คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : จะรออยู่ที่อราบัสต้านะ
หลังจากที่กลับมาจากเกาะที่แชงค์พักอยู่นี้ก็ได้เวลากลับไปทำงานแล้วช่วงนี้ไม่มีอะไรเล่นเลยน่าาาาพวกโจรสลัดที่นอกจากพวกรุกกี้ก็ไม่ค่อยจะมีฝีมือเลยสินะ
ผ่านไปหลายวัน
“ท่านพันเอกครับท่านจอมพลเรียกพบครับ”
คุณเซนโงคุเรียกพบทำไมน้าาาหรือว่าจะให้ไปจัดการกับพวกโจรสลัดที่อีสบลูกันแต่ว่าโจรสลัดแถวนั้นมันมีแต่พวกหน้าใหม่นี่นามันจะไปสนุกอะไรอะแต่ว่าจะให้ไปนิวเวอร์เลยก็ดูจะข้ามขั้นไป ขอไปแกรนด์ไลน์ดีไหมน้าา
“ท่านจอมพลเรียกฉันมาทำไมหรอคะ”
“ท่านอะไรกันละบูม ปู่แค่เรียกมาอยากให้เจ้ามาหาเฉยๆไม่ได้จะใช้งานเจ้าเสียหน่อย”
“แน่หรอคะคราวที่แล้วคุณก็พูดแบบนี้แต่สุดท้ายก็ให้หนูไปฝึกเด็กใหม่ซะงั้น”
“เอาน่าาา ปู่แค่เห็นว่าเจ้าว่างนี่นาเลยให้ไปฝึกเด็กใหม่”
“เอาอะไรมาว่างอะปู่ งานเอกสารของตาแก่เต็มโต๊ะไปหมดเลยยยยยย”
“55555 ช่วยไม่ได้ก็เจ้าดันเป็นกลานของเจ้านั้นเอง ก็ต้องรับกรรมล่ะนะ”
“โธ่ปู่ก็บอกใก้ตาแก่กลับมาสิคะหนูจะได้ออกไป เล่นกับพวกโจรสลัดบ้างหนูเบื่อออออ”
“ก็ได้ก็ได้ ปู่ให้เจ้าไปก็ได้คราวนี้จะไปที่ไหนละ”
“หนูว่าจะไปทางเข้าแกรนด์ไลน์ล่ะปู่เบื่อพวกหน้าใหม่แล้วอะ พวกนั้นไม่ค่อยมีฝีมือเอาซะเลยพวกที่เข้ามาแกรนไลน์ได้ก็คงจะมีฝีมืออยู่บ้างแหละน่า”
“ปู่ว่าพวกนั้นก็ไม่น่าจะมีฝีมือที่ทำให้เจ้าพอสนุกได้นะเข้านิวเวิลด์ไปดีกว่าไหม”
“ยังดีกว่าปู่ ที่แกรนด์ไลน์กำลังจะมีเรื่องสนุกๆเกิดขึ้นแหละ ฮิฮิฮิ”
“เรื่องสนุกของเจ้าน่ะทำปู่ปวดหัวทุกทีเลยบูม อย่าหาเรื่องให้ปู่นักสิแค่เจ้าการ์ปปู่ก็ปวดหัวพอแล้ว”
“เอาน่าาา ปวดเพิ่มอีกซักเรื่องสองเรื่องไม่เป็นไรหรอกปู่”
หลังจากนี้ลูฟี่ก็คงจะเข้าแกรนไลน์แล้วสินะ จะไปดูพวกนั้นสู้กับบาร๊อคเวิร์คดีไหมน้าาาาา
เว้นศึกนี้ไว้แล้วกัน ว่าแต่อยากไปดูซากุระของด๊อกเตอร์ฮิลรุคจังเลยน้าาาา
แต่ว่าเว้นไว้ก่อนแล้วกันไปเจอกันที่อลาบัสต้าเลยดีกว่า ได้เจอเอสด้วยช่วงนี้งานเก็บกวาดพวกโจรสลัดก็เยอะด้วยสิขืนไม่ทำงานบ้างละก็ได้โดนคุณเซนโงคุบ่นอีกแน่ ทีตาแก่ล่ะ ไม่ยอมมอ่าาาาอยากเที่ยววววว
“แล้วเจ้าจะไปยังไงล่ะบูม จะขึ้นเรือของกองทัพไปไหมหรือเจ้าจะไปเอง”
“เดี๋ยวหนูจัดการเองค่ะ”
