คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฮ่องเต้ไม่เคยมีฮองเฮาในหัวใจ 2/2
บทที่ 1 [อนปลาย]
รั้นฮ่อเ้เส็ำหนัุนหนิ เียินึรอรับเส็ที่หน้าำหนันเอ พอเา้าวลาเี้ยว หิสาว็ยอบายลอย่าพินอบพิเทา
“ถวายพระพรฝ่าบาทเพะ”
“ลุึ้นเถอะ”
เียินลุึ้นยืน นาเยหน้ามอพระพัร์หล่อเหลา ฮ่อเ้ลอพระอ์สีแ รลาปัลวลายมัรา้ายทอ เมื่ออยู่ในพระภูษานี้ ็ส่เสริมให้เาหล่อเหลาและน่าเราม
“เิฝ่าบาทเส็เพะ” เียินผายมือให้เาเ้าไปในำหนัุนหนิ
เมื่อเ้ามา้านใน ัรพรริ็นั่ล้าายฮอเฮา ึ่เาและนาะร่วมเสวยระยาหาร้วยัน่อน านั้น่อยเป็นารหลับนอนระหว่าสามีภรรยา
เรื่อนี้ฮ่อเ้ทำามธรรมเนียม แม้เาไม่รันา แ่้อารมีทายาท ึร่วมหอั้แ่วันแ่าน แม้ระทั่เ้าวัหลวมาแล้ว เมื่อฮ่อเ้เส็ำหนัุนหนิทีไร เ้าวันถัไป เียฮอเฮา็แทบลุไม่ึ้น
“ฝ่าบาท เสวยปลานะเพะ หม่อมันหยิบ้าออให้แล้ว”
เียินีบปลาไปวาบนถ้วย้าวฮ่อเ้ หลันาั้ใแะ้าออเพื่อเา และที่ผ่านมา นา็ทำเ่นนี้มาลอ หวัเพียบุรุษรหน้าะเห็นวามีอนบ้า
“เ้าพยายามเพื่ออะไร เราบอแล้วว่าไม่เยรัเ้า และไม่มีวันรั”
ถ้อยำใร้ายที่ออมาาพระโอษ์ฮ่อเ้ ทำให้ฮอเฮาุอ อบาอนาร้อนผ่าว พยายามลืน้อนแ็ ๆ ลอ
หิสาวยิ้มให้เาะน้ำาลอหน่วย “วันนี้ฝ่าบาทยัไม่รั็ไม่เป็นไรเพะ หม่อมันะพยายามให้มาึ้น”
เียินเื่อว่านเอยัพยายามไม่พอ อแ่นามีวามมุ่มั่นั้ใ สัวันำแพที่ฮ่อเ้ั้ไว้ ่อย ๆ พัทลายลมา
“ิว่าพยายามแล้ว เราะรัหรือ”
หวเหยียนหลปรายามอเียิน สรีผู้นี้ทำให้เาเิวามับแ้น เป็นเพราะนาแท้ ๆ เาึถูบีบบัับแ่าน
“หม่อมันะพยายามให้มาึ้นเพะ”
เียินยัไม่ยอมแพ้ ราบใที่ฮ่อเ้ยัมีนาเป็นภรรยา นเื่อว่าวันเวลาะ่อย ๆ หลอมละลายหัวใน้ำแ็
เียินีบปลาให้ฮ่อเ้แล้ว นา็เอื้อมมือไปีบหมูุ๋นน้ำแ่อ ึ่เาโปรปรานอาหารนินี้เป็นพิเศษ อนอยู่วนินอ๋อ นาฝึทำนอร่อยเลิศรส และลมือทำอาหารให้เา้วยนเอบ่อยรั้
มีวันหนึ่เาเยเผลอหลุปาออมาว่าอร่อย
เมื่อไ้ยิน เียิน็แทบเ็บวามีใไว้ไม่อยู่ อนนั้นลอืนนาหลับไป้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มแห่วามสุ
“เราถือว่าเราเือนเ้าแล้ว”
“…” เียินไม่ไ้ล่าวสิ่ใ่อ นายัีบอาหารแ่เาแล้ว้ำเล่า แม้ะเ็บปวเียนะาใับำพูอฮ่อเ้หวเหยียนหล
ในำหนัุนหนิยามนี้ปลุม้วยวามเียบ ฮ่อเ้และฮอเฮาีบอาหารเ้าปา ท่ามลาแสาะเียที่อาบย้อมอาหารให้ลายเป็นสีทอ
ระทั่ินอิ่ม ฮ่อเ้หนุ่ม็รับสั่นาำนัลให้มาเ็บถ้วยและานออไป
บุรุษร่าสูำยำเินไปหยุหน้าเีย าแนออนสุ
เียินมอพระสวามี็รู้ว่า้อารสิ่ใ นาเินไปหยุรหน้าเาทันที
มือาวเนียนปานหิมะเอื้อมไปถอสายรัเอวเื่อ้า าม้วยลอพระอ์้านนอ สุท้าย็เหลือเพียร่าเปล่าเปลือย
เียินหน้าแ ร่าายแร่ำยำรหน้ายัทำให้นาเินอายไ้เสมอ
“ฝ่าบาท อ๊ะ...” เียินยัไม่ทันล่าวบ นา็ถูฮ่อเ้อุ้มึ้นเีย และเพียไม่นาน ร่าอนา็ไร้ปราารวาั้น
หวเหยียนหลไล่สายามอเรือนายาว ั้แ่ใบหน้าสะราโม ลำอเรียวระห เนินออวบอิ่มที่มียอปทุมถันเ่ึ หน้าท้อแบนราบ เอวอิ่ว แล้วหยุบริเวบุปผาลาายสาว
ส่วนนั้นึูให้เาอยาะเี่ยวรำนา
ับพลันฮ่อ้็้มพระพัร์ล บูบสรีใ้ร่าุัน
เียินแทบะหายใไม่ออ ระนั้นนา็อบวามรู้สึยามถูเาุมพิมา มันทั้หอมหวานและาบ่าน หัวใอนามัพอโทุรา
สอร่าแนบิบเบียัน หยิหยาสอประสาน เ้าสุทา ออสุทา ระทั่ถึฝั่ฝันแล้วรั้หนึ่ หวเหยียนหล็ยัไม่พอใ
เาับนาให้อยู่ในท่าทาลานเ่า อะส่สิ่ที่ให่โเ้าไปาทา้านหลั พร้อมับใ้มือีลบนสะโพลลมลึ
เียิน่านเสียวนทนไม่ไหว นาเปล่เสียราหวาน “อ๊ะ”
และเสียนี้็ระุ้นอารม์ิบเถื่อนในใฮ่อเ้หวเหยียนหล เาึระแทระทั้นอย่ารุนแร
พายุรัำเนินลอทั้่ำืน ว่าะบล เียิน็หมเรี่ยวแร อ่อนเปลี้ยไปทั่วทั้ร่า
ฮ่อเ้ถอแ่นายออ ฟุบลบนเนินอวบอิ่ม แล้วหอบหายใเหน็เหนื่อย ่อนะเอนายนอนล้า ๆ ภรรยา พริบาเียว็หลับใหล้วยลมหายใอันสม่ำเสมอ
เียินมอเสี้ยวหน้าหล่อเหลา น้ำา่อย ๆ ไหลอาบแ้มเนียน
เมื่อใัน...เาะทำเรื่อบนเียับนาเพราะวามรั หาใ่ผลประโยน์ที่้อารทายาทไว้สืบสุล...
**************
อมเมน์เป็นำลัใอย่าสุภาพนะะ
ความคิดเห็น