ปิ๊งรักยัยเอ๋อ รักเธอสุดหัวใจ

ลำดับตอนที่ #3 : งานเลี้ยงเต้นรำ ^o^

คืนวันงานมาถึง โดยที่ทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมาพวกเราต้องซ้อมเต้นรำทุกเย็น

หลังเลิกเรียนอ่ะนะ ตอนซ้อมสองวันแรกฉันจับฉลากได้คู่กับนายตอย เฮ้อ...มันเป็น

โชคดีอะไรของฉันอย่างนี้ที่ฉันได้คู่กับผู้ชาย(ไม่แท้)อย่างตอยน่ะ เลยไม่ตกเป็นเป้า

สายตามันเป็นโชคดีของฉันสองวันติด เพราะวันแรกอ่ะนะยัยกิมดันดวงซวยได้

ซ้อมคู่กับนายอาร์ท โดยมียัยเชอร์รี่เน่ามองอย่างเอาเป็นเอาตายอย่างกับกินเลือดกิน

เนื้อ แล้ววันต่อมายัยเชอร์รี่เน่านั่นก็ได้ซ้อมคู่กับนายอาร์ทสมใจ ยัยนั่นทำเป็นหน้า

ระลื่นคุยว่าตัวเองเต้นรำเป็นตอนอยู่อนุบาลด้วยซ้ำ เชอะ  วันที่สามของฉันน่ะฉัน

จับได้คู่กับนายบดินทร์ คนนี้น่ะหน้าตาไม่ค่อยดี แถมเด็กเรียนสุดๆ โล่ง... แต่พอมา

วันที่สี่ที่ห้าสิฉันซวยสุดยอดได้คู่กับนายอาร์ท โอ..พ่อเจ้าแม่เจ้าสวรรค์โปรด ยัยเชอร์

รี่เน่าค้อนฉันเข้าสองวันเต็มๆเลย ฉันนี่นะเสียวสันหลังวูบเลย ตอนเต้นนะเหยียบเท้า

นายนั่นตลอดเลย แถมนายนั่นยังมาเรียกฉันว่าน้องหมีสีฟ้าอีก แล้วมาถามฉันอีกว่า

“วันนี้ใส่ลายอะไรมา” ฉันโมโหสุดขีดเลยกระทืบเข้าไปที่เท้านายปากหมานั่นเต็ม

แรงจนร้องโอ๊ย ทุกคนในห้องก็เลยหันมามองฉัน ตอนนั้นแหละที่ทำให้ฉันสะใจ สม

น้ำหน้าอยากมาว่าฉันนัก แต่ไม่ทันไร นานนั่นก็มาบอกฉันเฉยเลยว่า “น่ารักดีนะ”
 
