คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ใครคิดอยากทำลายองค์หญิง 2/2
เว่ยหลานล่อมือเอ๋อร์นอน รั้นเ้า้อนลมหลับสนิทึย่ารายนเอไปยัห้อ้า ๆ ึ่บันี้าหมัวมัวนอนร้อราเ็บปวเพราะารถูโบยบริเวแผ่นหลั ฮุ่ยลี่และอี๋หนี่ล่าถอยออไปเพื่อเปิทาแ่นาย
วาหส์พลันายแววอำมหิ “้าะให้โอาสาหมัวมัวสารภาพ ที่ผ่านมาเ้าทำอะไรับอ์หิบ้า และใรอยู่เบื้อหลัเ้า”
“เบื้อหลัอะไรันเพะ ฮอเฮาทรให้หม่อมันูแลอ์หิเอ หาใ่นอื่นส่มา” าหมัวมัวเปล่เสียสะอื้น เยหน้ามอผู้ปรอวัหลัอย่าอ้อนวอน
“นป่านนี้ยัปาแ็อีรึ” เว่ยหลานอออ นาปรบมือสามรั้ส่สัาให้นาำนัล้านนอนำอเ้ามา
มันือรรไรอันแหลมม สรีหส์หยิบึ้นมา รั้นาหมัวมัวเห็นปลายมสะท้อนับแสไฟ นทั่วร่าพลันลุัน ฮอเฮาูเหมือนอ่อนโยนลับอ์หิเผยลู่ือ ทว่าโหร้ายับนา ส่วนให่มัเอาเวลาไปำัสนมมาว่า ไม่เยลโทษแม่นมอาวุโสเ่นนา
“หม่อมันรัภัีฮอเฮานะเพะ วามผิีอ์หิรั้เียว ถึั้นทำให้พระอ์มอหม่อมันในแ่ร้ายเลยหรือ”
“อ้อ วามผิรั้เียว” เว่ยหลานล่าวย้ำ ร่าระหเินเ้าใล้แม่นมบุรสาว รีนิ้วเรียวยาวบนใบหน้าอีฝ่าย วามเย็บเยียบาปลายนิ้วรบนผิว าหมัวมัวรู้สึเย็นยะเยือทั่วเรือนาย
“พะ...เพะ”
“ไ้ยินว่าเ้าอบผมนเอมา ูแลเอาใใส่เป็นอย่าี เ่นนั้น...”
เว่ยฮอเฮายับรรไร ่อย ๆ ัผมาหมัวมัวทิ้้วยสายาเย็นา นายัมิอาทำร้ายนรหน้าหนัเพราะยัไม่ยอมรับสารภาพ มีเพียวิธีารทำลายสิ่ที่รัเพื่อให้เ็บปว ่มู่ว่าฮอเฮาเ่นนา วาไม่มืบอเหมือนรั้อีแล้ว
แ่ะโทษเว่ยฮอเฮานเิม็ไม่ไ้ ามัวหมัวือแม่นมอระูลเว่ยที่มีโอาสเ้าวัหลั ทว่าอาเพราะวามโลภ ึถูผู้อื่นัูมู ยอมทรยศหัหลันายนเพื่อเินำนวนสู
เว่ยหลานไม่เพียัทิ้แ่ส่วนปลาย แ่นาัึ้นสูนผมาแหว่ไม่เป็นทร เมื่อเรียบร้อยีึหยิบัน่อพพาึ้นมา ยามามัวหมัวมอนเอในระ นา็รีร้อออมาสุเสียราวนเสียสิ
“หาไม่สารภาพ ้าอาทำมาว่านี้” เว่ยหลานแสยะยิ้ม
ใรที่มันล้าทำร้ายบุรสาวนาทั้ทารหรือทาอ้อม สิ่นั้นย่อมืนสนอเท่าทวี อย่าิถามถึวามปรานี นาเยทำานนั่า หาัสินใลมือ มันผู้นั้นไม่มีทารออย่าแน่นอน
าหมัวมัว่าเอาอเอาในายใหม่เสียริ ไม่ยอมปริปาพู ไ้รับเินมามาสินะ
อำนาเิน่าหอมหวานและน่าลัว สามารถเปลี่ยนแปลนในพริบาเียว ยอมทำทุอย่าเพื่อมัน
ัวนาเป็นนั่า็ริ ทว่าอ์รนั่าที่ทำาน้วย มัส่ไป่านประเภทเลวทราม เพราะบาทีหมาย็ทำอะไรนพวนั้นไม่ไ้ ศาลเี้ยเ่นนาึถู้าวานไปัารทิ้ในพริบาเียว
“หึ ฮอเฮามัวแ่ล่าวโทษหม่อมัน ล่าวโทษผู้ที่อยู่เบื้อหลั แล้วเยล่าวโทษัวเอหรือไม่เพะ! ั้แ่อ์หิเผยลู่ือวัยแบเบาะ แทบไม่เยไ้รับวามอบอุ่นามาราเลย!”