“แล้วจะกลับเมื่อไหร่ล่ะ”
“ไม่รู้ค่าาาาา ไปแล้วนะคะบายยย”
“…เจ้าบอกปู่มาตรงๆก็ได้ว่าเจ้าจะไปเที่ยวไม่ต้องเอาพวกโจรสลัดมาพูดหรอก -.- ”
“งั้นหนูไปเที่ยวนะงานเข้ามากหนูก็จะไม่สน”
“ใจเย็นนนน ปู่ล้อเจ้าเล่นไปดีมาดีแล้วกันนะบูม”
“ค่าาาาาา” หลังจากล่ำลากับปู่แล้วอืมมมต้องโทรไปบอกตาแก่ไหมนะ ไม่เป็นไรหรอกมั้งเดี๋ยวปู่ก็บอกเองนั้นแหละ
ณ สถานที่แห่งหนึ่ง
โว้ยยยยก็นึกว่าพวกที่ผ่านเข้ามาในแกรนด์ไลน์จะน่าสนุกกกว่านี้ซะอีก
“บูมม บึ่มม”
“หนีหนีหนีถ่อยยยยยโว้ยยย”
“ไม่ให้หนีหรอกค่ะเจ้าพวกโจรสลัดอ่อนหัด” ใช้เดินชมจันทร์กระโดดขึ้นไปพร้อมกับใช้เท้าวายุ
“ชิ้งชิ้ง”
“โอ้ยยย”
“จัดการไป24คนเหลืออีก26คนสินะคะ ไม่ให้หนีหรอกค่ะ ”
“กระบวนท่าที่1 ดาบระเบิด บึ้มบึม บูมม” ฉันกระโดดไปข้างหน้าและใช้ดาบฟันร่างของโจรสลัดเพื่อไม่ให้ตาบไปก่อนจึงใช้สันดาบแต่ก็รุนแรงพอที่จะทำให้เจ้าโจรสลัดพวกนี้ไม่เหลือแรงมาสร้างความวุนวายต่อละนะ
“จะหนีไปไหนคะมานี้นะ!! สายลมหวนกลับ”
“หมับ อึก ปล่อยฉันนะยัยระเบิด”
“อุแหมมยินดีเป็นอย่างมากเลยค่ะที่โจรสลัดหน้าใหม่ที่เพิ่งจะเข้าแกรนด์ไลน์มาอย่างพวกคุณรู้จักดิฉัน”
“ขออณุญาตแนะนำตัวอย่างเป็นทางการนะคะ ดิฉัน นาวาเอก บูมค่ะ หรือ ระเบิดคลั่งแห่งกองทัพเรือ ยินดีเป็นอย่างมากที่จะได้เก็บหมดทุกคน ขอให้มีชีวิตที่ดีในคุกนะคะถึงคุณจะไม่ได้ทำผิดถึงขนาดไปอิมเพลดาวน์ก็เถอะแต่ทหารเรืออย่างพวกเรามีคุกให้กับพวกคุณแน่นอนค่าาาาาา”
“ปล่อยนะนังนี้”
“เคร้ง หวาๆอันตรายนะคะเนี้ยเกิดโดนกน้าขึ้นมาทำไงเนี้ยเฮออ ต้องจัดการเด็ดขาดสินะคะ ”
“ฉึก” อืมมมไม่ตายหรอกแค่แทงทะลุเอง
“เอาล่ะ เอามารวมเลยดีกว่าเสียเวลามามากพอแล้ว”
“พายุคลั่ง”"วูมวูมวูม" “ครืนน เปรี้ยง” ฉันเรียกพายุออกมาให้พัดพวกโจรสลัดทั้งหมดที่กำลังหนีให้มาอยู่รวมกันทั้งหมดและสั่งสายฟ้าให้ฟาดลงมาแต่ไม่แรงเอาแค่สลบก็พอเดี๋ยวตายยังไม่อยากทำบาปเร็วๆนี้หรอกนะ
ฉันเดินกลับไปทางเข้าเกาะแล้วก็เจอพันตรีพอดีไม่ต้องเดินไกลสินะ
“ฝากพันตรีด้วยนะคะ ดิฉันคงต้องขอตัวไปเที่ยวก่อนฝากบอกท่านจอมพลด้วยนะคะ”
“ครับท่านพันเอก”
ณ เรือโมบี้ดิก
“พ่อ ทีชมันทำแบบนี้กับพวกเราได้ยังไง มันฆ่าซัจเลยนะพ่อ พ่อจะปล่อยมันไปแบบนี้หรอ”
