คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ยินดีที่ได้รู้จักนะ3พี่น้อง
(ตัวเอกบรรณยายชื่อ..บูม)
อึก..อืมม อะไรเนี้ยปวดหัวจังเลยเอ๋นี้มันในป่านี้แต่ที่นี้มันที่ไหนกันหว่าา
"โธ่ปู่ก็บอกแล้วไง..ว่าฉันจะเป็นราชาโจรสลัด"
"ราชาโจรสลัดบ้าบออะไร..กินผลปีศาจเข้าไปยังไม่พอยังจะพล่ามอะไรไร้สาระอีก ลูฟี่ทั้งเจ้าและเอสในอนาคตจะต้องเป็นทหารเรื่อที่เก่งกาจที่สุดนะ"
"ไอ้บ้าเอ้ยขนาดเป็นยางทำไมยังเจ็บอีกเนี้ย..ปล่อยฉันสักทีสิปู่"
"ปู่พลาดเองที่ปล่อยให้เจ้าอยู่ที่หมูบ้านฟูชา..คิดจะเป็นโจรสลัดอย่างนั้นหรอ..เจ้าเด็กบ้า..ห้ามเจ้าไปคลุกคลีกับแชงคูสผมแดงอะไรนั้นอีกเด็ดขาด"
"ฉันจะเป็นเหมือนแชงคูส เป็นคนที่แข็งแกร่งเหมือนเค้า"
หือบทสนทนานี้มันคุ้นๆนะเหมือนเคยได้ยินที่ไหน..ลูฟี่..เอส..ปู่..แชงคูส..ผมแดง..ราชาโจรสลัด..ราชา?..เฮ้ยราชาโจรสลัด เฮ้ยยนี้มันวันพีชนี้หว่าเดี่ยวนะนี้ฉันเข้ามาอยู่ในวันพีชได้ไงอะหรือว่าเราเล่น VR อยู่วะ ไม่น่าใช้นะบรรณยากาศแบบนี้ของจริงนี้นาเอาไงดีวะอยู่เเบบนี้อดตายเเน่เลยอะเอาไงก็เอาลองกันซักตั้งลองขอไปอยู่กับคุณการ์ปดูเเล้วกัน แต่ว่านะไอร่างกายแบบนี้มันทำอะไรได้บางเนี้ยเด็กสิบขวบนี้ทำอะไรได้บางไหมนะเดี่ยวขอคุณการ์ปฝึกเอาก็ได้
"เเซ็กๆ"เสียงย่ำเท้าหนักเดินตรงมา..เอ๋คุณการ์ปคุยกับดาดันเสร็จเเล้วงั้นหรอเนี้ย
"เลิกซ่อนแล้วออกมาซักที..เมือกี้ก็เเอบฟังคนอื่นเค้าคุยกัน"ฉันเลิกซ่อนเเล้วเดินออกมา
"คุณการ์ปคะ..เรามีเรื่องจะขอคุณได้ไหมคะ" เห้ยอยู่ๆก็ถามออกไปแบบนั้นจะโดนอะไรไหมเนี้ยยยย
"หืมเธอเป็นใครกัน..ถึงจะให้ฉันช่วย"นั้นไง
"ถ้าคุณช่วยฉัน..ฉันสามารถดูแลลูฟี่ให้คุณได้ในอนาคต"
"หืมมรู้จักลูฟี่อย่างนั้นหรอ"
"ก็พอสมควรค่ะ"
"แล้วอยากให้ช่วยอะไร"
"อยากให้ช่วยไปอยู่ในกองทัพค่ะ"
"อยากจะเข้าฝึกในกองทัพเรือหน่ะหรอ.."
