้ัว ึเปลี่ยนาับมือมาเป็นประอแทน
“เฮ้ย ไม่เป็นไรพอร์” ผมรู้สึเร็ๆับารที่มีนอื่นมาโนัว ทำให้รู้สึเอะะแปลๆ
“ั้นเาะแนเราแทนมั้ย” พอร์ถามผม เพราะผมูเหมือนนที่เินไม่ถนัเอามาๆ
“ั้นเราอยืมแนละัน อบใมา” ผมล่าวอบุ านั้น็เาะพอร์ไว้เพื่อเินไปที่รถ แล้วหันมาทาไอ้ทีที่ยืนรอส่ผมอยู่ ผมส่สายาับปาพะาบๆลับไปถามมัน ้วยประโยว่านี่แม่ ใหู้ไปับเ้าริเหรอวะ? และสิ่ที่ไ้รับารอบลับาเพื่อนสุรัอผมือ
"เออ ั้นไอ้นาย ลับีๆเว้ย" ไอ้ทีป้อปาะโนามมา ทำเอาผมอยาะมุหัวลินับไอ้เพื่อนเวรนี่
Kin
ผมเินลมาาห้อประุมพร้อมพ่อ หลับารประุมเรื่อระบบารลทะเบียนในปีหน้า ระหว่าที่ำลัรอลิฟ์พ่อ็วนผมุยามประสาพ่อลู
"ินะลับบ้านมั้ยวันนี้ แม่ถามถึ ระวัแม่ะน้อยในะ" พ่อผมถามึ้น ผมหันมอพ่อแล้วยิ้วึ้นเล็น้อย
"มีอะไรเหรอรับพ่อ" ผมถามพ่ออย่าสสัย
"แม่ถามหา ั้แ่เรียนบลับมา แไม่่อยมาบ้านเลย" พ่อบ่นผม
ั้แ่เรียนบมา็หลายเือน่อนไปเือบปี ผมแทบะไม่ไ้ลับบ้านเลย วามริมันเพราะเรื่ออื่นๆ้วย ทำให้ผมแทบะหาเวลาว่าไม่ไ้เลย นอา้อเรียนรู้ธุริอบริษัทแม่ ยั้อเรียนรู้และบริหารบริษัทในเรือให้ไ้รามเป้าที่วาไว้ ทำให้ผมันัวเอ นลายเป็นนล้ายนบ้าาน
ผมมอพ่อที่มอมาทาผมอย่ารอำอบ
"ไ้รับ เี๋ยวไว้ผมโทรบอล่วหน้านะรับ" ผมอบพ่อไป ท่านยิ้ม่อนบบ่าผม
"ถ้ามีแฟน็พามาบ้านสิ มาไหว้พ่อับแม่บ้า" พ่อบอผม
"เอ่อ…" ผมอ้ำอึ้ว่าอะไรที่ทำให้พ่อิแบบนั้นันนะ
“็ินไม่ลับบ้าน ไม่ใ่ว่าอยู่ับแฟนหรอเรอะ” พ่อแวผมำๆ
“ถ้าผมมี พ่อไ้เห็นนแรแน่” ผมบออย่าท้าทาย านั้น็ลลิฟ์ไปยัั้นล่า พลาิในใ
ะไปมีไ้ไล่ะรับพ่อ.... ผมแอบถอนหายใในใ
เมื่อถึั้นล่า ผมไหว้พ่อ ่อนที่ะแยัวเพื่อไปเอารถและเรียมัวลับอนโ เนื่อาวันนี้ผมไม่มีสอน ผมะมีสอนแทนแ่สัปาห์ละสามั่วโมเท่านั้น ทำให้ผมยัพอมีเวลาไปทำานส่วนอื่นอผมเอ้วย
ระหว่าที่ำลัเินไปที่ลานอ สายาผมเหลือบไปเห็นนายำลัึ้นรถไปับใรสันที่ประอมา
“ใร” ผมไ้แ่พึมพำ เพราะูเหมือนะไม่ใ่นที ทำให้ผมไม่แน่ใว่าเป็นใร ไวว่าวามิ ผมรีบเินเ้าไปหาอนที่นายำลัะ้าวึ้นรถันนั้น
"นาย" ผมเรีย ทำให้นายหันมามอามเสีย
"อ้าว! อาารย์ิน" นายทัผมแล้วยมือไหว้
“สวัสีรับ” ผมรับไหว้นาย แล้วหันไปสบามอน้าๆ พลาิในใว่า ‘ไม่ใ่นที แล้วใรัน?’