ฉันถามกลับด้วยความงุนงง “อะไรน่ารัก” “อ๋อก็กางเกงในลายหมีสีฟ้าไงน่า

รัก”นายนั่นตอบกวนๆ ฉันมานั่งนึกเหตุการย้อนหลังระหว่างที่กำลังแต่งตัวอยู่ใน

ห้องนอนกับยัยมิ้งค์ ยัยกิมแล้วก็ยัยก้าน เพราะทุกคนเค้าแต่งตัวเสร็จกันไปตั้งนาน

แล้ว

          “มานี่ฉันทำผมให้” มิ้งค์เดินมาหาฉันแล้วกันการรวบผมติดกิ๊บสวยงาม

ตาม สไตล์ของมัน ทุกคนแต่งตัวเสร็จ ก็เตรียมตัวเดินไปยังที่งาน “นี่จิ๊บ แกว่าจะมี

คนมาขอฉันเต้นรำมั้ยวะ” จู่ๆกิมก็ถามฉันขึ้นมา “ใช่ แล้วจะมีคนมาขอแกเต้นรำ

มั้ย” ฉันพูดแหย่ยัยกิมไป ทั้งและก้านต่างพากันหัวเราะออกมา “ไอ้จิ๊บแกทำมาเป็น

พูดอย่าไปทำอะไรหน้าแตกในงานก็แล้วกัน” ยัยก้านแขวะฉัน “ไอ้นี่ นี่ ฉันไม่ซุ่ม

ซ่ามขนาดนั้นหรอก “ใครจะไปรู้เห็นมีเสาทีไรเป็นไม่ได้แกต้องเดินเข้าไปหามัน

ทุกที 555+”ยัยมิ้งค์เสริมขึ้น “ไอ้บ้า ชอบแช่งเพื่อนจริงเลยพวกแกเนี่ย” “อ้อ..แล้ว

ระวังนะจ๊ะอย่าไปเหยียบเท้าคู่เต้นรำเอาล่ะ เดี๋ยวเค้าจะกลัวเอา แล้วจะไม่มีใครกล้า

เต้นด้วย”ยัยกิมได้ทีเลยกัอฉันใหญ่ “พวกแกนี่มันน่าเตะจริง” ปั๊ง!อูยส์..เจ็บ “555+

ยัยจิ๊บ ครางนี้แกไม่ได้ชนเสาร์ว่ะ แต่เปลี่ยนเป็นคนแทน โรแมนติกซะด้วยว่ะ” หา?
 
คน?..ฉันอยู่ในอ้อมกอดของใคร? ใครประคองฉันอยู่ “นาย!” ฉันตกใจสุดชีวิต

เพราะว่าคนที่ฉันชนน่ะมันคือนายอาร์ท แล้วไม่รู้ทำไมนายนั่นมองฉันแปลกๆไม่ละ

สายตาเลย เฮ้ย ฉันไม่ใช่มนุษย์ต่างดาวนะ   เฟ้ยมองอยู่ได้ “จะลุกออกไปได้รึยังเนี่ย

กระผมเมื่อยแล้วนะครับคุณจิ๊บ เพราะคุณตัวโครตหนักเลย” เมื่อได้ยินคำพูดของ

นายนั่นเท่านั้นแหละตัวฉันดีดเด้งเป็นสปริงอัตโนมัติเลย “นายมาทำอะไรแถวนี้

งานจะเริ่มแล้วนะ”ยัยมิ้งค์ถามนายนั่น “อ๋อมาเอาของที่ห้องน่ะครับพอดีลืมไว้” ชิ

ทีกับคนอื่นนี่สุภาพสุดๆทีกับฉันล่ะ ไม่เคยมี กลัวจะไม่ได้เป็นหนุ่มฮ็อตประจำ

โรงเรียนล่ะสิท่า

             เสียงเพลงดังมาจากในงานซึ่งเหมือนว่าทุกคนกำลังมากันครบแล้วฉันและ

เพื่อนเดินเข้าไปในงานไม่รู้ว่าทำไม คนอื่นถึงมองพวกฉันอย่างนั้น มองแปลกๆ

หรือว่าพวกฉันสวยขนาดนั้นเลยเหรอ อิอิเป็นปลื้มมีเพื่อนสวยก็งี้แหละ “เฮ้ยมีชาย

หนุ่มรูปงามเอาน้ำส้มมาให้ยัยมิ้งค์ของเราด้วย”ยัยก้านกระซิบบอกฉัน “โน่น ดูโน่น

มาทางโน้นแล้ว น้ำแตงโมแก้วนี้ของยัยกิมแหง”ฉันกระซิบกับยัยก้านเบาๆด้วย

ความสนกสนานซักพักก็มีมาแล้วน้ำมะนาง พร้อมกับคำชวนเต้นรำอันหวานแหวว
 
แต่ไม่ใช่ของฉันนะแต่เป็นของไอ้ก้านมัน อ้าว อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียวสิเพื่อน กลับมา

ก่อนกลับมา เฮ้อชีวิต..