"ค่ะ..ในกองทัพเรือ"
"เป็นผู้หญิงที่ประหลาดจริงเลยนะเธอนะ..แต่จะไหวหรอตัวเเค่นี้"
"ไหวค่ะ..แต่ขอออกตัวไว้เลยนะคะ ว่าฉันจะไม่เป็นทหารเรือเด็ดขาด"
"ทำไม"
"ก็ถ้าเป็นทหารเรือก็จะไม่ได้ดูเเลลูฟี่ตอนเป็นโจรสลัดนะสิคะ"
"ลูฟี่ต้องเป็นทหารเรือและเอสก็ด้วย"
"คุณการ์ปคุณยอมรับเถอะคุณขัดใจ2คนนั้นไม่ได้หรอก"
"เหอะ..ไปจะไปไหมศูนย์ฝึกนะ"
"ไปสิคะ".
.
..
.
.
..
.
..
โอ้ยยยนี้ก็2อาทิตเเล้วนะเมื่อไหร่ลูฟี่จะโดนจับตัวซักทีนะปวดตัวหมดแล้วเนี้ยปู่นะปู่ฝึกยังกับจะให้ไปรบกับพวกโจรสลัดแหนะ
"่พลโทการ์ปครับมีรายงานมาว่ากลุ่มโจรสลัดบลูเเจมได้จับหลานของท่านไปครับ"
"เหอะเจ้าลูฟี่หนะหรอ 555 สร้างเรื่องอีกแล้วละ บูม " และใช่วันนี้ก็มาถึง
"ปู่ หนูว่าถึงเวลาแล้วละคะ"
"หือจะไปอยู่กับดาดันเเล้วอย่างงั้นหรอเจ้ายังฝึกไม่เสร็จเลยนะนังหนูหึหึหึ"ไม่ม่ายยยยยไม่อยากอยู่เเล้ว
"อยู่ที่นี้อีกเดือนนึงก็คงไม่เป็นไรหรอกเนอะ"เป็นสิเป็นเป็นมากด้วยถ้าอยู่ที่นี้ตอนนี้ละก็จะอดเป็นไปดูฉากแลกจอกสาบานแบบเป็นๆนะสิ
"ไม่เอาน่าปู่ขอแค่ไปดูซักหนึ่งวันก็ได้นะ นะ นะ" ใช่ยังไม่อยู่ขอแค่ดูก็ได้
"เออก็ได้..จะให้ไปส่งหรือไปเองละ"
"ไปเองสิปู่"ขืนไปกับปู่กับหมดสนุกันพอดีแต่ว่านะไม่ใช่วันนี้ต้องเป็นอีก2วันถึงจะสาบาน
"อีก2วันนะปู่"
"เอ้าไม่ไปวันนี้ละจะไปเยี่ยมเจ้าลูฟี่ไม่ใช่หรือไง" แหมรู้อยู่แล้วว่าปลอดภัยนี้นาจะไปทำไมละฮิฮิฮิ
"ปู่เป็นห่วงจะไปดูไหมละ"
"ใคร..ใครเป็นห่วงเจ้าลูฟี่กันเพ้อเจ้อน่า"555ซึนดีแท้
"ปู่..ฉันไปฝึกต่อละนะ"
"เออรีบไปให้ไวเลยไปไหนก็ไป"
"ปู่ ไม่เล่นแบบนี้สิ"
"รีบไปสิเจ้าบ้า"
"ค่าาาาา"
หลังจากวันนี้ซาโบ้คงย้ายไปอยู่กับดาดันสินะ555คงปวดหัวนักกว่าเดิมแน่เลย
.
.
.
.
ในที่สุดการสาบานก็มาถึงแต่วันนี้พวกลูฟี่จะไปกินราเมงก่อนนี้นา555คงต้องจ่ายให้ละนะ
แต่ก่อนอื่นวันนี้ไปหาคนในหมู่บ้านของลูฟี้ดีกว่าผูกมิตรไว้ๆ
ขึ้นไปนั้งบนเก้าอี้เสร็จแล้วก็เคาะเคาน์เตอร์
"ก๊อกๆๆ" หันมาเเล้วทำหน้ามึนงง
"สวัสดีคะคุณมากิโนะ" ฉันเริ่มต้นบทสนทนา
"อาสวัสดีคะ"
"ฉันชื่อบูมคะเป็นหลานของคุณการ์ป"
"หลาน??" ทุกคนในร้านทำตาโตตกใจ
"คุณการ์ปมีหลานแค่ลูฟี่นี้นา"
"ญาติห่างๆหนะคะ"
"อ๋อ..ค่ะหนูมีอะไรรึป่าวคะ?"
