คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ท่านพ่อห้ามชอบนางเอกนะ! 2/2
บทที่ 3[อนปลาย]
“ท่านอ๋อ” หลูหมิ่นยอบายารวะ านเรียถานอ๋อเสียหวาน
ินหว่านเม้มปา นาทราบีว่าหลูหมิ่นือนที่มาราอถานอ๋อิะยให้แ่ับบุราย ะนั้นไม่้อเอื้อนเอ่ย็ทราบว่าวามสัมพันธ์รั้เ่า่อนอสอนเป็นเ่นไร
พระายาถานอ๋อมอบเสี่ยหนาแ่บุรสาวแล้วล่าถอยไปรอที่ห้อโถ หาเป่าเปาพูุยับบิาเสร็แล้ว เี๋ยวเาให้นสนิทพามาส่นา
แ่ละย่า้าวที่ินหว่านเินามเลียทาเินนั้นเ็บปวรวร้าวราวับเหยียบบนหนามแหลม
นาอยาให้สามีหันมามอันบ้า สัวัน็ยัี หาแ่ทราบว่านเอไม่มีสิทธิ์เรียร้อ เพราะแ่ับเาเพราะสมรสพระราทานที่ฮ่อเ้มอบให้
ามหมายอแว้น้าี หามีพระราทานสมรสาฮ่อเ้ ไม่มีสิทธิ์หย่า ยเว้นเสียแ่ว่าสามีอยาหย่าเอหรือสรีทำผิามเ็ับ[1] นเป็นสามีสามารถเียนหนัสือหย่าไ้
นา็แ่ลัวว่าหานเอประพฤิัวไม่เหมาะสม สัวันเาอาหย่าร้า้วยเหุผลนี้
ินหว่านเินมาถึห้อโถ็ไปนั่บริเวั่นิ่ม หิสาวนำมือมาประสานัน ู่ ๆ ็มีวามิหนึ่ าบ้านมาถึโยวโว มีเพียสินเิมิัว รวมถึเบี้ยหวัอพระายาอ๋อ
หาอนาถานอ๋ออยาหย่าับนาเล่า นาะเอาเินที่ไหนไปื้อบ้านหลัใหม่เพื่อให้มีที่อยู่อาศัย
แน่นอนว่านาหน้าบา ไม่มีทาลับบ้านเิมที่เมือหลว เนื่อ้วยหวาลัว่อำรหานินทา
ะนั้นนาิว่าะทำาร้าอะไรบาอย่าที่โยวโว เ็บหอมรอมริบเินไว้ เพราะอนาไม่มีสิ่ใแน่นอน
หาถานอ๋อหย่า นา็ะพาถานเป่าเปาไป้วย วามรัอนเป็นแม่ ไม่อาแยาลูไ้หรอ...
