คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ช่วยพระสวามี 2/2
E-book วาำหน่ายใน Meb แล้วนะะ หาสนใไปื้อไ้น้า
40 บท อนพิเศษ 4 อน แถมรูปิบิพระนา 2 รูป่ะ
“พระายา แ่...”
“ไม่เป็นไร ้ารับไหว พวเ้าเฝ้า้านนอให้ี็พอ ไม่้อเ้าไปรบวน้าับเา” หลี่เฟินเยว่สบสายาอรัษ์เื้อพระวศ์
เหล่าบรราผู้ิามินอ๋อสบสายาพระายา พยายาม้นหาว่ายามนี้สรีรหน้ามีร่อรอยวามผิปิใหรือไม่ อย่าไรหน้าที่อารัาเื้อพระวศ์นั้นสำัที่สุ เพื่อมิให้เิวามผิพลาามมา
“้าสรีัวเล็ ๆ ะทำอะไรท่านอ๋อไ้ พวเ้าัวลมาเินไป พระสวามีทรมานแบบนี้ ้าเป็นภรรยาหาไม่่วยะยอมให้สรีอื่นมาทำแทนหรือไร” หลี่เฟินเยว่เรียสิอรัษ์ ทั้ผู้เป็นนายและบ่าว่าใ้ีวิเหมือนันริ ๆ
ิมาเินไป...
“พ่ะย่ะ่ะ พวเราอฝาท่านอ๋อไว้ับพระายา...” อรัษ์ผู้หนึ่เอ่ยึ้น
หลี่เฟินเยว่แ่เพียพยัหน้าอบรับ เินนวยนาเ้าไปในเรือนนอนพระสวามี หิสาว้าวเ้ามา้านใน ปิประูแน่นหนาเพื่อัปัหาถูรบวนาภายนอ
ินอ๋อเียวลู่เสียนนั่พิอบเีย แสาโมไฟสลัวส่อระทบร่าายแร่ำยำที่ปราศาอาภร์ วาลมโหิสาวเบิว้าเมื่อเห็นว่าเาำลัทำสิ่ใ...
มืออเาอบุมวามอวบอ้วนให่โพลารูึ้นรูล หลับาพริ้มพร้อมเปล่เสียราำรามราวสัว์ป่า
ูเหมือนพระสวามีรับรู้ว่านาเ้ามา เายับเปลือาแล้ว้อมอมายันา เอ่ยน้ำเสียแหบแห้ว่า “เ้า...ออไป”
เาไม่อยาใ้อาร์เ่นนี้เี่ยวรำหลี่เฟินเยว่บนเีย หาระทำเ่นนั้นแล้วนาอาเรียร้อสิ่่า ๆ าเา
รวมถึไม่อยาให้พระมาราสมหวั้วย...
หลี่เฟินเยว่ยิ้มหวาน เินทอน่อนวยนาไปนั่อบเียใล้ับินอ๋อเียวลู่เสียน ไม่รอ้า นาับมือเาออาารับแท่เนื้อ ่อนใ้มือนเอับเ็มแรแล้วรูึ้นรูลให้เา
ลำท่อนินอ๋อหนุ่มอวบอ้วนมา นาห้าสิบหยามยายัวย่อมผาให่โึ้นอีหลายส่วน มืออนาำไม่รอบ อนที่ยับึ้นล็สัมผัสับเส้นเลือปูโปน ส่วนหัวบานหยัล้ายเห็มีร่อรอยอน้ำสีาวุ่น
“ปะ...ปล่อย” เียวลู่เสียนเอ่ยเสียระเส่า เา่านเสียวยิ่นั หานายัทำ่อไปเรว่าไฟในายที่มีอาุิึ้นมาริ ๆ
วหน้าโมสะราึ้นสีแ นาไม่เยทำแบบนี้ให้บุรุษนไหนมา่อน พอนายับึ้นล็ไ้ยินเสียราทุ้ม่ำาปาเา ท่าทาอพระสวามียามนี้มอแล้ววนให้ใเ้นมา
ทัูุ้ันและเร่าร้อน...
“อา ้าทรมาน” ยามเปล่เสียรา วามิั่วร้ายพลันปราในหัว หาเานำแท่เนื้ออุ่นยับเ้าออ่อทารัอหลี่เฟินเยว่ะีสัเพียใ
หิสาววัสายามอพระสวามี ่วสุท้ายยามที่ินอ๋อเียวลู่เสียนะถึฝั่ฝัน นาัสินใลั่นแล้เา้วยารนำมือออมาาแท่เนื้อพร้อมับเสียหัวเราะิััทั่วห้อ
ินอ๋อหนุ่มปรือามอพระายาอย่าไม่เ้าในั เมื่อรู่นา่วยเหลือเป็นอย่าี ไนอนนี้ลับนำมือออไปแล้ว
เาเือบะเสร็...แ่ไม่เสร็
“ทำไม...” เอ่ยถามพลามุ่นิ้ว
หลี่เฟินเยว่ยิ้มมุมปา ใ้สายายั่วยวนเา นายับลุึ้นยืนแล้ว่อย ๆ ปลเปลื้ออาภร์บนร่าายาส่วนบน าม้วยระโปรสอบยาว รั้นเหลือแ่เพียเอี๊ยมั้นในและผ้าปิอายึ่อย ๆ ถออออย่าเื่อ้า
นาั้ใทำให้พระสวามีทรมานมาที่สุ...
ินอ๋อ้อมอภรรยา สายาแพรวพราวระยิบระยับ ยิ่นาปลเปลื้อเอี๊ยมั้นในออไป ลมหายใอเา็เริ่มิั และวิาแทบออาร่าเมื่อโมสะราถอผ้าปิอายทิ้
เาอยาปลอปล่อยมาเหลือเิน...
“ยามนี้ หม่อมันับท่านอ๋อเท่าเทียมแล้วเพะ บนร่าายไม่มีอาภร์เหมือนัน” หลี่เฟินเยว่เอ่ยเสียหวาน แย้มยิ้มนถึวาสใส
“เ้าะทำอะไร” ินอ๋อ้อมอพระายาาเม็
“่วยพระสวามีเพะ” หิสาวอบโยไม่ลัเล
ความคิดเห็น