                ฉันนั่งดูเพื่อนๆเต้นรำคนแล้วคนเล่า ซักพักก็มีแขกไม่ได้รับเชิญส่งกลิ่น

อบอวลน้ำหอมของหล่อนมา ฉันเอามืออุดจมูกไว้เพราะมันฉุนมาก จนทำให้ฉัน

เวียนหัว “อ้าว..ว่าไงจ๊ะ ไม่มีใครมาขอเต้นรำเลยเหรอ น่าสงสาร” ยัยเชอร์รี่เน่ากับ

เพื่อนเดินมาก็เพื่อจะมาเยาะเย้ยฉัน “ไปให้ไกลๆฉันนะ ฉันแพ้น้ำหอม ฮัด...ชิ่ว ฮะ..

.ฮะ ...ฮัดชิ่ว” ฉันแกล้งจามใส่สองคนนั่นจนต้องเปิดแน่บไปเลยสมน้ำหน้า

         “อ่ะ..นี่” หือน้ำสตรอเบอร์รี่ปั่นของโปรด “ขอบคุณค่ะ” ฉันขอบคุณสุภาพ

บุรุษแสนดีที่เอาน้ำมาให้ฉัน แต่....เอ....เสียงคุ้นๆแฮะ “นาย” “เห็นนั่งเอ๋ออยู่คนเดียว

ก็เลยสงสาร”นายอาร์ทพูด “นี่นายว่าใครเอ๋อยะ พูดดีๆนะเดี๋ยวเหอะ” “ถ้าไม่ให้

เรียกเอ๋อแล้วให้เรียกอะไรล่ะ เรียกน้องหมีสีฟ้าฏ้ได้นะ”นายนั่นพูดกวนประสาทฉัน
 
“นี่นายจะจองเวรฉันไปถึงชาติไหนหา” “โธ่ คนเค้ามีน้ำใจอุตส่าห์ว่าจะชวนไปเต้น

ซะหน่อย พอดีมีเวลาว่างน่ะ” “โถ..ทำยังกับคิวแน่นมากอย่างนั้นแหละนายน่ะ”

“โอ้ แน่นอนมีแต่คนอยากเต้นกับฉันทั้งนั้นและ” “เชอะ งั้นก็เชิญนายไปเต้นกับ

สาวๆของนายตามสบายเถอะ” พอฉันพูดจบนายนั่นก็ยังจะมานั่งหน้าด้านอยู่อีก แต่

ฉันรู้สึกได้ถึงดวงตาของยัยเชอร์รี่เน่านั่นกำลังมองฉันอยู่ ได้โอกาสล่ะ “นี่ เมื่อกี้นี้

นายบอกว่าจะเต้นกับฉันใช่มั้ย? งั้นก็รีบโค้งให้สวยงามอย่างสุภาพสิยะ” นายนั่นทำ

หน้าแปลกใจแล้วจึงทำตามที่ฉันบอก ฉันเดาได้เลยว่ายัยเชอร์รี่เน่านั่นคงจะนอนชัก

ตาเหลือกอยู่ล่ะมั้ง สะใจจริงๆ

             การเต้นรำของฉันเริ่มขึ้นโดยการเหยียบเท้า ไม่รู้ว่านายนั่นเขาอะไร หัวเราะ

ฉันอยู่ได้นายคิดบ้าอะไรอยู่เนี่ย “นี่นายบ้าอาร์ท หัวเราะอะไรของนายมิทราบ”

“ป่าว ฉัน..ฉัน.. ไม่มีอะไรหรอก” นายนั่นพูดแบบอมยิ้มหน่อยๆแต่ก็ดูน่ารักดีแฮะ

               คืนนี้ฉันเต้นรำกับนายอาร์ท ส่วนมิ้งค์ก็เต้นกับพี่พี หนุ่มสุดฮ็อตร้อนแรง

ของโรงเรียน ยัยกิมก็เต้นคู่กับพี่ม.6 คนนึงซึ่งมันลืมถามชื่อเค้า ส่วนยัยก้านจอมแก่น

เต้นกับนายติหนุ่มมาดเซอร์สุเท่ห์ซึ่งอยู่ห้องสองข้างๆกันนี่เอง