คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ข้าไม่อยากแต่งงานกับเจ้า 2/2
ผ่านพ้นรึ่ั่วยาม ในที่สุหหยา็ลับมา ทว่า้านหลัลับไร้เาร่าอหวเียนเียน เรื่อนี้สร้าวามระหนแ่ทุนเป็นอย่ามา โยเพาะ ู้อี้ฟาน
อ๋อหนุ่มนั่ไม่ิ เาลุึ้นยืนแล้วเอ่ยถามนสนิท้วยท่าทาร้อนอร้อนใ “หหยา หวเียนเียนเล่า”
“เรียนท่านอ๋อ บ่าวรับใ้ในวนสุลหวแ้ว่าุหนูเียนเียนนั่รถม้าออาวนไปแล้วอรับ”
“เป็นไปไม่ไ้” ู้อี้ฟานล่าวำว่าเป็นไปไม่ไ้ออมา ในใบัเิโทสะับหวานานมายิ่ึ้น สมรสพระราทานรั้นี้ยัล่าวว่าหาไม่โปรปรานหวเียนเียนเปลี่ยนเป็นหวานานไ้ ท้ายที่สุเา้อแ่านับหวานานริ ๆ หรือ
ไม่! เาะไม่มีทาแ่านับหวานาน นาร้ายาเ่นนี้ ไมู่่วรับำแหน่พระายาอ๋อ สรีเพียบพร้อมเเ่นหวเียนเียน่าหาทีู่่วร
นอาู้อี้ฟาน นสุลหวทั้สาม็มีท่าทีใไม่น้อย นึไม่ถึว่าหวเียนเียนัสินใหนีออาเมือเี้ยนามำล่าวในหมายริ ๆ บัเิทั้วามสสัยและห่วใยผสมปนเปันไปหม
ถาวเสี่ยวเยี่ยนเริ่มเห็น้วยับสามี ให้น้ำหนัวามน่าเื่อถือเอนเอียไปทาบุรสาวนโมาว่า หวเียนเียนรัหวานานมาโยลอ เมื่อเห็นว่าน้อสาวมีใให้เี้ยนอ๋อึยอมถอย หายัรั้อยู่เมือเี้ยน วามรัอน้อสาวไม่มีทาสมหวั เมื่อนเป็นพี่หายไป นเป็นน้อึะมีโอาส
“หวเียนเียนไปแล้ว เพราะเ้าเป็น้นเหุทำให้นาหนีไป! แ่้าไม่ยอมแพ้ ะออามหานา รวมถึนำหลัานมาเอาผิเ้า้วย”
ู้อี้ฟานพูับหวานานอย่าไม่สบอารม์นั มอยันาสายาแ็ร้าว ไม่หลเหลือราบบุรุษอบอุ่นอ่อนโยนและใีเเ่นวันวาน วามผูพันเปรียบเสมือนสายลมที่พัมาแล้วหายไป เหลือทิ้ไว้แ่วามทรำอันสวยาม
หวานานทั้เ็บทัุ้ ผศีรษะอย่าำยอม อย่าไรนา็เป็นนผิในสายาเา ยิ่พี่สาวหายัว เี้ยนอ๋อยิ่เิโทสะอันุรุ่น ไม่รู้ว่าวันใะลายวามโรธเลียนาเสียที
“เ้า่ะ” รุีน้อย้อนามอบุรุษที่นหมายปอแล้วลุึ้นยืน “ท่านพ่อ ท่านแม่ ้าอยาลับวนแล้วเ้า่ะ”
หมแรแล้ว เหนื่อยมาเหลือเิน เหนื่อยะอธิบายวามริับธารน้ำแ็อย่าเี้ยนอ๋อ เาไม่รับฟัันสันิ ่อให้นารีเลือสาบาน็ปัใเื่อถ้อยำในหมายาหวเียนเียนระมั ร่ารุีอายุสิบห้าปีโลเล นาเือบทรัวไม่อยู่ แ่โีที่มารารับไว้ไ้ทัน มิเ่นนั้นอาเ็บัวไปแล้ว
“านเอ๋อร์ แม่พาเ้าลับบ้าน่อน็ไ้ นอนหลับพัผ่อนแล้ว่อยิหาหนทาัน่อนะ” ถาวเสี่ยวเยี่ยนให้ำลัใบุรสาวนเล็ แม้ในใเริ่มเื่อหมายอหวเียนเียน ทว่านเป็นมาราไม่มีวันทอทิ้บุรที่ลอออมา้วยนเออย่ายาลำบา หาบุรสาวร้ายริ นาะ่อย ๆ สอนให้ลับมาเป็นนีเอ
ู้อี้ฟานเห็นว่าบุพารีอหวเียนเียนำลัะลับวนสุลหว เาร้อนรนลุึ้นยืนพร้อมับเอ่ยเสียัฟัั “้าะรีบามหาหวเียนเียนให้พบ ท่านทั้สออย่าไ้ัวล”
หวอิู้และถาวเสี่ยวเยี่ยนผศีรษะพร้อมัน “อบุท่านอ๋อ”
