เส้นทางอันว่างเปล่า

สวัสดีครับ...ผมเป็นนักเขียนนิยายมือสมัครเล่น ส่วนตัวแล้วเป็นคนที่ชอบเล่าเรื่องราวต่างๆ เพื่อที่จะให้ผู้ฟังได้รู้จักผมมากขึ้น แต่แล้วด้วยบททดสอบของโชคชะตา ทำให้ผมเกิดมา พูดช้าหรืออีกอย่างคือ พูดไม่ออก (คิดแล้วว่าจะพูดอะไร แต่เสียงไม่ยอมออกจากปากของตัวเอง) มันต่างกับการที่พูดติดอ่างนะครับ ถ้าพูดติดอ่าง ก็จะเป็นประมาณนี้ "เธะๆเธ…เธอ…วะๆๆวันนิๆ…นี้ จะกินอะไรไหม?" แต่ของผมจะเป็นอาการประมาณนี้ "เธะ..........(เงียบ)…เธอวันนี้จะกินอะไรไหม?" คือ ถ้าบทสนทนา สามารถแบ่งเป็นเปอร์เซ็นต์ได้ ประมาณ 10% ที่ผมจะพูดไม่ออกเสียง แปลกน่ะครับแต่ก็ต้องยอมรับในสิ่งที่โชคชะตาส่งมาให้ ผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า อาการแบบนี้ เป็นของขวัญหรือบทลงโทษกันแน่ การเขียนนิยายอาจจะเป็นอีกหนึ่งเส้นทางที่จะช่วยให้ผมได้หลุดพ้นจากสิ่งที่ขาดหายไป หรืออาจจะช่วยอัพเกรดให้กับชีวิตที่น่าเบื่อของผมเอง ผมจะเล่าเรื่องราวของความจริงเกี่ยวกับสังคมบ้านเราและเติมเต็มด้วยจินตนาการของผม เรื่องราวจะได้สนุกลุ้นระทึก และจะมันส์ขนาดไหน เราจะติดตามไปพร้อม ๆ กันนะครับ สุดท้ายนี้ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวสำหรับมือใหม่หัดเขียนนิยายตาดำ ๆ อย่างผมด้วยนะครับ ขอบคุณครับ????.