ปิ๊งรักยัยเอ๋อ รักเธอสุดหัวใจ

ลำดับตอนที่ #2 : หัวหน้าห้อง

วันที่สองของการมาเรียนที่นี่เป็นวันที่คุณครูของแต่ละห้องละเป็นวันที่เลือก

หัวหน้าห้อง และหัวหน้าห้องของแต่ละห้องไปเป็นตัวแทนห้องแล้วให้เพื่อนๆร่วม

โหวตหัวหน้าสายชั้นเรียน ฉันเตี๊ยมกับเพื่อนๆของฉันไว้แล้วว่าจะให้มิ้งค์เป็นหัว

หน้าห้องแข่งกับยัยเชอร์รี่เน่านั่นเพราะถ้าขืนให้ยายนั่นเป็นหัวหน้าห้องนะฉันต้อง

บ้าตายเพราะความบ้าอำนาจของยัยนั่นแน่เลย

            ในที่สุดก็ถึงเวลาเลือกหัวหน้าซะทีนึง อูยส์แต่ฉันดันปวดฉี่ตอนนี้ได้ ฉันรีบ

วิ่งไปห้องน้ำด้วยความเร็วสูงเพื่อจะให้กลับมาทันการเลือกตั้ง เมื่อฉันทำธุระของ

ฉันเสร็จฉันวิ่งตรงดิ่งไปยังห้อง นั่นไงเค้ากำลังเลือกกันจะครบทุกคนแล้ว ปั๊ง!

โอย...ฉันลืมไปว่าข้างหน้ามันเป็นเสา “โอย…” ฉันครางออกมาเบาๆ โดยก้นมันจั้ม

บ๊ะอยู่กับพื้นแล้ว แล้วก็มีมือยื่นมารับฉัน ฉันจับมือนั่นแล้วเจ้าของมือเขาก็พยายามที่จะประคองฉันขึ้นมา ใช่แล้วนั่นคือนายอาร์ท นายนั่นอมยิ้มนิดๆเหมือนทำหน้าสม