“พ่อรู้น่าเอส พ่อก็เจ็บปวดเหมือนพวกเรา”
“แต่มัลโก้ มานั่งเฉยๆแบบนี้ฉันยอมไม่ได้ ฉันจะออกตามหามัน”
“เอสเจ้าช่างดื้อด้าน อย่าไปเลย”
“พ่อออ”
“ผมไม่ยอมแพ้เรื่องนี้หรอกนะ” แล้วเอสก็เดินหนีไปจากตรงนั้น
เฮอออเอสถ้าเธอเชื่อที่หนวดขาวพูดบ้างมันจะตายหรือไงกันหะ ดื้อด้านไม่เปลี่ยนเลยจริงนะ
จำได้ว่าเอสจะปะทะกับหนวดดำตอนหลังจากจบศึกเอนิเอส ล๊อบบี้สินะ งั้นอยู่ฝึกเอสดีไหมนะอย่างน้อยก็อาจจะทำให้เอสไม่ประมาทเจ้านั้นแล้วชนะขึ้นมาก็ได้แต่ถ้าแพ้ยังไงฉันก็ช่วยนายอยู่ดี เฮออเจ้าพวกน้องดื้อดึงไม่เคยจะจำกันเลยใช้ไหมที่สอนไปตอนเด็กๆเนี้ยความเลือดร้อนมันส่งต่อทางสายสัมพันธ์รึไงงง
“ตึก ตึก ” เสียงเท้ากระทบกับพื้นเรือ
ทุกคนบนเรือ "………." “ทหารเรือบุกกกก”
“เออออ ทุกคนใจเย็นๆนะ”
“ย๊ากกก ”
“ผลั๊วะ ” “ก็บอกให้ใจเย็นๆไงโว้ยยยยย”
“นั้นระเบิดคลั่งแห่งกองทัพเรือ มันมาลอบกัดพ่อแน่ๆ จัดการมันเลย”
“โอ้วว จัดการมันอย่าให้มันเข้าใกล้พ่อเด็ดขาด”
“สันติคงไม่ใช่ทางออกสินะ”
“เคร้ง เคร้ง ผลั๊ว ปั้ง/เคร้ง”
“ฉั๊ว อัก”
“พวกแกทำอะไรกันดังเข้ามารบกวนพ่อแล้วนะ”
“ทหารเรือบุกครับคุณมัลโก้”
“ทหารเรือ?!!!”
“เคร้ง!! เพล้ง ”
“แฮกๆๆมากันไม่พักเลยโว้ยยยย น นั้น มัลโก้ เด- เดี๋ยวววว”
“ทำอะไรกันนะ บ บูมมมม”
“เอสช่วยด้วยยยยย”
“เดี๋ยว มัลโก้เดี๋ยววววววว” เอสเอาตัวเข้ามาบังการโจมตีของมัลโก้
“กึก” “นายรู้จักหรอเอส ทหารเรือเนี้ยนะ”
“รู้จักๆ ยัยนี้พี่สาวฉันเอง”
ทุกคน “……….”
“อะไรนะ ขออีกรอบดิ้ ฉันน่าจะเริ่มแก่แล้วได้ยินอะไรไม่ค่อยชัดเลยแกมีพี่สาวเป็นทหารเรือ5555 หูเพี้ยนแน่ๆ”
“จริงๆนะมัลโก้ จริงๆนะทุกคนนนนนี้พี่ฉันเองงงง”
“เอะอะอะไรกัน”
“พ่อเจ้าเอสมีพี่สาวเป็นทหารเรืออออออ”
“กุระกุระกุระ เจ้าเอสเคยเล่าให้ฟังแล้วล่ะแต่ไม่คิดว่าจะมาแฮะ”
“สวัสดีค่ะคุณลุงหนวดขาว ฝากตัวด้วยนะคะแล้วก็ขอบคุณที่ดูแลเด็กดื้อให้นะคะปวดหัวน่าดูเลย”
“กุระกุระกุระ ต่างจากเจ้าเอสมากเลยล่ะเจ้าน่ะ มานั่งนี้มา ดื่มไหม”
“พ่อออ พ่อดื่มไม่ได้เดี๋ยวอาการแย่ลงนะ”มัลโก้
“เอาน่าาา มีเรื่องน่ายินดีทั้งทีนะมัลโก้”
“พ่อก็แบบนี้ตลอดอะ”มัลโก้
“เธอมาทำไมที่นี้ล่ะบูม”
“ทำไมมาไม่ได้ล่ะ แค่คิดถึงนายแหละน่าาา ไหนไม่เจอกันตั้งนานเลยยย”กอดดดด
“อืมนานเลยล่ะ.///.”
