คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : นางร้ายพบเจอนางเอก 2/2
สาวรับใ้ห้อ้าอินอ๋อเหลือบมอนาเอสลับพระเอ ูว่าพวเาประสานสายาันเ่นไร นาพบว่ามีเพียหยวนปินที่ยัยิ้ม ส่วนินอ๋อใบหน้าเรียบเย ยาะาเาิใ
สมับายาหน้าน้ำแ็และหัวใน้ำแ็ที่นมอบให้ริ ๆ
ามเรื่อในนิยาย อนที่นาอ่านว่านาร้ายถูับไล่ออาวนเพราะวายาพิษพระายา อนนั้นพวเายัไม่รััน้วย้ำ แม้แ่เ้าห้อหอ็ยัไม่มี อาเพราะสวรร์เ้า้านระมั เนื้อหาหลัานั้นึหายไป
แ่นานึแปลใอยู่ี ระาษที่เหลือยัมี ไม่ไ้ถูทิ้ไป ทว่าหนัสือลับเป็นหน้าว่าเปล่าไร้ัวอัษร ไม่รู้ว่าเิเรื่อใึ้น?
่าเถอะ อนนี้สิ่สำั นา้อว้าหัวใินอ๋อมาให้ไ้ นอาะเป็นารปป้อีวิน้อย ๆ ยัไ้ทำามสิ่ที่หัวใเรียร้อ้วย
นาแอบรัินอ๋อ ไหนเลยะยอมยินีให้เามีนอื่น
“เ่นนั้น...เ้าะพัื่มาสันิหรือไม่” เิ้เียวเอ่ยัวนหยวนปิน
มู่เหยาที่ฟัเียบ ๆ รู้สึุอ ปิินอ๋อไม่เยสนใสรีนใเลย แ่หนนี้เาเิวนหยวนปินเ้าไปื่มน้ำา เพราะแรึูระหว่าพระเอับนาเอใ่หรือไม่
นาเ็บ นาปวหัวใเหลือเิน ไม่อยาเห็นทั้สอพลอรัันเลยสันิ
ไยเรื่อราวเปลี่ยนาหนัสือ บันี้พระเอและนาเอพบัน่อนานเลี้ย พวเายิ่มีโอาสสานวามสัมพันธ์ันเร็วมาึ้น
อันที่รินามา่อน แม้เป็นเพียสาวรับใ้ห้อ้า็าม แ่เพราะบทนาร้าย ถูบีบบัับให้เปลี่ยนานที่นิสัยีเป็นร้ายา
หาเป็นนิสัยามริอนา ย่อมไม่มีทาวายาพิษใร
หยวนปินปรายามอมู่เหยารู่หนึ่ มุมปาหิสาวพลันยยิ้มร้ายา ในอนนั้นมู่เหยามอเห็นพอี ย่อมมอออว่าในใหยวนปินมีแผนารร้าย
แท้ริอีฝ่าย็เป็นประเภทแม่อบัวาวนั่นเอ เิมทีแม้ไม่อยาแ่านับินอ๋อ พยายามั้านไทเฮาหลายหน แ่อนนี้เรื่อราวเปลี่ยนแล้ว ูเหมือนหยวนปินอยาเ้าหาพระเอมา ๆ และอาอยาไ้นัวสั่น้วย้ำ
“หม่อมันอยานั่ื่มน้ำาับท่านอ๋อามลำพัเพะ” หยวนปินล่าวับินอ๋อน้ำเสียอ่อนหวานมา วาเป็นประายระยิบระยับ และย้ำหนัำว่าามลำพั
เิ้เียวล่าวว่า “แน่นอน” รั้นอบลหยวนปินแล้ว ายหนุ่ม็หันไปมอมู่เหยา “เ้าไปเรียมน้ำามา ้าับหยวนปินะไปรอที่ศาลาลาทะเลสาบ”
ำสั่อินอ๋อ แน่นอนมู่เหยาไม่อาปิเสธ หิสาวปลีัวไปยัห้อรัว เรียมน้ำาสำหรับสอน้วยหัวใสุแสนปวร้าว
