คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #50 : นางร้ายเห็นภาพบาดใจ 2/2
สำหรับนไปื้อ E-BOOK ใน Meb E-BOOK37บท+บทพิเศษ4บท+ภาพประอบ2ภาพ
ื้อผ่านLink้านล่าไ้เลย่ะ
รั้นลับมาถึเมือหลว มู่เหยา็้อไปยัวนสุลหยวนทันที นาไม่มีเวลาร่ำลาินอ๋อ้วย้ำ เาถึั้นให้น่วยันัเ็บอนา ่อนะให้บ่าวไพร่าย่วยันนมายัสุลหยวน
มู่เหยาน้อยใินอ๋อมา เาับไล่นา ทั้ยัไร้ึ่ารอาลัยอาวร์ เ่นนี้แล้วนายัะพยายามรัเาเพื่อสิ่ใ
หิสาวพลันอยาเปลี่ยนวามินเอ าินี้อยู่อย่าโเี่ยวอาะมีวามสุว่าารมอบวามรัให้ินอ๋อ
เรื่อราวในนิยาย นาะายเพราะรอมใ อปรับเ็บปวที่ินอ๋อับไล่ ในเมื่อวันนี้ไม่มีโอาสทำให้เารัแล้ว มิสู้ัใเสียีว่า
มู่เหยาย้ำิย้ำทำเรื่อนี้หลายหน ทว่าบันี้ถึเวลาแล้วริ ๆ ที่นาะ้อัใ
หิสาวเินทามาถึวนสุลหยวน ้วยหน่อนเยมาอาศัยที่นี่แล้ว ย่อมำทาไ้ นาเรียมเินไปยัเรือนอุหนูหยวนปินามเิม ทว่าู่ ๆ เสนาบีรมารลัและหยวนฮูหยินลับมายืนรอ้อนรับนา้วยใบหน้ายิ้มแย้มแ่มใส
มู่เหยาย่นิ้ว แ่็ยอบายารวะ้วยวามนอบน้อม อย่าไรสรีและบุรุษรหน้า็อาวุโสมาว่านา
เสนาบีรมารลัมีนามว่าหยวนเผย เป็นพี่ายอไทเฮา ทว่าเมื่อแ่านแล้ว เวลาผ่านมาหลายปี หยวนฮูหยินมิอาให้ำเนิบุรไ้ ึรับหยวนปินึ่เป็นเ็ำพร้าั้แ่เล็ ๆ มาเลี้ยู หยวนปินึลายเป็นหลานสาวบุธรรมอไทเฮา
“่อานี้เ้าเป็นนอสุลหยวน เปลี่ยนแ่เป็นหยวน รวมับื่อเ้า็เป็นหยวนเหยา เ้าือุหนูรออวนนี้”
มู่เหยาาโ มิใ่ว่านา้อมาเป็นสาวรับใ้หรอหรือ ไยึไ้ลายเป็นุหนูสุลหยวน
หยวนเผยและหยวนฮูหยินมอมู่เหยามีท่าทาื่นระหน ึอธิบาย “เพราะพระมหารุาธิุอฮอเฮา ให้รับเ้าเป็นุหนูสุลหยวน พวเราเอ็ยินี ันั้น่อานี้เ้าือบุรสาวอพวเราอีน”
มู่เหยายิ้มแหย ู่ ๆ ็ถูเปลี่ยนานะาสาวรับใ้ห้อ้าเป็นุหนูสุลหยวน ใรเล่าะั้ัวทัน
“ุหนูรอหยวนหรือเ้าะ แ่้าุ้นเยับื่อมู่เหยาแล้ว” นาไม่อยาละทิ้แ่อบิามาราเพื่อไปใ้แ่ผู้อื่น
