คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : สัญญา
อืมมมมมตอนเกิดเรื่องที่ภูเขากองขยะเอสกับคุณดาดันกำลังสู่กับบลูแจมอยู่สินะและพอทุกอย่างเสร็จสิ้นลงเอสก็กลับมาพร้อมกับแบกดาดันที่กำลังบาดเจ็บกลับมา
เปลี่ยนมุมมองคนเล่าเป็นคนดู
"เอสส..ฮือออ"ลูฟี่กระโดดกอดเอส
"ลูฟี่"
"ฮือออ"ลูฟี่ร้องไห้จนเอสพูดขึ้น
"นี่นายคิดว่าฉันตายไปแล้วสิท่า"
"ก็มัน"ลูฟี่
"เจ้าบ้าอย่ามาแช่งคนอื่นตามใจชอบนะ"เอส"โป้ก"เขกหัวไป1ที
"น่าน่าอย่าทำอะไรมันเลยลูฟี่แค่ดีใจนะที่กลับมา"
.
.
.
"เอาละตัวไหนจะชนะกันน่าาา"ลูฟี่ที่เล่นด้วงอยู่ชงักเพราะเจอคน
"อะ..โดกุละนายออกไปตามหาพวกเอสมาใช่ม่าาาพวกนั้นกลับมาแล้วนะ"
"หะหะฮ่า..งั้นหรอกหรอเป็นโชคดีจริงๆ"โดกุละ
ตัดมาในบ้าน
"ว่าไงนะ..ซาโบ้นะหรอ..แกโกหกชัดๆเลยถึงบอกว่า ล้อเล่น ก็ไม่ยกโทษให้"เอส
" เย็นไว้ เอส"
" ฉันไม่ได้ล้อเล่นหรือโกหกนะเรื่องมันเกิดขึ้นเร็วเกินไปฉันเองยังงงเลยนึกว่าตัวเองฝันหรือเปล่าไปด้วยซ้ำ"โดกุละ
" หุบปากซาโบ้หนะกลับบ้านตะกูลขุนนางไปแล้ว หมอนั่นจะออกทะเลไปทำไมล่ะ"เอส
" จริงด้วย ซาโบ้เขากลับบ้านตัวเองน่ะ"ลูฟี่
" อันธพาลอย่างพวกฉันเข้าใจดีว่าเรามีที่ที่ไม่อยากกลับไป
ถ้าหมอนั้นได้มีความสุขดีคิดหรือว่าเขาจะออกทะเล
คิดหรือว่าเขาจะชูธงโจรสลัดขึ้นและออกเรือโดยลำพังหนะ"โดกุละ
"ซาโบเขาไม่มีความสุขอย่างนั้นหรอ" เอส คิดถึงคำพูดของซาโบ้ที่ว่าถึงจะมีพ่อแม่ก็เหมือนอยู่ตัวคนเดียว
"ทำไมทำไมพวกเราถึงไม่กลับไปเอาตัวหมอนั่นคืนมา...ไอ้คนที่ฆ่าซาโบ้มันอยู่ไหนฉันจะไปเชือดมันทิ้งซะเลย"
" ฆ่ามังกรฟ้านะเป็นไปไม่ได้หรอก"โดกุละ แต่เอสไม่ฟังวิ่งไปคว้าท่อตรงไปที่หน้าประตู
" เดี๋ยวก่อนเอส".......ดาดันดันหัวเอสติดพื้น
"เดี๋ยวก่อนเจ้าเด็กบ้า"ดาดัน
" ถอยออกไป นี่แก"
" กำลังอะไรก็ไม่มี ยังจะมาทำอวดเก่งอีก ไปแล้วน่ะจะมีปัญญาทำอะไรได้นอกจากตาย ถ้าตามไปแล้วตายพรุ่งนี้ก็ถูกลืมตอนนี้แกก็เป็นได้แค่นั้น. คนที่ฆ่าซาโบคือประเทศนี้คือโลกนี้อย่างแกจะไปทำอะไรได้ตอนที่พ่อแกตายเขาก็ทำให้ยุคสมัยเปลี่ยนไว้ แกเป็นคนแบบนั้นเมื่อไหร่จะอยากอยู่หรือตายก็เชิญตามสบายเลย"ดาดัน
"แง่งงงง"ลูฟี่ร้องไห้ฟูมฟาย
"มัดไอเด็กนี้ไว้ซะ"ดาดัน
"ซาโบ้..แงงงง" ลูฟี่
" หนวกหูจริงๆผู้ชายเขาไม่ร้องไห้คร่ำครวญหรอกน่า" และลูฟี่ก็ร้องไห้ต่อไป
เช้ามา
"ใจเย็นลงบ้างหรือยังเอส แก้เชือกให้ เอสซะ"
" แควกแควก "เสียงนกส่งข่าวบินมา
" หัวหน้าแย่แล้วครับจดหมายครับเป็นจดหมายที่ซาโบ้เขาส่งมาก่อนจะออกทะเล"
"เอามาให้ฉัน..แก้เชือกเร็วๆด้วยฉันไม่หนีหรอกน่า"
จดหมายมีเนื้อความว่า
" เอส ลูฟี่ คงไม่โดนไฟไหม้ใช่ไหม
ถึงจะเป็นห่วงแต่ฉันชื่อว่าพวกนายต้องปลอดภัยมันอาจจะผิดต่อพวกนาย
ตอนพวกนายสองคนกำลังอ่านจดหมายฉันคงกำลังอยู่ในทะเลแล้วเพราะเหตุผลหลายอย่างฉันได้ตัดสินใจจะออกทะเลไปก่อน...
