คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นางร้ายพบเจอขนาด 56 1/2
ม่านหมอหนาอาบย้อมทั่วบริเว ้นไม้ใบห้าพลิ้วไหวเสมือนมีีวิ สายลมโยระทบผิวายให้พอรู้สึหนาวเล็น้อย ทว่าลับถูเสียวามร้อนแรที่ัออมาาเรือนพระายาินอ๋อลบนหมสิ้น
อรัษ์่า้มหน้า อบุมส่วนลาายที่ำลัปวหนึบ เพราะยัเป็นเวลาานอพวเา
และเสียแห่วามลาม็ไม่มีท่าทีว่าะเบาลเลย...
“สะ...เสียว” หิสาวเปล่เสียร้อราระเส่า
วามรู้สึที่ำลัพานพบยามนี้ไม่รู้ว่าือวามฝันหรือวามริันแน่ สาวโสิำลัะมี่ำืนเร่าร้อนแล้ว ถูปรนเปรอแบบนี้ีไม่น้อย ปาอเารอบรอเ้าหู้นุ่มเ่ึพลาใ้ลิ้นเลียส่วยยอถันูัน หมุนวนถี่รัวนเิวาม่านเสียว
“พี่ะ แรอี่ะ” เธอศีรษะเาับทรวอนุ่ม เิบัับให้ทำ่อไป
อา...ฟินั
้ำลาายสาวยัมีน้ำหวาน่อย ๆ ไหลออมานื้นแะ บ่บอว่าพร้อมสำหรับรั้แรแล้ว
สาวโสอยามี่ำืนอันหอมหวาน ในที่สุฝัน็ะเป็นริ...
ู่ ๆ เาลับหยุารระทำเอาไว้เพียเท่านั้น เยหน้าึ้นมามอพลาวมิ้ว้วยวามสสัย
วาพลันประสาน รอบ้าเียบเียบนไ้ยินเสียลมหายใอันสม่ำเสมอออีฝ่าย
ายหนุ่มและหิสาว้อมอราวับไม่เยเห็นเห็นันมา่อน
สรีใ้ร่าบุรุษะพริบาปริบ ๆ หลายรั้ ะลึพรึเพริวามหล่อเหลามาย ทว่าแววารหน้านั้นยาะาเาว่าำลัิสิ่ใ
รั้นพอพินิพิาราี ๆ ึไ้รู้ว่าทรผมอเาผิแปลานยุสมัยใหม่มา
“ฝันแน่ ๆ” เอ่ยพลาบใบหน้านเอเพื่อเรียสิให้รีบลืมาื่น
ทว่าบเพียรั้เียว็้อร้อเสียหล “โอ๊ย”
แ้มีวาถูแรบเมื่อรู่พลันา เ็บแสบอย่ามา ส่วนเาำลัมอมา ยยิ้มมุมปาไร้ารเปล่วาา
“พี่ะ ที่นี่ที่ไหน” เอาเถอะ ไม่ถามเาแล้วะไปถามใร
“เรือนนอน”
“...”
....ไ้เรื่อมาริ ๆ
หิสาวยัสับสนมึน แ่พยายามยับลุออาเียเพื่อเินสำรวสถานที่ โยหลลืมไปว่าะนี้ร่าายเปลือยเปล่า ไร้อาภร์ปปิเรือนร่าอันเย้าย้วน
ยิ่ยามโมสะราย่าาย...สายามเ้มับ้อไม่วาา…
เามอ ‘พระายา’ ที่ไ้มาโยไม่เ็มใ้วยพัร์ราบเรียบ
ยามนี้เห็นแผ่นหลัอนาไล่มาถึเอวอิ่วโ้เว้านหยุบริเวสะโพลมลึ พอนาหัน้าเผยให้เห็นยอถันูันสีอ่อนบนเนินอวบอิ่มาวปานหิมะ ั่วะนั้นินอ๋อพลันมีรอยยิ้มร้ายในวาม
นาเพิ่แ่เ้าวนินอ๋อวันนี้ ส่วนเมื่อรู่ำลัะเ้าหอัน แู่่ ๆ ็มีำพูอันแปลประหลาออมาาริมฝีปาแ
...เรื่อนี้้อมีเื่อนำแอบแฝแน่…
อันที่ริไม่ไ้ิพิสวาท ารร่วมหอเมื่อรู่เพื่ออยาสืบูว่านาแอบ่อนสิ่ใไว้
หรือบาทีอาิหาวิธีสัหารเาอยู่ระมั...
หิสาวเินไปามมุม่า ๆ อเรือนนอน วาสายามอ้าวอเรื่อใ้ไมุ่้นา้วยวามน มันถูประับประาามแบบบับยุโบรา พอเห็นหน้า่าและประูไม้็ยิ่แ่มั
“ยุโบรา...” ทวนำับนเอ ่อนหันลับไปมอายหนุ่มบนเีย ทว่าสิ่แรที่เห็นทำให้หิสาวเบิาว้าในทันที
ลำท่อนอวบอ้วนอเาสะุามาเหลือเิน!
มันทั้ให่และยาว มีเส้นเลือปูนโปนโอบล้อม ส่วนปลายมีหัวบานหยัั้ระห่าน ิว่าหานำมือไปำไม่รอบ…
‘ประมาห้าสิบห’ ิแล้วึลืนน้ำลายลอำหนึ่
้วยสายาอันหวานเยิ้มอพระายาที่ไม่้อารำลัับ้อมอวามเป็นบุรุษเพศ ินอ๋อึยับมือหนามาปิบัเอาไว้
ใ้สายาุนาไปรั้หนึ่
“เอาแ่มออ้าอยู่ไ้”
“....” หิสาวไม่ไ้อบ แ่ิในใว่ามันให่นานั้นไม่มอร ๆ ็เห็นัเ็มสอา
หวมา็ัทิ้สิ!
“เห็นทีว่าารเ้าหออเราวันนี้ไม่้อแล้ว...”
“เ้าหอ...” ทวนำ้วยอาารุนสับสน ประิประ่อเรื่อราวยัไม่่อยถู
สาวโสอยู่ี ๆ ็มีสามี ้ำยัเป็นยุโบรา้วย
นี่มันเรื่ออะไรัน!
ะว่าไป...เมื่อวานเพิ่อสิ่ศัิ์สิทธิ์ วิวอนับท่านเทพเรื่อเนื้อู่
หรือว่านรหน้าะเป็นู่ีวิ...
“เ้าลืมเอาสมอมา้วยหรือไร…”
หิสาวสบสายาเาโยพลัน “นั่นปาเหรอ”
ความคิดเห็น