คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : บทที่ 23
ทรลมสีำปราึ้นรลารอยแยมิิ มันยายให่ึ้นเรื่อยๆ เสียสายฟ้าสีำแลบแวบอยู่รอบๆ
“นั่นมัน...ันเี้ยน!?” โฮอพึมพำออมา ะมอไปที่โรสร้ารูปทร UFO ที่ำลั่อัวึ้นรหน้า่อา เาไม่เยเห็นอะไรแบบนี้มา่อน สิ่ที่ทำให้เายิ่ประหลาใมาึ้นไปอีือ มอนสเอร์ล้ายาลาแมนเอร์ ัวโเท่าลามเพา โผล่ออมาารูำ นั่นือ บาิลลิส์ แถมยัเลเวลเือบ 1,200 อี้วย
“เป็นไปไ้ยัไ? ันเี้ยนและมอนสเอร์ปราในเวลาเียวัน? แถมยัเป็นบาิลลิส์อี? มันไม่ใ่เรื่อปิแน่ๆ” โฮอพึมพำ้วยวามะลึับปราาร์ประหลา ทันในั้น เสียุ้นเยัึ้นมาาที่ไหนสัแห่
"เปิประู ันะินในรถ” มินอพู พลามอลไปที่ถ้วยไอศรีมในมือ ทันในั้น ะที่โฮอำลัะอบ บาิลลิส์ระโพุ่ัวลมาเบื้อหน้าอเาทั้สอ ้วยแรระแทที่มหาศาล พื้นินระเบิเป็นเศษยอยามะอยและลายเป็นฝุ่นสีเทาหนาทึบ โีที่ไอศรีมถูปิฝาพลาสิไว้ ทำให้มินอป้อันไม่ให้ฝุ่นเ้าไปในไอศรีมไ้ ระนั้น เมื่อบาิลลิส์ำรามอย่าุร้าย พุ่ัวเ้าใส่มินอ และฟารเล็บนามหึมาใส่ ถ้วยไอศรีมในมือมินอ็ระเ็นแระายามพื้นถนน
“…”
มินอยืนมอไอศรีมที่ละลายอยู่ในมืออย่ามึน ะที่พลเมือรอบๆ และภายในร้าน่ารีร้อ้วยวามื่นระหน เริ่มวิ่หนีายัน้าละหวั่น ท่ามลาวามโลาหล มินอ ถือริออริัลอนที่วัออมาา่อเ็บอ ในสภาพมือเลอะไอศรีม
“แหนีไม่พ้นแน่ไอ้ิ้เหลน” เาพู พลามอบาิลลิส์้วยสายาเย็นา ทันในั้น โฮอเิน้าวเ้ามาและล่าวว่า "ท่านรับ ผมะไปามพนัานร้านไอศรีม แล้วเอามาให้ท่านใหม่อีถ้วย เี๋ยวนี้เลยนะรับ" โฮอไม่รอำอบามินอ หันหลัลับ วิ่รไปยัร้านเพื่อามหาพนัาน
“พนัานนนั้นเธอไปไหนนะ? ไม่น่าไปไ้ไม่ไลเท่าไหร่”
โฮอแน่วแน่ที่ะนำไอศรีมอีถ้วยไปให้มินอให้ไ้ทันเวลา ึวิ่ามหาพนัานหิอย่าบ้าลั่
“ถ้าันหาไม่ไ้ ันวยแน่!”
—
มินอมอบาิลลิส์อย่าหุหิ ะที่มันแลบลิ้นนามหึมาอันน่ายะแยราวับำลัล่าสัว์ บาิลลิส์ยัษ์ูเหมือนะไม่รู้ัวเลยว่ามันทำอะไรผิ านั้น มัน็อ้าปาว้า พ่นอเหลวสีเทาใส่ มินอหลบมันไ้อย่ารวเร็ว อเหลวลับไประเ็นใส่รถ้านหลั แปรสภาพเป็นหินทันที มันูเหมือนะมีพลัเปลี่ยนทุสิ่ที่สัมผัสให้ลายเป็นหิน
“นั่นือทั้หมที่แมีรึไ” มินอพู พร้อมับยริออริัลอนเหนือหัว ้วยแววาไร้วามปรานี ริฟาลบนบาิลลิส์ เสียัเปรี้ยเหมือนฟ้าผ่า แสสีฟ้าเป็นหายาวามหลั ฟันแยร่ายัษ์อบาิลลิส์ออเป็นสอท่อน เป็นภาพที่น่าทึ่อย่าแท้ริ แ่น่าเสียาย พยานที่เหลืออยู่ือ โฮอ ับ พนัานร้านไอศรีม ที่เาบัับให้มา้วย พนัานสาวร้อไห้ ปล่อยโฮ ้อมอภาพรหน้าอย่ามึน
“า! า!”