"ไปไหน" ผมถามเสียเรียบ
"ลับบ้านรับ" นายเอียออบผม้วยสีหน้าสสัย ผมเบนสายาึ้นไปมอนที่มาับนาย ้วยวามสสัยใร่รู้ผมึอไม่ไ้ที่ะถามไป
"ไม่ใ่เพื่อนเรานี่" ผมพูบอนาย ่อนส่สายาไปหาน้าๆนาย น้าๆนายผละมือออาแนอนาย แล้วยมือึ้นมาไหว้ผม
“สวัสีรับ” ผมรับไหว้ามมารยาท านั้นอีฝ่ายึพู่อ
"รับ พอีผมทำเ้าหล้มบาเ็บ เลยะพาไปส่บ้านรับ" เ็นนั้นอบผม ทำให้ผมมอนายอีรั้ ็เห็นว่าที่เ่ามันปูออมา
“ไปโนอะไรมา” ผมถามอย่าเป็นห่ว นายมอไปที่เ่าัวเอแล้วบอผม
“อ๋อ ผมล้มน่ะรับ เผอิไปโนานระเบื้อที่แเ้า เลยเป็นแผล” นายอบผมเสียแผ่ว ทำให้ผมนั่ยอๆลไปูที่เ่านาย านั้นึลุึ้นมา
"ลับ้วยัน ะแวะไปแถวนั้นพอี" ผมบอนาย นายหันมอหน้าพอร์อย่าลำบาใ พอร์ึพยัหน้าให้นายมาับผม ผมประอนายที่ ่อนหันไปยิ้มให้เ็นนั้น
"ไป่อนนะ" ผมบอ
"รับ สวัสีรับอาารย์" มันเน้นเสียำว่า 'อาารย์' มาเินไปนะ ผมว่า
ผมให้นายนั่รอ านั้นึไปถอยรถมารับนาย านั้นผมประอนายึ้นรถผม ่อนะโน้มัวไปาเ็มั ในอนนั้นนาย็หน้าแึ้นมา
ึั ึั
เสียหัวใอนายเหรอ
ผมไ้แ่ิในใ ่อนะอพิสูน์อะไรบาอย่า ้วยารโน้มหน้าเ้าไปใล้นาย อนนี้หน้าผมับนายห่าไม่ถึืบ ลมหายใอนายรหน้าผม ผมเบนสายาไล่าา มู และปา
อยา......
ผมหยุวามิัวเอ แ่ร่าายผมไม่ยอมหยุาม
นาย้อมาที่ปาผม
่อนที่ผมะทาบริมฝีปาลไปบนลีบปาเล็อนาย และลึริมฝีปานายเบาๆ
"อื้ออออออ" นายเปล่เสียออมา
ผมไ้ยินเสียอนาย มันฟัแล้วระุ้นอารม์ผมไ้เป็นอย่าี ผมยริมฝีปาออ แล้วทาบลใหม่พร้อมสอลิ้นร้อนอผมลับลีบปาอนาย
ผมเลียลีบปาบาอนายนื้นแะ
"เปิปาหน่อยรับ" ผมบอเสียพร่า
"อื้ออออ" นายราึ้น
ผมใ้โอาสนี้สอลิ้นเ้าไปหยอล้อับลิ้นน้อยอนาย วัลิ้นเล่นับนาย
เสียื้นแะอน้ำลายส่เสียึ้นมาอย่าน่าอายภายในรถผม
"อื้มมม" นายราออมา
"อื้มมมม" ผมิมริมฝีปาหวานนี้ไปเรื่อยๆนนายทุบเ้าที่หลัอผม
ผมถอนริมฝีปาออ ่อนะเยานายึ้นมาสบาผม
"แฮ่ แฮ่ๆๆ" นายหอบหายใอย่าเหน็เหนื่อย
"รั้แร?” ผมถามนายอย่าแปลใ
"อาารย์ิน!" นายว่าผม่อนสะบัหน้าไปทาอื่น แ่ผม็ทันเห็นหน้าแๆน่ารันั่นไ้ทันหรอนะ
