คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 5 : ชีวิตสูญสิ้น [ตอนปลาย]
ระทั่ถึเรือนนอน หิสาววาสายามอทั้สาม พบว่าบันี้นอนแน่นิ่ไร้ารเลื่อนไหว ู่ ๆ นา็หวาลัว ไม่ล้าเ้าไปรวลมหายใ รอนหมอหลวมาถึ ่ย่วนหยวนึอร้อเสียสั่น “ท่านหมอ รวลมหายใท่านพ่อ ท่านแม่ และือเอ๋อร์ให้้าไ้หรือไม่เ้าะ”
เหุ้วย่ย่วนหยวนประสบเรื่อเลวร้ายิัน บันี้ิในาแสลายไม่เหลือิ้นี มิล้าเ้าไปรวลมหายในในรอบรัว้วยนเอ ปิปิเพิ่ามมาถึ เห็นุหนูท่าทาไม่ี ็ประอพาไปนั่บนั่
หมอหลวสูลมหายใเ้าลึ ่อนะเริ่มรวลมหายใ่อ๋อเป็นนแร าม้วยพระายา่อ๋อ ปิท้าย้วย่เทียนือ
่ย่วนหยวนไม่มอบ่วเวลาแบบนี้เลยริ ๆ หาผลออมา ทุนาไปแล้วเล่า นาะใ้ีวิ่อไปเ่นไร...
หมอหลวส่ายศีรษะ ่อนะรวบรวมแรเพื่อหันลับไปบอนที่เฝ้ารอ เพราะหาเป็นน นในรอบรัวาพร้อมัน นับเป็นเรื่อเลวร้ายเินะรับไหว
ริอยู่ที่ีวิ เิ แ่ เ็บ าย ือเรื่อปิ ทว่าาไปพร้อมัน มัน่าร้ายแรและโหร้ายสำหรับสรีอายุสิบหปี
“ุหนู่ ทั้สามไม่มีลมหายใแล้ว”
‘ุหนู่ ทั้สามไม่มีลมหายใแล้ว’
ประโยนี้้อในโส ่ย่วนหยวนะััน ล้ายโลทั้ใบำลัถล่มลมารหน้านา ีวิอนาที่เลวร้าย ลับเลวร้ายว่าเิม
หมอหลวเห็นบุรสาว่อ๋อโศเศร้ามา ในใรู้สึสสาร แ่นมิอา่วยเหลือ นาไปแล้ว มีเพีย้อทำใ เาบอลาุหนูระูล่ พร้อมบอะทูลฮ่อเ้เรื่อนี้ให้ านั้น็ออไปเพื่อทำหน้าที่่อ
ล้อยหลัหมอหลว ่ย่วนหยวนอร่าไร้ลมหายใอท่านพ่อ แนบใบหน้าบนอท่าน ในหัวย้อนนึถึวามทรำี ๆ ที่มีร่วมัน ท่านพ่อรันา ามใทุอย่า อยาเ้าร่วมอทัพ็ให้เ้า มอบสิ่ใล้วนสนับสนุน นะไม่มีทาลืมบุุอย่าแน่นอน
านั้น่อยเปลี่ยนไปอท่านแม่ ท่านแม่ือนที่นารั ยอมทำทุอย่าเพื่อลูเสมอ แม้มีเรื่อทุ์ใ ท่านไม่เยปริปาบ่นสัรั้ ่ย่วนหยวนแนบแ้มลมถูไถับอ้อมออันอบอุ่น น้ำาไหลพราประหนึ่น้ำสายยาว
สุท้าย่ย่วนหยวนย้ายมาอน้อาย ่เทียนือใล้ะเรียนวิาทหารบแล้ว อยามีโอาสออรบเียบ่าเียไหล่ท่านพ่อ ทว่าวามฝันน้อายนาไม่มีทาเิึ้นอี่อไป
เพราะเหุใ...เิอะไรึ้น....
