คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #58 : นางร้ายไม่เชื่อคำบอกรักของพระเอก 1/2
สำหรับนไปื้อ E-BOOK ใน Meb E-BOOK37บท+บทพิเศษ4บท+ภาพประอบ2ภาพ
ื้อผ่านLink้านล่าไ้เลย่ะ
มู่เหยาถอยห่าาหยวนปิน แล้วสบสายานาเอนิยาย เพราะเมื่อรู่นาไ้ยินเรื่อเหนือธรรมาิาอีฝ่าย หยวนปินบอว่าเมื่อมีีวิ่อ ร่าายไม่แ็แร ึาย่อนวัยอันวร
สุท้ายหยวนปินมอว่าไม่ยุิธรรม นาึภาวนาอให้นเอไ้เิใหม่ แล้วสวรร์็เ้า้า หยวนปินไ้ย้อนเวลาลับมาแ้ไเรื่อราว
“ไยึเ้าหาทั้อ์รัทายาทและินอ๋อเล่า” มู่เหยาอยารู้ว่าที่นาาเา่อนหน้านั้นถู้อหรือไม่
หยวนปินแสยะยิ้ม “้าถูำหนให้อยู่ับินอ๋อ ทว่า้าอยาเป็นฮอเฮามาว่า มีเพียทำให้รัทายาทและินอ๋ออบ้า ินอ๋อะไ้พยายามแย่ำแหน่รัทายาทมาเพื่อ้า” หิสาวลืนน้ำลายลอำให่ ่อนะมอมู่เหยาแววาไม่พอใ “แ่เพราะเ้า! เ้าทำให้แผนารอ้าล้มเหลวไม่เป็นท่า ้าึ้อยอมรับ ้าอาะ้อแ่านและอยู่ับินอ๋อเหมือนาิ่อน”
รั้นนึถึเรื่อแ่านในาิ่อน หยวนปิน็รู้สึเ็บปว เพราะนาไม่มีวามสุเลยสันิ และินอ๋ออยามีีวิอิสระ ไหนเลยะมอบารอยู่ในวัหลว นาึพยายามอยาเปลี่ยนวามิินอ๋อ ทำให้เารันา่อนแ่าน ในะเียวัน็ทำให้อ์รัทายาทรันา้วย
หาินอ๋อเริ่มหึหว นา็เสนอให้เาแย่ิำแหน่รัทายาทมาเป็นอน ้วยวามสามารถแม่ทัพให่ เ่ทั้้านบุ๋นและบู๊ มีหรือฮ่อเ้เิ้ผิะไม่ยอมรับ
แ่แผนารนั้นพัลไม่เป็นท่าแล้ว!
นาเหนื่อย หมแร ึปล่อยให้เรื่อราวำเนินามลิิสวรร์ ไม่อเปลี่ยนแปล อย่าไรนา็ไม่มีสิทธิ์เลือีวิอนเอ
“สุท้าย้า็้อแ่านับินอ๋อ เ้ายอมแพ้เถอะ” นาเือนมู่เหยา้วยวามหวัี เพราะาินี้ยัไม่ใ่เวลาอมู่เหยา
มู่เหยายิ้ม สีหน้าไร้ึ่วามัวล “้าออวยพรให้พี่ให่และินอ๋อรอรัันนแ่เ่า”
“แน่นอนอยู่แล้ว าิ่อนนวาระสุท้ายอีวิ ินอ๋อ็ูแล้าอย่าี” หยวนปินออเอ่ยพลาเิาึ้นสูอย่านอยู่เหนือว่า
มู่เหยาไม่่อยอยาฟัสิ่ที่ออมาาปานาเอนิยายเท่าไรนั ้วยนิสัยและวามเ้าเล่ห์ บารั้หยวนปินอาหลอนา
หาทุอย่าีอยู่แล้ว ินอ๋อูแลเอาใใส่หยวนปิน ไยอีฝ่าย้อพยายามเปลี่ยนเรื่อราว ถ้าเป็นนาไม่วาแผนให้เหนื่อย
