คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #53 : นางร้ายเมินพระเอก 1/2
สำหรับนไปื้อ E-BOOK ใน Meb E-BOOK37บท+บทพิเศษ4บท+ภาพประอบ2ภาพ
ื้อผ่านLink้านล่าไ้เลย่ะ
เ้าสู่่ว้นฤูใบไม้ร่ว สีอ้นไม้ลายเป็นสีส้ม บ้า็สีแ ส่วน้นแปะ๊วยมีสีเหลือ ทำให้สีสันอใบไม้สใสเิ้า อปรับวอาทิย์ินไวว่าปิ านเลี้ยในวัหลวึัึ้นเร็วยิ่
านเลี้ยวันนี้เป็นานเลี้ยเลิมลอวันล้ายวันพระราสมภพอินฮอเฮา เื้อพระวศ์ รวมถึุนนาและรอบรัวมีโอาสเ้าร่วม
บันี้มู่เหยาลายเป็นุหนูนหนึ่อสุลหยวน หิสาวึมีโอาสเ้าร่วมานเลี้ยในานะุหนูสูศัิ์
อนที่ำลัะ้าวเ้าานเลี้ย หยวนฮูหยิน็โน้มใบหน้ามาระิบระาบใล้ใบหูมู่เหยาให้ไ้ยินันเพียสอน
“เหยาเอ๋อร์ ืนนี้มีบุรุษสูศัิ์เ้าร่วมานเลี้ย เ้าลอทำวามรู้ัเอาไว้ หามอบใร็บอแม่”
มู่เหยาในอาภร์สีเหลืออ่อนยิ้มแ่พลาผศีรษะ นาเ้าใถึวามหวัีอหยวนฮูหยิน “เ้า่ะ”
“นป่านนี้ยัไม่เรีย้าท่านแม่ ท่านแม่เ้าผู้นี้น้อยใยิ่นั” หยวนฮูหยินยู่ปา นับั้แ่มู่เหยาเ้ามาอยู่ในวนสุลหยวนในานะุหนูสุลหยวน ึ่เป็นบุรบุธรรมอนา ็ไม่เยเรียานนาว่าท่านแม่สัรั้
หาไ้ยินมู่เหยาเอ่ยสัรั้ นาื้นันใเป็นอย่ามา
หยวนปินที่ยืน้าน้าเสนาบีหยวนลอบำมือ ั้แ่มู่เหยาเ้ามาอยู่ในวนสุลหยวน ท่านแม่็เหมือนลืมเลือนนา หันไปใส่ใมู่เหยามาว่า ่าเป็นนที่ทำให้นาเลียลไ้ริ ๆ
เสนาบีหยวนไ้ยินภรรยาล่าวเ่นนั้น เาึล่าวสำทับ “เหยาเอ๋อร์ เรียท่านแม่ับท่านพ่อเถอะ”
มู่เหยาื้นันใ ผู้ให่สอนนี้เมานาาใริ แม้ว่าไทเฮาไม่โปรปรานนาเท่าใ แ่สรีและบุรุษวัยลานรหน้า็ไม่เอาวามแ้นอาิพี่น้อมาปะปน เอ็นูนาเหมือนลูนหนึ่อย่าแท้ริ
“เ้า่ะ ท่านพ่อ ท่านแม่” มู่เหยามอสลับระหว่าเสนาบีหยวนและหยวนฮูหยินพลาเอ่ยเรียท่านแม่และท่านพ่อามที่พวท่าน้อาร
เสนาบีหยวนและหยวนฮูหยินใอ่อนยวบ ทั้สอเอื้อมมือลูบศีรษะมู่เหยาพร้อมัน้วยวามเอ็นูหลายส่วน หยวนปินรู้สึอิา นาึล่าวึ้นว่า “รีบเ้าไป้านในันเถอะเ้า่ะ พวเราวรไป่อนฮอเฮาะเส็”
ำพูอหยวนปินมีน้ำหนั เสนาบีหยวนและหยวนฮูหยินึึมือลับมาามู่เหยา แล้วทั้สี่็เ้าไปในพระที่นั่เหอึ่เป็นสถานที่ัานเลี้ยเลิมลอวันล้ายวันพระราสมภพฮอเฮา
รั้นฮอเฮาและฮ่อเ้เส็ ทุนในพระที่นั่เหอ่าถวายพระพรพร้อมเพรีย ่อนะอวยพรให้อินฮอเฮามีพระนมายุยืนยาว
วมโหรีาอสัีบรรเลเพล นารำ่าออมาร่ายรำ นที่เรียมอวัให้ฮอเฮา่า่อแถวยาว