“ตั้งแต่วันที่นายร้องไห้สินะ555”
“เห้วันนั้นฉันแค่ฝุ่นเข้าตาน่าา เธอก็ฉันตอนนี้ฉันโตแล้วนะสูงกว่าเธอแล้วด้วย”
“แค่สูงหล่ะมั้ง ฝีมือหล่ะสูงตามส่วนสูงรึปล่าว”
“นี่ฉันเป็นหัวหน้าหน่วยสองเลยนะ!!”
“รู้น่าาา ขอยืมตัวเอสแปปนะทุกคนนนน”
“เอาไปเลยยยย” ฮิฮิฮิพวกเขาตลกจังเลยอะ
“เอาล่ะเอส มีอะไรใส่มาให้หมดอย่ากั๊กไว้นะถ้าฉันรู้ละก็นายโดนแน่”
“ได้ฉันชนะเธอแน่”
“ฮึ เอาให้จริง”
“สายลมหวน รูปแบบที่ 2 มีดสายลม” ฉันปาคุนะอิ(คุไน)ขึ้นบนอากาศ20เล่มและใช้พลังลมในการบังคับ
“เสาอัคคี” พรึ่มมม
หึงั้น ลองมีดสายลมเคลื่อบฮาคิหน่อยเป็นไง
“ฟึบฟึบ เคร้ง”
“สายลมหวน รูปแบบที่ 3 มีดดำ”
“โอ้ยยย บูมทำอะไรน่ะ!!!”
“อะไรไม่เคยใช้รึไง ใครเขาจะต่อสู้กับผู้ใช้ผลปีศาจแบบตัวเปล่ากัน”
“มันคืออะไรน่ะ”
"ถ้าชนะฉันได้จะสอนแล้วกันฮิฮิฮิ
“คอยดูได้เลย”
.
.
.
“พอได้แล้วมั้งเอส5ชั่วโมงแล้วนะ”
“ไม่เอาาาาฉันต้องชนะให้ได้ ต่อเถอะบูมมมม”
“ม่ายยยยยยย”
“โธ่ ฉันยอมทำทุกอย่างเลยยย สอนฉันเหอะ นะนะน้าาาาา”
“ก็ได้ก็ได้ก็ได้ เซ้าซี้จริงง งั้นเรียกฉันว่าพี่สาวแล้วลงท้ายว่าครับด้วย ตลอดการสอน”
“………….”
“แล้วแต่นายนะน้องชายพี่สาวคนนี้อุตส่าห์ยื่นข้อเสนอให้ นี้มันคุ้มสุดๆเลยน้าาา”
“ก ก็ได้”
“อะไรน้าาาไม่ยินเลอ”
“ก็ได้ครับพี่สาว” กรี๊ดดดดีเวอร์เลยอ่าาาาเกินไปมุ้ยยยอืออออออออ
“ดีมากค่ะน้องเอสของพี่บูมฮึฮึฮึ”
“.///. เกินไปแล้วนะบูม แค่นี้อย่ามาได้ใจหน่อยเลย”
“อะ อะ ไม่อยากได้วิชาสินะเข้าใจๆ”
“อยากได้ครับพี่สาววว สอนผมหน่อย”
“คงไม่ใช่วันนี้นะน้องรักเพราะตอนนี้มันมืดแล้ว เป็นพรุ่งนี้เช้าได้ไหม”
“อ่าา ก็ได้ครับ”
ขึ้นเรื่อไปทุกคนก็กำลังรออยู่
“เละเลยนะเอส พ่ายแพ้แบบหมดรูปเลยสินะ55555”
“ก็บูมเก่งเกินไปนี่โจส นายน่าจะเห็นตอนที่พวกฉันสู้กันนะฉันสนุกมากเลยล่ะ มีใครไปดูฉันบ้าง”
“ฉันๆฉันไปดูมาสนุกจริงๆนั้นแหละ เจ้าเอสน่ะพยามมากจริงๆนะแต่แตะตัวได้นิดๆหน่อยเองทำให้เกิดแผลไม่ได้เลยล่ะ55555” อิโซ
“โธ่ อิโซ ฉันพยามแล้วนายก็เห็นแต่บูมเก่งไปต่างหาก”
“นายอ่อนเองรึเปล่า5555”จิรุ
“พ่อออ จิรุแกล้งผม”
“เจ้าแกล้งเจ้าเอสหรือจิรุ”
“ผมเปล่านะพ่อเจ้าเอสมโนไปเอง”
“เอาน่าๆ เอสทำตัวเป็นเด็กๆเลยอะ5555 เหมือนลูฟี่ตอนเด็กๆเลย5555”
“ฉันไม่เหมือนเจ้านั้นสักหน่อย อย่างน้อยฉันก็ไม่ขี้แยนะ!!!”