่ย่วนหยวนิว่าารายอท่านพ่อ ท่านแม่ และน้อายผิธรรมาิมาเินไป ้อสืบให้ระ่า
ทว่าอนนี้นาไม่มีแร ไม่มีแรแล้วริ ๆ
ท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านย่า น้อาย และอ์ายให่ ทุนล้วนาไปแล้ว าไปโยไม่มีวันหวนลับ ไร้โอาสพานพบัน
ปิปิปวหัวใเ่นเียวัน นารับใ้ใล้ิพระายาเนิ่นนาน าม้วยุหนู่ย่วนหยวน นอาโศเศร้าเรื่อพระายา่อ๋อ ยัพลอยปวใไปับุหนู
อนนี้ในวน่อ๋อเหลือเพียุหนู โหร้ายเินะรับไหวเหลือเิน
หิสาวอายุสิบหปี ้อเ้มแ็เพียใหลัานี้
หนำ้ำนรั็สารเลว ที่พึ่สุท้ายที่พอมีอำนาในราสำนัืออ์ายให่ ็สิ้นพระนม์อย่าะทันหัน
ปิปิเ้าใลุ้หนู ึสรีวัยแรแย้มมาอ ลูบแผ่นหลัปลอบโยน ่ย่วนหยวนึ่ไร้ที่พึ่พิออบปิปินแน่น แล้วเปล่เสียร้อไห้สะอื้นเ็บปวออมา
ท่านย่าผู้เอ็นูหลานสาว
อ์ายให่ บุรุษที่ีับนาเสมอมา
ำสอนอท่านพ่อ
ถ้อยำบอรัาท่านแม่
ผู้ที่อยปลอบใพี่สาวอย่าเ่น่เทียนือ
สิ่เหล่านี้...อนานาไม่มีทาไ้รับมันอีแล้ว
่อให้มีีวิยืนนาน ทว่า้าายไร้พวเา ็ไม่มีวามหมาย
นาเ็บ...นาปวหัวใเหลือเิน ้อทำเ่นไรพวเาะฟื้นืนมา อยู่้วยันอย่าอบอุ่นเหมือนเิม
วันเวลาที่มี่าเหล่านั้น...อืนมาไ้หรือไม่
“ฮึ ท่านพ่อ ท่านแม่ ือเอ๋อร์ ไ้โปรลับมา ้าไม่อยาใ้ีวิโยที่ไม่มีนในรอบรัว” น้ำเสีย่ย่วนหยวนสั่นเรือ ร่าสั่นสะท้านามัหวะร้อไห้ ปิปิสสารผู้เป็นนายับใ น้ำาสาวรับใ้พลันไหลริน ร้อไห้ไปพร้อมับุหนู
เสียสะอื้นสอนายบ่าวั้อทั่วเรือนนอน ผ่านไปหนึ่ั่วยาม็ไม่มีทีท่าว่าะเบาล
ระทั่ผู้เป็นนายหมแร่อน ึสลบไสล่อหน้า่อาปิปิ
“ุหนู ุหนู!”
สามวันให้หลั ่ย่วนหยวนรู้สึแปลประหลาในาย ราวับมีไฟแผเผา ล้ายำลัอยู่ท่ามลาลอเพลิ วามเ็บปวนี้่อย ๆ ทวีวามรุนแรึ้น รุนแรึ้นน่ย่วนหยวนแทบะทนไม่ไหว รีร้อออมาสุเสีย ปิปิที่อยู่ในห้อนอน้วยันื่นระหน รีบไปนั่้าายผู้เป็นนายบนเีย เอ่ยเสียสั่น “ุหนู ุหนู”
่ย่วนหยวนไม่มีแรแล้ว ลมหายใ่อย ๆ าห้ว ่อนภาพรหน้าะับมือล ่ย่วนหยวนมอบนท้อนภา้วยหัวใที่แสลาย
นาทราบีว่าสวรร์ไ้ให้ีวิหนที่สอแ่น อยู่ับรอบรัวนานถึสิบหปี ทว่าโศนารรมที่เิึ้น สำหรับนาเหมาะสมแล้วหรือ หานผู้นั้นไ้ี ยิ่อย้ำว่าารทำีไม่ไ้ี ทำั่ว่าหาที่ะไ้ี
นา่วยเหลือนมามาย เ้าร่วมอทัพเพื่อรัษาวามสบแ่ินแน มีิใเมา่วยเหลือราษร หาบุุศลนั้นยัพอมี ไ้โปรเถิสวรร์ อให้นาย้อนเวลาหวนืนอี
อท่านพ่อ ท่านแม่ น้อาย ท่านย่า และอ์ายให่ไ้มีีวิ่อไป
ไ้โปร...รับำวิวอนาหิสาวผู้นี้อีสัรั้ไ้หรือไม่?
สิ้นสุารร้ออ้อนวอนในใ มือเล็่อย ๆ ร่วหล่นล้าลำัว พร้อมับเสียรีร้ออปิปิัึ้นสั่นเรือ “ุหนู อย่าาปิปิไป…ฮึ”
ปิปิรีร้อเสียหล ปล่อยน้ำาอาบแ้มไม่าสาย เนื้อัวสาวรับใ้สั่นระริ นารัและเทิทูรอบรัวสุล่ พวเาล้วนาไป ่อานี้นาะทำเ่นไร...
***********
#อนหน้าย้อนเวลาลับมา่ะ
ความคิดเห็น