นาาหวัว่าใน่ววันหยุอินอ๋อ ะพยายามเอาอเอาใเา ทำะแนน่อนพระเอพบนาเอ ทว่าทุอย่าพลันพัทลายลเมื่อนาเอปราัวะทันหัน
นาไม่ทันเรียมใและไม่ไ้ั้รับอะไรทั้นั้น แ่้วยานะสาวรับใ้ห้อ้าอน ไม่มีสิทธิ์เรียร้อหรือสั่ห้ามินอ๋ออยู่แล้ว ทำไ้เพียปล่อยให้ทัู้่มีวามสุ
แ่ไม่เป็นไร นาไม่ยอมแพ้ นาเออเรื่อไม่ไ้้าืนเสียหน่อย เี๋ยวอีฝ่าย็ออเินทาไปยัอาราม นา่อยใ้เวลายามนั้นอยู่ับินอ๋อ
มู่เหยาทอถอนลมหายใ แล้วยาน้ำาพร้อมับอสำหรับสอนออารัว แล้วรไปยัศาลาลาทะเลสาบ
ฤหาสน์าอาาศอินอ๋อร่มรื่นมา นอาพฤษานานาพรรแล้ว ยัมีทะเลสาบนาให่ รลามีศาลาหลัหนึ่ให้นั่พัผ่อนหย่อนใ ึ่วิธีารไปยัศาลา้อเินผ่านสะพานที่ทอยาวาพื้นิน
มู่เหยาถือถาาน้ำาอย่ามั่น พอ้าวเท้ามาหยุรหน้าสะพาน ในสายา็มอเห็นินอ๋อำลัพูุยับเหยาปิน อนนี้เพราะนอยู่่อน้าไล หิสาวึไม่เห็นว่าในสายาินอ๋อเป็นเ่นไร
เมื่อ้าวเท้าบนสะพานไปเรื่อย ๆ หัวใพลันถูบีบรัทุะ เพราะนาทราบุบนเอี หลัานี้หนึ่ปีะ้อาย ส่วนินอ๋อและพระายารอรัันเ่นไร นไม่ทราบแล้ว ้วยเนื้อหาในนิยายหายไป
เวลาหนึ่ปีนี้ นะแ้ไเรื่อราวให้สำเร็
มู่เหยาั้ปิธานในใ
ิไปิมา มู่เหยา็เินมาถึศาลา หิสาววาถาที่มีน้ำาไว้บนโ๊ะ านั้น็หยิบน้ำาเทลอสออ ยื่นให้ินอ๋อ่อน าม้วยุหนูหยวนปิน
“หม่อมันอัว่อนนะเพะ” มู่เหยายอบายารวะินอ๋อ ่อนะหันหลัลับ หมายะปลีัวออาบริเวนี้
หาแ่เสียอหยวนปินเรียนาไว้ เท้าทั้สอึะั้า “เี๋ยว่อน”
มู่เหยาึหันไปสบสายาหยวนปิน “เ้าะ?” เพราะอีฝ่ายมิใ่เื้อพระวศ์ มู่เหยาึานรับเหมือนับอนที่พูุยับุหนูสูศัิ์ในเมือหลว “เ้าเป็นสาวรับใ้ เหุใไม่บอลา้า้วย นี่โีที่เ้าอยู่่อหน้า้า หาอยู่่อหน้าุหนูนอื่น มีหวัโนลโทษแล้ว”
“อลาุหนูหยวนเ้า่ะ” มู่เหยาารวะอย่านอบน้อม เมื่อรู่นลืมริ ๆ ไม่ไ้ั้ใไม่ารวะหลานสาวบุธรรมอไทเฮา ้วยมัวแ่รุ่นิเรื่อราวในนิยายอย่าเหม่อลอย
“ท่านอ๋อ หม่อมันว่านาไม่เหมาะสมะอยู่ในวนเื้อพระวศ์ ส่นามาที่วนหม่อมันีหรือไม่เพะ หาสอนิริยามารยาทเรียบร้อยแล้ว หม่อมันะส่ลับวนท่านอ๋อให้” หยวนปินเสนอินอ๋อ
ความคิดเห็น