“ยินี้วย” มู่เหยาล่าวสั้น ๆ ่อนะสะบัแนเสื้อเินนำหน้าหยวนปิน รไปยัเรือนนอนนเอโยไม่ลัเล
หยวนปินระทืบเท้า แทบะรีร้อออมาสุเสีย นาไม่อยาเื่อ มู่เหยาลับไม่สนใและไม่สะทสะท้าน อีฝ่ายยัมีีวิามปิสุ
วันถัมามู่เหยาใ้ีวิในวนสุลหยวนนระทั่ใล้เ้านอน ับพลันเสียสวบสาบ็ัมาาหน้า่า ่อนเาร่าหนึ่ะเ้ามา้วยวามรวเร็ว หิสาวำลัะรีร้อ ทว่าเาเร็วว่า เอื้อมมือมาปิปานา แล้วผลัเ้าำแพ
วาลมโเบิว้า ินอ๋อเิ้เียวมาหานาที่เรือนนอนหลัาห่าหายไปนานแล้ว มู่เหยาพยายามออแริ้นเพื่อให้หลุพ้นาพันธนาาร
ทว่าแรอนามีน้อยว่าเา ิ้นเท่าใ็ไม่อาสลัินอ๋อหลุานเอ
“เียบ ๆ ้าเอ”
็เพราะเานั่นแหละ นาึะะโนอวาม่วยเหลือ!
“ท่านอ๋อ อ่อย...” ้วยนาถูปิปา ยามพูึลายเป็นเสียอู้อี้
ทว่าเิ้เียวฟัออว่านาอยาให้เาปล่อย ายหนุ่มเอ่ยว่า “หา้าปล่อย เ้า้อรับปาว่าะไม่ร้อ”
เอาเถอะ นาไม่ร้อ็ไ้ มู่เหยาพยัหน้า พอนารับปา ันั้นเิ้เียวึยอมปล่อยมือออาปามู่เหยา
“หม่อมันเยบอแล้วว่าไม่ให้ท่านอ๋อบุเ้ามาโยพลาร หม่อมันเป็นสรี อยู่ในวนนี้ในานะุหนูสุลหยวน ไ้โปรเห็นแ่ื่อเสียอหม่อมัน้วยเพะ” นาเยหน้ามอเา วาลมโายแวววิวอนหลายส่วน เาำลัะแ่านับหยวนปิน ไย้อมายุ่วุ่นวายับนา้วย
มู่เหยานึถึเรื่อนี้ อบาหิสาวพลันร้อนผ่าว นาเือบะร้อไห้ออมา เพราะวามเ็บปวยามถูเาับไล่ามเรื่อราวในนิยายนั้นยัฝัลึในวามทรำไม่เยลบเลือน
เิ้เียวไม่รอ้า ว้ามู่เหยาเ้ามาอมอ เมื่อวานเาไ้ยินาปามู่เหยาหลัหยวนปินถาม ำอบนั้นทำให้เาปวหัวใอย่ายิ่ยว เาลับไปที่วนแทบนอนไม่หลับ เมื่อเ้าเ้าประุมในพระที่นั่ไท่เหอ็ไม่มีสมาธิ ในหัวนึถึแ่หน้านา
“ท่านอ๋อ อแน่นเินไปแล้วเพะ” มู่เหยาทัท้ว นาัวเล็ว่าเามา อนนี้เมื่อเ้าสู่อ้อมอ็เหมือนลูแมวถูเ้าออแนบแน่น
เิ้เียวิถึมู่เหยาใแทบา แม้นาพูว่าเาอแน่นเินไป ทว่าเาไม่สนใ ออนาเ่นนี้ามวามปรารถนา
“เหยาเหยา ้ารัเ้า”
“….” หัวใมู่เหยาเ้นระรัวั่ีลอ อบาร้อนผ่าวแ่ำ นาปรารถนาอยาไ้ยินำนี้มาลอ
แ่เารันาริ ๆ หรือ?
นาไม่อยาเื่อเลย
ความคิดเห็น