คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : step two >> - 1 -
ท่ามกลางผู้คนในห้องจัดเลี้ยงในโรงแรมหรู ที่ให้เข้าเฉพาะผู้ที่ถูกรับเชิญเท่านั้น ฮันยองดาราสาวเดินเข้ามาท่ามกลางงานเธอดูเป็นที่สะดุดตาในฝูงชน เธอมาในชุดสีแดงซึ่งตัดกับผิวสาวซีดของเธอเป็นอย่างดีทีเดียว เธอดูสง่างามเหมือนเทพธิดาคิ้วบางๆจมูกโด่งสวยได้รูป ริมฝีปากที่บางเฉียบแต่งแต้มด้วยลิปติกสีแดงมันวาว ทำให้เธอดูมีเสน่ห์ เกินวัย 17 ของเธอ
“ดูผู้หญิงคนนั้นสิสวยเนอะ” ฮันจาพูดพลางสะกิดอันและซูยุนที่ยืนอยู่ข้างๆ
แต่เธอก็ต้องตกใจเมื่อผู้หญิงคนนั้นวิ่งตรงเข้ามายังพวกเธอสามคน
“ซูยุนคิดถึงจังเลย ปิดเทอมแล้วไม่ได้เจอเธอนานเลยนะ”
ฮันยองวิ่งเข้ากอดซูยุนด้วยความดีใจ
“ฉันก็คิดถึงเธอเหมือนกันจ่ะ”
ทั้งฮันจาและอันก็ต่าง งงงวย “นี่เพื่อนที่เธอเล่าให้ฟังเหรอ” ฮันจาพูดขึ้น
“ใช่จ่ะ เนี่ยอ่ะ ฮันยอง ที่ฉันเล่าให้ฟังไงเพื่อนสนิทฉันเอง”
ฮันยอง โค้งให้ทั้งสองคนแล้วแนะนำตัว “ฉันชื่อ ฮันยองยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“ฉันชื่ออันจ่ะ”
“ฉันชื่อฮันจาจ่ะ อันฮันจา”
“เธอชื่ออันเฉยๆเหรอ แล้วทำไมสำเนียงเธอแปลกชอบกล”
“คือพวกเราไม่ใช่คนเกาหลีน่ะจ่ะ”อันตอบยิ้มๆ
“แล้วเธอทำไมมางานนี้ได้ล่ะ” ซูยุนถามฮันยอง
“ก็ฉันได้รับเชิญมาเป็นนางเอกมิวสิคน่ะ แต่เห็นเค้าวุ่นๆกันอยู่เรื่องหานางเอกที่เหลืออีก 4 คนเค้ากำลังคัดเลือกกันอยู่น่ะ พวกเธอไม่สนใจไปคัดเลือกตัวกันบ้างเลยเหรอ สาวๆไปกันตรึมเลยนะ”
“ไม่ไหวล่ะ” ทั้งสามสาวตอบพร้อมกัน
“พวกเธอเนี่ยจริงๆเลยน้า” ฮันยอง พูดอย่างขำๆ
ไฟดับลงและทุกคนก็มองขึ้นไปบนเวที คุณ
“สวัสดีค่ะทุกท่านนี่ก็คืองานเลี้ยงฉลองรอบสื่อมวลชนนะคะ สำหรับ MV ตัวนี้ เราจะมีหนังสั้นตอนพิเศษ ที่พวกเค้าแสดงด้วยนะคะ ซึ่งเราก็ได้นางเอกมาแล้วหนึ่งคน ก็คือคุณลี ฮันยองค่ะ”
แสงไฟเจิดจ้าชี้มาที่ตัวของเธอ แล้วเธอจึงเดินขึ้นไปบนเวที
“สวัสดีค่ะ ยินดีมากเลยนะคะที่ได้มาร่วมงานกับพวกเค้านะคะ”
เธอพูดเพียงเท่านั้นแล้วเดินลงมาจากเวที แล้วก็มีชายสามคนที่คาดว่าจะเป็นดงบังชินกิเดินขึ้นมาจากข้างหลังเวที
“มีแค่สามคนเหรอ”(ฮันจา)
“ไม่รู้สิ” (อัน)
“ที่จริงมี 5 คนนะ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าจุนซูกับชางมินหายไปไหน” (ซูยุน)
“แล้วเธอล่ะรู้มั้ยว่าอีกสองคนไปไหน” ฮันจาหันมาถามฮันยองที่เพิ่งเดินลงมาบ้าง
“เห็นเค้าบอกว่า จุนซูข้อเท้าแพง ชางมินเลยอาสาอยู่เฝ้าให้”
ขณะที่คนบนเวทีกำลังพูดกันอยู่ สาวๆทั้งสามคนก็คุยกันอย่างมันปาก โดยไม่สนใจฟังคนบนเวทีเลย
“แล้วคนกลางนั่นชื่ออะไรเหรอ”
“อ๋อนั่น ชื่อ....ชื่อ อะไรน้า...ฉันเพิ่งเข้าวงการได้ไม่นานก็เลยจำไม่ได้น่ะ”
“อ๋อ...นั่นน่ะชื่อ ยูชอนจ่ะ” ซูยุน ตอบ เมื่ออันถามถึงผู้ชายที่ใส่เสื้อสีขาวดูสบายตาแต่ดูดีมีเสน่ห์ทีเดียว
“ส่วนนั่นก็แจจุง” ฮันยอง ชี้ไปทางผู้ชายคนแรกที่ยืนอยู่ แต่พอดีเขาหันมาเห็นเธอชี้หน้าอยู่เลยทำหน้างงๆ เมื่อฮันยอง รู้ตัวเธอเลยเอามือลงอย่างรวดเร็ว พร้อมกับก้มหน้าแล้วเดินหนีไปทันที
“เค้าเป็นอะไรของเค้าน่ะ”
“ก็ฮันยองเค้าเป็นคนขี้อายน่ะ”
“ขี้อายแล้วเป็นดาราเนี่ยนะ”
“ก็เวลาแสดงเธอก็ไม่อายนะไม่รู้ทำไม แต่เวลาที่เธออยู่นอกกล้องแล้วเนี่ย เธอเป็นคนละคนเลยล่ะ” ซูยุนชี้แจง
“แล้วคนริมสุดนั่นชื่ออะไร”
“ก็ชื่อ ยุนโฮจ่ะ”
“เออ ว่าแต่ฮันยองเค้าหายไปไหนแล้วเนี่ย”
“…”
++ ที่หน้าห้องน้ำของโรงแรม ++
‘เป็นอะไรไปอีกเนี่ยฉัน แค่เค้าหันมามองหน้าแล้วเดินหนีมาทำไม ก็เราแค่ชี้ให้เพื่อนดูก็แค่นั้น’ ฮันยองไม่พอใจตัวเองเล็กน้อย แล้วเดินไปเพื่อจะเข้าทางห้องรับรองของนักแสดงที่ผู้จัดการส้วนตัวของเธอนัดให้ไปคุยเรื่องงาน แต่...
