คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฮองเฮาสิ้นพระชนม์ 2/2
บทที่ 1[อนปลาย]
ววิาอเสวียนหนิล่อลอยไปเรื่อย ๆ หิสาวำลัะ้าวเ้าไปในินแนปรโล ทว่ายามนั้นู่ ๆ ็มีเสียเ็ร้อไห้อแ
นาหันลับไปมอ เห็นเ็อายุราวสามวบ ใบหน้าราวับเาะออมาาฮ่อเ้เสิ่นิ้นอย่าไรอย่านั้น
“เส็แม่ อย่าทิ้ลู ฮือ ๆ”
เสวียนหนิใอ่อนยวบ นารีบวิ่เ้าไปหาเ็รหน้า ึ่าว่าน่าะเป็นลูอนเอ
“ลูแม่ ไยึมาที่นี่ไ้” นาายแล้ว วิาำลัะเ้าสู่ปรโล ส่วนพระโอรสเพิ่ประสูิไม่นาน ะามนามาที่นี่ไ้อย่าไร
“เส็แม่ อย่าไป” นัยน์าเ็ลอหน่วย เายมือเล็สั้น ๆ ยี้าเบา ๆ “ไม่อยาให้เส็แม่ไป ฮึ...”
เสวียนหนิเ็บปวหัวใ นาปล่อยให้น้ำาไหลพรา ไม่ใ่ว่านาอยาพลัพราาลู ทว่าเวลาอนาบนโลมนุษย์หมลแล้ว หาาิหน้ามีริ หวัว่าะไ้เป็นแม่ลูันอี และอให้มีเวลายาวนาน ไม่เหมือนับาินี้ที่พลัพราหลัาพบันระยะเวลาสั้น ๆ
“แม่้อไปแล้ว ำไว้ว่าอยู่ที่วัหลว เื่อฟัเส็พ่อ” นาเื่อว่าเาะสนใพระโอรสสายรอนเอ หนำ้ำเ็รหน้า็เป็นพระโอรสเพียพระอ์เียว ฮ่อเ้เสิ่นิ้นย่อมสนับสนุน
เพียแ่หาอนาหลี่เฟยลอลูให้เา ไม่รู้ีวิอพระโอรสนาะเป็นเ่นไร
ไม่เป็นรัทายาท็่า อให้เาเอาัวรอไ้็พอ
สำหรับนเป็นแม่ สิ่ที่ปรารถนาสูสุย่อมไม่ใ่อำนาื่อเสียอลู อเพียลูปลอภัย สบสุ เพียเท่านี้นา็วาใ
“เส็แม่” มือสั้นป้อมเาะาพระมาราไม่ยอมปล่อย เาไม่อยาาลาับเส็แม่ อยาอยู่้วยันพร้อมหน้ามาว่า
เสวียนหนิวาพร่ามัว นาะบอลูอย่าไรว่านายแล้ว วิา้อเ้าสู่ปรโล ินน้ำแยายเมิ่ านั้น็ไปเิใหม่
หาลายเป็นาิใหม่ นาับลูย่อมไม่รู้ัันอี
หิสาวนั่ยอล ึ้อนนุ่มนิ่มเ้ามาอแนบอ “แม่รัเ้า เื่อฟัเส็พ่อ หาวันใเรามีวาสนา ไ้พบัน”
“เส็แม่” เ็ายร้อเรียพระมาราไม่หยุ เพราะเายัเป็นเ็ทาร สวรร์ึใีให้มาพบพระมาราในร่าเ็สามวบึ่พูไ้แล้ว มิเ่นนั้น็ไม่มีโอาสเรียพระมาราว่าเส็แม่
เสวียนหนิเ็บปวราวับถูมีรีหัวใ หิสาวไม่อยาาลู หาแ่นาหมเวลาแล้วริ ๆ และ้อไปาที่นี่ มิอารั้อยู่่อ
“แม่้อไปแล้ว เ็ี” เสวียนหนิปล่อยพระโอรสนให้เป็นอิสระ วามือบนศีรษะเล็แล้วลูบไปมา้วยวามเอ็นู
เ็รหน้าสามวบ วัน้าหน้าหาพระโอรสนาสามวบ็เป็นเ่นนี้ ิอพระโอรสอยาพบพระมารา สวรร์ึให้โอาส
