คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : แผนร้ายกาจของหยางเอ๋อร์ 2/2
บทที่ 18[อนปลาย]
ฮ่อเ้เสิ่นิ้นึอุ้มพระโอรสึ้นมา “หิว็ไปเสวยระยาหารัน” รัสบแล้ว็พาพระโอรสเ้าไป้านใน ึ่ยามนี้เหล่า้าราบริพารเรียมอาหารไว้พร้อมสรรพ
ฟาหนิลอบอมยิ้ม วันนี้นา้ออบุวามุนอพระโอรส มิเ่นนั้นไ้ถวายัวฮ่อเ้ริ ๆ
เรื่อราวในอียัไม่ปลผนึ ในในาไม่อยายอมเาอยู่แล้ว
หลัทั้สามนั่ลประำที่ เสิ่นหยา็ับะเียบีบอาหารเ้าปาอย่าหิวโหย เี้ยวุ้ย ๆ ในปานแ้มลมยับไปมา
ฟาหนิมอลูแล้วอมยิ้มนลืมินอาหาร
“มัวแ่มอเสิ่นหยา เ้ารีบิน้าวไ้แล้ว” ฮ่อเ้เสิ่นิ้นุฟาเฟยเสียเ้ม เอ็นู็วรมีอบเ ไม่ใ่เอ็นูนนเอไม่ิน้าว
นาผอมถึเพียนี้ ่อไปะเอาเรี่ยวแรใเลี้ยูเสิ่นหยาันเล่า
“เพะ” ฟาหนิเรียสินเอลับืนมาแล้วินอาหาร เพราะพระโอรสอยู่้วย หิสาวึเริอาหารเป็นพิเศษ
ฮ่อเ้ีบอาหารลบนถ้วย้าวพระโอรส เสิ่นหยาียิ้มีใ เอ่ยอู้อี้เพราะำลัเี้ยวอาหาร “เส็พ่อีบให้เส็แม่”
วาม้อารอพระโอรส เสิ่นิ้นไม่อยาั เาีบอาหารลบนถ้วย้าวฟาหนิบ้า “ินเยอะ ๆ หนหน้าเรามาำหนั เ้า้ออวบอ้วนึ้น”
ฟาหนิหน้าแ “หม่อมันไม่อยาเป็นสรีอ้วนเพะ”
“อ้วนอย่าไร เ้าผอม ับไม่เ็มไม้เ็มมือ”
เสิ่นหยาผศีรษะเห็น้วย “เส็แม่ ินเยอะ ๆ”
ฟาหนิเิมทีไม่อยาฟัำสั่าฮ่อเ้ ทว่าหาเป็นวาม้อารอลู นยินีทำให้สิ่ที่เสิ่นหยา้อาร “หม่อมันะินเยอะ ๆ เพะ”
เสิ่นหยามีวามสุมา นอานี้เายัวาแผนบาอย่า อยาให้เส็พ่อับเส็แม่แสวามรััน
เ็ายอ้วนท้วนยิ้มเมื่อนึถึแผนารอันร้ายาอนเอที่ำลัะทำหลัาินอาหารอิ่ม
สามนพ่อแม่ลูินอาหาร ผ่านไปพัให่็อิ่ม ทว่าเสิ่นหยายัรู้สึไม่พอ เายัินไ้อี มือสั้นป้อมี้พุนเอ “ินอี”
ฟาหนิเห็นพุลม ๆ อพระโอรส็อใไม่ไหว นา้มลไปฟัเพราะมันเี้ยว “พุให่เ่นนี้ ยัไม่อิ่มอีหรือ”
เสิ่นหยาหัวเราะิัเพราะัี้ “ไม่อิ่มพ่ะย่ะ่ะ”
ฟาหนิึหันไปสั่หรูวิน “บอห้อรัวเรียมนมมาเพิ่ม”
“เพะพระสนม” หรูวินรับำสั่แล้วเินออไป้านนอทันที
ฮ่อเ้เสิ่นิ้นส่ายศีรษะ ฟาหนิามใเสิ่นหยามาเินไป หาินนอาเียนึ้นมา เาะุ่าพระโอรส้ำ
“เ้าามใเา”
“ฝ่าบาท เ็วัยำลัโ ให้ินเถอะเพะ หายัินไ้”
“เอาเถอะ เรายเสิ่นหยาให้เ้าเลี้ยู เ้า็วาแผนเอ็แล้วัน”
เสิ่นหยาเปลี่ยนานั่เ้าอี้นเอไปนั่บนัฟาเฟยแทน เ็าย แนบแ้มลมยุ้ยบนอ้อมออบอุ่น “เส็แม่ใี”
“อ์ายให่ทรเป็นเ็ี หม่อมันย่อมให้ินนมเพะ”
