คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
* Warning !!! เนื้อหาในตอนนี้มีการดัดแปลง และสปอยเนื้อหาในมังงะของดาบพิฆาตอสูรในตอนที่ 141 นะคะ *
อ่า...ฉันแพ้สินะ แพ้ให้แก่อสูรข้างขึ้นอสูรที่ 2 อย่าง โดมะ ว่าแล้วเชียว ว่าแค่ฉันคนเดียวคงจะบั่นคออสูรตรงหน้านี่ให้ขาดไม่ได้ อีกไม่นานฉันก็คงตายแล้วถูกมันกินเป็นแน่แท้ ทั้งบาดแผลที่สาหัส ทั้งเลือดที่ไหลไม่หยุด ไหนจะปอดที่ถูกแช่แข็งเพราะมนต์อสูรโลหิตของมันอีก อ่า…ชิโนบุ และเด็กๆพวกนั้นจะเป็นอย่างไรกันนะถ้าฉันตายไป คงจะเสียใจกันน่าดูเลยสินะ ฉันขอโทษจริงๆนะที่ครั้งนี้ฉันกลับไปหาพวกเธอทุกคนไม่ได้แล้ว
“ พี่คานาเอะ !!! ”
“ ชิโนบุ…หรอ ” ฉันนอนมอง โคโจ ชิโนบุ ผู้เป็นน้องสาวของฉันกำลังวิ่งมาหาก่อนที่เธอจะค่อยๆพยุงฉันขึ้นมาไว้ที่แขนของเธอ
“ พี่คานาเอะ ! ฮึก…พี่อย่าตายนะ ห้ามตายเด็ดขาดเลยนะ ! ” ชิโนบุกอดฉันไว้ก่อนที่จะร้องไห้ออกมา ตายจริง…นี่ฉํนทำน้องสาวร้องไห้หรือนี่ ช่างเป็นพี่สาวที่แย่เสียจริงเลยนะตัวฉัน
“ ชิโนบุน้องพี่…อย่าร้องไห้เลยนะจ๊ะ ” ฉันยิ้มออกมาพลางเลื่อนมือข้างที่ไม่ได้เปื้อนเลือดไปเช็ดน้ำตาให้เธอเบาๆ ชิโนบุที่เห็นดังนั้นก็ซบเข้าที่มือของฉันทันที
“ ฮึก…พี่คานาเอะ หนูจะรีบไปเรียกคาคุชิให้มาช่วยพี่ เพราะงั้น…ฮึก พี่ทนไว้ก่อนนะ ” ชิโนบุที่กำลังจะรีบไปเรียกคาคุชิให้มาช่วยฉันก็ถูกหยุดโดยฉันที่พูดห้ามเธอไว้ก่อน
“ ชิโนบุ ออกจากกลุ่มพิฆาตอสูรซะ ถึงเธอจะพยายาม…อึก อย่างมากก็ตาม แต่ชิโนบุก็คงจะไม่ไหวแน่ๆ…พี่หน่ะ อยากให้เธอมีความสุขแบบผู้หญิงธรรมดาๆ และใช้ชีวิตจนแก่เฒ่า เพราะงั้น…พอได้แล้วล่ะชิโนบุ ” ฉันมองใบหน้าของผู้เป็นน้องสาวของฉันพลางเอามือที่ประคองใบหน้าของเธอเอาไว้มาลูบที่แก้มของเธอเบาๆ
“ ไม่ค่ะ ! หนูจะไม่ออกจากกลุ่มเป็นอันขาด ! ฮึก…หนูจะฆ่าศัตรูของพี่ให้ได้ ! ” ชิโนบุรีบพูดปฏิเสธทันที
“ ชิโนบุ ถือว่าพี่ขอร้อ- ” ฉันที่กำลังจะพูดขอร้องก็โดนชิโนบุพูดขัดซะก่อน
“ พูดสิคะ !! ว่ามันเป็นอสูรแบบไหน พี่โดนใครหน้าไหนมันมาทำร้าย !! ” ชิโนบุกำมือของฉันที่ประคองใบหน้าของเธอเอาไว้แน่น
“ ฮึก พี่คานาเอะบอกหนูสิคะ ! พี่เป็นแบบนี้จะให้หนูใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาได้อย่างไร !! ” น้ำตาของฉันไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้
อ่า…ชิโนบุ พี่ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ แต่ตอนนี้พี่ไม่ไหวแล้วล่ะ…ฉันกำลังจะตายแล้วสินะ เพราะงั้น…
“ ชิโนบุ…พี่รักเธอนะจ๊ะ พี่ขอโทษ และ ลาก่อนนะ ” ฉันยิ้มออกมาพลางมองใบหน้าของน้องสาวที่เต็มไปด้วยน้ำตาเป็นครั้งสุดท้าย ฉับพลันมือของฉันก็ร่วงลงสู่พื้นดิน ภาพตรงหน้าก็เริ่มมืดดับลงเรื่อยๆ เสียงของชิโนบุที่เรียกฉํนอย่างไม่หยุดหย่อนก็ค่อยๆเบาลงไปจนไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก ฉันตายแล้วจริงๆสินะ ลาก่อนชิโนบุ ลาก่อนทุกๆคน
ทันได้นั้นเองร่างกายของเธอก็เรืองแสงสว่างวาบขึ้นจนแสบตา เมื่อแสงสว่างวาบนั้นหายไป ร่างของโคโจ คานาเอะก็ได้หายสาบสูญและโผล่ไปยังที่ที่หนึ่ง ที่ที่เธอไม่รู้จักแม้แต่นิดเดียว
Talk with คุณหมีโกโก้
พี่คานาเอะโผล่ไปอยู่อีกโลกซะแล้วค่ะทุกคน ปล.ตอนนี้เป็นตอนที่ซึ้งและเศร้ามากๆเลยค่ะสำหรับเรา และเป็นตอนที่เราคิดว่าเขียนยากพอสมควรเลยค่ะ ว่าแต่พี่คานาเอะของพวกเราจะโผล่ไปที่ไหนกันนั้น รออ่านตอนต่อไปได้เลยค่ารีดทุกคน เจอปืนค่า 
ความคิดเห็น