คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ฮ่องเต้อย่างข้าไม่มีวันรักฮองเฮาเช่นเจ้า 1/2
เนื่อ้วยพระำหนัุนหนิมีห้อพำนัหลายห้อ นาำนัลึพาอ์หิเผยลู่ือแยออาฮอเฮาอย่ารู้าน อย่าไร่อนโอรสสวรร์เส็มายัที่นี่ ้อปรนนิบัิแ่เว่ยฮอเฮา่อนฝ่าบาทมาถึ
เว่ยหลานไม่อยาาบุรสาว ทว่าวามปรารถนาอผู้ปรอแผ่นิน ใรล้าับ้า สรีหส์อุ้มือเอ๋อร์ัวอวบอ้วน ้มลหอมแ้มยุ้ยฟอหนึ่ เ้า้อนเยหน้ามอนา ่อนะียิ้มสใสอวฟันเล็
“ือเอ๋อร์อยู่ับพี่ ๆ นาำนัลนะลู ห้ามื้อ ห้ามน รู้หรือไม่”
มาราแผ่นินพูุยับบุรสาวอย่าอ่อนโยน เิมทีืนนี้นาั้ใพาเ้า้อนออไปเินเล่นมสวน้วยันอีรั้ าม้วยอาบน้ำและเ้านอนพร้อมัน เลือนิทานสัเรื่อมาเล่าให้้อนลมฟั
ทว่าสิ่ที่หวัลับพัทลาย เพราะฮ่อเ้บับะมายัำหนัุนหนิ
นาไม่ปรารถนาอยาใล้ิ แ่เห็นหน้า็เหม็นะแย่
ามวามิเสี้ยวหนึ่ เผยเิ้นหยามาำหนัุนหนิในเวลาแบบนี้ เพราะอยาลั่นแล้นาเป็นแน่
สนมน้อยให่่าล่วรู้ นาและเาไม่ถูัน อีทั้่วนี้มัไปำหนัอเี่ยุ้ยเฟย สนมรัผู้โปรปราน แู่่ ๆ ็ไม่ยอมพลิแผ่นป้าย รัสมายัำหนัุนหนิ้วยพระอ์เอ
ย่อมเป็นารราน้ำมันลบนอไฟ
และหาเามาบ่อยรั้เ้า วามอิาริษยาาสนมยิ่ะเพิ่มเท่าทวี มีนรอแทนาา้านหลัอีมา
ารระทำเ่นนี้ ฮ่อเ้เ้าู้ไม่้อเปลือแรมา็สามารถลั่นแล้นาไ้แล้ว
เว่ยหลาน่มอารม์ พยายามสูลมหายใเ้าลึแล้วยอมส่เ้า้อนให้นาำนัล หลัลูออไปแล้ว ฮุ่ยลู่และอี๋หนี่ึพานาไปยัห้อสรน้ำ เรียมัวปรนนิบัิฮ่อเ้อย่าไม่าบพร่อ
ยามสุริยาเลื่อน่ำลวบนลาลับอบฟ้า แสอัสพลันาหาย ่อนะถูแทนที่้วยวามมื ยามนั้นเี้ยวโอรสสวรร์หยุบริเวหน้าพระำหนัุนหนิ บุรุษร่าสูำยำ ใบหน้าหล่อเหลา้าวลมา เผยเิ้นหยาลอพระอ์ผ้าไหมสีทอ ปัลวลายมัรแฝประอไ่มุ เมื่อย่า้าวเินามทา ยามแสาโมไฟประับสอระทบเสี้ยวหน้ายิ่ับเน้นวามมาย
เว่ยหลาน้อนัยน์าเา นาพบว่ามันราบเรียบ หาเทียบันแล้ว เมื่อฮ่อเ้ผู้นี้เส็ำหนัเี่ยุ้ยเฟยหรือสนมอื่น แววาเริร่าและเปล่ประาย
“ารวะฝ่าบาทเพะ”