หวานาน้มใบหน้าเ็บ่อนวามเ็บปว เ็บที่เียนอ๋อพยายามอย่ามาเพื่อะหลีหนีารแ่านับนา เ็บเพราะพี่สาวผู้ที่นาเารพรัเลือทำร้ายน้อสาว้วยารโหทุนแล้วหนีไป
ในห้อหนัสือเหลือเพีย้าวเสวียนและู้อี้ฟาน สรีวัยลานลุึ้นยืน นาปรี่เ้าใล้บุรายเพียนเียว ้อนามอ้วยวามไม่พอใหลายส่วน
วาอนเป็นแม่เ็มไป้วยโทสะ “ท่านอ๋อ สุภาพบุรุษทำแล้ววรรับผิอบ”
“ท่านแม่ หา้าบอว่านาวาแผนใส่ยาปลุำหนัในสุราเล่า ท่านยัอยาไ้ลูสะใภ้แบบนี้อีหรือ”
ู้อี้ฟานัสินใบอเรื่อนี้แ่มารา เมื่อรู่อนที่รอบรัวสุลหวยัอยู่ เาเลือเียบเพราะยัไม่มีหลัาน เรื่อนี้สมวรสืบให้ระ่าแม้ปัใเื่อแล้วว่าเป็นแผนารอหวานาน็าม
ทว่ามาราาั้นอยาให้เาแ่านับหวานาน เรื่อยาปลุำหนัสมวรบอแ่ท่าน่อนะถลำลึมอรุีน้อยเป็นหิใสื่อเเ่นวันวาน
“อย่าพูแ่เพียลมปา หาหลัานมา ท่านพ่ออเ้าอยู่บนสวรร์เห็นบุรายเป็นแบบนี้ไม่มีวามสุแน่ หึ เ้าโแล้ว ไม่สนใแม่แล้วสินะ” ้าวเสวียนอนบุราย นาเลือทิ้ประโยน้อยใเอาไว้ ่อนสะบัแนเสื้อเินลับเรือนนอนน
ล้อยหลัมารา ู้อี้ฟานพ่นลมหายใเนือย ๆ พลาส่ายศีรษะไปมา มือทั้สอำเ้าหาันเมื่อนึถึใบหน้าหวานานที่มีหยาน้ำา นาเสแสร้ไ้อย่าแนบเนียนเสียริ ทำัวน่าสสารทั้ ๆ ที่เป็น้นเหุให้พี่สาวหนีไป
นะามหาัวหวเียนเียนให้พบโยเร็ว สรีร้ายาเเ่นหวานานไม่สมวรแ่เ้าวนเี้ยนอ๋อเป็นพระายาอเา
เี้ยนอ๋อแสยะยิ้ม พรุ่นี้เาะส่หมายหนึ่บับไปให้หวานาน เพราะอีฝ่ายมีใ ารแ้แ้นแบบนี้ย่อมไ้ผลแน่นอน
วนสุลหว...
หวานานนอนมอเพานหลัาผ่านพ้น่ำืนอันเลวร้ายในีวิ อบานาบวมเป่เพราะผ่านารร้อไห้้ำแล้ว้ำเล่า
อนที่มาถึวน ท่านพ่อและแม่มาส่นาถึเรือนนอนแล้วาไปโยไม่ถามไถ่สิ่ใอี เพียเท่านี้็พอมอออว่าบุพารีโรธเือบุรสาวผู้นี้ ปัใเื่อำล่าวอพี่สาวในหมายริ ๆ
“ุหนู หมายาเี้ยนอ๋อเ้า่ะ”
‘ูเหลียน’ สาวรับใ้นสนิทอหวานานเินยิ้มีใเ้ามาในเรือนนอนอผู้เป็นนายเพราะทราบีว่าบุรุษหมายปออุหนูือเี้ยนอ๋อ
หวานานและูเหลียนอยู่้วยันมานานมาว่าสิบปี วามผูพันเปรียบเสมือนนใล้ิ มัะพูุยปรึษาหารือันลอ ั้แ่เรื่อในวนไปนถึเรื่อนอวน รวมถึเรื่อหัวใ้วย
“เอามาเถิ”
หวานานยับร่าายนั่บนเีย นาันเ่าึ้นมาแล้วเอนหลัพิับอบเียแล้วรับหมายมาาูเหลียน เี้ยนอ๋อส่หมายนี้มาทำไม เา้อารสิ่ใานา
ูเหลียนยอมส่หมายใหุ้หนู ในใบัเิวามสสัยว่าเหุใใบหน้าุหนูึราบเรียบ ปิหาเป็นเรื่อเี้ยนอ๋อ วหน้าามผสมผสานวามน่ารัมัยิ้มแย้มแ่มใสมิใ่หรือ
หวานานมอหมายในมือรู่หนึ่ อย่าเาไม่มีทาเียนหมายรัหรือำอโทษมาถึนาหรอ อาเป็นาร้ำเิมระมั นาสูลมหายใ ลึ ๆ ่อยเปิอ่าน้วยมืออันสั่นเทา
เพียประโยแรอหมาย หัวใ็ล้ายถูบีบรัอย่ารุนแร
‘้าไม่อยาแ่านับเ้า’
ความคิดเห็น