ทุกคน “55555555”
.
.
..
.
…
….
……
…….
หลังจากผ่านไป10 วันซึ่ง10นี้ฉันก็ไปๆมาระหว่างทางเข้าแกรนด์ไลน์กับเรือโมบี้ดิกเพื่อไม่ให้ปู่(เซนโงคุ)มาบ่นได้ว่าฉันหนีเที่ยว เอาอะไรมาหนีเที่ยวก่อนนนนสอนเด็กดื้อไม่ได้สอนกันง่ายๆนะแล้วยิ่งสอนฮาคิด้วยนะไม่ได้สอนกันง่ายๆซะหน่อย
“ฉันจะกลับศูนย์ใหญ่กองทัพเรือแล้วนะเอส ทุกคนฉันจะกลับแล้วนะคะโชคดีมีชัยนะคะ เอสฉันมีเรื่องจะคุยด้วยออกมาส่งฉันหน่อยสิ”
“ได้สิ เดี๋ยวฉันมานะทุกคน”
“เอส เรื่องทีช”
“เธอรู้อะไรมา อย่ามาห้ามฉันให้ยากนะ”
“ฉันไม่ห้ามเธอหรอก แต่ฉันแค่อยากจะพูดกับเธอ เอส เธอไม่ได้ตัวคนเดียวรู้ไหม เธอมีครอบครัวหนวดขาว แล้วที่สำคัญนายยังมีพวกเราอยู่นะเอส นายคิดจะทำอะไรทำไมฉันจะไม่รู้ ฉันอยากให้นายคิดก่อนว่านายจะทำอะไรต้องนึกถึงผลที่ตามมา ถ้านายเป็นอะไรไปอีกคน ลูฟี่จะอยู่ยังไงเอส พี่ชายทั้ง2 ตายไปโดยทิ้งเขาไว้คนเดียว ใช่ฉันอาจจะยังอยู่แต่เอสฉันเป็นแค่ทหารเรือยศน้อยจะไปทำอะไรได้และฉันก็ไม่อยากให้น้องฉันคนไหนๆต้องมาตายก่อนฉัน อีกเรื่องนึงที่อยากให้ระวัง ฉันรู้ว่านายเก่งแต่ฉันอยากให้นายอย่าประมาทได้ไหมทำอะไรด้วยความรู้ตัวนะ ฉันมีน้องอยู่ 2 คนเองนะ ช่วยรักชีวิตตัวเองหน่อย หรือไม่ช่วยคิดถึงจิตใจคนอยู่บ้างสิ ถ้านายหายไปคิดดูสิใครจะเสียใจบ้างมากมายเลยนะเอส ลูฟี่ ดาดัน ปู่ คุณลุงหนวดขาว ครอบครัวของนาย แล้วก็ยังมีฉัน จำไว้นะถ้านายตายฉันจะไปดึงวิญณาณนายออกมาจากหลุมแน่!!! ห้ามตายรู้ไหม”
“เข้าใจแล้ว น่ากลัวชะมัดดึงวิญณาณเลยหรอโหดเกินไปแล้วเจ๊ รู้แล้วล่ะน่าาา ไม่ต้องห่วงหรอก ”
“มากอดหน่อยมาไอดื้อเอ้ยยพูดอะไรไม่เคยฟังเลย ”
“โตแล้วน่าาา โอ้ย กอดแน่นไปแล้วบูม”
“ไปแล้วนะ ดูแลตัวเองดีๆ เข้าใจไหมมมม”
“เข้าจายยยยยย”
“บาย”
“บายยย”
“วูบ”
ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ
“หายหน้าหายตาไปเลยนะบูมไม่มารายงานเลยนะ ”
“โธ่ปู่แต่ฉันก็ทำงานเสร็จทุกวันนะ”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรเจ้าสักหน่อยแค่บอกว่า เจ้าหายหน้าหายตาไปปู่ไม่ได้เจอเจ้าเลย”
“คิดถึงฉันล่ะสิปู่ แหมๆก้งี้แหละน้าาาคนแก่”
“………..”