บันี้นาเห็นลูอนสามวบ ็รู้สึอยาลับไปเลี้ยูเา
เสวียนหนิลัวว่านเอะฝืนธรรมาิ ึหันหลัให้ลู แม้มีเสียร้อไห้สะอื้นามมา ทว่าหิสาว็ยัทำใแ็ เินเ้าสู่ินแนปรโลอย่ามั่น
เมื่อเินไปเรื่อย ๆ ็ถึบริเวที่้อื่มน้ำแยายเมิ่เพื่อลบวามทรำ เสวียนหนิยอมรับถ้วยน้ำแมาอย่าไม่ลัเล
ทว่าเมื่อนาะยึ้นื่ม ยามนั้นลับมีลำแสบาอย่าพวยพุ่ออมา ระาถ้วยน้ำแในมือนานหล่นลบนพื้น
“เสวียนหนิมาราแผ่นินมีบุบารมี อให้รั้อยู่ที่นี่่อน”
นี่ือำล่าวอท่านเทพที่อยู่ในปรโล เสวียนหนิแยัวเอออาผู้อื่นทันที
นับั้แ่นั้นมา เสวียนหนิ็อาศัยในินแนปรโล บันี้เือบะสามปีแล้ว หิสาวเห็นนายมามายมาที่นี่ ่ามีวามทุ์มาว่าสุ บานยัไม่ไ้ร่ำลาลู บานยัไม่ไ้ร่ำลาภรรยา
พวเาปรารถนาอยาลับไปที่เิมันทั้นั้น แ่เวลาหม็ือหม ้อยอมรับวามริ
“ฮอเฮา ถึเวลาที่้อไปเิในโลมนุษย์แล้ว” ท่านเทพนหนึ่ล่าว
เสวียนหนิทอถอนลมหายใ ในที่สุเวลานี้็มาถึ นาเห็นนเ้ามาในินแนปรโลมามาย ็ปรารถนาอยาะหนีาที่นี่ รวมถึหลีหนีาวัวนแห่วามิถึ้วย
ใ่แล้ว..เือบสามปี ไม่มีวันใที่นาไม่ิถึลู อยารู้เหลือเินว่าป่านนี้พระโอรสนาะเป็นเ่นไร ฮ่อเ้เยใส่พระทัยหรือไม่
“แ่่อนที่ฮอเฮาะไป ะใหู้อะไรเสียหน่อย” ท่านเทพวามือ ่อนเบื้อหน้าะปราภาพายหนุ่มับฮ่อเ้วัยลาน ึ่เสวียนหนิมอออว่าเป็นฮ่อเ้เสิ่นิ้น
“ายหนุ่มในนั้นือพระโอรส้า?” เสวียนหนิาเา
“ไม่ผิ โลที่ฮอเฮาามาือโลในหนัสือ อนาพระโอรสฮอเฮาะลายเป็นัวร้าย ทำลายบ้านเมือ สัหารบิานเอ”
ยามนั้นภาพรหน้าเสวียนหนิ็ายั พระโอรสนาำลัับระบี่แทไปที่หน้าอฮ่อเ้เสิ่นิ้น ่อนะหัวเราะ้วยวามสะใ
แม้ในใเสวียนหนิโรธพระสวามี แ่นา็ไม่อยาให้พระโอรสสัหารนเป็นบิา
เิอะไรึ้นันแน่?
“เพราะเป็นเรื่อราวในโลหนัสือ พระโอรสฮอเฮาึลายเป็นเ่นนี้ อย่าไ้ำหนิพระโอรสเลย บทบาทำลับีบบัับอ์าย”
“บทบาทอะไรหรือ” เสวียนหนิเอ่ยถามเลื่อนลอย
“บทบาทัวร้าย”
“…” เสวียนหนิะลึพรึเพริ
หาแ่ยัไม่ทันอ้าปาพู่อ วิาอนา็ถูผลัให้เ้าไปในประูแห่วามเป็นวามาย
ารออไปย่อมเป็นารเิใหม่
ทว่า...นายัไม่ไ้ื่มน้ำแยายเมิ่
เ่นนี้เิใหม่แล้วนาะำาิเิมไ้ใ่หรือไม่?
ความคิดเห็น