ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : พบเจอ 5/5
พบเอ 5/5
พออาารย์เลิลาส ทุน็ทยอยเินออาห้อเรียน นัทับเนมีนัไปิน้าวเย็นัน่อามประสาู่รั ส่วน้าแยไปับเพื่อนะอื่น ปิันับแพรวะลับ้วยันแทบทุวัน ถ้าไม่ไ้มีนัเที่ยวไหน เพราะบ้านเราอยู่โนเียวัน แ่วันนี้เห็นว่าพี่พีทะมารับแพรว ส่วนัน้อลับรถไฟฟ้านเียว
“เอยไป่อนนะแพรว พรุ่นี้เอัน” ันบอแพรวอนที่เราเินมาถึหน้าึะ
“อ้าว ลับ้วยันิเอย เี๋ยวให้พี่พีทไปส่็ไ้” แพรวบอัน ะพิมพ์มือถืออย่าล่อแล่ว
“อ่า ไม่เป็นไรหรอ เี๋ยวเอยลับรถ.....”
ันยัพูไม่ทันบ แพรว็แทรึ้นมา หลัาที่เยหน้าามือถือเรียบร้อยแล้ว
“ลับ้วยัน พี่พีทไปส่ เราบอพี่พีทแล้ว”
โอเ่ะ ลับ้วย็ี ไ้เอพี่พีท แถมยัประหยัั์่ารถอี
เรายืนันอยู่ไม่นาน เสียโทรศัพท์อแพรวัึ้น เธอรับสายบอุที่เรายืนอยู่ พี่พีทโทรมาถามว่ารออยู่รไหน เธอุยอีแปปหนึ่่อนวาสาย ไม่เิน 5 นาที รถันเมื่อเ้าที่มาส่แพรว ็มาอเทียบฟุบาทหน้าะ
“ป่ะ เอย ึ้นรถ” แพรวเินนำไปึ้นรถที่นั่้านับ ส่วนันเินามหลัไปเปิประูท้าย้วยอาารเร็ๆเล็น้อย พี่พีทหันมายิ้มให้แพรว แล้วหันหน้ามามอัน ันเลยยมือไหว้พี่พีทลับไปพร้อมับยิ้มแ็ๆ มัน้อูลแน่ๆเลยันรู้สึไ้
Part Peat Talk
15.30 น.
เมื่อเ้าอนที่เห็นผู้หินนั้น หรือเอยเพื่อนอน้อสาวผม ยืมอยู่ที่หน้าะผมยอมรับว่าแปลใมา ไม่ิว่าเธอ นที่ผม่วยไว้ที่ผับ ะลายมาเป็นเพื่อนับน้อสาวผม ผม้อลับไปัแพรวหน่อยแล้ว ว่าเธอไปเที่ยวสถานบันเทิลาืนอย่าเพื่อนเธอไหม
รื ๆ
ผมที่ำลัับรถไปรับแพรวามเวลาที่นัับน้อเมื่อเ้านี้ หยิบโทรศัพท์ึ้นมาู เป็นแพรวส่ไลน์มาหาผมนั่นเอ
‘Prea-w’ : พี่พีทททท น้อวนเอยลับ้วยไ้ไหมะ
‘Peat’ : ไ้ๆ รอแปปนึนะ พี่ใล้ะถึแลัว
‘Prea-w’ : แวะไปส่เอย้วยนะะ
‘Peat’ : โอเ
ผมโทรหาแพรวอนเลี้ยวเ้ามาถึมหาลัยเพื่อถามว่ายืนอยู่รไหน หลัาที่รับแพรวับเพื่อนอน้อึ้นรถแล้ว ผม็ับออามหาลัย แพรวไลน์บอว่าบ้านเอยอยู่เส้นเพรเษม ึ่เป็นทาผ่านลับบ้านที่อยู่เส้นานาอยู่แล้ว เลยอให้ผมแวะไปส่เธอที่บ้านให้หน่อย
ผมับรถไปอย่าไม่เร่รีบนั นั่ฟัแพรวับเอยุยเรื่อนู้นเรื่อนี้ นับมาถึเส้นเพรเษม ผมึหันไปถามเธอ
“บ้านอยู่อยไหน” ผมถาม ่อนะหันลับมอถนน
“เอ่อ อยู่รอยเพรเษม 51 ่ะ เลยห้า Kmall ไปป้ายนึ่ะ” เธออบลับมาเสียเบา ูเหมือนเธอะเร็ๆ แ่าาวันนั้นที่เอัน ที่เถียผมลับเมื่อผมหาว่าเธอหนีที่บ้านเที่ยว
ผมรับฟั และไม่ไ้ถามอะไร่อ นับรถมาถึอยบ้านอเธอ เธอ็อยบอทาให้เลี้ยวเ้าไปอยไหน ่อนะบอให้อที่หน้าบ้านนาลาหลัหนึ่
“อบุนะะ สวัสี่ะพี่พีท” เธอยมือไหว้ผม ่อนะหันไปบอแพรว
“เอันพรุ่นี้นะแพรว”
“บะบายยเอย”
ไ้ยินที่เธอเรียื่อผมแล้วให้วามรู้สึแปลๆแฮะ มัน่าับที่แพรวรึใรๆเรียผม แ่ผมบอไม่ถูว่าเพราะอะไร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น