ZilanA ศึกเวทย์อลเวงบทเพลงแห่งภูต

กลิ่นไอดินที่ระเหยหอมกรุ่นตามธรรมชาติ...

แสงแดดอบอุ่นยามเช้าท่ามกลางหมู่แมกไม้ดงพฤกษา...

รสชาติของผลไม้รสเลิศหลากรสที่ไม่มีวันหมดตราบที่ยังอยู่ที่นี่...

สัมผัสที่อ่อนนุ่มและหน้าตาที่น่ารักของสัตว์ป่านานาชนิดทั้งหลายในที่แห่งนี้....

อากาศที่บริสุทธิ์ไร้มลพิษ รู้สึกสดชื่นยามหลับตาแล้วสูดดมเข้าไปเต็มปอดทั้งสองข้าง...

และเสียงอันไพเราะที่ถูกบรรเลงด้วยเพลงในตำนานที่คอยขับกล่อมป่าแห่งนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า...

ป่าแห่งนี้คือบ้าน บ้านที่แสนจะอบอุ่นแม้จะไร้ผู้คน แต่มันก็คือบ้าน บ้านของเธอ

แต่ทำไมทุกคนต้องบอกว่าบ้านของเธอคือสถานที่ที่เลวร้ายที่สุด

ทำไมทุกคนต้องมองว่าสัตว์ป่าที่น่ารักทั้งหลายเป็นสัตว์อสูรที่ร้ายกาจ

ทำไมทุกคนต้องคิดว่ากลิ่นไอดินที่หอมกรุ่นกลิ่นธรรมชาติคือไอหมอกพิษมรณะ

ทำไมทุกคนต้องกล่าวว่าผลไม้หลากรสในป่าแห่งนี้เป็นอาหารอาบยาพิษร้ายแรง

ทำไม...ทำไม..ทำไม...ทำไมทุกคนถึงต้องกล่าวหาทั้งที่ไม่รู้ความจริงแม้แต่น้อย

แม้แต่บทเพลงแห่งภูต บทเพลงที่เคยเป็นตัวแทนของธรรมชาติ ตัวแทนแห่งความเป็นอมตะของจิตวิญญาณ บทเพลงที่ควบคุมกาลเวลา บัดนี้ มันเปลี่ยนไปแล้ว

'เพลงแห่งสาปไพรสัณฑ์'

'เพลงต้องสาป'

'เพลงกลืนกินแห่งป่าอนธกาล'

ผู้คนต่างหวาดกลัว หวาดผวา หวาดหวั่นที่จะย่าวเข้ามาในป่าแห่งนี้ 

ผู้คนต่างลืมเลือน ลืมเลือนไปว่าป่าแห่งนี้มีสิ่งล้ำค่าซ่อนไว้อยู่

ผู้คนต่างเล่าขาน จากเรื่องเล่า กลายเป็นนิทาน จากนิทาน กลายเป็นตำนาน 

ตำนานปรัมปราที่ถูกละเลยไป

แต่ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่ตำนานจะกลับสู่ความเป็นจริง 'เชื้อสายแห่งภูต' จะกลับมาทวงคืนตำนาน!

"อนาลิซ"