“!”
เว่ยฮอเฮาุอ ำพูอามัวหมัวือเรื่อริทุประาร ทว่านาไม่ไ้ทำ แ่เป็นนเิม่าหา หลัานี้ย่อมเปลี่ยนแปลนเอใหม่ ปป้อและเลี้ยูลูน้อยอย่าสุวามสามารถ
ยามนั้นฮุ่ยลู่และอี๋หนี่เือบปรี่เ้ามาบามัวหมัว เพราะล่าวล่วเินเบื้อสู ทว่าเว่ยหลานยมือห้ามปรามเสีย่อน นาำนัลนสนิททำไ้เพียยืนนิ่ามพระประส์มาราแผ่นิน
“้าราบริพารทุน ่าเรลัวฮอเฮาันทั้นั้น เพราะพวเาทำาน้วยวามรัภัีมาเพียใ ็ไม่เยไ้รับำื่นม แ่หาทำผิพลานิเียว ฮอเฮา็ะสั่ทำโทษ” ามัวหมัวัฟันเอ่ย วาทอประายเรี้ยวโรธ
“เรื่อพวนี้...ไม่้อให้าหมัวมัวสอน หา้ายัเป็นเหมือนเมื่อ่อน มีหรือะสนใือเอ๋อร์เ่นนี้ ในเมื่อเ้าไม่พูว่าใรอยู่เบื้อหลั ้า็ะสืบเอ และอย่าิว่าะไ้ออาำนัุนหนิ ้าือนายแห่นี้ ใรหน้าไหน็มา่วยเ้าไม่ไ้” เว่ยหลานแสยะยิ้ม สะบัเนเสื้อออาห้ออย่านเหนือว่า
ไม่สารภาพ...นาหาไ้หวาลัว เี๋ยวนผู้นั้นิ่อาหมัวมัวไม่ไ้ ย่อมเผยพิรุธและร้อนรนเอ
เว่ยฮอเฮาลับมายัห้อบรรทม นาึ้นไปนอนบนเียับเ้า้อนลม บุรสาวำลันอนหลับใหล มีเสียลมหายใเบาหวิวัสม่ำเสมอ แ้มยุ้ย ๆ และริมฝีปาอ่อนนุ่ม มอแล้ววนให้้มลไปุมพิเหลือเิน
เว่ยหลานหอมแ้มลูฟอหนึ่แล้วึเ้ามาอแนบอ ยามแสาะเียส่อระทบใบหน้าเ็หิ นาเห็นบริเวหาามีน้ำาลอหน่วย อาเพราะือเอ๋อร์ยัเ็บปวับเรื่อราวในวันนี้ระมั
นาเพิ่ระ่าวามรู้สึอนเป็นมารา...ยามลูเ็บปว แม่เ็บปวยิ่ว่า
แน่นอนว่าใรที่มันอยู่เบื้อหลั มาราผู้นี้ะแ้แ้นเอาืนให้เอ
ะไม่ยอมให้ใรหน้าไหนมาทำลาย้อนลม ๆ อวบอ้วนน่ารัรหน้าเ็า หาะทำ็้ามศพนาไป่อนเถอะ!
ความคิดเห็น