คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 02
* Warning !!! มีการ ooc ( out of character ) ซึ่งเป็นการทำให้ตัวละครทำในสิ่งที่ตัวละครตั้งเดิมจะไม่มีวันทำ หรือหลุดคาร์แรกเตอร์นั่นเอง *
Kakashi's Part
สวัสดีครับ ผมฮาตาเกะ คาคาชิ หรือที่ทุกคนรู้จักกันดีในนามของ'คาคาชิ'นั่นเอง วันนี้ผมพาผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อโคโจ คานาเอะ หญิงสาวที่ผมเจอในป่าหลังจากกลับจากภารกิจออกมาชมหมู่บ้านโคโนฮะแห่งนี้ ผมลอบสังเกตเธออยู่หลายครั้ง เธอดูตื่นเต้นมากๆที่ได้เห็นสิ่งก่อสร้างหรือร้านค้าต่างๆของที่นี่ ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดีที่เธอชอบล่ะนะครับ จนตอนนี้ผมพาเธอเดินมาถึงบริเวณหน้าผาที่สลักหน้าของโฮคาเงะแต่ละรุ่นไว้ แต่เหมือนหน้าผาจะแปลกๆนะเนี่ย ใครมันเป็นคนละเลงสีไว้หว่า หรือว่าจะเป็นเด็กคนนั้น ?
“ โอ๊ะ หน้าผาตรงนี้นี่มีการละเลงสีด้วยหรอคะเนี่ย ” เธอหันมาถามผมก่อนที่จะขำออกมาเบาๆ
“ จริงๆก็ไม่มีหรอก แต่ว่ามีเด็กมือบอนมาละเลงสีเล่นหน่ะสิ ” ผมตอบเธอไปด้วยที่หน้าที่เหนื่อยหน่าย เหทือนเธอจะรู้ได้จากน้ำเสียงของผมที่ตอบเธอไป เธอถึงได้ขำออกมา
“ ฮ่ะๆๆ ฟังจากน้ำเสียงของคุณแล้ว เหตุการณ์แบบนี้คงจะเกิดขึ้นบ่อยสินะคะ ” เธอยกมือขึ้นมาป้องปากเล็กน้อยก่อนที่จะถามผม
“ ใช่แล้วล่ะ งั้นเราไปที่อื่นต่อกันเลยไหม ? ไหนๆก็ชมบริเวณนี้หมดแล้วหน่ะ ” ผมถามเธอกลับไป เมื่อผมได้คำตอบเป็นการที่เธอพยักหน้าผมก็เดินนำเธอไปที่บริเวณอื่นต่อทันที
Kanae's Part
หลังจากคุณคาคาชิพาฉันสำรวจหมู่บ้านเสร็จหมดทุกที่แล้วเราก็มาอยู่ในร้านราเมงชื่อดังแห่งหนึ่งในหมู่บ้านนี้ คุณคาคาชิบอกว่าร้านนี้อร่อยมากๆ เอ…จะจริงไหมน้า ฉันต้องลองแล้วล่ะค่ะ ! แต่จะสั่งเมนูอะไรดีเนี่ยสิ
ดูเหมือนว่าคุณคาคาชิจะรู้ว่าฉันเลือกเมนูไม่ถูก เขาจึงสั่งอาหารให้ฉันแทน ซึ่งอาหารของเราเป็นอย่างเดียวกัน เมื่อสั่งเสร็จชายที่เป็นเจ้าของร้านก็รับออเดอร์เมนูจากนั้นก็หันไปบอกหญิงสาวคนหนึ่งก่อนที่เขาจะเริ่มทำราเมงด้วยตนเอง
“ ขอบคุณนะคะคุณคาคาชิ ที่ช่วยฉันสั่งหน่ะ ไม่ได้คุณนี่ฉันก็คงจะไม่ได้สั่งแน่ๆเลยค่ะ ” ฉันหันไปขอบคุณเขาทันที
“ ไม่เป็นไรหรอก ” เขาตอบกลับฉันมา
หลังจากนั้นไม่นานราเมงทั้งสองชามก็มาเสิร์ฟแก่พวกเราทันที จากนั้นฉันก็หยิบตะเกียบไม้แบบฉีกขึ้นมา โดยที่ไม่ลืมมารยาทบนโต๊ะอาหารด้วย