เว่ยฮอเฮายอบายารวะอย่าพินอบพิเทา เบื้อหน้าอ่อนน้อม ทว่าในใุ่า่อว่าอีฝ่ายลอเวลา ฮ่อเ้เ้าู้เส็ำหนัุนหนิรานี้ มีุประส์ร้ายแน่นอน
สรีหส์ผายมือเิฮ่อเ้ บุรุษัวโเินนำเ้าไป้านใน เาเหลือบหาามอนาเล็น้อย แ่ไม่ไ้พูอะไร นาึเินามแผ่นหลันั้นพร้อมถลึาใส่รั้หนึ่ ่อนะปรับสีหน้าปิัเิม
พระระยาหารถูยเ้ามาในำหนัุนหนิอย่าไม่าสาย บนโ๊ะลรัลายบุปผามีอาหารละลานา แ่ละรายารอยู่บนถ้วยามราาแพ อุปร์เสวยแ่ละอย่าพิถีพิถันมา ไม่ว่าะเป็น้อนแ ะเียบ าม ล้วนทำาทอำแท้ทั้นั้น
ระหว่าเว่ยฮอเฮาและเผยเิ้นหยาฮ่อเ้็ยัำเนินไป้วยวามเียบ เสียะเียบระทบามัึ้นบ่อยรั้ เพราะไม่มีใรเปิบทสนทนา
เว่ยหลานเอ็ไม่อยาพูุยับเานั นาอินเียบ ๆ อยู่เย ๆ ็พอ
“เ้าให้ือเอ๋อร์มานอน้วยมิใ่หรือ อยู่ไหนแล้วล่ะ”
ฮ่อเ้รัสถามฮอเฮาหลัเี้ยวระยาหารหมหนึ่ำ ้านเว่ยหลานที่ไม่่อยเริอาหารวาะเียบล สบพระพัร์หล่อเหลา เผยเิ้นหยาือฮ่อเ้หนุ่มทรเสน่ห์แน่นอนอยู่แล้ว เาเป็นถึพระเอนิยาย รูปโมย่อมมิสามั
ิ้วำเรียัวสวยพาเียประหนึ่ระบี่ วามลึล้ำ มูโ่เป็นสัน ริมฝีปาบารับับใบหน้าเป็นอย่าี วนให้สรีหลใหลรัใร่นั
แ่ยเว้นนาไว้นหนึ่...
“ฝ่าบาทเส็มา หม่อมันึให้นาำนัลพาือเอ๋อร์ไปพำนัห้ออื่นเพะ” เว่ยหลานอบามวามริ
นาไม่ล่วรู้เลยว่าิใเผยเิ้นหยาิอย่าไร ันเ้า้อนแป้ออไป่อนือสิ่ที่พึระทำ
ฮ่อเ้อย่าเา วัน ๆ มัววิ่เ้าำหนันู้นที ำหนันั้นที หวัอยามีพระโอรสสืบทอบัลลั์่อ ไม่สนใอ์หิระมั
“อืม”
เผยเิ้นหยารับำในลำอ เนรมริบวามอใบหน้าามอ ‘เว่ยหลาน’ สรีที่เาไม่ิรัและไม่มีทารั
วามามอนาืออันับหนึ่ รูปหน้าไ่ ิ้วโ่สวย วาหส์ยามรีมอผู้อื่นล้ายะสัหารไ้ในพริบาเียว ทว่ายามนี้แววานั้นลับเปลี่ยนไป...ราวับเป็นนละน
เรื่อนี้ทำให้เาหวาระแวเว่ยหลาน ึมาหานาที่ำหนัุนหนิ้วยนเอ
เว่ยหลานลอบมออีฝ่ายเสวยระยาหารเียบ ๆ นาไม่อยาิน เพราะินไม่ล เป็นเาที่มาเพื่อัวามสุระหว่าแม่ลู
เผยเิ้นหยายยิ้มมุมปาเ้าเล่ห์ วาะเียบทอในมือล วาสายามอนาำนัลรอบห้อบรรทม รัสเสียแ็ “ยระยาหารออไป แล้วพวเ้า็ออไปให้หม ไม่้อเ้ามาอี”
ความคิดเห็น