นักเขียนอิสระกับตากล้องคนโปรด

เตยยี่ : พรุ่งนี้เรามีงานนะ 07.30น.เตรียมตัวและสถานที่ให้พร้อมนะ อย่าให้เหมือนงานที่แล้วนะคุณเชน
เชน : ได้ครับคุณเตย 
เตยยี่ : เห้อออ ทำไมเหนื่อยแบบนี้นะ 
  06.00น.
เตยยี่ : เอาเชน แล้วคนอื่นไปเตรียมสถานที่ ที่งานรึยัง
เชน : อ๋อ!! ไปกันแล้วครับ ผมรอไปพร้อมคุณเตยคับ 
เตยยี่ : งั้นรอฉันแปบนึงนะ 
เชน : คับ
ณ.หน้างาน
เตยยี่ : โห้วว นี่เขามารอฉันแล้วหรอเนี้ย
เชน : ไปครับคุณเตย
จากนั้นคุณเตยยี่ก็ได้เข้ามาในงานเพื่อเตรียมความพร้อม เธอๆด้แต่นั่งมองกระจกที่มีตัวเองในนั้นแล้วถามตัวเองว่า วันนี้เราประสบความสำเร็จขนาดนี้เลยหรอ มีความรัเธอมากขนาดนี้เลยหรอ เห้ออ!!! ยังไม่ทันทอดหายใจได้เต็มที่ เสียงนายเชนคนสนิทของฉันก็เดินเข้ามา
เชน : พร้อมแล้วนะคุณเตย
ฉันเองมองหน้าจก แล้วพูดออกๆปว่า "ป่ะ ฉันพร้อมแล้ว"
ณ.หน้าเวทีในงาน
แค่ฉันเดินขึ้นมาบนเวที เสียงชัตเตอร์และแสงแฟลตก็รัวเลยเชียวหน้า ฉันยิ้มแล้วกว่าวคำทักทายอย่างสุขในแบบตัวเอง 
..ต้องขอขอบคุณทุกคนมากๆนะคะ ที่ชื่นชอบในผลงานของเตย และประโยคที่เตยตั้งใจถ่ายทอดออกมาจากใจจริง ...แค่พูดไปเสียงกล้องก็ยังรัวไม่หยุด แต่สายตาของฉันก็ไปสะดุดกับคนหน้าหวานคนนึง แต่ก็ทำได้แค่มองผ่านไปจบงานพูดบนเวที ฉันได้ลงมาเพื่อเซ็นลงบนผลงานตัวเองให้แฟนคับตัวยงของฉันที่ติดตามฉันไปทุกๆงาน แล้วฉันก็ได้พบคนหน้าหวานอีกครั้ง
ฝ้าย : เราชอบผลงานคุณมากเลยนะ มันฮีลใจเราดีอ่ะ เวลาที่เราได้เดินอ่านในงานของคุณอ่ะ
เตยยี่ : ขอบคุณมากนะคะ