"แค่จะมาฝากตัวน่ะค่ะกำลังจะไปหาลูฟี่เลยเเวะมาค่ะ"อ่าร้านนี้ที่ลูฟี่เจอกับแชงคูสฟินอ่าาาา
"ไปก่อนนะคะ"โค้งตัว
หลังจากออกไปนั้นบูมไม่รู้เลยว่าทำให้ใครคิดยังไง
"เด็กคนนั้นน่ารักดีนะ"ผู้ใหญ่บ้านพูดขึ้น
"ไม่เหมือนเจ้าลูฟี่เลยน่า555"คนในหมู่บ้าน
"นั้นสิและก็ไม่เหมือนคุณการ์ปเลยซักนิด"
"เอ๋เป็นทหารเรืองั้นเหรอ"
"ก็เห็นใส่ชุดทหารเรือนี้หนา"
"ไม่รู้สิคงงั้นละมั้ง55"
กลับไปที่บูม
ไปที่บ้านดาดันก่อนดีกว่า
"ก๊อกๆๆ"
"แกเป็นใครมาทำไมทำไมต้องมาไสหัวไปซะ"ดาดันเปิดประตูมาตะโกนด่าบูม
"เป็นหลานของวีรบุรุษการ์ปค่ะมาแนะนำตัวกับดาดันค่ะมาหาลูฟี่ค่ะและคำตอบสุดท้ายของคุณคือไม่ไปค่ะ"
“หลานของคุณการ์ปไม่ได้มีแค่เจ้าลูฟี่คนเดียวหรอกหรอ”โดกุระพูด
"ไม่ต้องคิดมากหรอกคะเเค่จะบอกว่าจะมาอยู่ด้วยพูดเเค่นี้ค่ะไปแล้วนะคะ"
ทางนี้แนะนำตัวไปแล้วต่อไปไปจ่ายค่าข้าว55ไม่มีตังยังจะมากินอีกนะ
.
.
.
.
เพล้ง
"กินเเล้วหนีช่วยจับที"
"ช่วยจับทีๆ"
"เลิกตะโกนได้ไหมคะ"
"อย่ามายุ่งนะนังหนู"ไม่จ่ายให้ดีไหมนะ
"ถ้าคุณยังไม่เลิกตะโกนฉันจะไม่จ่ายให้"
"ค่าอะไร"
"ค่ากระจกที่แตกและค่าราเมงนั้น"
"มีเงินรึไง"
"มีสิ สรุปจะบอกราคาไหมจะได้จ่ายเเล้วไปสักที"เดี่ยวไม่ได้ดูฉากสาบานนะฮึยย
"30,000 เบรีครับ "
"ตลกหรอคะ"มองหน้ากดดันอีกฝ่ายถึงโลกนี้ฉันจะสิบขวบ แต่ในโลกของฉันอายุ38นะอัจฉริยะที่ประสบความสำเร็จโดยที่อายุน้อยที่สุด....เหอะเรื่องแค่นี้ไม่เกินหมื่นเลยด้วยซ้ำแถมมาโลกนี้ก็ศึกษามาพอสมควรนะเว้ยอย่ามาดูถูกสติปัญญาของฉันนะ
"ตลกอะไรนังหนู นี้ละลดสุดแล้ว"
"เห็นชุดที่ใส่อยู่ไหมคะ?"