หยวนปินและมู่เหยาเรียมอวัให้อินฮอเฮา้วยเ่นเียวัน รั้นถึราวที่สอพี่น้อาสุลหยวน้อถวายอวั หยวนปิน็รีบัหน้ามู่เหยา “ฮอเฮาเพะ นี่เป็นเรื่อประับเินาแนใ้ หาไ้ยาในเมือหลว หม่อมันิว่าเหมาะสมับฮอเฮามาึนำมาถวายในานวันล้ายวันพระราสมภพเพะ”
อินฮอเฮายิ้ม แล้วรับเรื่อประับมาาหยวนปิน ่อนะส่ให้นาำนัล หยวนปินเห็นท่าทีมาราแผ่นิน็ลอบีใ
มู่เหยายอบายถวายพระพรฮอเฮาอีรั้ แล้วยื่นำไลหินหลาสีให้ฮอเฮา นอื่น่ามอแล้วลอบหัวเราะ ้วยมันเป็นอวัธรรมา ไม่ไ้มีราาแพสมำแหน่ฮอเฮาสันิ
หยวนปินเห็นเ่นนั้น็เริ่มราน้ำมันลบนอไฟ “ายแล้วน้อรอ เ้ามอบอราาถูให้ฮอเฮาไ้อย่าไร เสียหน้าสุลหยวนยิ่นั หาไม่รู้ะมอบสิ่ใ ไยไม่มาปรึษา้า เ่นนี้ท่านพ่อและท่านแม่ะเอาหน้าไว้ที่ไหน”
เอ่ยบ็ทำหน้าเศร้า รีบหันลับไปหาฮอเฮา “ฮอเฮาเพะ ไ้โปรทำโทษหม่อมันแทนน้อสาว้วยที่ไม่สั่สอนนาให้ี”
เหล่าสนมนั่ไม่ไลาฮอเฮาเริ่มหันไประิบระาบ เนื่อ้วยบานทราบว่าสรีรหน้าเยเป็นสาวรับใ้ห้อ้าอินอ๋อที่เยพาเ้าวัหลว แ่บันี้ลายไปเป็นบุรสาวบุธรรมอเสนาบีหยวน มันเิอะไรึ้นันแน่
อินฮอเฮาไ้ยินเสียเหล่าสนมหัวเราะบัน นารีบหันไปมอาวา ับพลันสนมำแหน่น้อยให่็หุบปาแทบไม่ทัน
หลัำราบสนมไ้แล้ว อินฮอเฮาึหันลับไปมอหยวนปิน เอ่ยว่า “้ายัไม่ไ้ล่าวโทษน้อสาวเ้า ไยเ้า้อรีบร้อนะให้นาผิ”
“มะ...หม่อมัน...” หยวนปินพูไม่ออไปั่วะ หิสาวรู้สึแปลใรามรัน นับั้แ่นาวาแผนบาอย่า ูเหมือนเรื่อราวลับเปลี่ยนราวับพลิฝ่ามือ
ฮอเฮาสมวรเอ็นูนา ทว่าบันี้ลับเห็นอเห็นใมู่เหยา ่าเป็นเรื่อที่หยวนปินผู้นี้ั้รับไม่ทันสันิ
อินฮอเฮาหาไ้ใส่ใหยวนปิน ทว่าหันไปมอมู่เหยาแล้วรับำไลที่ทำาหินหลาสีมาไว้ับนเอ ่อนะสวมใส่อย่าไม่มีท่าทีรัเีย
มู่เหยามีวามสุมา หิสาวยิ้มแ่พลารีบอธิบาย “ำไลหินหลาสี เป็นำไลหินอายุยืนเพะ หม่อมันร้อยเอับมือ ยามร้อยเ้าไปทีละิ้น ็ภาวนาให้ฮอเฮามีสุภาพร่าายแ็แร อายุยืนพันปี พันพันปี”
น้ำเสียมู่เหยาสใสมา วาลมโประหนึ่ลูวาน้อย อินฮอเฮามอแล้วน้ำาลอ “อบใมา ้าอบอวัิ้นนี้อเ้า”
สำหรับน อวัล้ำ่าที่สุือผู้ให้ระหนัถึวามสำั ไม่้อเป็นอราาแพ็ไ้ ึ่มู่เหยามอบอวัาใริ นาึสวมใส่ในมือทันที
ยามนั้น้านหลัมู่เหยา็มีวามเลื่อนไหว ินอ๋อเิ้เียวเินมาหยุ้าายมู่เหยา “เส็แม่ ่าบัเอิยิ่นั ระหม่อม็ทำสร้อยาหินอายุยืนมาให้เส็แม่ ูเ้าู่ับอุหนูรอหยวน” แววาเิ้เียวแฝเลศนัยอย่าเห็นไ้ั
ความคิดเห็น