คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 5 : ชีวิตสูญสิ้น [ตอนต้น]
่ย่วนหยวนพลันื่นระหน วาลมโเบิว้าึ้น ทว่าในใยัไม่เื่อ ึเอ่ยถามอีหน “ริหรือ”
“ริอรับ อนนี้ฮ่อเ้มีำสั่ให้อรัษ์ามบวนไปสืบ ้าไ้่าวว่าอ์ายให่สิ้นพระนม์ลาึอนพั้าแรมในระโมนเอ หมลมหายใอย่ามิทราบสาเหุ”
ร่าาย่ย่วนหยวนแ็้า หลัไ้ยินวามริาปาสาย่าวท่านพ่อ หิสาวรู้สึเสียใ ระนั้น็ยัไม่เื่อ
อ์ายให่ทรพระปรีาสามารถ ระแวระวัรอบ้านเป็นอย่าี ู่ ๆ ะสิ้นลมหายใลาึในระโมนเอไ้อย่าไร ารุ้มันหละหลวมถึเพียนั้นเลยหรือ?
่ย่วนหยวนฝาปิปิูแลบุพารีและน้อาย ส่วนนเอปลีัวไปยั่ายทหาร เมื่อมาถึ หิสาวเรียทหารนสนิทท่านพ่อมาสอบถาม ทราบเรื่ออ์ายให่หรือไม่
“ุหนู่ เรื่อนี้ริแน่นอนอรับ เมื่อเ้าท่านแม่ทัพฝ่ายวาพาอำลัออาเมือหลวไปแทนที่อ์ายให่ามรับสั่อฝ่าบาท อรัษ์เสื้อแพรรับหน้าที่สืบีนี้ พร้อมเลื่อนย้ายพระศพอ์ายให่ลับมา”
รานี้่ย่วนหยวนทรัวไม่อยู่ ทรุายลบนพื้นอย่าหมเรี่ยวแร อ์ายให่...เป็นทั้พี่ายและสหายสำหรับนา ที่ผ่านมาเาอยเีย้า ให้ำปรึษาและ่วยเหลือรอบรัวสุล่หลายอย่า
เหุในใล้ินาถึายาอีแล้ว...
เาพูเอ หาลับาปราบบ ะแวะื้อเป็ย่าที่เมือีวนมาให้นา ไนึาไป่อนเ่นนี้
่ย่วนหยวนรู้สึเ็บปว ในอรวร้าว ล้ายำลั่อย ๆ แสลาย ใระาิ วันที่เามาหานา่อนออไปปราบบ ือรั้สุท้ายที่ไ้พบัน นารู้สึว่านำลัทำผิ่อเา หาวันนั้นอยู่้วยันมาหน่อย็ี
ั่วีวิมั่นใว่านเอไม่เยทำั่ว ไนเรื่อราวเลวร้ายหวนืนสนอ ที่ผ่านมา...สวรร์ยัมอบบททสอบให้ไม่พอหรือไร
เิมทีนือนยุใหม่ บิามาราายา สวรร์เมาให้มีโอาสมาเิใหม่ในยุโบรา ทว่าท่านแม่ลับเป็นนาร้าย ท่านพ่อือพระเอ ามเนื้อเรื่อ ทั้สอไม่ไ้ลเอย
อนนั้นนาทั้เรียและท้อแท้ ทว่า็ฟันฝ่าอุปสรรระทั่ท่านพ่อและท่านแม่บอรััน
บันี้นาใ้ีวิในยุโบราสิบหปี ถูนรัและสหายหัหลั ่อมานในรอบรัวป่วยอย่าไม่ทราบสาเหุ ท่านย่าายาเพราะเสียสิ เผาเรือนนเอระทั่ไฟลุลาม สุท้าย...อ์ายให่ทรสิ้นพระนม์
นี่มันเรื่อบับใ ยัมีใรในใ้หล้าพบเอเรื่อเลวร้ายมาว่านาหรือไม่
่ย่วนหยวนหยิบผ้าเ็หน้าที่อ์ายให่ยื่นให้ใน่ำืนนั้นออาแนเสื้อ พินิพิาราพลาลูบสัมผัสแผ่วเบา ในหัวปราภาพเาไม่าหาย บ่อยรั้อ์ายให่มอบารลั่นแล้นา ทว่าเมื่อนาพบเอปัหา เา็ะยื่นมือเ้ามา่วยทุรั้ อย่าเ่นฝึระบี่ นาใ้เวลานานว่าทหารอื่น เนื่อ้วยสรีระสรีไม่เอื้ออำนวย อ์ายให่็อาสาสอนนเ่า และมัพานาไปเลี้ยอาหารเลิศรสที่เหลาอาหาร
เาือบุรุษแสนีนหนึ่ นาทำใไม่ไ้ริ ๆ
อ์ายให่าไปแล้ว...าไปอย่าไม่มีวันหวนลับ...