"..."หน้าถอดสีไปสิ
"ราคากระจกไม่ถึง3พันแต่แตกไปเเล้วฉันให้3พันไปเลย ราคาราเมงชามละ180 มี26ชามราคาเเค่4,680แต่ฉันยกให้เป็น5พันเลยเเล้วกันรวมทั้งหมดก็8พันเบรี..อะ" ฉันโยนถุงเงินไปรู้อยู่เเล้วละว่าต้องเป็นแบบนี้
"ฉันไปละมีปัญหาอะไรติต่อไปคุยกับพลโทการ์ปเอาเองละ" ไม่มีทางอะปู่ไม่จ่ายให้ลูฟี่หรอก
รีปไปๆจะได้เวลาแล้วเย่ๆ
.
.
.
.
"แต่ว่าเป็นโจรสลัดมันก็ดีอยู่หรอก แต่ถ้าอยากเป็นกับตันกันทั้ง3คนมันจะไม่เเย่เอาหรอ"ซาโบ้พูดขึ้น
"ลืมคิดเรื่องนี้ไปซะสนิทเลยแหะ ซาโบ้ฉันก็นึกว่านายจะเป็นต้นหนให้ฉันซะอีก"เอส
"พวกนายนะมาอยู่บนเรื่อของฉันเถอะน่า"ลูฟี่
"ไม่เอาเฟ้ย/ไม่เอาเฟ้ย"เอส/ซาโบ้
"เอ๋..ไม่เห็นเป็นไรเลยอะ ขึ้นมาเหอะน่ามาเหอะ"ลูฟี่
"เรื่องนั้นน่ะให้ตายก็ไม่มีทางเด็ดขาด"เอส
"อือ.ไม่มีทาง"ซาโบ้
"ว่าไงน้าาาา..เฮอออช่างเหอะ"ลูฟี่
"55555อะไรของนายนะ"ซาโบ้
"นั้นสิ555"เอส
"นายนี้มันน่าสนใจจริงๆเลยนะลูฟี่5555"ซาโบ้
.
.
.
.
"เอาเหอะปล่อยให้อนาคตเป็นตัวตัดสินเถอะ บางทีเรา3คนอาจจะเเยกกันอยู่บนคนละเรือกันก็ได้"
"เอะ....จิ๊กมาจากดาดันละสิเนี้ย" ลูฟี้เห็นเอสถือสาเกก็พูดขึ้น
"พวกนายรู้รึป่าว พอเเลกจอกกันก็จะกลายเป็นพี่น้องกันแหละ"เอส
"พี่น้องง0.0 จริงๆนะหรอ"ลูฟี่
"ตอนที่เป็นโจรสลัดเราอาจจะไม่ได้เป็นพรรคพวกบนเรือลำเดียวกัน แต่ว่าเราจะผูกพันกันในฐานะพี่น้องไม่ว่าจะไปทำอะไรอยู่ที่ไหนสายสัมพันธ์นี้จะไม่มีวันขาด นับจากนี้ไปถือว่าพวกเราเป็นพี่น้องกัน"
"เเกร้ง" เสียงชนจอกสาเกดังขึ้น
ฮึกเอสนายเป็นคนพูดเเท้ๆแต่นายกลับตายไปก่อนฮึก ฉันสาบานนะฉันน่ะจะช่วยนายเองนะเอส จากนี้จะเกิดเรื่องสินะเดี๋ยวเอส,ลูฟี่,ซาโบจะพากันออกไปสร้างบ้านอยู่บนต้นไม้สินะใช่ชีวิตสักพักก็จะเจอกับเสือยักษ์สินะเจอกับลุงโจรสลัดที่เคยต่อสู้กับโรเจอร์หลังจากนั้นก็จะเกิดเรื่องของซาโบ้ขึ้นและการเผากองขยะนั่นด้วย
เฮออฉันจะออกไปฝากตัวเป็นพี่น้องได้ตอนไหนนะ
งั้นพรุ่งนี้ละกันวันนี้กลับไปขอปู่ไว้ก่อนดีกว่า
.
.
.
.
