[ Bts × you ] coincidence

ตอนที่ 2 : 2 ปล่อยฉันไป ไอ้โรคจิต

"มึงทำอะไรกูอ่ะ" 

เอาละฉันพูดคำหยาบที่ใช้เรียกสรรพนามของคนออกมา

"Ok ถ้าอยากรู้เดี๋ยวทำให้ดู"

2 ปล่อยฉันไป ไอ้โรคจิต

[Bts x you]  coincidence

                                                      

ซูก้าเดินเข้ามาหาฉันแล้วคลานขึ้นมาบนเตียงที่ฉันกำลังนอนอยู่อย่างช้าๆ

แล้วเอาจมูกนายนั่นมาชนกับฉันแล้วพูดว่า..

"ให้ฉันเริ่มตอนไหนก่อนดีนะ"

"เริ่มบ้าอะไรละ ฉันจะกลับบ้าน"

"บ้านเธอก็ที่นี่ไง"

แล้วนายซูก้าก็ ถอดเข็มขัดกางเกงออกแบบเร่งรีบ

"จองกุกมึงออกไปดิ้"

"ทำไมอะ อยากดูคนแก้ผ้า"

"โอ้ย ออกไปก่อนได้มั้ย งั้นกูจะเอามึงแทนนะ"

"อย่าพูดงี้ดิ ขนลุก เออไปละ"

ปัง! 

นายจองกุกก็ออกจากห้องทันทีที่ซูก้าสั่ง

ทำอะไรอะ อย่ามาทำอะไรฉันนะ แฟนทั้งหมดของฉันก็ไม่เคย

ทำอะไรฉันเลยอะ ฉันยังซิงอยู่ (แค่พูดในใจกับตัวเอง-_-)

"แกทำบ้าอะไรอ่ะ"

"เอ้า ก็ทำให้ดูไง"

ฉันตกใจกับสิ่งที่ทุเรดสุดๆที่อยู่ตรงหน้าฉันมากๆ บอกเลยว่ามากๆ

แล้วอะไรก็ไม่รู้ทำให้ฉันหยิบหนังสือเล่นเบ้อเล้อ ที่จริงจะหยิบแจกัน

แต่แขนไม่ถึง ฮืออ อะไรจะซวยขนาดนี้ 

โพ้ะ! 

อะไรก็ไม่รู้ทำให้ฉันเอาหนังสือที่ฉันหยิบตีไปที่ซูก้า

จนเขาเซนิดหน่อย พอเขาเซแล้วล้มไปที่เตียงอยู่ข้างๆฉันฉันก็เอาแรง

ทั้งหมดที่มีถีบลงไปที่ตัวนายนั่น จนตกลงไปที่พื้น 

คุณ: "เออลงไปได้ก็ดี ฉันไปก่อนนะบาย"

ฉันหันไปมองหน้านายยุนกิซูก้าอะไรนั่นแล้วพูดเยาะเย้ย

แล้วแลบลิ้นให้นายนั่นไป

เออแล้วฉันทำไงต่อหรอ ก็รีบวิ่งไปแล้วเปิดประตูเพื่อออกจากห้อง

ตุ้บ

ตุ้บอีกแล้ว กูชนอะไรเข้าไปอีกละ โอ้ยยย

วี: "เธอจะไปไหน"

คุณ: "ก็ออกไปจากที่นี่ไง อย่าโง่คิดว่าจะไปเต้นระบำอยู่ไหนละ"

วี: "ทางที่ดีอยู่กับฉันจะดีกว่านะ จะได้ครางเป็นไงละ"

ยุนกิ: "เออ เก็บแรงของเธอ มาขย่มตักฉันดีกว่านะ"

นายยุนกิพูดหลังจากที่วีพูดไปเมื่อกี้ แล้วมันรู้สึกตัวได้ไง พูดได้ไง

ยัยบ้า ไม่ได้นอนสักหน่อยจะไม่รู้สึกตัวได้ไง โง่ ฉันพึมพำกับตัวเอง

จองกุก: "แล้วเธอจะหนีทำไม มันเป็นความผิดเธอนั่นแหละ

ที่อยู่เฉยๆมา กระตุกต่อมอารมณ์ของฉันเอง" 

อ้าวนายจองกุกมาจากไหนวะ เออมันอยู่ข้างหลังวีและก็มีคนอื่นๆอีก4คน

ที่อยู่ข้างหลังวี แล้วมองฉันด้วย

คุณ: ปล่อยฉันเหอะ ฉันจะร้องไห้ละนะ 

ฉันพูดออกมาละน้ำตาก็คอเบ้า 

แรปม่อน: อย่าเยอะได้มั้ยรำคาญ ท่าเยอะฉันจะไม่ว่าชอบด้วยซ้ำ

จีมิน: ดูยัยนี่ดิ ตัวหดหมดละ คงอยากโดนอีกมั้ง

ฉันช็อกกับคำพูดของพวกนั่น ที่ลามกสุดๆ

เจโฮป: เออ "แล้วของเธออ่ะ พรุนรึยัง" 

จองกุก: หึ จะเหลือหรอ

กูช็อคจนไม่ขยับตัวเลยแม้แต่สักนิด อึ้งสุดๆ ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร

หลังข่าว

ซูก้า: จัดเลยดีมั้ย ของฉันมันเป็นท่อนไม้ละ

จิน: เอาดิ

ซูก้าเดินมาหาฉันหลังจากที่เอาโซ่มา 

คุณ: จะทำไรอ่ะ

พวกเขาไม่ฟังคำฉันพูดเลยซักนิด 

แล้วซูก้าก็ลากฉันขึ้นบนเตียงแล้วล่ามโซ่ที่ข้อมือฉันที่หัวเตียง

จนขยับไม่ได้แล้วลงมาล่ามโซ่ที่ขาของฉันไว้กับขาเตียง

จองกุก: เอาละฉันเริ่มประเดิมก่อนเลยนะ 

คุณ: ทำอะไร ปล่อยฉัน ไอ้โรคจิต ฉันเกลียดนาย!!!

แล้วจองกุกก็ลูบที่ขาฉันแล้วริ่มเลื่อนขึ้นมาที่เอวของฉัน

นายจองกุกก็เอามือล้วงเข้าไปในเสื้อของฉันแล้วเขาล้วง

ขึ้นไปข้างในเสื้อชั้นในของฉัน

คุณ: ฮืออออ ปะ...ปล่อยฉันเถอะน้าาา

ฉันพูดออกมาในเวลาเดียวกันฉันก็เริ่มมีน้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม

ทั้งสองของฉัน

จองกุก: หยุดก็โง่อะดิ :)

ถ้าชอบก็อย่าลืมติดตามตอนต่อไปด้วยนะค่ะ

ไรท์จะรีบมาเขียนต่อเลย 

ขอกำลังใจก่ันหน่อย เม้นๆ