อีาบินห่าออไปท่ามลาวามเียบ พนัานสาวูเหมือนะในพูไม่ออ เห็นภาพรหน้า้วยวามหวาลัว ะเียวัน โฮอโล่ใที่ัวเอพาพนัานนนี้มาทันเวลา
“ฮ้า! ฮ้า! ปอัน...”
—
พนัานหิที่ัวปลุมไป้วยเศษฝุ่นายามะอยเหลือบมอไปมินอ ะที่ัไอศรีมออา่อแ่แ็ เธอเยเอพวฮันเอร์ทั้ในอินเทอร์เน็และีวิริมาหลายรั้ เ่นเียวันับเธอทีุ่้นเยับพวเาี แ่เธอ็ไม่เยเห็นพวเาลมือริๆ าร่ามอนสเอร์ที่ัวให่ว่าพวเาหลายเท่าในาบเียวถือเป็นสิ่ที่สามารถทำให้อ้าปา้าไ้
“นะ นี่ะ ุผู้าย” เธอพูเสียสั่นะยื่นถ้วยให้มินอ ในะที่มินอรับถ้วยามือพนัาน โฮอเินเ้ามาหาเา “ท่านรับ เราวรไปไ้แล้วนะรับ สมามฮันเอร์สาาหลัะมารวสอบในไม่้า”
านั้นะที่พวเาำลัมุ่หน้าลับไปที่รถ วาอุ๊าลิ็เปล่ประายสีำออมา
—
ที่ปัน้ำฝนปัฝุ่นยามะอยหนาๆ ออาระหน้ารถ ภายในรถที่ำลัเลื่อนัวออาันเี้ยนที่เพิ่สร้าใหม่ มินอำลัยุ่อยู่ับาริมไอศรีมหลาหลายรสาิ อันับแรือ Almond Monmon ไอศรีมรสยอนิยมอันับสามอร้าน เาัไอศรีมึ้นมาหนึ่้อน ้อนรีมนุ่มๆ เาวับใ้แสไฟภายในรถ ยึ้นสู่ริมฝีปา รู้สึถึวามเย็นยะเยือที่สัมผัสับลิ้นและเพานปา ทำเอาเานลุู่ไปทั้ัว
“สุยอไปเลย...”
รสหวานนั้นั่ลื่นัถาโถมเ้าใส่่อมรับรส ส่ระแสไฟฟ้ารสู่สมอ นร่าายอเา เรื่อัรอันล้ำเลิศที่ถูหล่อหลอมมาเพื่อาร่อสู้ ำลัเผิหน้าับระเบิวามหวานนี้ แม้ะินไปเพียนิเียว แ่วามหวาน็ยัิอยู่บนลิ้นอเา
‘ลิ้นันแทบะไร้วามรู้สึแล้ว’
เาสั่นหัว ไล่วามิฟุ้่านออไปแล้วโฟัสับารลิ้มรสาิ 'เอาล่ะ ั้สมาธิ' เาัไอศรีมอีำเ้าปา รสาิแรที่สัมผัสไ้ือรสวานิลลาอันหอมหวาน ามมา้วยวามรุบรอบหวานมันออัลมอน์เลือบ็อโแล ิ้นอัลมอน์เพิ่มรสสัมผัสที่น่าื่นเ้นให้ับไอศรีม
่อไป เาเลือที่ะลอ Mint Chocolate Man
‘ไอศรีมรสมิ้น์็อโแล ที่รสาิเหมือนยาสีฟัน…’
ทันทีที่วามินั้นผุึ้นมา ใบหน้าอมินอ็มวิ้วอย่ารวเร็ว
‘…นี่มันอะไรัน?!’ มินอมอโฮอที่อยู่หลัพวมาลัย เาเรียอีฝ่าย “ลีโฮอ”
“รับ?”