"นี่ปู่..ขอหยุดพักเรื่องฝึกไปก่อนได้ไหม"
"ทำไม..แกต้องฝึก"
"รู้อยู่หรอกน่าว่าจะฝึกแต่ไปแค่ไม่กี่วัน แล้วจะกับมาฝึกอีกจนกว่าบูมจะอยู่เหนือกว่าปู่เลยเป็นไงสนไหม"
"แล้วเรื่องลู่ฟี่ละ"
"ลู่ฟี่ออกเรือเมือไหรก็ไปหาอีกเมื่อนั้นแหละน่าา"
"จะเอาแบบนั้นก็ได้ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้นนะ"
"ปู่!!!ฉันเป็นผู้หญิง"
"เหมือนกันแหละน่า"
"เหอะพรุ่งนี้เลยนะปู่"
"ไปเลยอย่างนั้นหรอเนี่ย"
"ก็ไม่อยากพลาดเรื่องสนุกๆนี้นา"
"เออๆ"
.
.
วันต่อมา
กำลังเดินทางไปบ้านดาดันที่ภูเขา
"นี้ปู่..ถ้าวันนึงเอสถูกสั่งจับประหารปู่จะทำยังไง"
"ไม่มีวันหรอกเจ้านั้นมันเก่งจะตาย"
"ก็เเค่สมสุตินะถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นปู่จะเลือกอะไรระหว่าง หน้าที่ หรือ คนรัก ปู่ไม่ต้องตอบก็ได้นะแค่บูมอย่างให้จำคำถามนี้เอาไว้"
อ่าถึงพอดีเลยอะ
"ปังปังปัง"
"ดาดันฉันเองมาเปิดประตูซะ"ปู่เคาะ?เรียกทุบเถอะ
"ค..คุณการ์ป"
"ใช่ฉันเอง"
".อะ..เออ มาทำไมคะ"
"เจ้าลูฟี่กับเอสละ"
"ไปเล่นกันข้างนอกค่ะ"
"ดีฉันจะรอมันกับมา"
"แล้วสรุปมาทำไมคะ"
"ฉันมาไม่ได้รึไงกัน"
"ดะ..ได้คะๆ"
"ฉันมาฝากเจ้าเด็กนี้ไว้ด้วย"
"ห๋าแค่เด็ก3คนที่บ้านนี้ไม่พอหรือยังไงถึงได้เอามาเพิ่มอีก"
"3คน??"
"อ๋อลูฟี่กับเอสมีเพื่อนอยู่อีกคนน่ะค่ะแต่พอดีไปมีเรื่องทิ้งไว้เลยย้ายเค้ามาอยู่ด้วยกันน่ะค่ะ"ฉันเอยตอบแทนดาดัน
"แล้วแกรู้ได้ยังไง" ปู่มองหน้า
"ก็นี้บูมไงงงง เก่งทุกอย่าง"
"เหอะแล้วนี้จะให้ฉันยืนอยู่ตรงนี้หรือไงดาดันให้ไปข้างในสิหลีกไปเกะกะเสียจริง"แล้วปู่ก็เดินเข้าไปโดยไม่รอคำเชิญ555
"ปู่ฉันฉันขอไปเดินเล่นก่อนนะ"
"รู้ทางรึไง"
"รู้สิเคยมาแล้วนี้"
"เออรีบไปรีบมา"
"ค่ะ"
ฉันเดินออกไปไม่ไกลมากอยู่ดีๆเกิดวูปขึ้นมาเห้ยเกิดไรขึ้นเนี้ย
"สวัสดีสาวน้อย"ฉันมองหน้า..ใครวะ
"พระเจ้าเอง" อืมพระแล้วเรียกมาทำไมคะ