“ จะทานแล้วนะคะ~ ” ทันทีที่ฉันพูดจบฉันก็ฉีกตะเกียบที่หยิบเมื่อกี้ทันที จากนั้นฉันก็ค่อยๆคีบเส้นราเมงขึ้นมาเป่าช้าๆก่อนที่จะค่อยๆกินเข้าไป
“ อ๊ะ อร่อยมากเลยค่ะ ” ฉันพูดขึ้นมาทันทีหลังจากที่เคี้ยวอาหารในปากเสร็จ
“ งั้นรึ ฉันดีใจที่เธอชอบนะแม่หนู ” ชายขายราเมงพูดขึ้นมาก่อนที่จะยิ้มให้ฉัน
หลังจากนั้นไม่นานฉันก็ทานราเมงตรงหน้าหมดทันที เมื่อฉันกำลังจะหยิบเงินเพื่อจ่ายค่าอาหารนั้นก็ชะงักเล็กน้อยก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่าฉันไม่มีเงินที่ตัวเลยสักเยนเดียว ฉันหันไปมองคุณคาคาชิก่อนที่จะพบว่าเขาจ่ายค่าอาหารให้ฉันไปแล้ว
“ ขอบคุณนะคะคุณคาคาชิ ไว้ครั้งหน้าฉันจะเลี้ยงคุณเอง ” ฉันก้มหัวขอบคุณเขาด้วยความสุภาพ ก่อนที่เขาจะตอบว่า'ไม่เป็นไร'กลับมา จากนั้นเราก็เดินออกมาจากร้านราเมงกันก่อนที่ฉันจะขอให้เขาพาฉันไปที่พักฉันทันทีเมื่อเห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาบ่ายแล้ว เขาพยักหน้าก่อนที่จะพาฉันไปยังที่พักทันที
เมื่อมาถึงที่พักแล้วฉันก็สำรวจที่พักแห่งนี้ทันที ที่พักแห่งนี้เป็นบ้านไม้สองชั้นหลังขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่เกินไป เหมาะสำหรับการอยู่คนเดียวมากๆ จากนั้นฉันก็สำรวจข้างหลังบ้านทันที ก่อนที่จะพบว่าหลังบ้านเป็นสวนหย่อมขนาดพอดีซึ่งเหมาะกับการปลูกดอกไม้อย่างมาก เมื่อสำรวจข้างนอกบ้านเรียบร้อยแล้วฉันก็สำรวจภายในบ้านต่อทันที
เมื่อเข้ามาภายในบ้านฉันก็ถอดรองเท้าแล้ววางไว้ที่ชั้นวางรองเท้าทันที จากนั้นก็เดินสำรวจห้องต่างๆภายในบ้าน ฉันเปิดประตูเลื่อนของห้องด้านซ้ายก็พบว่าภายในห้องนั้นเป็นห้องนั่งเล่น ภายในห้องมีโต๊ะไม้เตี้ยตั้งเอาไว้กลางห้อง และมีฟูกนั่งทั้งหมดสี่ฟูกอยู่รอบๆโต๊ะ ฉันมองไปรอบๆก่อนที่จะพบชั้นหนังสือที่จัดหนังสือเอาไว้อย่างหนาแน่นและเป็นระเบียบ และมีชั้นวางของอยู่ตรงข้ามกับชั้นหนังสือ เมื่อสำรวจห้องแรกเสร็จฉันก็ออกมาสำรวจห้องต่อไปทันที ห้องต่อไปเป็นห้องน้ำ ซึ่งห้องน้ำห้องนี้มีแค่โถส้วมเท่านั้น
ดูเหมือนว่าห้องอาบน้ำจะอยู่อีกชั้นสินะ
จากนั้นฉันก็ออกมาจากห้องน้ำทันที เมื่อเดินออกมาได้สักพักฉันก็เจอขั้นบันไดที่อยู่ฝั่งเดียวกันกับห้องนั่งเล่น ตรงข้าวกันนั้นมีห้องครัวที่มีอุปกรณ์ทำครัวทุกอย่างพร้อม และมีโต๊ะไม้ขนาดใหญ่สำหรับนั่งทานอาหาร
หลังจากที่ฉันสำรวจห้องต่างๆในชั้นแรกแล้วฉันก็เดินขึ้นบันได้ไปชั้นสองทันที เมื่อถึงชั้นสองเป็นที่เรียบร้อย ฉันก็เปิดประตูเลื่อนที่ห้องฝั่งซ้ายทันที ก่อนที่จะพบกับห้องว่างๆห้องหนึ่ง