“ปู่ ฉันว่าจะไปอลาบาสต้าแหละ”
“ไปทำไมล่ะ”
“เอาน่ามีเรื่องสนุกน่ะ”
“เรื่องสนุกอีกแล้วปู่ต้องคนไปดูด้วยไหมนะ”
“แล้วแต่ปู่สิ”
“งั้นเดี๋ญวส่ง สโมกเกอร์คุงไปแล้วกัน” พอดีเนื้อเรื่องเลยแฮะ
“แล้วแต่ปู่เลยอีก10 วันฉันจะไปล่ะ ช่วงนี้ไม่เห็นตาแก่เลยอะปู่”
“เฮอะเจ้านั้นน่ะไปไหนก็ไปเถอะเที่ยวให้สนุกหล่กลับมาฉันจะเอาเอกสารให้อ่านจนตายไปเลย”
“55555555 กรรมใครกรรมมันแล้วกันนะตาแก่”
“ปัง”เสียงเปิดประตูห้องทำงานเปิดออกอย่างดังพร้อมกับเสียงอันทรงพลังที่มาก่อนจะเห็นตัวคนพูดสะอีก
“แกนินทาฉันเรอะเจ้าเซ็นโงคุ
“เหอะ มาพอดีเลย เอางานไปทำซะ ซ้อมประตูที่แกพังมันเข้ามาด้วย ”
“ฉันซ้อมก็ได้แต่แกมาช่วยหน่อยดิ”
“ไม่โว้ยใครทำคนนั้นก็ซ้อมสิวะ”
“คนแก่นี้เขาเลือดร้อนกันจริงๆเลยนะ5555”
“ตาแก่งานของตาแก่เหลืออยู่ในห้องหนูเต็มเลยนะเอาไปทำด้วย”
“อะไร ทำไมแกไม่ทำล่ะ”
“ฉันก็มีงานของฉันสิตาแก ฉันก็ต้องรับผิดชอบงานฉันนะ ไม่เหมือนตาแกหรอกนะ มัวแต่หนีเที่ยว”
“หนีเที่ยวอะไรฉันไม่เคย แกมั่วซั่วนะบูม”
“เหอะ ฉันไปดีกว่ามัวแต่เถียงจนเหลือเวลาน้อยในการอ่านนิยายแล้วเนี้ย”
ฉันจะหาอะไรทำแก้รอเวลาไปเจอพวกเธอนะพวกเด็กดื้อของฉัน
“ท่านพันเอกครับมีรายงานมาว่าเกิดสิ่งน่าสงสัยที่เดรสโรซ่าครับ”
“………”ป๋าด๊อฟขาาาช่วยทำอะไรแบบเงี่ยบๆรอลูฟี่ไปจัดการไม่ได้หรอคะคุณพี่โอ้ยยยย งั้นจบศึกอราบัสต้าแล้วจะไปดูละกัน โห่อุตส่าจะไปสกายเปียกับพวกเด็กๆซะหน่อยดูจะสนุกพิลึก5555
“ค่ะเดี๋ยวฉันจะไปรายงานท่านจอมพลเองค่ะแล้วจะบอกวันไปตรวจดูอีกทีนะคะ”
“ได้ครับท่านพันเอก”
“ก๊อกๆๆ”"ขออนุญาตค่ะ"
“ปู่ ฉันมีรายงานมาให้อ่าน ร้อยเอกเอามาอะ”
“อะไรล่ะเจ้าสรุปทีบูม”
“ดูเหมือนจะเจอการกระทำแปลกๆที่เดรสโรซ่าค่ะ”
“อืมมส่งใครไปดีล่ะ”
“ฉันไปก็ได้ค่ะ แต่ขอไปหลังจากไปอลาบัสต้านะคะ”ขืนคนอื่นไปป๋าดอฟเก็บหมดน่าสงสัยกว่าเดิมไปอี๊ก
“แล้วแต่เจ้าแล้วกันนะบูม”
“ตาแก่นั่งกินเซมเบ้ของปู่อีกแล้วนะ”
“การ์ปเจ้ากล้า!!”