น้ำหน้าฉัน “นี่เธอ ซุ่มซ่ามจริง ดูสิหัวโนบวมปูดเลย” “ฉันไม่เป็นไรขอบใจ” ฉัน

พูดพลางเอามือนายนั่นออกจากตัวฉัน นายนั่นหัวเราะออกมาเบาๆ ไม่รู้หัวเราะอะไร

ของเค้า “นี่นายหัวเราะอะไรนักหนายะ” “ก็หัวเราะกางเกงในลายน้องหมีสีฟ้าของ

เธอน่ะสิ” อี๋..อีตาบ้านี่น่าเกลียดชะมัด “แล้วมันน่าขำตรงไหนไม่ทราบ นายโรคจิต

รึไงยะ” “ก็มันตลกดีนี่ไม่คิดว่าโตขนาดนี้แล้วยังใส่กางเกงในแบบนี้อยู่อีก หึ

หึ”นายนั่นพูดออกมา หืย..ฉันซี๊ดส์แล้วนะตาบ้าขอชกหน้านายทีเถอะ อืย...นายนี่จับ

แขนฉันไว้ทัน “คนอะไรมือไวเป็นบ้าเลย” นายนั่นพูดขณะที่ยังคงจับมือฉันอยู่ “นี่

เธอไม่ไปเลือกหัวหน้าห้องเหรอ” หือ...หัวหน้าห้อง ใช่แล้ว ฉันต้องรับไป แล้วฉันก็

วิ่งกระเผกกระเผกไปอย่างนั้นแหละ โดยที่มีนายนั่นเดินตามมาด้วย

          โอ..ไม่นะฉันเป็นคนสุดท้ายเหรอเนี่ย “เหลืออีกคะแนนเดียวที่จะตัดสินว่า

ใครจะได้เป็นหัวหน้าห้อง เชิญจ่ะ” ฉันเดินผ่านยัยเชอร์รี่เน่านั่น และหล่อนก็เข้า

มากระซิบข้างๆหูฉันว่า “เธอต้องเลือกฉัน ไม่งั้นโดนตบ” หึย..ซวยสิเราเอาไงดีเนี่ย

ฉันหันไปมองหน้ามิ้งค์และมิ้งค์ก็ยิ้มตอบอย่างใจดี เอาล่ะฉันตัดสินใจได้แล้ว “หนู

เลือกมิยาวดีค่ะคุณครู” ฉันตัดสินใจไปแล้วฉันเลือกมิ้งค์ แล้วมิ้งค์ก็ได้เป็นหัวหน้า

ห้องด้วย เย้..ฉันดีใจจัง แต่อีกใจนึงก็กลัวยัยคุณหนูไฮโซนั่นเหมือนกัน

         “อาทิตย์หน้าจะมีงานเลี้ยงนะจ๊ะ เป็นงานเลี้ยงที่รุ่นพี่และคณะครูอาจารย์

จัดให้นักเรียนใหม่จ่ะ อ้อจะมีการเต้นรำด้วยนะ เย็นนี้ห้องเรามารวมตัวกันที่ตึก

ละครนะจ๊ะครูจะสอนเต้นรำ”คุณครูมณีสุดสวยพูดอย่างยิ้มแย้ม

        “โธ่...งานเลี้ยง การเต้นรำ ฉันเต้นไม่เป็นแล้วก็ไม่เคยมีชุดราตรีด้วย”ก้าน

นั่งบ่นกับพวกฉัน “ใช่ ฉันก็เหมือนกัน”ฉันและกิมพูด “ไม่เป็นไรจ่ะที่บ้านฉันเคย

จัดงานแบบนี้บ่อยๆ เดี๋ยววันเสาร์นี้พ่อฉันจะพาพวกเราไปซื้อชุดนะ” มิ้งค์เอ่ยชวน

ฉันและเพื่อนตอบรับอย่างทันที แหมก็ฉันไม่ใช่นางเอกขี้เกรงใจเหมือนในละครน้ำ

เน่าหลังข่าวซะหน่อยมีอะไรดีๆมาให้ฉันก็รับทั้งนั้นแหละ

           พอถึงวันเสาร์รถตู้คันหรูของพ่อมิ้งค์ก็มาเกยรอรับพวกเราพร้อมกับคนขับรถ
 
ฉันนึกออกแล้วเรื่องที่ยัยนั่นตบฉันเป็นเพราะอย่างนี้นี่เองเพราะชุดราตรีนั่นน่ะเอง

            ภายในร้านเสื้อผ้าไฮโซหรูหราฉันและเพื่อนทั้งสามคนกำลังเลือกและลอง

ชุดกัน อย่างสนุกสนานบานประทัย และในที่สุดฉันก็ได้ชุดที่คิดว่าจะเหมาะกับฉัน
 
มันเป็นชุดกระโปรงยางคลุมเข่าตรงแขนมีระบายเป็นริ้วๆอย่างประณีต ที่ใส่เข้าคู่

กับรองเท้าส้นสูงที่มีเชือกสีขาวพันรอบขา ฉันรู้สึกยังกับว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงอย่าง

นั้นแหละ แต่พอหันไปมองมิ้งค์แล้วมิ้งค์ก็ช่างสวยน่ารักซะจริงๆ ก้านกับกิมก็

เหมือนกันน่ารักเหมือนกันทั้งคู่ แต่ดูเหมือนก้านน่ะสิทำท่าจะไปหยิบชุดกางเกงมา

แล้ว แต่โดนพวกฉันชัดขวางไว้ซะก่อน ไม่รู้ว่าเพื่อนฉันคนนี้จะทำตัวแก่น

กะโหลกไปถึงไหนกันฉันล่ะกลุ้ม

***ติดตามชมตอนต่อไปนะเจ้าค๊ะ***