"เราอยากให้พรเจ้านะทดแทนกับการที่ปล่อยให้ไปอยู่ที่นั้นโดยไม่ได้บอกอะไรเลย"
"กี่ข้อคะ"
"6ข้อ"
"1.ขอมิติเป็นของตัวเอง
2 ขอให้มีพลังรักษา
3 ขอให้ฉันมีพลังการได้ยินเสียงทุกสรรพสิ่งและเป็นราชาของเจ้าทะเล
4 ขอให้ฉันหายใจในน้ำได้
5ขอให้ฉันล่องหนได้
6 ขอให้ฉันวาป์ได้
"เอาซะคุ้มเลยนะ"
"ค่ะ..จะได้พรตอนไหนคะ"
"ตอนกลับเข้าร่างก็ลองทดสอบดูได้เลยเเล้วกันแต่ว่านะเป็นผู้หญิงซะปล่าวทำไมถึงไม่ขอพรให้งดงามกันแต่ข้าจะให้เจ้าไว้แล้วกันนะ"
"ค่ะ..แล้วไปได้ยังคะ"
"อ่าได้สิๆ"
วูป
"อึ..อึกก"หืมมีกระดาษอยู่ในมือไหนดูสิ
"เจ้าจะค่อยๆเติบโตอย่างงดงามขึ้นภายใน2ปี" งั้นตอนนี้ก็ขอทดสอบพลังดูพลังดูหน่อยแล้วกัน
ขอลองทดสอบการหายใจในน้ำดู
"ตูม"ฉันกระโดดลงไปในน้ำ เฮ้ยหายใจได้ด้วยอ่าาาดีที่สุด นั้นนนนั้นมันเจ้าทะเลนี้นาไหนลองสิ
"เจ้าทะเลจงฟังข้า"
"ขอรับท่านราชินี"
"จงว่ายน้ำวนไปวนมา10รอบ"
"ขอรับ"การที่เจ้าทะเลว่ายน้ำวนเห้ยยมันจะทำให้เกิดพายุใต้น้ำ
"เฮ้ยหยุด" "กึก"คลื้นน้ำค่อยๆหายไป เกือบแล้วไง เกือบไปแล้ว
"ไปได้แล้ว"
"ขอรับ"แล้วเจ้าทะเลก็หายไป555สุดจริง เอาละต่อไปก็วาป์สินะ แต่ล่องหนก่อนดีกว่า ฟิ้วว เสียงการล่องหนหายไป
"วาป์"ฉันนึกถึงห้องทำงานของปู่ เอาละลืมตาดูสิ เย่ในห้องละ งั้นกลับไปหาปู่ที่บ้านดาดันดูสิ
"วาป์" ฝึบ ว้าวปู่อยู่ข้างหน้าละงั้นเดินไปหาปู่ดีกว่า
"ปู่ๆ"ขวับปู่หันขวามองมาทางเสียง "ปู่ๆทางนี้" ทีนี้หันซ้ายมองหา
"แกอยู่ไหนบูมออกมาซะดีๆนะ" ฉันดีดนิ้วทีเดียว
"เปาะ..อยู่นี้ไงปู่"ฉันอยู่ข้างหน้าปู่ละ555ตกใจใหญ่เลย
"แกมาได้ไงหะแล้วนี้วิชาอะไร"
"เดินมาสิปู่ถามได้..หัดวิชาหนะเพิ่งได้มาใหม่"
"โอ้ดีๆให้มันได้แบบนี้สิ..นี้ดาดันเมื่อไหร่เจ้าพวกนั้นจะมา"
"ไม่รู้สิฉันไม่ได้เอาตาฉันติดพวกมันไปด้วยสักหน่อย"
"ว่าไงนะ"
"ป่าวค่า"
"เดี่ยวก็มาแล้วละปู่รอไปเถอะน่า"
.
.