“บอันมา ว่าทำไมนายถึแนะนำรสาินี้”
“ฮ่าฮ่า! ูเหมือนมันะไม่ถูปาท่านเลยนะรับ”
“รสาิอมันเหมือนับันำลัิน็อโแล หลัาแปรฟัน้วยยาสีฟันรสเ้ม้นเป็นพิเศษ” มินอแสวามผิหวัอย่ารไปรมา เาไม่สามารถเ้าใไ้เลยว่า ทำไมใระายไอศรีมรสาิแย่นานี้ รสาิอ็อโแลมันแรมานลบรสาิอมิ้นท์ไปทั้หม
“ฮ่าๆ... ผมไม่แปลใหรอรับ นี่เป็นหนึ่ในรสาิที่นแบ่เป็นสอฝ่ายัเน”
“แ่ทำไมล่ะ? ทำไมพวเาถึายอะไรแบบนี้”
“ผมะบอท่านนะรับ แ่ทำไมท่านไม่ลอ Island Music ู่อนล่ะรับ”
มินอมอลไปที่ไอศรีมสีสันสใสเป็นพิเศษ ัไอศรีมำหนึ่ึ้นมาใส่ปา Island Music ที่มีำโษาว่า ‘เ้ผลไม้เมือร้อนแสนสื่น’ มีรสาิที่สใสสมับหน้าาอมัน ัวไอศรีมเป็นแบบเอร์เบทึ่มีผลไม้ไ้แ่ อาาอี(ปาล์มนิหนึ่) ทุเรียนเทศ ีวี มะม่วและเสาวรส เป็นหรสาิที่แ่าันมาผสมเป็นหนึ่เียว
(แทรวามรู้นะฮาบ-เอร์เบท: เป็นไอศรีมที่มีส่วนผสมอผลไม้ น้ำาล บวับนม รีม ไ่าว เลาิน หรือเนยอีเล็น้อย ประมา 1-3 % ทำให้เนื้อไอศรีมที่ไ้ ะมีวามเหนียว เนียนละเอีย มีวามเ้ม้นว่าอร์เบท แ่็ยัถือว่าเบาว่าไอศรีมทั่วไป่ะ รสาิอเอร์เบทออเปรี้ยวหรือหวานแบบลมล่อม)
(ส่วนอร์เบ์: มีส่วนผสมหลัๆ อยู่เพีย 2 อย่าือ ผลไม้ และน้ำาล และอามีน้ำ ร หรือส่วนผสมอีเล็น้อยเพิ่มลไป และะไม่มีส่วนผสมอนมหรือไมัน พู่ายๆ อร์เบท ็ือน้ำผลไม้ปั่นแ่แ็นั่นเอ่ะ ลัษะอไอศรีมอร์เบทะเป็นเล็ละเอีย รสาิะออเปรี้ยวหรือหวานามรสาิผลไม้ที่นำมาทำไอศรีม่ะ วามเ้ม้นอผลไม้ทำให้สื่นมาๆ)
“Mint Chocolate Man เป็นอีหนึ่รสาิที่นมัะอบหรือเลีย แ่นั่นมัน็่อเมื่อุินมันเี่ยวๆ เท่านั้น!” โฮอพูพร้อมับยนิ้วึ้น “Mint Chocolate Man มันเ่นในานะัวล้าราบหวาน ไม่เพียแ่ะะล้าวามหวานที่ิอยู่ในปาุเท่านั้น แ่ลิ่นมิ้นท์ยั่วยให้ปาอุเย็นสบาย มันเป็นารเื่อมโยรสาิที่สำั”
‘ันไม่รู้มา่อนเลย’ มินอิะมอไปที่นับ้วยวามประทับใ อย่าที่โฮอพูไว้ ถ้าหามินอโฟัสไปที่วามหวานแหลม เาไม่เสียเวลาัอีำ ้วยผลล้าราบหวานที่สื่นอมิ้นท์็อโแล มินอึสามารถลิ้มรสาิไอศรีมที่หลาหลาย่อไปไ้โยไม่รู้สึหวานนเินไป
‘ันเือบะอายัวเอ้วย้ำที่ถามเาไปว่าทำไมเาถึแนะนำรสาินี้ให้ัน’ มินอิ เมื่อรู้ว่าโฮอยัำนึถึวามสมุลอรสาิ้วย มินอปิเสธไม่ไ้เลยว่าโฮอมีเพานลิ้นที่เทียบเท่าับมืออาีพ
หลัานั้นมินอ็ินไอศรีมนหม ารผสมผสานที่ลัวระหว่าวามหวานและลิ่นมิ้นท์ ามมา้วยรสาิสีสันสใสอ Island Music มันเป็นประสบาร์ั้นเลิศเลยทีเียว
“ฟู่!” มินึถอนหายใ้วยวามพึพอใ วาถ้วยล้าๆ เา ะไม่มีอหวานอะไรที่ยอไปว่านี้อีแล้ว
“นายรู้ัเรื่อรสาิมามายนานี้ไ้ยัไ? ูเหมือนนายะไม่่อยสนใเรื่ออาหารเท่าไหร่เลย” มินอถาม นับหมุนพวมาลัยยิ้มอย่ามื่น "วามสัมพันธ์รั้สุท้ายอผมมัน่อน้ายาวนาน ประมาห้าปีไ้ เธออบินมา เทอพวเรามาว่ารึ่เี่ยว้อับาริน มันเือบะเหมือนเป็นาริยาเลยริๆ”
ถอนหายใเบาๆ แล้วหัวเราะิั เสริม่อ "อนแรเธอน่ารัีแหละ แ่สุท้ายเธอ็ลายเป็นหมูอ้วนน่าเลีย พวเราเลยเลิันนะรับ"
‘โอเ รู้เรื่อ’ มินอิ พอเ้าใแล้วว่าทำไมโฮอถึพาเาไปร้านอาหารที่เหมาะสมับโอาสไ้ทุรั้
เาหลับาล ยิ้มบาๆ แล้วพูว่า “ันรออยมื้อลาวันแทบไม่ไหวแล้วสิ”
“ไว้ใผมไ้เลยรับ!” โฮออบอย่าระือรือร้น
ความคิดเห็น