“ไม่เป็นไร ทุนะเรียเ้ามู่เหยาเหมือนเิม เพียแ่รายื่อในรัวเรือน เ้าไ้เปลี่ยนเป็นุหนูสุลหยวน ่อานี้ะไม่มีใรูถูเ้าไ้ นี่เป็นรับสั่ออินฮอเฮา”
มู่เหยาพลันเร่เรีย เรื่อนี้ไทเฮาทรยอมรับไ้หรือ อย่าไรสุลหยวน็เป็นสุลอไทเฮา ท่าทาไทเฮาูไม่่อยอบนาเท่าใ แ่มอบหยวนปินมาว่า
เรื่อในนิยายเปลี่ยนอีแล้ว นาออาวนินอ๋อ่อนเส้นเรื่อ ทว่าไม่ไ้ถูับไล่เหมือนหมูเหมือนสุนั แ่ให้มาอยู่วนสุลหยวน ลายเป็นุหนูอีนอสุลหยวน มีศัิ์เทียบเท่าหยวนปิน
“อบุเ้า่ะ” ในเมื่อเป็นพระเมาออินฮอเฮา นาย่อมยอมรับไว้
แ่ารอยู่ในวนสุลหยวนยัไม่ปลอภัยเท่าในั ้อพึระลึัวเสมอ และระมัระวัภัยรอบ้าน
อนถูลอบทำร้าย นายัไม่รู้้วย้ำว่าใร ทว่าสสัยระหว่าอ์รัทายาทและหยวนปิน ย่อมเป็นนในหนึ่ในนี้
“พ่อับแม่ัเรือนไว้ให้เ้าแล้ว อยู่ทาทิศะวันออ เี๋ยวให้สาวรับใ้นำทาไป”
เรือนทิศะวันออ มิใ่ว่าเรือนอนาอยู่ใล้ับหยวนปินหรอหรือ แ่ไม่เป็นไร อย่าน้อย็อยู่นละเรือน อาะพอหลบเลี่ยไ้บ้า
มู่เหยาไปอยู่ที่เรือนนอนนเอ เ็บ้าวอที่นำมาาวนินอ๋อ ว่าะเสร็วอาทิย์็เือบลาลับอบฟ้าเสียแล้ว
ยามนั้นสาวรับใ้็มาามนาไปินอาหารเย็นบริเวโถ้านหน้า มู่เหยาึรวบายระโปร เปิประูแล้ว้าวออไป
อนผ่านเรือนอหยวนปิน มู่เหยาลับไ้ยินเสียทุ้มอันุ้นเย เาำลัสนทนาับหยวนปินน้ำเสียอารม์ี
“อบพระทัยท่านอ๋อที่ทรเป็นห่วหม่อมันเพะ โสมนินี้ หม่อมันะสั่ห้อรัว้มมาให้ื่มทุวัน”
“้าทราบว่าเ้าไม่สบาย็นึเป็นห่ว โสมนี้พันปี หาไ้ยา หวัว่ามันะ่วยทำให้เ้าหาย”
มู่เหยาึไปแอบที่หลั้นไม้ให่ ภาพรหน้านายามนี้ วนปวหัวใยิ่นั หยวนปินเยหน้ามอินอ๋อ มอบรอยยิ้มสใส ส่วนเา็้มมอหิสาว ส่ยิ้มอ่อนโยน
วาลมโทอมอแววเ็บปว นารู้สึเหมือนหัวใำลัถูมือให่อินอ๋อออแรยำ และมันรุนแรมาึ้นเมื่อพวเาสนิทสนมันเป็นอย่ามา
ภาพบาใรหน้าไ้อย้ำเรื่อที่มู่เหยาิ่อนหน้า
นาเป็นนาร้ายในนิยาย ะสมหวัไ้อย่าไร
ัใ...นา้อัใแล้ว
อบามู่เหยาร้อนผ่าว นาลั้นน้ำาไว้ไม่อยู่ หยาน้ำลมเลี้ยใสพลันไหลรินออาหาาู่สวย
ความคิดเห็น