ผมปิประูรถฝั่นาย ่อนนึึ้นไ้ว่า เมื่อี้ไม่ไ้ปิประู ผมยิ้มอย่าอารม์ีที่ไ้เป็นูบแรอนาย
Nine
ผมนั่บิัวเพื่อลบเลื่อนวามรู้สึบาอย่าในใ
"บ้าะมั"
ึั ึั
ผม....ผมเป็นอะไรเนี่ย
วามเลีย วามไม่อบหน้าอนแรมันหายไปหมเพราะูบเมื่อี้ มันเรียูบหรือเปล่านะ … เิมาผมไม่เยูบ ถามว่าผมเยมีแฟนมั้ยีว่า เพราะอยู่ับไอ้ทีลอ นนรอบ้าิว่าเป็นแฟนับมันันหม ผมับไอ้ทียิ่เป็นไปไม่ไ้ให่ แ่็ไม่ไ้หมายวามว่าับนอื่นะไ้หรอนะ แ่ว่าาเมื่อี้และอาารอผมในอนนี้ล่ะ ผมะอบัวเอว่ายัไ…
แล้ว...
ผมหันหน้ามออาารย์ิน ไม่ไ้หันรๆหรอนะ เหลือบๆมอ็พอ อาารย์ิยัไมาูบผม?
"หืม เป็นอะไรรับ หน้ายุ่เียว?” อาารย์ละสายาาถนนมามอหน้าผม
"เอ่อ เอ่อือ .. " ผมเพิ่รู้ัวว่าิไฟแ มิน่า… มอนอาารย์รู้ัว
"ว่าไรับ หื้ม?” อาารย์ินยื่นหน้ามาใล้ผม
"หยะ อย่านะรับ!!" ผมยมือึ้นมาพร้อมป้อันเ็มที่ แ่ผ่านไปสัพั็ยัไม่มีอะไรเิึ้น ทำให้ผมลายมือที่ป้อันัวเอล้าๆ
"ิว่าอาารย์ะทำอะไรรับ" อาารย์ินลั้นำให้ับผม ทำให้ผมทำหน้าบึ้ใส่้วยวามโมโหที่โนแล้
อาารย์แล้ผม!!!!!!
ผมไม่ไ้อบว่าิอะไร เพียแ่หน้าแอบลับไปและิว่านั่นน่าะเป็นำอบที่ีที่สุสำหรับอนนี้แล้ว านั้นเมื่อผ่านไฟแมาไ้อาารย์ิน็ถามผมอีรั้
"หิวมั้ยรับ" อาารย์ถามผม
"ไม่รับ" ผมอบามวามริ แ่ะให้อบามรเป็น ไม่ล้าหิวหรอโว้ยรับ สถานาร์ล่อแหลมแบบนี้
"ั้นลับเลยนะ" อาารย์ถามผมอีรั้
"รับ"
(เสียโทรศัพท์)
เสียโทรศัพท์ผมัึ้น ทำให้ผม่อยๆเอี้ยวัวไปล้วาระเป๋าาเเนื่อาไม่่อยถนันั อาารย์ินเหลือบมอมาทาผมเล็น้อย ่อนะลับไปสนใถนนรหน้า่อ ผมเห็นื่อแม่โทรเ้ามาึรับสายท่าน
"รับแม่" ผมรับสายแล้วอบลับ
"ลับยัรับนาย" แม่ถามผม้วยวามเป็นห่ว ผมยิ้มให้ับน้ำเสียที่เป็นห่วลูอแม่
"ำลัลับรับ" ผมอบลับท่าน
"แม่ทำอโปรน้อนายไว้น้า รีบมารับ" แม่บอผมอย่าื่นเ้น ทำให้ผมยิ้มว้า เมื่อนึถึับ้าวอโปรฝีมือแม่ในวันนี้ แมุ่ยอีสอสามำ านั้นผมึบอแม่ว่าใล้ถึแล้ว ทำให้แม่อัววาสายเพื่อมาเรียมรับผมที่หน้าบ้าน