"มาแล้วๆ..."ลูฟี่
"ดาดันนี้มื้อเย็นอะ"เอส..พร้อมโยนหมีตัวใหญ่ใส่ดาดัน
"รีบทำอาหารซะหิวแล้ว"เอส
"หิวแล้ว"ลูฟี่
"555นั้นสิหิวเเล้ว"ซาโบ้
"เจ้าลูฟี่เจ้าเอสมานี้สิ"
"ปู่0.0"ลูฟี่
"ตาแก่"เอส
"เอสฉันบอกให่เรียกฉันว่าปู่"
"ปู่มาทำไมเนี้ย"ลูฟี่
"พาคนมาแนะนำอะ"พร้อมดันฉันไปยืนหน้า3คนนั้น
"บูมค่ะเป็นญาติห่างๆของลูฟี่อายุ10ปีค่ะฝากตัวด้วยค่ะ"
"นายมีพี่สาวด้วยหรอลูฟี่"ซาโบ้
"ไม่ฉันไม่เคยรู้เลยว่ามีพี่สาว"นายรู้สิแปลกลูฟี่555น่ารักจังงือออ
"จะมาอยู่ด้วยสักพักแล้วจะกลับไปฝึกต่อ"ฉันบอกออกไป
"ฝึกอะไรงั้นหรอ"ลูฟี่ถาม
"ทหารเรือน่ะ"อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิทุกคนถึงจะฝึกเป็นทหารเรือก็ใช่ว่าจะไม่เป็นโจรสลัดสักหน่อย
"พวกฉันจะเป็นโจรสลัดไม่ได้จะเป็นทหารเรือไม่ต้องมาอยู่เลยนะ"ลูฟี่อย่าพูดอย่างนั้นสิตัวเล็กมันเจ็บ ฉันเลยก้มลงไปกระซิปว่า
"ถึงจะฝึกเป็นทหารเรือก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เป็นโจรสลัดนี่นา"
"จริงหรอๆจะเป็นโจรสลัดอย่างงั้นหรอ"ว้ายตัวเล็กยิ้มแล้ว
"จริงสิ..แต่ว่านะไม่อยากเป็นกัปตันเลยละเฮออ"พูดออกมาสิคำนั้นนะ
"งั้นมาเป็นลูกเรือฉันไหมละ"ลักกี้
"ไม่มีทางอะลูฟี่ใครจะไปเป็นลูกเรือนายถ้าเป็นนะมีหวังปวดหัวเเน่"เอสพูดขึ้น
"งั้นมาอยู่กับฉันไหม"ซาโบ้พูด55แน่นอนสิฉันต้องไปกับนายอยู่เเล้วละเพื่อทำความรู้จักกับพ่อของตัวเล็ก
"หืมมน่าสนนะเเต่ว่าฉันจะไปอยู่กับลูฟี่ละ..ปวดหัวหรอคงสนุกพิลึกละ5555"
"เย้ ลูกเรือคนที่1ละ"
"อย่าพึงดีใจไปลูฟี่ฉันนะยังไม่ไปอยู่บนเรือของนายหรอกนะจนถึงเวลาที่สมควร"
"เมื่อไหร่ละ"
"นายคงรู้เองซักวันละนะ555"อ่าปู่ไปไหนแล้วนะเฮอเร็วจริงๆเลยนะ
"นี้เอส,ซาโบ้,ลูฟี่"
"หือ"เอส,ซาโบ้,ลูฟี่
"มาประลองกันไหม"ฉันถาม....นี้ละโอกาศ
"ทำไมต้องประลองละ"ลูฟี่
"เดิมพันไงละเดิมพัน"
"แล้วเธอจะเดิมพันพวกเราด้วยอะไร"เอสพูดขึ้น
"ถ้าพวกนายชนะฉันให้50,000เบรี"เฮ้ยเงินกินขนมทั้งเดือนเลยนะนั้นนะ
"หืม..แล้วถ้าเธอชนะละ"เอสถามด้วยสายตาประกาย..ฮึๆๆเธอติดกับดักฉันเเล้วเอสคุง
"แลกกับการเป็นพี่สาวของพวกนายเรามาแลกจอกสาบานกันอีกรอบ"เอสมองด้วยสายตาอึ้งๆ
"เธอะ..เธอรู้ได้ไงว่าเราแลกจอกกัน"ฉันรู้ทุกอย่างเลยละเด็กน้อย
"คิกคิกคิก..ฉันรู้ทุกอย่างที่อยากจะรู้"จริงๆแล้วจะได้รู้ก็ตอนอาจารย์โอดะต้องการให้รู้เท่านั้นละน่าา
"เธอเป็นพวกมองเห็นอนาคตงั้นหรอ"ซาโบ้พูดขึ้นบ่าง
"ของแบบนั้นมันจะไปมีได้ยังไงกันหล่ะ"
"ทำไมเราต้องรับการท้าประลองนี้ด้วย"เอสถามด้วยสีหน้าระเวง
"กลัวหรอเอส"ฉันยิ้มพร้อมถาม..เอ๋ทำไมทำหน้าเหมือนเห็นผีกันนะ
"ฉันให้รุมเลยก็ได้นะคะ.."ฉีกยิ้มให้กว้างๆจะได้ตกลงด้วยความสันติไงง
"ได้เลยไปเจอกันได้เลย"เอสพูดขึ้น
.