“ทำไมฉันจะกิน กินไหมนังหนู”
“กินค้าาาา รอชวนมานานแล้ว”
“บูมเจ้าต้องต่อต้านสิไม่ใช่เข้าร่วม”
“เอาน่าปู่ถุงเดียวเองซื้อใหม่เอาสิ ” ปู่เลยจำเป็นที่จะต้องเดินไปซื้อเซมเบ้มาเพิ่มเพราะหมดเเล้ว
“มีอะไรที่อราบัสต้ารึเปล่านังหนูเห็นอยากจะไป”
“ฮึฮึฮึ ไปหาเรื่องสนุกๆดูน่ะแล้วก็ ไปเจอคนสำคัญด้วย”
“ใคร!!”
“โอ้ยตาแก่จะใครล่ะก็เด็กดื้อพวกนั้นไง”
“หึเจ้าพวกนั้นจัดการหนักๆหน่อยล่ะ เริงร่าเหลือเกินนะเดี๋ยวนี้”
“เอาน่าโตๆกันแล้วนะตาแก่ ปล่อยเด็กมันไปเหอะ”
“ก็เจ้าพวกนั้น ถ้ายอมมาเป็นทหารเรือละก็จะไม่ต้องลำบากแท้ๆ”
“เอาน่าตาแก่ทหารเรือก็มีข้อเสียของมันแหละน่าทำอย่างกับตัวตาแก่เองก็ชอบมากงั้นแหละ แถมเด็กๆรักอิสระจะตาย”
“ฉันเองก็มีเรื่องที่ไม่ค่อยพอใจกับการเป็นทหารบ้างแหละน่า แล้วเจ้าล่ะชอบไหมที่ได้มาเป็นทหาร ”
“ฮึฉันแค่เห็นเด็กๆมีความสุขฉันก็พอใจ แต่ถ้ามีเรื่องเกิดขึ้นกับเด็กๆละก็กองทัพเรือก็กองทัพเรือเหอะเอารัฐบาลโลกมาฉุดฉันก็จะถล่มมันทิ้งทั้งหมดนั้นแหละ” ฉันพูดพร้อมมองในตาของตาแก่
“ฉันพูดจริงๆนะตาแก่ ฉันเป็นทหารเรือเพราะฉันต้องการแข็งแรงขึ้นเพื่อปกป้องน้องๆของฉัน ถ้าใครมาทำอะไรน้องฉันฉันจะเล่นให้ยับเลย เผ่ามังกรฟ้าฉันก็จะเอาเลือดมาล้างเท้าน้องฉันให้ได้”
“ตาแก่น่ะอยากทำอะไรก็ทำๆไปเถอะ น้องๆน่ะฉันดูแลเอง ไปละฉันเหนียวตัวจะแย่”
“บูม ฉันฝากเด็กๆด้วยถ้าตอนนั้นฉันไม่สามารถทำอะไรได้”
“เอาน่าตาแก่มันเป็นเรื่องของอนาคต ”ถึงมันจะใกล้ก็เถอะ
“อ้าวไปแล้วเรอะบูมปู่เอาขนมมาเพิ่มพอดีเลย”
“ไม่เอาแล้วปู่ ไปละนะค้าาา”
“คุยอะไรกันการ์ป แกถึงได้นั่งซึมเป็นหมาหงอยขนาดนั้น”
“คุยเรื่องอนาคตหน่ะ”
“จะเศร้าไปทำไมเดี๋ยวพอถึงเวลาแกก็รู้เองแหละน่า”
“ฉันคาดหวังว่ามันจะไม่เกิดขึ้นมากว่านะเซนโงคุ”
“ฉันยังไม่อยากให้ที่นี้เละเป็นโจ๊กหรอกนะ”
“หะ อะไรนะ”
“ปล่าวๆ เอาขนมมานี้”
"เจ้าก็กินไปแล้วไงการ์ป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ความคิดเห็น