รอเพียไม่นาน นาำนัล่าพาันยนมหนวมัรมาวาไว้บนโ๊ะ เสิ่นหยาผละออาอ้อมอพระมารา หันมอนมาแป๋ว พริบาเียวน้ำลาย็ไหลย้อย
“อ์าย น้ำลายไหลแล้วเพะ” ฟาหนิหัวเราะ นาหยิบผ้าเ็หน้านเอออาแนเสื้อ แล้วเ็น้ำลายบริเวอบปาแ่เสิ่นหยาเบามือ
อ์ายให่โน้มายไป้านหน้า มือสั้นป้อมหยิบนมเ้าปาแล้วเี้ยวทันที “อร่อยมา”
“ินสอสามิ้น็พอแล้วนะเพะ”
เสิ่นหยาเี้ยวุ้ย ๆ พลาผศีรษะ
เพราะอ์ายให่ินเ่ ินไ้สามำเารู้สึว่ายัไม่อิ่ม อยาะินอีเยอะ ๆ ทว่านไม่อยาทำให้พระมาราลำบาใ ึหยุารินไว้เพียเท่านี้
“เ็ี...” ฟาหนิเรียเสิ่นหยาเสียหวาน
อ์ายให่ยิ้มว้าเพราะมีวามสุ นมอบยามพระมาราเรีย ‘เ็ี’ ้วยฟัแล้วให้วามรู้สึอบอุ่น
เมื่อเหล่า้าราบริพารเ็บอาหารบนโ๊ะออไปนหม เสิ่นหยา็ี้นิ้วไปยัเีย “นอน”
“เพะ” ฟาเฟยไม่ไ้สนใแล้วว่าฮ่อเ้เสิ่นิ้นยัอยู่ในห้อนี้ หิสาวอุ้มพระโอรสเินรไปที่เีย หลัาวา้อนเนื้อนุ่มนิ่มแล้ว นเอึึ้นไปนอน้า ๆ เา
“เส็แม่ อ” เสิ่นหยายับายเ้าหาอ้อมอพระมารา ส่วนฟาหนิฟัเสียอออ้อน็ใอ่อนยวบ ยอมวาแนโอบอพระโอรส
วันนี้นามีวามสุมา เพราะนเอไ้รอบรออ์ายให่แล้ว ่อานี้ไป นาะเป็นนเลี้ยูลูเอ เพื่อไม่ให้ัวร้ายมีอนาที่เหมือนับภาพอันเลวร้ายนั้น
ไม่ว่าใรสัหารบิามารา ทุนในใ้หล้าล้วนมอว่าอัู และนที่ัวร้ายสัหารเป็นถึฮ่อเ้แว้นเป่ย เสิ่นหยาะยัมีุบีไ้อีหรือ
ฟาหนิาเาว่า เพราะเรื่อราวเิมทีอีฮอเฮาสิ้นพระนม์ อ์ายเสิ่นหยาในวัยสามปีถูส่ให้ำหนัสนมอื่น ้วยวรายไทเฮาไม่แ็แร
เพราะไม่ใ่พระโอรสแท้ ๆ เหล่าสนมไหนเลยะเลี้ยู้วยวามรั ส่วนเสิ่นหยาึมับนิสัยเลวร้าย เิวามับแ้นใที่เส็พ่อปล่อยให้เส็แม่สิ้นพระนม์ เมื่อสบโอาส็สัหาร
ทว่าบันี้เรื่อราวะไม่เป็นเ่นนั้นแล้ว เพราะนาเป็นมาราแท้ ๆ อเสิ่นหยา นะมอบวามรัวามอบอุ่นเท่าที่มารานหนึ่ะพอให้ไ้
“เส็พ่อ นอน” มือสั้นป้อมอเสิ่นหยาบล้าายนเอที่ยัว่าอยู่ เาปรารถนาอยานอนพร้อมหน้าพร้อมาภายในรอบรัวอีรั้
เสิ่นิ้นเินไปหยุหน้าเีย ถอรอเท้าแล้ว้าวึ้นไปนอน้าายพระโอรส
“เส็พ่อ อเส็แม่” เสิ่นหยามอพระบิานาแป๋ว ่อนะหันไปอออ้อนพระมารา่อ “เส็แม่ อเส็พ่อ”
เอ่ยบ เ็าย็ยิ้มรุ้มริ่ม เ่นนี้แล้วนอาเาะไ้อยู่ในอ้อมอบิามารา นทั้สอ็ะไ้อัน้วย
เาอยาเห็นเส็พ่อรัเส็แม่ใะา!
*****
E-BOOK วาายในMEB ทั้หม 37บท+อนพิเศษ5บท(อนพิเศษแถมในE-BOOKเท่านั้น) ราา 199 บาท ฝาื้อาม link ้านล่านะะ ไรท์ะไ้ไม่โนหัเปอร์เน์เยอะ
***E-BOOK ในDEK D ็มีาย่ะ**
ความคิดเห็น