่ย่วนหยวนปล่อยน้ำาไหลอาบแ้ม รู้สึอ้ำร้าวรานอย่ายิ่ยว นอานในรอบรัวแล้ว นา็ปรารถนาอยาให้อ์ายให่มีพระนม์มายุยืนยาว ลายเป็นฮ่อเ้ที่นในแว้นโวหลี่เารพนับถือภายภาหน้า
เาอุส่าห์ออทัพ้วยนเอเพื่อพิสูน์วามสามารถ แ่น่าเสียายที่ไม่ถึฝั่ฝัน ็ับสิ้นล่อน
หิสาวมอไปรอบ ๆ ่ายทหารวาพร่ามัว ที่แห่นี้ยัมีลิ่นอายออ์ายให่ิาไม่าหาย หลัาร่ำเรียนวิาทาารทหารับท่านพ่ออนาบแล้ว หามีเวลาว่า อ์ายให่มัแวะเวียนมาที่นี่เสมอ และไม่ลืมนำอาหารที่นาโปรปรานมาให้ลิ้มลอ
่ย่วนหยวนโศสล นับานี้เรื่อราวี ๆ ที่อ์ายให่เยทำให้ ไม่มีทาเิึ้นอี ่าน่าปวใยิ่นั
นายัไม่ทันทำอะไรเพื่อเาเลย ไยเาึาไป่อนเล่า...
ทหารนสนิท่อ๋อเห็นบุรสาวผู้บัาารร้อไห้ปานะาใ็ไม่ล้าเอ่ยถามเรื่อผู้บัับบัา วันนี้นไม่เห็นหน้า่อ๋อ และฮ่อเ้ยัเลือแม่ทัพฝ่ายวาไปปราบบแทนอ์ายให่ที่สิ้นพระนม์ ในหัวเามีวามสสัยมามาย เหุใฝ่าบาทไม่เลือ่อ๋อ
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน ่ย่วนหยวนร้อไห้ เปล่เสียร้อสะอื้นระทั่หมแร หิสาวใ้ผ้าเ็ราบน้ำาทิ้ รั้นเยหน้าึ้น เมื่อเห็นทหารนสนิทท่านพ่อยัอยู่็เอ่ย
“ฝ่าบาททรทราบเรื่อท่านพ่อป่วยึส่แม่ทัพฝ่ายวาไปปราบบแทนอ์ายให่ระมั”
สำหรับฮ่อเ้ บ้านเมือสำั แม้ไม่ทราบเรื่อระหว่านาับเยี่ยนอ๋อ ยัิว่าานแ่ยัมีอยู่ ทว่าผู้ปรอแผ่นินเลือเลื่อนานแ่ออไป่อน ส่แม่ทัพฝ่ายวาไปปราบบโย่วน
“อรับ” ทหารรับำเมื่อทราบว่าที่ฮ่อเ้ให้เยี่ยนอ๋อออทัพไปปราบบเผ่าหลัวอีเพราะ่อ๋อำลัป่วย
“้าฝาเ้าูแลนใน่ายทหาร้วย หามีเรื่อเร่่วน ็ไปแ้้าที่วน” ท่านพ่อป่วย เยี่ยนอ๋อึ่เป็นแม่ทัพฝ่ายวาเลื่อนทัพไปปราบบ ทว่า่ย่วนหยวนำเป็น้อลับไปูแลนในรอบรัว เรื่อฝึทหารใหม่ ย่อมฝาฝัับทหารนสนิทท่านพ่อ
“อรับุหนู่”
่ย่วนหยวนพาร่าายอันหนัอึ้ลับวน แม้ในใยัเ็บปวเรื่ออ์ายให่ ทว่านาที่มีร่าายแ็แรว่านอื่นในรอบรัว มิวรแส้านอ่อนแอ ้อเ้มแ็เป็นเสาหลั่อไป
อนที่่ย่วนหยวนเินทาถึวน รถม้าาวัหลวอหน้าประูวน หัวหน้าหมอหลวถือล่วมยาเินลมา หิสาวาเาออ ฮ่อเ้ส่มารวอาารท่านพ่ออีรั้
นายอบายารวะ้วยวามนอบน้อมามมารยาท “ท่านหมอ เิ้านในเ้า่ะ”
่ย่วนหยวนเินนำหน้าท่านหมอเ้าไปในวน ทว่าเมื่อยายระโปร้าว้ามผ่านธรีประู ปิปิ็วิ่เ้ามาหานาหน้าาื่น เอ่ยน้ำเสียะุะั “ุหนู แย่แล้วเ้า่ะ! ท่านอ๋อ พระายา ุาย... พวเาสิ้นลมหายใแล้ว!”
เป็นอีรั้ที่ร่าาย่ย่วนหยวนาวาบ หิสาวึ่วิ่ึ่เินไปยัเรือนนอนส่วนหน้าทันที หมอหลวเห็นเ่นนั้น็รีบิามไป
ระยะทาาประูวนนถึเรือนนอน่อน้าไล แ่่ย่วนหยวนอยาไปถึุหมายให้เร็วที่สุ นาภาวนาลอทา ท่านพ่อ ท่านแม่ และน้อายล้วนหมลมหายใ ไ้โปรอย่าเป็นวามริไ้หรือไม่
ความคิดเห็น