อี้านหนึ่ ถานเป่าเปาลอบมอว่านาเอะทำอะไร่อ ึ่หลูหมิ่นำลัพูามบทในนิยายที่นเยอ่าน
“ท่านแม่เป็นห่วท่านอ๋อมา ลัวะินอาหารใน่ายทหารนเบื่อ ึให้้านำอาหารมาให้เ้า่ะ” หลูหมิ่นล่าวเสียหวานพลายื่นเสี่ยหนาในมือไปให้ถานอ๋อ
ถานเป่าเปามีหรือะยอม เ็หิ้าวไปวาทันที มือสั้นป้อมลูบพุนเอ “ท่านพ่ออออ เป่าเปาหิวแล้ว ินอาหารับเป่าเปานะเ้าะ” เอ่ยพลายิ้มาหยีท่าทาน่ารั
ถานวิ้นเหวิน้มใบหน้ามอบุรสาว ายหนุ่มผศีรษะ “อืม เป่าเปาเ้าไปิน้าวับพ่อนะ” พูบ็ับมือลู ส่วนมืออี้าเอื้อมไปรับเสี่ยหนามาาหลูหมิ่น
ถานเป่าเปาย่นมู นาไม่อยาให้ท่านพ่อรับอานาเอ! แ่ไม่เป็นไร ้อรีบันบิาออาหลูหมิ่น
“ท่านพ่อเ้าะ เป่าเปาอยาอยู่ับท่านพ่อสอน”
“ไ้” ถานวิ้นเหวินอบรับวาม้อารอลู เามอหลูหมิ่น พูว่า “เ้าลับวนเถอะ อย่าไ้รั้อยู่ที่นี่นาน”
“เ้า่ะ” หลูหมิ่นอยาเป็นนีในสายาท่านอ๋อ หิสาวปารับำอย่าว่า่าย พริบาเียว็เินออา่ายทหาร
ล้อยหลันาเอนิยาย ถานเป่าเปาับูมือบิาเ้าไปในห้อ้วยันามลำพั เมื่อนั่เ้าอี้เรียบร้อยเ็หิ็วาเสี่ยหนาในมือไว้บนโ๊ะ
ท่านพ่อเอ็วาเสี่ยหนาที่รับมาาหลูหมิ่นไว้บนโ๊ะเ่นเียวัน ถานเป่าเปาอยาะนำอาหารในนั้นไปปาทิ้นั
อันที่ริอาหารในเสี่ยหนาที่หลูหมิ่นนำมามอบให้ท่านพ่อมิใ่ท่านย่าเป็นนทำ ทว่าหลูหมิ่นทำ้วยนเอ อีฝ่ายลัวว่าท่านพ่อะไม่ยอมรับึโห
เรื่อนี้ในนิยายเลยให้รับรู้็อนที่พระเอและนาเอลเอยัน พวเาึพูุยถึวามหลั
พู็พูเถอะ เป่าเปาไม่อบเลย นที่วรลเอยับพระเอือนาร้าย หรือ็ือท่านแม่อน
เป่าเปาอยาอยู่ับรอบรัวอย่ามีวามสุ...
“ท่านพ่อ ินอาหารในนี้็อิ่มแล้วเ้า่ะ” ถานเป่าเปาี้อาหารที่ท่านแม่ทำโยไม่ยอมี้อาหารที่นาเอทำ
ถานวิ้นเหวินยยิ้มมุมปาหล่อเหลา “เป่าเปา อาหารที่ท่านย่าทำอร่อยว่า เื่อพ่อเถอะ”
“หาท่านพ่อไม่ิน เป่าเปาินเอ็ไ้!” เ็หิทำปาู๋ แสวามไม่พอใ่อหน้าบิา เพราะท่านพ่อไม่รัท่านแม่ึไม่อยาินอาหารที่ท่านแม่ทำสินะ
ริ้วย เหมือนในนิยายท่านพ่อะไม่อบอาหารที่ท่านแม่ทำ แ่นา็ันอ่าน้าม ไม่รู้ว่าเหุใพระเอไม่อยาแะ้ออาหารอนาร้าย
นัเียนนะนัเียน ทำให้เป่าเปาปวหัว นา้อทำเ่นไร เส้นทาวามรัอบิาและมาราะมีทามาบรรบัน?
่วนี้เรื่อราวะเป็นอย่าไร็่า เป่าเปายัพอมีวามหวั หาิแผนารให้นาร้ายและพระเอใล้ิัน
ท่านพ่อห้ามอบนาเอนะ! มิเ่นนั้นเป่าเปาะยุให้ท่านแม่หย่าเลย ไม่สนใท่านพ่อลอาลอี
เอะ! ิ!
ะิถานเป่าเปา็มวิ้วนันนยับย่น
[1]ที่ใ้ในารหย่าร้าสรีในยุโบรา ประอบไป้วย ไม่เารพพ่อแม่สามี ไม่มีบุร ผิประเวี ี้อิา ป่วยเรื้อรั ่าพู่าล่าวหา โมย
ความคิดเห็น