คงจะเป็นห้องสำหรับเก็บของล่ะมั้ง
จากนั้นฉันก็เดินไปเปิดประตูของห้องฝั่งตรงข้าวห้องเมื่อกี้ และพบว่าห้องนี้เป็นห้องน้ำขนาดใหญ่่พอสมควร ซึ่งในห้องนี้มีของใช้ครบครัน รวมทั้งยังมีอ่างอาบน้ำอีกด้วย (ปล.อันนี้ไรท์ไม่แน่ใจว่ามีไหม แต่เอาเป็นว่ามันมีก็แล้วกันนะคะ ฮ่าๆๆ) เมื่อฉันสำรวจเสร็จแล้วก็เดินออกมาจากห้องน้ำทันทีโดยที่ไม่ลืมปิดประตู
และในที่สุุดฉันก็เดินมาถึงห้องสุดท้าย ซึ่งห้องนี้อยู่ข้างในสุด และอยู่ตรงกลาง เมื่อฉันเปิดประตูเลื่อนของห้องนี้ก็พบว่าห้องนี้เป็นห้องนอนนั่นเอง ภายในห้องนั้นมีเตียงขนาดที่สามารถนอนคนเดียวตั้งอยู่ริมด้านขวา ส่วนริมด้านซ้ายนั้นเป็นตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ ภายในมีเสื้อผ้าแขวนเอาไว้อยู่ไม่กี่ชุด จากนั้นฉันก็เลื่อนสายตามาอยู่ที่ผนังด้านกลาง ก่อนที่จะพบกับหน้าต่างที่มีผ้าม่านสีส่วงอ่อนๆปิดเอาไว้ และมีโต๊ะทำงานตั้งติดผนังเอาไว้ ซึ่งบนโต๊ะนั้นมีซองบางอย่างวางไว้ด้วย ก่อนที่ฉันจะพบว่ามันเป็นซองที่ใส่เงินจำนวนหลายเยน (ปล.อันนี้เราขอนับเป็นเงินเยนก่อนนะคะ เพราะในเรื่องดาบพิฆาตอสูรใช้เงินเยนค่ะ ซึ่งในตอนนี้พี่คานาเอะจะยังไม่รู้ว่าต้องเงินเรียวนะคะ) เอาไว้พร้อมกับกระดาษแผ่นหนึ่งที่มีข้อความเขียนไว้ ไม่รอช้าฉันก็นำมันมาอ่านทันที
‘ ถึงแม่หนูโคโจ คานาเอะ
ข้าหวังว่าเจ้าจะถูกใจบ้านหลังนี้ที่ข้าเป็นคนเตรียมให้นะ ส่วนเรื่องเงินเจ้าไม่ต้องคืนข้าหรอกนะ นำไปใช้ได้ตามใจเจ้าเถอะ อ้อ ข้าเกือบลืมเรื่องนี้เลย เรื่องสกุลเงิน ทางหมู่บ้านของเราใช้เงินเรียวนะคานาเอะ และตอนนี้เจ้ากลายเป็นคนของโคโนฮะแห่งนี้แล้ว ข้าขอยินดีต้อนรับอีกรอบ สุดท้ายนี้ เจ้าจงมาพบข้าในเช้าของวันพรุ่งนี้ซะคานาเอะ ข้าจะให้คนมาสอนวิชานินจาให้เจ้า
จากท่านโฮคาเงะรุ่นที่สาม ’
“ ฮ่ะๆ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคะท่านรุ่นที่สาม ” ฉันยิ้มออกมาด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มก่อนที่จะเก็บกระดาษแผ่นนี้ไว้ในเก๊ะ จากนั้นก็นำเงินใส่กระเป๋าเอาไว้ เมื่อนำเงินใส่กระเป๋าเรียบร้อยแล้วเธอก็ลงไปชั้นล่างเพื่อออกไปซื้อของต่างๆที่จำเป็นต้องใช้จากข้างนอกมาไว้ในทันที
Talk with หมีโกโก้
ตอนนี้เป็นตอนที่สั้นกว่าปกติเพราะเราเน้นบรรยายซะส่วนใหญ่เลยค่ะ ถ้ามีข้อผิดพลาดตรงไหนเตือนเราได้เลยนะคะ ปล.ขอโทษที่อัพช้านะคะ วันนี้เรายุ่งนิดหน่อย เลยอัพช้านิดหน่อย เอาเป็นว่าเจอปืนค่ะ !
ความคิดเห็น