.ปลายทางของฉันไม่ใช่ประเทศนี้เป็นที่ไหนสักแห่งฉันจะไปที่นั่นแล้วเก่งขึ้น
เพื่อเป็นโจรสลัดเป็นโจรสลัดที่มีอิสระยิ่งกว่าใคร....พวกเรา 4 พี่น้องจะมาเจอกันใหม่นะเราจะได้เจอกัน
สักทีในทะเลกว้างที่มีอิสระในสักวันหนึ่ง ว่าแต่เอส
ระหว่างฉันกับนายใครเป็นพี่กันนะพี่ชาย 2 คนกับน้องชาย 1 คนและพี่สาวอีก 1 คนสายสัมพันธ์แปลกๆเนี่ยคือสมบัติของฉันเลย
ถึงลูฟี่จะเป็นเด็กที่ทั้งอ่อนแอและขี้แย แต่ก็เป็นน้องของพวกเราฝากดูแลด้วยนะ
ส่วนบูมถึงจะแข็งแกร่งแต่ก็ไปเป็นทหารเรือแล้วคงไม่เป็นห่วงอะไรแล้วล่ะ" เอส ก็ร้องไห้ออกมา
วันต่อมา
"คณะตรวจงานบ้าอะไรเห็นจัดงานเลี้ยงอยู่ทุกวันแถมไม่มีเขียนถึงซาโบ้สักข่าวเดียว"
ลูกน้องของดาดันที่อ่านหนังสือพิมเกี่ยวกับการมาของมังกรฟ้า
" ดูเหมือนพ่อแม่จะไม่ออกมาเรียกร้องอะไรด้วย"
" ต่อให้เป็นขุนนางก็เถอะแต่นี่ก็เป็นมังกรฟ้ากับรัฐบาลโลกเชียวนะโวยไปก็ไร้ประโยชน์"
" ลูฟี่ยังเป็นเหมือนเดิมเหรอ"
"ครับไม่ยอมกินข้าวเลย"
"ไม่กินข้าวเลยแต่ก็ช่วยให้เราได้กินเพิ่มขึ้นนะเรื่องของซาโบ้คงกระทบจิตใจเขาน่าดู"ลูกน้องดาดัน
ตัดไปที่ลูฟี่กำลังนอนคว่ำอยู่ตรงหน้าผาและคิดถึงเรื่องเก่าๆมากมายที่ใช้เวลาร่วมกับซาโบ้
" เอส ลูฟี่เราจะต้องออกทะเลให้ได้ จะออกจากประเทศนี้แล้วมีอิสระ"ซาโบ้ในวันวานพูด
"นับจากพรุ่งนี้เราคือพี่น้องกัน"คำสาบานของพวกเรา
เอส ก็เดินมา เขกหัวลูฟี่
" คิดจะทำตัวแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่
สมบัติที่เราซ่อนเอาไว้ในป่าก็หายไปไม่รู้ว่าพวกบลูแจมที่เหลือรอดขโมยไปหรือพวกกองทัพหาเจอกันแน่.....