‘ปึง!’ ตัวของเธอชนเข้ากับสิ่งหนึ่งขณะที่กำลังควานหาโทรศัพท์มือถือ และมันก็ได้ตกลงไปแล้วด้วย
“ขอโทษครับ” เสียงสุภาพบุรุษเบื้องหน้าที่ล้มไปในทิศทางตรงข้ามกับเธอกล่าว
“คอนแท็คเลนส์ฉัน มันตกหายไปไหน” ฮันยองเอามือควานหาทอนแท็คเลนส์ที่คาดว่าจะหลุดออกจากการชนเมื่อครู่นี้ พร้อมกับโทรศัพท์มือถือที่ตกอยู่ แต่ยังดังไม่หยุด
“โทรศัพท์คุณดังน่ะ” ผู้ชายคนนั้นยื่นโทรศัพท์มือถือของเธอมาให้
“รบกวนคุณช่วยรับให้ฉันที บอกว่าอีกซักครู่ค่อยโทรมา ฉันยังไม่ว่าง” ฮันยองามือคลำหาคอนแท็คเลนส์ที่ตกอยู่
ผู้ชายคนนั้นกดรับโทรศัพท์
“สวัสดีครับ ตอนนี้คุณฮันยองทรศัพท์ครับ อีกซักครู่ค่อยโทรมานะครับ” ผู้ชายคนนั้นพูด ไม่แปลกเลยที่เค้าจะรู้จักชื่อดาราสาวผู้โด่งดังคนนี้
‘ไม่ทราบว่าคุณเป็นอะไรกับคุณฮันยอง
“เอ่อ.... นี่คุณ เค้าถามว่าผมเป็นอะไรกับคุณน่ะ”
“เอามานี่ เดี๋ยวคุณช่วยหาให้ฉันด้วยแล้วกัน แล้วช่วยกรุณาเอาไปล้างให้ด้วยนะ ขอบคุณค่ะ” เธอพูดพลางแบมือขอโทรศัพท์คืนมา แล้วขอร้องให้ผู้ชายตรงหน้าช่วยหาของที่เธอทำตกอยู่
“สวัสดีค่ะ ฮันยอง
‘คือ พี่เป็นนักข่าว อยากจะมาขอคิวสัมภาษณ์จากน้อง ว่าแต่เมื่อกี้แฟนน้องเหรอจ๊ะ’
“อ๋อ ใช่ค่ะ เอ้ย!ไม่ใช่ค่ะ ถ้าจะมาขอคิว โทรเข้าเบอร์ผู้จัดการนะคะ”
เธอพูดแล้วรีบกดวางอย่างรวดเร็ว ‘นี่เราพูดบ้าอะไรไปอีกเนี่ย เดี๋ยวก็เป็นข่าวอีกหรอก ซวยแล้วมั้ยเนี่ย’
“เออ นี่ครับคอนแท็คเลนส์ของคุณ ล้างให้แล้วครับ” ผู้ชายคนนั้นยื่นคอนแท็คเลนส์ให้เธอ
“ขอบคุณมากค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่ถือวิสาสะใช้” เธอรับมาแล้วกล่าวอย่างเกรงใจแล้วหยิบคอนแท็คเลนส์ขึ้นมาใส่
“เฮ้...แจจุงกลับกันได้แล้ว เข้าห้องน้ำนานเป็นชาติเลย” เสียงอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น เจ้าของเสียงนี้วิ่งมาแต่ไกล
เมื่อฮันยองเลนส์เสร็จก็ ได้ตกใจมากทีเดียวเพราะคนที่ชนเธอนั้นก็คือ ยองอุงแจจุงแห่งดงบังชินกินั่นเอง เธอโค้งตัวให้อย่างอายๆ แต่ไม่ทันที่เธอจะพูดอะไรก็...
“เร็วสิแจจุง” ยุนโฮเพื่อนของแจจุงวิ่งมาเรียก
“เออ ไปแล้วไปแล้ว”
เขาโค้งตัวให้แล้วรีบวิ่งไป
ความคิดเห็น