.
..
.
..
.
.
"เป็นไปได้ยังไงนะเราสามคนทำไมถึงแพ้เธอละ"เอสตะโกน
"เราต่างกันที่ประสบการณ์ค่ะ"ไม่ว่าจะชาติไหนฉันก็จำเป็นต้องเก่งต่อสู้ทุกแขนงเพื่อความอยู่รอดของชีวิต
"ทีนี้จะรับฉันเป็นพี่สาวได้หรือยังคะเอส"
"...."เอส
"เอาสิมาเป็นพี่ฉันเถอะนะๆ"ลูฟี่อ๊ากกกเจ้าตัวเล็กน่ารักเกินไปแล้ว
"5555ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้นนี้นา"ซาโบ้ดีมากคะที่พูดเบบนั้น..เอาสิเด็กน้อยคุณจะทำยังไงดี
"คงเป็นลูกผู้ชายตามที่พูดนะคะ"
"ก็ได้…แต่ทำไมต้องเป็นพี่สาวล่ะเธออายุเท่าฉันนี่"เอส..
“เพราะอะไรงั้นหรอ” เพราะฉันอยากจะปกป้องพวกเธอไงล่ะ
“ไม่บอกหรอกนะ55555”
"งั้นเราไปโขมยเหล้าดันดันกันเถอะ"ซาโบ้พูด
"เย่ๆฉันมีพี่สาวแล้ว"ใช่เจ้าตัวเล็กนายมีพี่เเล้วแล้วเย่ๆ
ทำไมถึงทำหน้าคิ้วขมวดขนาดนั้นนะ หรือยังระแวงกันอยู่
"ไม่ต้องห่วงหรอกเอสฉันมาที่นี่เป็นเพราะฉันอยากมาฉันอยากเป็นพี่น้องกับพวกนายก็เพราะอยากเป็นพี่น้องกับพวกนายนายจะเป็นใครหรือเป็นลูกของใครฉันไม่สนหรอกนะพี่น้องคือพี่น้องมีอะไรก็ต้องช่วยเหลือกันลำบากอะไรก็ต้องช่วยกันฉันต้องการเเค่นี้ละไม่ต้องคิดมากนะเอสเเล้วซักวันนายจะได้รับรู้ความตั้งใจของฉันเอง"ยิ้มให้และ
"เห้พวกนายรอฉันด้วยสิ..นายก็เร็วๆสิเอสวิ่งมาเร็ว"บูมวิ่งไปโดยไม่สนใจความคิดของเอสอีกต่อไป
'ฮึทำเป็นพูดดี..ฉันจะคอยดูความตั้งใจของเธอแล้วกัน.ยัยบ้า ชิ'
.
.
.
"เย่พี่น้อง"
แกร้ง เสียงกระทบของจอกสาบานดังขึ้นของใจทั้ง4คน
"อ่าาสาเกนี้มันยอดเยียมจริงๆเลยน้าาา"อร่อยจริงๆเลยเฮะ
"ไม่เห็นอร่อยเลยบูมเธอนี้นะเฮออ"ลูฟี่บ่น
"คิกๆนายไม่อร่อยแต่ฉันอร่อยนี้นา"
"เชอะ"เจ้าตัวเล็กงอลแล้วสิ
.
.
.
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ3พี่น้อง..ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเราคือ4พี่น้อง"
ความคิดเห็น