แต่ก็ช่างมันเถอะถึงมันจะเป็นสมบัติที่ฉันและซาโบ้เก็บไว้ทำทุนเพื่อเป็นโจรสลัดก็เถอะแต่สุดท้ายซาโบ้กับไม่ได้ใช้มัน
งั้นฉันก็ไม่สนแล้วช่างมันปะไรไม่รู้จะรวบรวมสมบัติที่รักษาไม่ได้เอาไว้ทำไม"
"เอสฉันน่ะอยากจะเก่งให้มากกว่านี้มากๆขึ้นไปอีกมากขึ้นมาอีกมากกว่านี้เก่งขึ้นเยอะๆเก่งมากๆ
อยากเก่งขึ้นอีกอยากจะแข็งแกร่งมากๆมากกว่านี้ยิ่งๆขึ้นไปอีกนะเพราะเป็นแบบนั้นก็จะปกป้องทุกอย่าง
ไว้ได้จะได้ไม่ต้องสูญเสียใครไปอีกฉันขอร้องล่ะนะเอสน่ะห้ามตายไปเด็ดขาดเลยนะ"
" พูดเรื่องบ้าบ้าห่วงตัวเองก่อนเถอะอ่อนแอกว่าฉันตั้งเยอะฟังให้ดีนะ จำไว้ลูฟี่ฉันจะไม่ตายเด็ดขาด
ซาโบ้ให้ฉันดูแลนายฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ตายเด็ดขาด ใครจะตายโดยทิ้งน้องชายขี้แยไว้ได้เล่า "
"อืมๆ"
"ไหนจ๊ะพี่สาวที่แข็งแกร่งเป็นบ้าสู้ด้วยไม่ได้อีก....ฉันมันหัวไม่ดีก็เลยไม่รู้ว่าซาโบ้ไปทำอะไร
ถึงถูกฆ่าตายแต่มันต้องเป็นอะไรที่ตรงข้ามกับ อิสรภาพ ซาโบ้ ตายไปโดยที่ยังไม่ได้คว้าอิสระภาพ
แต่พวกเราที่แลก จอก กับซาโบ้ยังมีชีวิตอยู่ จำไว้นะลูฟี่พวกเราจะต้องมีชีวิตในแบบที่ไม่เสียใจ"
กลับมาที่คนที่แอบดูมาโดยตลอด
"นั้นสินะคะ"บูม
"..."เอส
"บ.บูม..ฮืออออซาโบ้..ซาโบ้นะ"
"ค่ะรู้แล้ว..ไม่เป็นไรนะคะ"กอดปลอบลูฟี่และเหลือบมองที่เอส"รับกอดด้วยไหมคะ??"
"ฮึก..ฉันปกป้องน้องชายของฉันไม่ได้..ฉันมันอ่อนแอ"เอสวิ่งเข้ามากอดฉันไว้
"ไม่เป็นไรค่ะไม่เป็นไรฉันมาที่นี้เพราะอะไรรู้ไหม ฉันมาเพื่อทำให้พวกเราอยู่ด้วยกัน
ฉันสัญญาว่าฉันจะนำ4พี่น้องกลับมาอีกครั้ง"ฉันมองหน้าเอสฉันหมายถึงนายเอส
"เธอเอาคนที่ตายแล้วกลับมาไม่ได้หรอก..อย่าโกหกฉัน"
"งั้นคอยดูสิ..ว่าแต่หยุดร้องไห้แล้วหรอคะ..คิกคิก"
"ใคร..ใครร้องแค่ลมพัดฝุ่นเข้าตาเธอตาฝาดแล้ว"
"นั้นสินะคะพี่ชายของพวกเราจะร้องได้ยังไง"...ฉึกเหมือนได้ยินอะไรฉึกฉึกนะ5555
"เมื่อกี่ได้ยินว่าอยากเก่งขึ้นหรอคะลูฟี่"
"อือฉันอยากเก่งขึ้นมากกว่านี้"
"งั้นฉันหาเวลามาสอนให้ดีไหมคะ"
"เอาสิ"
"แต่ว่าคงต้องนานๆทีละนะเพราะตาแก่นั้นดันฝึกให้ฉันเป็นทหารกล้ามโตคงต้องหนีมาแล้วละ555"
"ง่าาาา"
"แต่ว่าฉันมีเวลาว่างให้ตอนนี้4วันนะ"
"ได้"ลูฟี่
"ฉันก็จะฝึกด้วย"เอส
"ค่ะเรามาฝึกหนักกันดีกว่าฮึฮึฮึ"
.
.
..
...
....
.....
......
cr.ดัดแปลงมาจาก One Piece วันพีช ตอนที่ 503 - ฝากดูแลด้วย! จดหมายจากพี่น้อง!
ความคิดเห็น