"ฮ่าๆๆ โอเรับผม" ผมวาสายแม่เพราะถึบ้านพอี ึ่แม่ำลัเินออมารับผมที่หน้าบ้าน อาารย์ินเินมาเปิประูให้ผม
"โอ้ย" ผมำลั้าวลารถโยลืมไปว่า ผมเ็บเ่า ยัไม่ทันไ้ล้มลไป ัวผม็ลอยาพื้นเพราะใรบานมารับผมไว้ไ้ทัน ผมแอบถอนหายใที่ไม่้อ้นระแทพื้นอีรอบ
"ระวัหน่อยรับ" อาารย์ินส่สายาุมาให้ผม สายาแบบนั้น ผมะละลายรับ ยอมาย
"ะ ะ อโทษรับ" ผม้มหน้าบออาารย์ิน
เินรับ… แม่เอ้ยหัวใ
"นาย!! เป็นไรลู?” แม่วิ่มาหาผม้วยวามใ ผมผละหน้าออาอออาารย์
"สวัสีรับ" อาารย์ินสวัสีแม่ผมทั้ที่ยัประอผมไว้ ทำให้ผมหันไปเห็นแม่ที่มอมา้วยวามสสัย
"่ะ เ้าบ้าน่อน่ะ" แม่ที่ำลัใรีบพาผมเ้าบ้าน
ผมถูวาลบนโฟา เรียว่าวา็ไ้ เพราะหลัาประอแล้วไม่ถนั อาารย์ึอุ้มผมเินเ้าบ้านมา ่อนะสบาับอาารย์ที่ำลัมอมา...
"อบุนะะที่พาน้อนายมาส่" แม่บอ านั้น็เินเ้ามาลูบหัวผม
"รับ" อาารย์ินยิ้ม พลามอมาที่แม่ที่ำลัลูบหัวผม
"นี่เพื่อนใหม่เหรอน้อนาย?” แม่หันมาถามผม ทำให้ผมลนลานหาำอบที่ไม่ไ้เรียมไว้
"เอ่อออ เอ่อ…" ผมะบอไอะ ือเป็นอาารย์ทีู่บผมรับ แบบนี้ไม่น่าะไ้แฮะ… อีอย่ามันผิรรยาบรรนะรับ ว่าแล้ว็อยาะบหน้าัวเอแรๆที่ไปทำผิแบบนั้น
แ่ผมยัไม่ทันไ้อบ เสียออาารย์ิน็ัึ้นมา่อน
"เปล่ารับ เป็นอาารย์รับ" อาารย์ินอบแทนผม
"ว้ายายแล้ว ทำไมน้อนายไม่รีบบอแม่ล่ะลู ั้นถ้าไม่รบวนมาไปว่านี้ ็ทานอาหาร้วยันัมื้อ่อนนะะ" แม่รีบวนอาารย์ินอยู่่อ ผมระุายเสื้อแม่เบาๆ
"อบุรับ" อาารย์ินทำหน้าีใ านั้นแล้วหันมามอผม
"แม่ ...อาารย์เ้าะไปไหน่อหรือเปล่า นายรบวนมาแล้วนะรับ" ผมบออย่าเรใ เพราะไหนะมาส่ ไหนะยผมมาวา แ่นี้ผม็เรใะแย่แล้ว…
อีอย่าที่บ้านผม ็มีแ่พวไอ้ที ไอ้เฟยที่เ้ามา บารั้็มีเฮียทันเ้ามาบ่อยๆเพื่อเอานมนมเนยมาฝาบ้านผม แ่นี่ับอาารย์ หรือะเป็นวามรู้สึเหมือนอาารย์มาเยี่ยมบ้านเหรอ ผมนั่นึับัวเอ
"ไม่เลยรับ .. ผมอยาอยู่ที่นี่นานๆ" อาารย์ินอบลับแม่ แ่สายามอมาทาผม
่วย้วยรับ …
วิานผม...หลุไปแล้ว
ความคิดเห็น